Predlog zakona o izmenama i dopunama Zakona o porezima na imovinu

/ Predlog zakona
Originalna strana fajla Originalni fajl Lokalni fajl

PREDLOG ZAKONA

O IZMENAMA I DOPUNAMA

ZAKONA O POREZIMA NA IMOVINU

Član 1.

U Zakonu o porezima na imovinu („Službeni glasnik RS”, br. 26/01, 45/02-SUS, 80/02, 80/02-dr. zakon i 135/04), u članu 11. tačka 1) posle reči: „poslovne knjige -” dodaje se reč: „do”.

Tačka 2) menja se i glasi:

„2) na prava na nepokretnosti poreskog obveznika koji ne vodi poslovne knjige:

Na poresku osnovicu Plaća se na ime poreza (1) do 6.000.000 dinara Do 0,40% (2) od 6.000.000 do 15.000.000 dinara porez iz podtačke (1) + do 0,80% na iznos preko 6.000.000 dinara (3) od 15.000.000 do 30.000.000 dinara porez iz podtačke (2) + do 1,50% na iznos preko 15.000.000 dinara (4) preko 30.000.000 dinara porez iz podtačke (3) + do 3% na iznos preko 30.000.000 dinara.”

Dodaje se stav. 2, koji glasi:

„U slučaju da skupština jedinice lokalne samouprave ne utvrdi visinu poreske stope, ili je utvrdi preko maksimalnog iznosa iz stava 1. ovog člana, porez na imovinu utvrdiće se primenom najviše odgovarajuće poreske stope iz stava 1. ovog člana na prava na nepokretnosti obveznika koji vodi poslovne knjige, odnosno obveznika koji ne vodi poslovne knjige.”

Član 2.

U članu 12. stav 1. tačka 3) menja se i glasi:

„3) u svojini tradicionalnih crkava i verskih zajednica i drugih crkava i verskih zajednica registrovanih u skladu sa zakonom kojim se uređuje pravni položaj crkava i verskih zajednica, koje su namenjene i isključivo se koriste za obavljanje bogoslužbene delatnosti;”.

U tački 11) tačka na kraju zamenjuje se tačkom i zapetom i dodaju tač. 12) i 13), koje glase:

„12) korisnika slobodne zone u slobodnoj zoni, u skladu sa zakonom kojim se uređuju slobodne zone;

13) za koje je međunarodnim ugovorom koji je zaključila Republika uređeno da se neće plaćati porez na imovinu.”

Dodaje se stav 6, koji glasi:

„Porez na imovinu ne plaća se na građevinsko zemljište u državnoj svojini koje je dato u zakup.”

Član 3.

U članu 14. stav 5. reči: „Srbije i Crne Gore” zamenjuju se rečju: „Republike”.

Dodaju se st. 7. i 8, koji glase:

„Poklonom, u smislu ovog zakona, ne smatra se novčano primanje po osnovima koji su izuzeti iz dohotka za oporezivanje, odnosno na koja se plaća porez u skladu sa zakonom kojim se uređuje oporezivanje dohotka građana.

Od oporezivanja po ovom zakonu izuzima se prenos dobitka u igri na sreću sa organizatora igre na dobitnika.”

Član 4.

U članu 15. stav 2. reči: „Srbije i Crne Gore” zamenjuju se rečju: „Republike”.

Član 5.

U članu 21. stav 1. tačka 8) posle reči: „Republika Srbija” dodaju se zapeta i reči: „autonomna pokrajina, odnosno jedinica lokalne samouprave,”.

U tački 11) tačka na kraju zamenjuje se tačkom i zapetom i dodaje tačka 12), koja glasi:

„12) primalac donacije po međunarodnom ugovoru koji je zaključila Republika, kada je tim ugovorom uređeno da se na dobijen novac, stvari ili prava neće plaćati porez na nasleđe i poklon.”

Član 6.

U članu 23. dodaje se stav 2, koji glasi:

„Porez na prenos apsolutnih prava plaća se i kod davanja građevinskog zemljišta u državnoj svojini u zakup, na period duži od jedne godine ili na neodređeno vreme, osim javnog građevinskog zemljišta.”

Član 7.

U članu 24. tačka 3) posle reči: „pravnog lica” dodaju se reči: „koji, prema zakonu kojim se uređuju privredna društva, nema karakter statusne promene,”.

Posle tačke 3. dodaje se tačka 3a), koja glasi:

„3a) prenos celokupne imovine pravnog lica u slučaju statusne promene, ako su akcionari ili članovi pravnog lica koje prenosi celokupnu imovinu (pravni prethodnik), uz naknadu u obliku akcija ili udela u pravnom sledbeniku, dobili i novčanu naknadu koja prelazi 10% nominalne vrednosti akcija, odnosno udela ili njihove računovodstvene vrednosti ako su bez nominalne vrednosti;” .

Član 8.

U članu 25. stav 2. reči: „tačka 5)” zamenjuju se rečima: „stav 1. tačka 5) i stav 2.”, a posle reči: „na korišćenje” dodaju se zapeta i reči: „odnosno u zakup”.

U stavu 5. reči: „1), 2) i 3)” zamenjuju se rečima: „1), 2), 3) i 3a)”.

U stavu 6. posle reči: „između dva lica,” dodaju se reči: „u smislu člana 28. ovog zakona,”.

Član 9.

U članu 27. stav 2. broj: „20” zamenjuje se brojem: „30”.

U stavu 4. reči: „tač. 4) i 5)” zamenjuju se rečima: „stav 1. tač. 4) i 5) i stav 2.”, a posle reči: „prenose,” dodaju se reči: „odnosno daju u zakup,”.

U stavu 5. tačka na kraju zamenjuje se zapetom i dodaju reči: „ako je poreska prijava podneta u skladu sa odredbom člana 36. stav 1. ovog zakona.”

Posle stava 5. dodaje se novi stav 6, koji glasi:

„Ako se vrši prinudna javna prodaja stvari na kojoj postoji neko od prava iz čl. 23. i 24. ovog zakona i ako je poreska prijava podneta u skladu sa odredbom člana 36. stav 1. ovog zakona, osnovicu poreza na prenos apsolutnih prava čini prodajna cena postignuta u postupku prinudne javne prodaje.”

U dosadašnjem stavu 6, koji postaje stav 7, reči: „st. 1. do 5.” zamenjuju se rečima: „st. 1. do 6.”

Član 10.

U članu 28. dodaje se stav 2, koji glasi:

„Izuzetno od stava 1. ovog člana, kad su jedna ili obe nepokretnosti buduće stvari, na prenos apsolutnih prava na svakoj od njih porez se utvrđuje na poresku osnovicu iz člana 27. st. 1. do 3. ovog zakona, a poreska obaveza nastaje u smislu člana 29. ovog zakona, za prenos svake od nepokretnosti.”

Član 11.

U članu 31. stav 1. tačka 9a) posle reči: „imovine subjekta privatizacije,” dodaju se reči: „odnosno subjekta privatizacije u restrukturiranju,”.

U tački 12) tačka na kraju zamenjuje se tačkom i zapetom i dodaju tač. 13), 14) i 15), koje glase:

„13) kada je obveznik Republika, autonomna pokrajina, odnosno jedinica lokalne samouprave;

14) kod prestanka prava korišćenja građevinskog zemljišta u državnoj svojini zbog neprivođenja nameni, u skladu sa zakonom kojim se uređuju planiranje i izgradnja;

15) kada je međunarodnim ugovorom koji je zaključila Republika uređeno da se neće plaćati porez na prenos apsolutnih prava.”

U stavu 2. reči: „obveznik poreza” zamenjuju se rečima: „sticalac prava svojine na upotrebljavanom putničkom automobilu”, a posle reči: „prodaje odnosno otuđenja,” dodaju se reči: „a obveznik poreza -”.

Dodaje se novi stav 3, koji glasi:

„Lice na koje je preneto pravo svojine na upotrebljavanom putničkom automobilu za taksi ili „rent a kar” koji je posebno označen, solidarni je jemac za izmirenje poreske obaveze na prenos apsolutnih prava u slučaju iz stava 2. ovog člana.”

Dosadašnji stav 3. postaje stav 4.

Član 12.

U članu 34. stav 6. reči: „poreskom organu u opštini” zamenjuju se rečima: „nadležnom organu jedinice lokalne samouprave”.

Član 13.

U članu 35. stav 1. posle reči: „utvrđivanje poreske obaveze” dodaje se zapeta, a posle reči: „nastanka poreske obaveze” dodaju se reči: „u smislu člana 17. st. 1. do 4. ovog zakona”.

U stavu 2. reči: „ , a ako se nasleđuje ili prima na poklon nepokretnost iz inostranstva, prijava sa odgovarajućom dokumentacijom potrebnom za utvrđivanje poreske obaveze podnosi se poreskom organu u opštini na čijoj teritoriji obveznik ima prebivalište, odnosno sedište” brišu se.

U stavu 3. reč: „samo” briše se, a reči: „obveznik ima prebivalište, odnosno sedište” zamenjuju se rečima: „obveznik – fizičko lice ima prebivalište, odnosno boravište, odnosno poreskom organu u opštini na čijoj je teritoriji obveznik – pravno lice osnovan, odnosno ima sedište.”

St. 4. i 5. menjaju se i glase:

„Ako obveznik iz stava 3. ovog člana nema prebivalište, odnosno boravište, odnosno nije osnovan, odnosno nema sedište u Republici, prijava se podnosi poreskom organu u opštini na čijoj se teritoriji nalazi predmet nasleđa, odnosno poklona, odnosno poreskom organu u opštini u kojoj je ostavilac, odnosno poklonodavac imao, odnosno ima prebivalište, odnosno sedište.

Ako obveznik nasleđuje ili prima na poklon istovremeno nepokretnost i pokretne stvari, odnosno prava iz člana 14. ovog zakona, poresku prijavu za nepokretnost podnosi poreskom organu iz stava 2. ovog člana, a poresku prijavu za pokretne stvari ili prava poreskom organu iz stava 3, odnosno stava 4. ovog člana.”

Član 14.

U članu 36. stav 1. posle reči: „nastanka poreske obaveze” dodaju se reči: „u smislu člana 29. st. 1. do 5. ovog zakona,”.

Stav 3. menja se i glasi:

„U slučaju prenosa ostalih apsolutnih prava – prijava se podnosi poreskom organu u opštini na čijoj teritoriji obveznik – fizičko lice ima prebivalište, odnosno boravište, odnosno u opštini na čijoj je teritoriji obveznik – pravno lice osnovan, odnosno ima sedište.”

Dodaju se st. 4, 5. i 6, koji glase:

„Ako obveznik nema prebivalište, odnosno boravište, odnosno nije osnovan, odnosno nema sedište u Republici, za prenos apsolutnih prava iz stava 3. ovog člana prijava se podnosi poreskom organu u opštini na čijoj teritoriji je prenos ostvaren.

Na istovremeni prenos nepokretnosti i ostalih apsolutnih prava iz člana 23. i člana 24. tač. 1) i 4) ovog zakona, prijava iz stava 1. ovog člana za nepokretnost podnosi se poreskom organu iz stava 2. ovog člana, a za prenos ostalih apsolutnih prava poreskom organu iz stava 3, odnosno stava 4. ovog člana.

Na prenos celokupne imovine pravnog lica iz člana 24. tač. 2), 3) i 3a) ovog zakona prijava se podnosi poreskom organu iz stava 3, odnosno stava 4. ovog člana.”

Član 15.

Posle člana 36. dodaje se član 36a, koji glasi:

„Član 36a

Na zahtev ministarstva nadležnog za poslove finansija, jedinica lokalne samouprave dostaviće podatke koji se odnose na utvrđivanje, kontrolu i naplatu poreza na imovinu, u roku od 15 dana od dana prijema zahteva.”

Član 16.

U članu 37. stav 4. reči: „Zavod za patente i Zavod za zaštitu autorskih prava dužni su” zamenjuju se rečima „Zavod za intelektualnu svojinu dužan je”, a reč: „dostave” zamenjuje se rečju: „dostavi”.

Član 17.

Posle člana 38a dodaje se član 38b, koji glasi:

„Član 38b

Porez na imovinu utvrđuje se za kalendarsku godinu, primenom odredaba ovog zakona i odluke skupštine jedinice lokalne samouprave o stopama poreza na imovinu na čijoj teritoriji se imovina nalazi koja važi na dan 31. decembra godine koja prethodi godini za koju se utvrđuje i plaća porez na imovinu.”

Član 18.

U članu 44. dodaje se stav 2, koji glasi:

„Novčanom kaznom iz stava 1. ovog člana kazniće se za prekršaj i:

1) odgovorno lice u jedinici lokalne samouprave, ako ministarstvu nadležnom za poslove finansija ne dostavi ili ne dostavi u propisanom roku podatke iz člana 36a ovog zakona;

2) sticalac prava svojine na upotrebljavanom putničkom automobilu pribavljenom za taksi ili „rent a kar” koji je posebno označen, ako nadležnom poreskom organu ne prijavi ili ne prijavi u roku od deset dana prestanak obavljanja delatnosti, prodaju, odnosno otuđenje putničkog automobila pribavljenog za obavljanje tih delatnosti, u smislu člana 31. stav 2. ovog zakona.”

Član 19.

Poreska uprava je dužna da najkasnije do 31. decembra 2006. godine jedinicama lokalne samouprave stavi na raspolaganje podatke u vezi sa nepokretnostima i druge podatke koji su od značaja za utvrđivanje poreza na imovinu, a vode se kod tog organa.

Član 20.

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srbije”, a primenjivaće se od 1. januara 2007. godine.

O B R A Z L O Ž E Nj E

PREDLOGA ZAKONA

O IZMENAMA I DOPUNAMA

ZAKONA O POREZIMA NA IMOVINU

I USTAVNI OSNOV ZA DONOŠENjE ZAKONA

Ustavni osnov za donošenje ovog zakona sadržan je u odredbama člana 72. stav 1. tač. 4. i 10. Ustava Republike Srbije, prema kojima Republika uređuje i obezbeđuje, između ostalog, finansijski sistem i finansiranje ostvarivanja svojih prava i dužnosti utvrđenih Ustavom i zakonom.

II RAZLOZI ZA DONOŠENjE ZAKONA

Problemi koje Zakon treba da reši, odnosno ciljevi koji se Zakonom postižu

Planirane mere i aktivnosti Vlade Republike Srbije u cilju sprovođenja decentralizacije razlog su da se i poreskim propisima obezbedi odgovarajući osnov za veću finansijsku samostalnost jedinica lokalne samouprave kako bi im se, s jedne strane, omogućilo da planiraju obim sredstava iz kojih će finansirati obavljanje poslova iz svoje nadležnosti, a sa druge strane, podstakla poreska konkurencija među njima.

U tom smislu, osnovni razlog za donošenje ovog zakona, odnosno problem koji Zakon treba da reši, je potreba usaglašavanja oporezivanja imovine u tzv. statici sa zakonom kojim se uređuje finansiranje lokalne samouprave, prema kome porez na imovinu predstavlja izvorni javni prihod jedinice lokalne samouprave na kojoj je ostvaren, sa ovlašćenjem te jedinice lokalne samouprave da utvrđuje stopu poreza na imovinu do visine najviše stope propisane ovim zakonom.

Osnovni cilj koji se Zakonom želi postići je usaglašavanje njegovih odredaba sa zakonom kojim se uređuje finansiranje lokalne samouprave čime se, u odnosu na porez na imovinu u tzv. statici, obezbeđuje i praktično sprovođenje zakona kojim se uređuje finansiranje lokalne samouprave. Naime, predlaže se maksimalna visina stope poreza na imovinu do koje se u jedinici lokalne samouprave može utvrđivati porez na imovinu.

S obzirom da se prenosi nadležnost za utvrđivanje, kontrolu i naplatu poreza na imovinu (osim poreza na nasleđe i poklon i poreza na prenos apsolutnih prava), na poreske organe jedinica lokalne samouprave, potreba za što većim stepenom doslednosti u primeni ovog zakona od strane tih organa na raznovrsne situacije koje se u praksi postavljaju, a samim tim i pravne sigurnosti obveznika, iziskuje da odredbe ovog zakona budu uređene tako da obezbede da se volja i namera zakonodavca, izražena kroz zakon kojim se uređuje oporezivanje imovine, realizuje sa što manje tumačenja. To je razlog što se predlaže preciziranje pojedinih zakonskih rešenja.

Slobodne zone karakteristične su za zemlje u razvoju, donekle i u tranziciji, a jednu od osnovnih atraktivnosti tih zona čini sistem posebnih poreskih olakšica i oslobođenja. To je razlog što se predlaže uvođenje poreskog oslobođenja na prava na nepokretnosti korisnika slobodnih zona u slobodnim zonama.

Zakonom se predlaže i proširenje poreskih oslobođenja, u cilju doslednog sprovođenja ugovornih obaveza po zaključenim međunarodnim ugovorima, kao i oslobođenja čiji je cilj da se sistem oporezivanja učini pravičnijim. To su, pre svega, slučajevi davanja organizovane socijalne i humanitarne pomoći licima koja se nađu u vanrednoj situaciji, pomoći zbog uništenja ili oštećenja imovine usled elementarnih nepogoda ili drugih vanrednih događaja i sl.

Imajući u vidu da se prihodi od dobitaka fizičkih lica u igrama na sreću oporezuju porezom na dohodak građana, da priređivač igre na sreću saglasno zakonu kojim su uređene igre na sreću plaća naknadu, u cilju izbegavanja oporezivanja i prenosa prava na dobitku i sticanja dobitka u igri na sreću, kao i plaćanja naknade po osnovu organizovanja te igre, predlaže se da se na prenos dobitaka u igrama na sreću sa organizatora na lice koje ostvari dobitak, ne plaćaju porezi po odredbama ovog zakona.

Poresko oslobođenje propisano za nepokretnosti Tradicionalnih crkava i verskih zajednica (koje su namenjene i koriste se za obavljanje verskih obreda) proširuje se i na nepokretnosti drugih crkava i verskih zajednica (u smislu zakona kojim se uređuje pravni položaj crkava i verskih zajednica) koje su namenjene i isključivo se koriste za obavljanje bogoslužbene delatnosti, čime se stvara osnov za njihov ravnopravan poreski tretman.

Predlaže se proširenje predmeta oporezivanja porezom na prenos apsolutnih prava – na davanje građevinskog zemljišta u državnoj svojini u zakup, čime se vrši usaglašavanje predmeta oporezivanja sa zakonom kojim se uređuju planiranje i izgradnja, prema kome se ne vrši (trajni) prenos prava korišćenja građevinskog zemljišta u državnoj svojini (koji se oporezuje porezom na prenos apsolutnih prava), već se građevinsko zemljište daje u zakup, radi izgradnje, često na veoma dug vremenski rok. Izgradnjom objekta na tom zemljištu zakupac stiče pravo svojine na objektu i određena stvarno-pravna ovlašćenja na zemljištu.

Razmatrane mogućnosti da se problemi reše i bez donošenja Zakona

Imajući u vidu da je reč o elementima sistema i politike javnih prihoda koji se, saglasno odredbi člana 2. stav 2. Zakona o javnim prihodima i javnim rashodima („Sl. glasnik RS”, br. 76/91…135/04), uvode samo zakonima kojima se uvodi odgovarajući javni prihod, i izmene i dopune tih elemenata mogu se vršiti samo zakonom. To je razlog što nisu razmatrane mogućnosti da se problemi koje ovaj opšti akt treba da reši, reše i bez njegovog donošenja.

Zašto je donošenje Zakona najbolji način za rešavanje problema

Donošenje zakona je najbolji način za rešavanje problema, iz razloga što se radi o zakonskoj materiji, koju je jedino i moguće menjati i dopunjavati odgovarajućim izmenama i dopunama zakona.

Pored toga, uređivanjem poresko-pravne materije Zakonom daje se doprinos pravnoj sigurnosti i ujedno obezbeđuje transparentnost u vođenju poreske politike. Naime, zakon je opšti pravni akt koji se objavljuje i koji stvara jednaka prava i obaveze za sve subjekte koji se nađu u istoj poresko-pravnoj situaciji, čime se postiže transparentnost u njegovoj primeni.

III OBJAŠNjENjE POJEDINAČNIH REŠENjA

Uz član 1.

Predlaže se uređivanje najviše stope poreza na imovinu, u okviru koje bi skupštine jedinice lokalne samouprave, saglasno zakonu kojim se uređuje finansiranje lokalne samouprave, utvrđivale stopu poreza na imovinu na „svojoj” teritoriji.

Na taj način, stvorio bi se osnov za veću finansijsku samostalnost jedinica lokalne samouprave i za podsticanje poreske konkurencije među njima, s jedne strane, a ujedno sprečila mogućnost da, u odsustvu maksimalne poreske stope uređene zakonom, jedinice lokalne samouprave neograničeno (kroz povećanje poreske stope) povećavaju poreski teret obveznicima, u cilju obezbeđenja sredstava za svoje rashode.

Ujedno se daje podsticaj jedinicama lokalne samouprave za uspostavljanje što bolje evidencije nepokretnosti i elemenata od uticaja na njihovu tržišnu vrednost (kao poresku osnovicu), koja bi omogućila širenje poreske baze, veće prihode lokalnoj samoupravi, a s tim u vezi i mogućnost uređivanja niže poreske stope.

U cilju pravne sigurnosti, predlaže se da stopa poreza na imovinu u jedinici lokalne samouprave koja propusti da svojom odlukom uredi stopu poreza, ili je utvrdi preko maksimalne visine propisane ovim zakonom, bude najviša odgovarajuća poreska stopa uređena Zakonom za obveznike koji vode, odnosno za obveznike koji ne vode poslovne knjige.

Uz čl. 2, 5. i 11.

Predlaže se preciziranje postojećih i proširenje poreskih oslobođenja na imovinu, na nasleđe i poklon i na prenos apsolutnih prava, i to:

– na imovinu – nepokretnosti koje su namenjene i isključivo se koriste za obavljanje bogoslužbene delatnosti, ne samo Tradicionalnih crkava (kao sada), već i drugih registrovanih crkava i verskih zajednica (u smislu zakona kojim se uređuje pravni položaj crkava i verskih zajednica), na koji način se stvara osnov za njihov ravnopravni poreski tretman;

– na imovinu – građevinsko zemljište u državnoj svojini dato u zakup;

– na imovinu – nepokretnosti korisnika slobodne zone u slobodnoj zoni, kako bi se i na ovaj način dao podsticaj razvoju slobodnih zona.

U cilju što veće doslednosti u praktičnoj primeni ovog zakona, predlaže se da se izričito uredi da:

– se porez na imovinu, na nasleđe i poklon i na prenos apsolutnih prava ne plaćaju kada je međunarodnim ugovorom koji je zaključila Republika uređeno da se neće plaćati (neki od ovih ili svi) porezi;

– pravo na poresko oslobođenje na nasleđe i poklon propisano za Republiku ima ne samo Republika kada je nominalno naslednik – poklonoprimac, već i oblici njene teritorijalne autonomije i lokalne samouprave.

Takođe se predlaže uvođenje poreskog oslobođenja i na prenos apsolutnih prava kada su poreski obveznici Republika, pokrajina ili jedinica lokalne samouprave.

Predlaže se uvođenje obaveze kupcu – sticaocu prava svojine na putničkom automobilu za „taksi” ili „rent a kar” delatnosti, za koji prenos je ostvareno pravo na poresko oslobođenje od poreza na prenos apsolutnih prava, da o prestanku obavljanja te delatnosti, prodaji ili otuđenju vozila na drugi način u periodu kraćem od pet godina od dana nabavke (što je bio uslov za poresko oslobođenje), obavesti poreski organ, obzirom da on (a ne prodavac) tim podatkom raspolaže. Predlaže se uvođenje solidarnog jemstva za izmirenje poreske obaveze na prenos apsolutnih prava u slučaju da dođe do prestanka obavljanja delatnosti, prodaje ili otuđenja na drugi način vozila pribavljenog za obavljanje taksi ili „rent a kar” delatnosti u periodu kraćem od pet godina.

Uz čl. 3. i 4.

Predlaže se pravno-tehničko usaglašavanje u pogledu naziva države.

Takođe, predlaže se preciziranje predmeta oporezivanja porezom na nasleđe i poklon, u smislu da ga ne čine novčana primanja fizičkih lica koja su izuzeta od oporezivanja, odnosno besteretna novčana primanja fizičkih lica na koja se plaća porez, u skladu sa zakonom kojim se uređuje porez na dohodak građana. Reč je o primanjima fizičkih lica koja nemaju za osnov davanja rad ili drugu naknadu od strane primaoca, kao i davanjima po osnovu npr. organizovane socijalne i humanitarne pomoći, pomoći zbog uništenja ili oštećenja imovine usled elementarnih nepogoda ili drugih vanrednih događaja….. Ocenjuje se opravdanim da se izuzimanjem iz predmeta oporezivanja podstaknu ovakva davanja, a ujedno se otklanja mogućnost umanjenja primljenih sredstava za iznos poreske obaveze na poklon – ako bi poreska obaveza po tom osnovu postojala.

Imajući u vidu da se prihodi od dobitaka fizičkih lica u igrama na sreću oporezuju porezom na dohodak građana, a da priređivač igre na sreću (saglasno Zakonu o igrama na sreću – „Sl. glasnik RS”, br. 84/04 i 85/05) plaća naknadu, u cilju izbegavanja oporezivanja (dobitka kao prihoda – po odredbama zakona kojim se uređeje oporezivanje dohotka građana, i prenosa prava na dobitku sa organizatora igre na dobitnika – po odredbama zakona kojim se uređuje oporezivanje imovine) i plaćanja naknade po istom osnovu, predlaže se da se na prenos dobitaka u igrama na sreću sa organizatora na lice koje ostvari dobitak, ne oporezuje po odredbama ovog zakona.

Uz član 6.

Davanje nepokretnosti u zakup bilo je, kao usluga, oporezovano porezom na promet, a sada je oslobođeno plaćanja poreza na dodatu vrednost, bez prava na odbitak prethodnog poreza.

U situaciji kada se, prema Zakonu o planiranju i izgradnji, ne vrši prenos prava korišćenja građevinskog zemljišta u državnoj svojini (kao trajnog prava, na koji se plaća porez na prenos apsolutnih prava), već se građevinsko zemljište u državnoj svojini daje u zakup, često na veoma dug vremenski period, radi izgradnje objekta na kome investitor stiče pravo svojine kao apsolutno pravo, predlaže se proširenje predmeta oporezivanja i na zakup ovog zemljišta za period duži od jedne godine ili na neodređeno vreme.

Uz član 7.

Prenos celokupne ili dela imovine privrednog društva po osnovu statusne promene, u smislu zakona kojim se uređuju privredna društva, nema karakter prenosa imovine uz naknadu, obzirom da privredno društvo – sticalac stupa u prava i obaveze društva – prenosioca, a vlasniku akcija ili udela vrši se zamena postojećih prava za akcije ili udele u društvu – sticaocu (i eventualno novčane nadoknade do 10% nominalne vrednosti akcija odnosno udela ili njihove računovodstvene vrednosti – ako su bez nominalne vrednosti).

Predlaže se preciziranje predmeta oporezivanja porezom na prenos apsolutnih prava, u smislu da se porez na prenos apsolutnih prava ne plaća kada prenos celokupne imovine pravnog lica ima karakter statusne promene, što znači da se porez ne plaća samo ako akcionari ili članovi pravnog lica koje prenosi svoju celokupnu imovinu (pravnog prethodnika), uz naknadu u obliku akcija ili udela u pravnom sledbeniku, dobili i novčanu naknadu koja ne prelazi 10% nominalne vrednosti akcija, odnosno udela ili njihove računovodstvene vrednosti ako su bez nominalne vrednosti.

Uz član 8.

U odredbi kojom se uređuje obveznik poreza na prenos apsolutnih prava, predlaže se da obveznik poreza kod davanja u zakup građevinskog zemljišta u državnoj svojini bude zakupac, a u slučaju prenosa celokupne imovine pravnog lica iz člana 24.tačka 3a) Zakona – sticalac prava.

Vrši se i preciziranje u delu koji uređuje obveznika poreza po osnovu razmene, u smislu da je obveznik poreza samo prenosilac prava veće tržišne vrednosti (a ne oba učesnika u razmeni) ukoliko se radi o razmeni za koju se poreska osnovica utvrđuje primenom člana 28. Zakona (kao razlika tržišnih vrednosti).

Uz čl. 9. i 10.

Predlaže se produženje roka, sa 20 na 30 dana, u kojem poreski organ ima pravo da utvrdi tržišnu vrednost apsolutnog prava, kao poresku osnovicu, ukoliko oceni da je ugovorena cena niža od tržišne.

Uređuje se da poresku osnovicu kod davanja u zakup građevinskog zemljišta čini tržišna vrednost koju utvrđuje nadležni poreski organ, a kod prinudne javne prodaje stvari na kojoj je konstituisano neko od prava koja su predmet oporezivanja porezom na prenos apsolutnih prava – prodajna cena postignuta u postupku prinudne javne prodaje, ukoliko poreska obaveza bude blagovremeno prijavljena poreskom organu. U tom smislu (uz uslov blagovremenog podnošenja poreske prijave), precizira se da poresku osnovicu na prenos po osnovu eksproprijacije čini naknada za eksproprisanu nepokretnost.

Predlaže se preciziranje odredbe kojom je uređena poreska osnovica kod razmene (obe ili jedne) nepokretnosti na teritoriji Republike, kao buduće stvari (stvari koja u trenutku zaključenja pravnog posla ne postoji).

Uz čl. 12, 13. i 14.

Predlaže se pravno-tehničko usaglašavanje naziva poreskog organa nadležnog za prijem poreskih prijava za utvrđivanje poreza na imovinu i preciziranje mesne nadležnosti poreskog organa za utvrđivanje poreza na nasleđe i poklon i poreza na prenos apsolutnih prava.

Uz član 15. i 18.

Predlaže se da jedinica lokalne samouprave, ministarstvu nadležnom za finansije, dostavlja podatke koji se odnose na utvrđivanje, kontrolu i naplatu poreza na imovinu, kako bi se omogućio uvid u sprovođenje odredaba ovog zakona kojima se uređuje oporezivanje imovine i vođenje poreske politike u ovoj oblasti. Za nepostupanje po ovoj obavezi predlaže se uvođenje novčane kazne za prekršaj odgovornog lica u jedinici lokalne samouprave.

Predlaže se uvođenje i novčane kazne za prekršaj, za sticaoca prava svojine na upotrebljavanom putničkom automobilu pribavljenom za taksi ili „rent a kar” koji su posebno označeni, ako nadležnom poreskom organu ne prijavi ili ne prijavi u roku od deset dana, prestanak obavljanja delatnosti, prodaju, odnosno otuđenje putničkog automobila pribavljenog za obavljanje tih delatnosti, pre isteka roka od pet godina od dana pribavljanja. Na taj način sankcionisalo bi se nepružanje podataka poreskom organu od uticaja na utvrđivanje poreske obaveze na prenos apsolutnih prava, iz razloga što se nisu ostvarili uslovi za poresko oslobođenje u smislu odredbe člana 31. stav 1. tačka 8) i stav 2. Zakona.

Uz član 16.

Predlaže se pravno-tehničko usaglašavanje sa nazivom organa nadležnog za poslove intelektualne svojine.

Uz član 17.

Saglasno ovlašćenju datom skupštini jedinice lokalne samouprave da utvrđuje stope poreza na imovinu u skladu sa članom 1. ovog zakona, uređuje se da se porez na imovinu utvrđuje primenom odredaba Zakona i odluke jedinice lokalne samouprave o stopama poreza na imovinu na čijoj teritoriji se imovina nalazi, donete u skladu sa Zakonom.

Uz član 19.

Kako bi se jedinicama lokalne samouprave omogućilo da u 2007. godini (i ubuduće) putem „svojih” poreskih organa utvrđuju porez na imovinu, bez podnošenja „novih” poreskih prijava (i dokaza kojima bi se potvrđivala tačnost navoda u tim prijavama) od strane obveznika (kada nije došlo do promena podataka u prijavama koji su od uticaja na postojanje i visinu poreske obaveze), i troškova koji bi u vezi sa tim za svakog obveznika proizašli, predlaže se da Poreska uprava jedinicama lokalne samouprave stavi na raspolaganje podatke u vezi sa nepokretnostima i druge podatke koji su od značaja za utvrđivanje poreza na imovinu, a vode se kod tog organa.

Uz član 20.

Predlaže se da ovaj zakon stupi na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srbije”, a da se primenjuje od 1. januara 2007. godine.

IV PROCENA FINANSIJSKIH SREDSTAVA POTREBNIH ZA SPROVOĐENjE ZAKONA

Za sprovođenje ovog zakona nije potrebno obezbediti sredstva u budžetu Republike.

V EKONOMSKI EFEKTI

Na koga će i kako će najverovatnije uticati rešenja u zakonu

Zakon će imati pozitivan uticaj na:

1) pravni sistem Republike – usaglašavanjem Zakona o porezima na imovinu sa Zakonom o finansiranju lokalne samouprave obezbeđuje se da ovi zakoni čine jedinstvenu, međusobno neprotivrečnu celinu, čime se ostvaruje usaglašenost u pravnom sistemu Republike.

2) Jedinice lokalne samouprave, s obzirom da se izmenom zakonskih rešenja koja se odnose na stope poreza na imovinu stvara pravni osnov za primenu zakona kojim se uređuje finansiranje lokalne samouprave. To bi trebalo da obezbedi veću finansijsku samostalnost jedinica lokalne samouprave, kako u planiranju obima potrebnih sredstava (jedinice lokalne samouprave će utvrđivati stopu poreza na imovinu do visine najviše stope propisane ovim zakonom), tako i u trošenju ostvarenih sredstava, kao i jačanje poreske konkurencije među njima.

Na ovaj način daje se podsticaj jedinicama lokalne samouprave za sačinjavanje što bolje evidencije o nepokretnostima (kako u pogledu obima, tako i njihovog kvaliteta), čime bi se proširila poreska baza i stvorio osnov da se isti, ili veći poreski prihodi ostvare i sa eventualno umanjenom poreskom stopom.

Pravo jedinica lokalne samouprave (uređeno Zakonom o finansiranju lokalne samouprave) da uređuju stopu poreza na imovinu do visine najviše stope poreza uređene Zakonom o porezima na imovinu, imaće za posledicu različite visine ovih stopa u različitim jedinicama lokalne samouprave i različite prihode od poreza na imovinu, što je razlog da je nerealno iskazivati finansijske efekte od izmene Zakona u odnosu na poreske stope (obzirom na različitost stopa u različitim jedinicama lokalne samouprave i mogućnost njihove izmene u svakoj konkretnoj jedinici lokalne samouprave za svaku narednu godinu) .

2) Obveznike poreza na imovinu – uređivanjem sadašnje stope poreza na imovinu kao najviše stope, do koje jedinice lokalne samouprave mogu uređivati stopu ovog poreza, onemogućava se jedinicama lokalne samouprave da povećanjem poreske stope povećavaju poreski teret obveznicima.

Uvođenjem obaveze Poreskoj upravi da jedinicama lokalne samouprave stavi na raspolaganje podatke u vezi sa nepokretnostima i druge podatke koji su od značaja za utvrđivanje poreske obaveze na imovinu, a vode se kod tog organa, stvara se osnov za uštedu troškova koji bi za obveznike poreza na imovinu proizašli (u odsustvu obaveze ustanovljene Poreskoj upravi) podnošenjem „novih” poreskih prijava i odgovarajuće dokumentacije potrebne za utvrđivanje poreske obaveze za svaku od njihovih nepokretnosti koja je predmet oporezivanja (vremenske uštede, troškovi za obrasce, takse… ).

3) Privredna društva – korisnike slobodne zone (pravna i fizička lica koja obavljaju delatnost u slobodnoj zoni) – jer se oslobođanjem od poreza na imovinu na prava na nepokretnosti korisnika slobodne zone u slobodnoj zoni daje fiskalni podsticaj stvaranju pogodnog okruženja za poslovanje u slobodnim zonama. Naime, u slobodnim zonama se razvijaju raznovrsne privredne aktivnosti sa ciljem da se podstakne izvoz, odnosno poveća spoljna trgovina zemlje domaćina i da se pruži pozitivan doprinos domaćoj privredi, a njihove glavne privlačnosti baziraju se na povoljnom carinskom tretmanu i izvesnim poreskim olakšicama. Na ovaj način se realizuje odredba člana 26. stav 2. Zakona o slobodnim zonama („Sl. glasnik RS”, broj 62/06), prema kojoj korisnik, odnosno privredno društvo za upravljanje slobodnom zonom, može imati poreske olakšice u skladu sa propisima koji uređuju porez na dobit preduzeća, poreze na imovinu i porez na dohodak građana.

4) Crkve i verske zajednice – Proširivanjem poreskih oslobođenja na imovinu – na nepokretnosti koje su isključivo namenjene i koriste se za obavljanje verskih obreda, ne samo tradicionalnih crkava i verskih zajednica (kao sada), već i drugih registrovanih crkava i verskih zajednica (u smislu zakona kojim se uređuje pravni položaj crkava i verskih zajednica) na prava na nepokretnosti za obavljanje bogoslužbene delatnosti, uspostavio bi se ravnopravan poreski tretman njihove nepokretne imovine, sa stanovišta poreza na imovinu, i izvršilo njihovo poresko rasterećenje po tom osnovu.

5) Pokrajinu i jedinice lokalne samouprave kao naslednike ili poklonoprimce, odnosno Republiku, pokrajinu i jedinice lokalne samouprave kao obveznike poreza na prenos apsolutnih prava – Precizira se sadašnja odredba člana 21. Zakona, u smislu da se oslobođenje od poreza na nasleđe i poklon propisano za Republiku odnosi ne samo na Republiku kao nominalnog i suštinskog naslednika – poklonoprimca, već i na delove njene teritorijalne autonomije i lokalne samouprave (kada su naslednik-poklonoprimac). Na taj način se obezbeđuje da ostvareno nasleđe, odnosno poklon ne stvara poreske troškove za njihovog primaoca. Na isti način će predloženo rešenje u članu 31. Zakona, kojim se Republika, autonomna pokrajina i jedinica lokalne samouprave oslobađaju poreza na prenos apsolutnih prava, kada su obveznik poreza po tom osnovu, imati pozitivan uticaj, jer obezbeđuje veću transparentnost u planiranju i trošenju budžetskih sredstava, posebno ako se ima u vidu da se prenosi imovine po osnovu kojih se plaćaju porezi na nasleđe i poklon i na prenos apsolutnih prava ne vrše kao kontinuirana aktivnost, sa odgovarajućom ravnomernošću u toku godine.

Kakve troškove će primena zakona stvoriti građanima i privredi (naročito malim i srednjim preduzećima)

Primena Zakona ne bi trebalo da stvori dodatne troškove građanima i privredi, izuzev u odnosu na plaćanje poreza na prenos apsolutnih prava – na davanje građevinskog zemljišta u državnoj svojini u zakup.

Naprotiv, uređivanjem sadašnje stope poreza na imovinu kao najviše stope do koje jedinica lokalne samouprave može uređivati stopu poreza na imovinu na „svojoj” teritoriji, stvara se osnov da poreska stopa (a samim tim i poreska obaveza) može biti u visini postojeće ili manja od nje. Na taj način, omogućava se podsticanje poreske konkurencije među jedinicama lokalne samouprave, s obzirom da različita visina izvornih lokalnih javnih prihoda može predstavljati razlog za „seljenje” privrednih društava iz jedne u drugu jedinicu lokalne samouprave.

Pored toga, poresko oslobođenje na imovinu – nepokretnosti korisnika slobodne zone u slobodnoj zoni trebalo bi da, u odgovarajućoj meri, doprinese stvaranju pogodnog okruženja za razvoj slobodnih zona.

Preciziranje pojedinih zakonskih odredaba trebalo bi da doprinese pravnoj sigurnosti, što bi posledično trebalo da dovede do smanjenja administriranja (naročito u postupcima po pravnim lekovima) i, s tim u vezi, i troškova koji za stranke u postupku proizilaze.

Iako po načinu zasnivanja, ugovor o zakupu građevinskog zemljišta u državnoj svojini predstavlja obligacioni odnos, po pravima i obavezama koja se njim za zakupca stvaraju (pravo i obaveza da na zemljištu vrši izgradnju, da na izgrađenom objektu stiče svojinu, da je rok na koji je uspostavljeno pravo da koristi zemljište ograničen ali uglavnom veoma dug…), ocenjuje se opravdanim da treba da predstavlja predmet oporezivanja porezom na prenos apsolutnih prava, čime se sa stanovišta poreskih obaveza na sticanje prava na korišćenje zemljišta radi izgradnje uspostavlja ravnomernost, bilo da je reč o zemljištu u državnoj svojini ili svojini drugih lica.

Da li su pozitivne posledice donošenja zakona takve da opravdavaju troškove koje će on stvoriti

Naveli smo da primena Zakona neće izazvati dodatne troškove, izuzev u odnosu na zakup građevinskog zemljišta u državnoj svojini. Međutim, potreba za poreskom ravnopravnošću u odnosu na sticanje prava na korišćenje zemljišta opravdava jednokratne troškove koje će on za zakupce stvoriti. Ujedno ukazujemo da su sva tri oblika poreza na imovinu prihodi lokalne samouprave (porez na imovinu – izvorni prihod od 1. januara 2007. godine, a porez na nasleđe i poklon i porez na prenos apsolutnih prava – ustupljeni javni prihodi), te se proširenjem predmeta oporezivanja porezom na prenos apsolutnih prava stvara i osnov da jedinice lokalne samouprave, preciznim bilansiranjem prihoda i rashoda mogu razmotriti i eventualno umanjiti sadašnju stopu poreza na imovinu. Imajući u vidu broj i strukturu obveznika poreza na imovinu, eventualna odluka u tom smislu svakako bi opravdala troškove koji će za zakupce zemljišta u državnoj svojini primena Zakona proizvesti.

Da li se zakonom podržava stvaranje novih privrednih subjekata na tržištu i tržišna konkurencija

Zakonom se podržava stvaranje novih privrednih subjekata, naročito u slobodnim zonama, što bi trebalo da da pozitivne efekte i u novom zapošljavanju.

Da li su sve zainteresovane strane imale priliku da se izjasne o zakonu

Zakon je pripremljen, pre svega, zbog potreba usaglašavanja sa zakonom kojim se uređuje finansiranje lokalne samouprave, u postupku čijeg donošenja je ostvarena intenzivna saradnja sa Stalnom konferencijom gradova i opština, asocijacijom svih lokalnih samouprava u Republici, u kom postupku je održana i javna rasprava sa predstavnicima lokalnih samouprava, ministarstava i zainteresovanim institucijama i organizacijama.

Ovaj zakon je u postupku pripreme dostavljen nadležnim ministarstvima i drugim nadležnim organima, tako da je zainteresovanim stranama pružena prilika da iznesu svoje stavove, od kojih su neki ugrađeni u ovaj zakon.

Koje će se mere tokom primene zakona preduzeti da bi se ostvarilo ono što se donošenjem zakona namerava

Ministarstvo finansija nadležno je za sprovođenje Zakona, za njegovu ujednačenu primenu na teritoriji Republike, kao i za davanje mišljenja u njegovoj primeni.

Posebno ističemo da Ministarstvo finansija, periodičnim publikovanjem Biltena službenih objašnjenja i stručnih mišljenja za primenu finansijskih propisa, kao i na drugi pogodan način, dodatno obezbeđuje transparentnost, informisanost i dostupnost informacijama, kako bi se i na ovaj način doprinelo ostvarivanju ciljeva postavljenih donošenjem Zakona.

VI PREGLED ODREDABA

ZAKONA O POREZIMA NA IMOVINU

KOJE SE MENjAJU, ODNOSNO DOPUNjUJU

Član 11.

Stope poreza na imovinu iznose:

1) na prava na nepokretnosti poreskog obveznika koji vodi poslovne knjige – DO 0,40%;

2) na prava na nepokretnosti poreskog obveznika koji ne vodi poslovne knjige:

Na poresku osnovicu Plaća se na ime poreza do 6.000.000 dinara 0,40% od 6.000.000 do 15.000.000 dinara 24.000 dinara + 0,80% na iznos preko 6.000.000 dinara od 15.000.000 do 30.000.000 dinara 96.000 dinara + 1,50% na iznos preko 15.000.000 dinara preko 30.000.000 dinara 321.000 dinara + 3% na iznos preko 30.000.000 dinara.

2) NA PRAVA NA NEPOKRETNOSTI PORESKOG OBVEZNIKA KOJI NE VODI POSLOVNE KNjIGE:

NA PORESKU OSNOVICU PLAĆA SE NA IME POREZA (1) DO 6.000.000 DINARA DO 0,40% (2) OD 6.000.000 DO 15.000.000 DINARA POREZ IZ PODTAČKE (1) + DO 0,80% NA IZNOS PREKO 6.000.000 DINARA (3) OD 15.000.000 DO 30.000.000 DINARA POREZ IZ PODTAČKE (2) + DO 1,50% NA IZNOS PREKO 15.000.000 DINARA (4) PREKO 30.000.000 DINARA POREZ IZ PODTAČKE (3) + DO 3% NA IZNOS PREKO 30.000.000 DINARA

U SLUČAJU DA SKUPŠTINA JEDINICE LOKALNE SAMOUPRAVE NE UTVRDI VISINU PORESKE STOPE, ILI JE UTVRDI PREKO MAKSIMALNOG IZNOSA IZ STAVA 1. OVOG ČLANA, POREZ NA IMOVINU UTVRDIĆE SE PRIMENOM NAJVIŠE ODGOVARAJUĆE PORESKE STOPE IZ STAVA 1. OVOG ČLANA NA PRAVA NA NEPOKRETNOSTI OBVEZNIKA KOJI VODI POSLOVNE KNjIGE, ODNOSNO OBVEZNIKA KOJI NE VODI POSLOVNE KNjIGE.

Član 12.

Porez na imovinu ne plaća se na prava na nepokretnosti iz člana 2. ovog zakona:

1) u državnoj svojini koje koriste državni organi i organizacije i organi, organizacije i službe jedinica teritorijalne autonomije i lokalne samouprave, kao i direktni i indirektni korisnici budžetskih sredstava prema propisima kojima se uređuje budžetski sistem, odnosno na dobra u opštoj upotrebi prema propisima kojima se uređuju sredstva u svojini Republike Srbije;

2) diplomatskih i konzularnih predstavništava stranih država, pod uslovom reciprociteta;

3) u svojini tradicionalnih crkava i verskih zajednica(Srpska pravoslavna crkva, Islamska zajednica, Katolička crkva, Slovačka Evangelička crkva a.v., Jevrejska zajednica, Reformatska hrišćanska crkva i Evangelička hrišćanska crkva a.v.), koje su namenjene i koriste se za obavljanje verskih obreda

3) U SVOJINI TRADICIONALNIH CRKAVA I VERSKIH ZAJEDNICA I DRUGIH CRKAVA I VERSKIH ZAJEDNICA REGISTROVANIH U SKLADU SA ZAKONOM KOJIM SE UREĐUJE PRAVNI POLOŽAJ CRKAVA I VERSKIH ZAJEDNICA, KOJE SU NAMENjENE I ISKLjUČIVO SE KORISTE ZA OBAVLjANjE BOGOSLUŽBENE DELATNOSTI;

4) koje su od nadležnog organa proglašene kulturnim ili istorijskim spomenicima – na nepokretnosti u celini, odnosno na posebne delove, koji služe za ove namene;

5) brisano

6) poljoprivredno i šumsko zemljište koje se ponovo privodi nameni – pet godina, računajući od početka privođenja nameni;

7) puteve, lučke obale i lukobrane, brodske prevodnice, pruge, aerodromske piste, brane (vodoustave), objekte za zaštitu od štetnog dejstva voda, objekte za zaštitu poljoprivrednog i šumskog zemljišta i druge ekološke objekte;

8) gradsko odnosno javno građevinsko ili ostalo građevinsko zemljište u državnoj svojini, kad ukupna površina građevinske parcele, odnosno građevinskih parcela (ne računajući zemljište pod objektom jednog obveznika), ne prelazi 10 ari;

9) skloništa ljudi i dobara od ratnih dejstava, osim ako se koriste za namene po osnovu kojih se ostvaruje prihod;

10) ekonomske zgrade u poljoprivredi;

11) objekte, odnosno delove objekata koji u skladu sa propisima neposredno služe za obavljanje komunalnih delatnosti. ;

12) KORISNIKA SLOBODNE ZONE U SLOBODNOJ ZONI, U SKLADU SA ZAKONOM KOJIM SE UREĐUJU SLOBODNE ZONE;

13) ZA KOJE JE MEĐUNARODNIM UGOVOROM KOJI JE ZAKLjUČILA REPUBLIKA UREĐENO DA SE NEĆE PLAĆATI POREZ NA IMOVINU.

Porez na imovinu ne plaća obveznik u slučaju kad ukupna osnovica za sve nepokretnosti tog obveznika ne prelazi iznos od 400.000 dinara.

Odredbe st. 1. i 2. ovog člana ne primenjuju se na nepokretnosti koje se trajno daju drugim licima radi ostvarivanja prihoda.

Trajnim davanjem drugim licima, u smislu stava 3. ovog člana, smatra se svako ustupanje nepokretnosti drugom licu uz naknadu, koje u toku 12 meseci, neprekidno ili sa prekidima, traje duže od 183 dana.

Porez na imovinu ne plaća obveznik – imalac prava na nepokretnosti iz člana 2. ovog zakona, koju bez naknade ustupi na korišćenje licu prognanom posle 1. avgusta 1995. godine, ako prognano lice i članovi njegovog porodičnog domaćinstva ne ostvaruju prihode, izuzev prihoda od zemljišta koje je predmet oporezivanja.

POREZ NA IMOVINU NE PLAĆA SE NA GRAĐEVINSKO ZEMLjIŠTE U DRŽAVNOJ SVOJINI KOJE JE DATO U ZAKUP.

Član 14.

Porez na nasleđe i poklon plaća se na prava na nepokretnosti iz člana 2. stav 1. tač. 1) do 5) ovog zakona, koje naslednici, odnosno poklonoprimci nasleđuju, odnosno prime na poklon.

Porez na nasleđe i poklon iz stava 1. ovog člana plaća se i na nasleđe i poklon prava na nepokretnosti iz člana 2. stav 1. tačka 6) ovog zakona, nezavisno od površine nasleđene ili na poklon primljene nepokretnosti.

Porez na nasleđe i poklon plaća se i na nasleđeni, odnosno na poklon primljeni gotov novac, štedne uloge, depozite u bankama, novčana potraživanja, prava intelektualne svojine, udele u pravnom licu, hartije od vrednosti, pravo svojine na upotrebljavanom motornom vozilu, upotrebljavanom plovnom objektu, odnosno upotrebljavanom vazduhoplovu na sopstveni pogon osim državnog, i druge pokretne stvari.

Porez na poklon plaća se i u slučaju prenosa bez naknade imovine pravnog lica.

Upotrebljavano motorno vozilo, upotrebljavani plovni objekat, odnosno upotrebljavani vazduhoplov, u smislu ovog zakona, jeste motorno vozilo, plovni objekat, odnosno vazduhoplov koje je najmanje jedanput, u skladu sa propisima bilo registrovano, upisano u propisani upisnik, odnosno za koje je bilo izdato uverenje ili potvrda o plovidbenosti, odnosno dozvola za upotrebu, na teritoriji Srbije i Crne Gore REPUBLIKE.

Poklonom, u smislu ovog zakona, ne smatra se prenos bez naknade prava na nepokretnostima i pokretnim stvarima iz st. 1. do 4. ovog člana na koji se plaća porez na dodatu vrednost, u skladu sa propisima kojima se uređuje porez na dodatu vrednost, nezavisno od postojanja ugovora o poklonu.

POKLONOM, U SMISLU OVOG ZAKONA, NE SMATRA SE NOVČANO PRIMANjE PO OSNOVIMA KOJI SU IZUZETI IZ DOHOTKA ZA OPOREZIVANjE, ODNOSNO NA KOJA SE PLAĆA POREZ U SKLADU SA ZAKONOM KOJIM SE UREĐUJE OPOREZIVANjE DOHOTKA GRAĐANA.

OD OPOREZIVANjA PO OVOM ZAKONU IZUZIMA SE PRENOS DOBITKA U IGRI NA SREĆU SA ORGANIZATORA IGRE NA DOBITNIKA.

Član 15.

Obveznik poreza na nasleđe i poklon je rezident i nerezident Republike koji nasledi ili na poklon primi pravo iz člana 14. st. 1. i 2. ovog zakona na nepokretnosti koja se nalazi na teritoriji Republike.

Obveznik poreza na nasleđe i poklon koji nasledi ili na poklon primi predmet oporezivanja iz člana 14. stav 3. ovog zakona je rezident Republike za predmet koji se nalazi na teritoriji Srbije i Crne Gore REPUBLIKE, ili u inostranstvu.

Obveznik poreza na nasleđe i poklon koji nasledi ili na poklon primi predmet oporezivanja iz člana 14. stav 3. ovog zakona je nerezident Republike za predmet koji se nalazi na teritoriji Republike.

Član 21.

Porez na nasleđe i poklon ne plaća:

1) naslednik prvog naslednog reda, bračni drug i roditelj ostavioca, odnosno poklonoprimac prvog naslednog reda i bračni drug poklonodavca;

2) naslednik, odnosno poklonoprimac zemljoradnik drugog naslednog reda koji nasleđuje, odnosno prima na poklon imovinu koja mu služi za obavljanje poljoprivredne delatnosti, ako je sa ostaviocem, odnosno poklonodavcem neprekidno živeo u domaćinstvu najmanje jednu godinu pre smrti ostavioca, odnosno pre prijema poklona;

3) naslednik, odnosno poklonoprimac drugog naslednog reda – na jedan nasleđeni, odnosno na poklon primljeni stan, ako je sa ostaviocem odnosno poklonodavcem neprekidno živeo u zajedničkom domaćinstvu najmanje godinu dana pre smrti ostavioca, odnosno pre prijema poklona;

4) poklonoprimac – na imovinu koja mu je ustupljena u ostavinskom postupku, koju bi nasledio da se naslednik – poklonodavac odrekao nasleđa;

5) fond i fondacija, na nasleđenu ili na poklon primljenu imovinu koja služi isključivo za namene za koje su fond i fondacija osnovani;

6) naslednik, odnosno poklonoprimac specijalnih putničkih automobila sa ugrađenim uređajima za bolesnike, specijalnih putničkih automobila za obuku vozača sa ugrađenim duplim komandama, kao i putničkih automobila za taksi i „rent a kar” koji su posebno označeni;

7) brisano

8) Republika Srbija, AUTONOMNA POKRAJINA, ODNOSNO JEDINICA LOKALNE SAMOUPRAVE, kao naslednik, odnosno poklonoprimac;

9) se na prenos akcija bez naknade u postupku privatizacije, u skladu sa propisima kojima je uređena privatizacija, sa subjekta privatizacije na sticaoca akcija;

10) se na prenos obveznica izdatih u skladu sa propisima kojima se uređuje izmirenje obaveza Republike Srbije po osnovu zajma za privredni razvoj Republike Srbije, odnosno devizne štednje građana;

11) se na prenos dužničkih hartija od vrednosti, u skladu sa zakonom, čiji je izdavalac Republika, autonomna pokrajina, jedinica lokalne samouprave, odnosno Narodna banka Srbije. ;

12) PRIMALAC DONACIJE PO MEĐUNARODNOM UGOVORU KOJI JE ZAKLjUČILA REPUBLIKA, KADA JE TIM UGOVOROM UREĐENO DA SE NA DOBIJEN NOVAC, STVARI ILI PRAVA NEĆE PLAĆATI POREZ NA NASLEĐE I POKLON.

Ako naslednik, odnosno poklonoprimac iz stava 1. tačka 2) ovog člana promeni zanimanje pre isteka pet godina od dana kada je nasledio, odnosno primio na poklon imovinu, dužan je da o promeni zanimanja podnese prijavu nadležnom poreskom organu u roku od 10 dana od dana nastanka promene.

U slučaju prestanka obavljanja taksi ili «rent a kar» delatnosti, kao i u slučaju poklona ili otuđenja na drugi način bez naknade putničkog automobila pribavljenog za obavljanje tih delatnosti pre isteka roka od pet godina od dana nabavke, obveznik poreza je dužan da to prijavi nadležnom poreskom organu u roku od 10 dana od dana prestanka obavljanja delatnosti, poklona odnosno otuđenja, da plati porez na nasleđe i poklon koji bi bio dužan da plati da nije koristio poresku olakšicu i kamatu koja se plaća zbog docnje u plaćanju poreza, od dana nabavke do dana prijavljivanja.

U slučaju iz stava 2. ovog člana naslednik, odnosno poklonoprimac plaća porez na nasleđe i poklon po stopama iz člana 19. stav 1. ovog zakona.

Član 23.

Porez na prenos apsolutnih prava plaća se kod prenosa uz naknadu:

1) stvarnih prava na nepokretnosti iz člana 2. stav 1. tač. 1) do 5) ovog zakona;

2) prava intelektualne svojine;

3) udela u pravnom licu i hartija od vrednosti;

4) prava svojine na upotrebljavanom motornom vozilu, upotrebljavanom plovnom objektu, odnosno upotrebljavanom vazduhoplovu na sopstveni pogon osim državnog;

5) prava korišćenja gradskog odnosno javnog ili ostalog građevinskog zemljišta, nezavisno od njegove površine;

6) brisano

7) prava na eksproprisanoj nepokretnosti, ako se eksproprijacija vrši radi izgradnje stambenih ili privrednih objekata.

POREZ NA PRENOS APSOLUTNIH PRAVA PLAĆA SE I KOD DAVANjA GRAĐEVINSKOG ZEMLjIŠTA U DRŽAVNOJ SVOJINI U ZAKUP, NA PERIOD DUŽI OD JEDNE GODINE ILI NA NEODREĐENO VREME, OSIM JAVNOG GRAĐEVINSKOG ZEMLjIŠTA.

Član 24.

Prenosom uz naknadu, u smislu člana 23. ovog zakona, smatra se i:

1) sticanje prava svojine i drugih prava iz člana 23. ovog zakona na osnovu pravosnažne sudske odluke ili drugog akta državnog organa;

2) prenos uz naknadu celokupne imovine pravnog lica u slučaju njegove redovne prodaje, likvidacije ili stečaja;

3) prenos celokupne imovine pravnog lica KOJI, PREMA ZAKONU KOJIM SE UREĐUJU PRIVREDNA DRUŠTVA, NEMA KARAKTER STATUSNE PROMENE, na koji se ne plaća porez na dodatu vrednost, u skladu sa zakonom kojim se uređuje porez na dodatu vrednost.

3A) PRENOS CELOKUPNE IMOVINE PRAVNOG LICA U SLUČAJU STATUSNE PROMENE, AKO SU AKCIONARI ILI ČLANOVI PRAVNOG LICA KOJE PRENOSI CELOKUPNU IMOVINU (PRAVNI PRETHODNIK), UZ NAKNADU U OBLIKU AKCIJA ILI UDELA U PRAVNOM SLEDBENIKU, DOBILI I NOVČANU NAKNADU KOJA PRELAZI 10% NOMINALNE VREDNOSTI AKCIJA, ODNOSNO UDELA ILI NjIHOVE RAČUNOVODSTVENE VREDNOSTI AKO SU BEZ NOMINALNE VREDNOSTI;

4) prodaja zgrada, posebnih delova zgrada i građevinskih objekata izgrađenih za tržište.

Član 25.

Obveznik poreza na prenos apsolutnih prava je prodavac, odnosno prenosilac prava iz čl. 23. i 24. ovog zakona.

U slučaju iz člana 23. tačka 5) STAV 1. TAČKA 5) I STAV 2. ovog zakona, obveznik poreza na prenos apsolutnih prava je lice kome se daje na korišćenje, ODNOSNO U ZAKUP građevinsko zemljište.

U slučaju iz člana 23. tačka 7) ovog zakona, obveznik poreza na prenos apsolutnih prava je korisnik eksproprijacije.

Kad se apsolutno pravo prenosi po osnovu ugovora o doživotnom izdržavanju, obveznik poreza je davalac izdržavanja.

U slučaju iz člana 24. tač. 1), 2) i 3) 1), 2), 3) I 3A) ovog zakona, obveznik poreza na prenos apsolutnog prava je lice na koje se prenosi apsolutno pravo.

Kad se apsolutno pravo prenosi po osnovu ugovora o razmeni između dva lica, U SMISLU ČLANA 28. OVOG ZAKONA, obveznik poreza je prenosilac prava veće tržišne vrednosti.

Član 27.

Osnovica poreza na prenos apsolutnih prava je ugovorena cena u trenutku nastanka poreske obaveze, ukoliko nije niža od tržišne vrednosti.

Ukoliko nadležni poreski organ oceni da je ugovorena cena niža od tržišne, ima pravo da u roku od 20 30 dana od dana prijema poreske prijave podnete u skladu sa odredbom člana 36. stav 1. ovog zakona, odnosno od dana saznanja nadležnog poreskog organa za prenos, utvrdi poresku osnovicu u visini tržišne vrednosti.

Ako poreski organ u roku iz stava 2. ovog člana ne utvrdi poresku osnovicu u visini tržišne vrednosti, poresku osnovicu čini ugovorena cena.

U slučaju iz člana 23. tač. 4) i 5) STAV 1. TAČ. 4) I 5) I STAV 2. ovog zakona, poresku osnovicu čini tržišna vrednost prava koja se prenose, ODNOSNO DAJU U ZAKUP, na dan nastanka poreske obaveze, koju utvrđuje nadležni poreski organ.

U slučaju iz člana 23. tačka 7) ovog zakona, poresku osnovicu čini naknada za eksproprisanu nepokretnost, AKO JE PORESKA PRIJAVA PODNETA U SKLADU SA ODREDBOM ČLANA 36. STAV 1. OVOG ZAKONA.

AKO SE VRŠI PRINUDNA JAVNA PRODAJA STVARI NA KOJOJ POSTOJI NEKO OD PRAVA IZ ČL. 23. I 24. OVOG ZAKONA I AKO JE PORESKA PRIJAVA PODNETA U SKLADU SA ODREDBOM ČLANA 36. STAV 1. OVOG ZAKONA, OSNOVICU POREZA NA PRENOS APSOLUTNIH PRAVA ČINI PRODAJNA CENA POSTIGNUTA U POSTUPKU PRINUDNE JAVNE PRODAJE.

U slučaju prenosa apsolutnog prava koji nije obuhvaćen odredbama st. 1. do 5. ST. 1. DO 6. ovog člana, poresku osnovicu čini tržišna vrednost apsolutnog prava, koju utvrđuje nadležni poreski organ.

Član 28.

Kad se jedno pravo na nepokretnosti na teritoriji Republike Srbije razmenjuje za drugo istorodno apsolutno pravo na nepokretnosti na toj teritoriji, poresku osnovicu čini razlika tržišnih vrednosti prava koja se razmenjuju.

IZUZETNO OD STAVA 1. OVOG ČLANA, KAD SU JEDNA ILI OBE NEPOKRETNOSTI BUDUĆE STVARI, NA PRENOS APSOLUTNIH PRAVA NA SVAKOJ OD NjIH POREZ SE UTVRĐUJE NA PORESKU OSNOVICU IZ ČLANA 27. ST. 1. DO 3. OVOG ZAKONA, A PORESKA OBAVEZA NASTAJE U SMISLU ČLANA 29. OVOG ZAKONA, ZA PRENOS SVAKE OD NEPOKRETNOSTI.

Član 31.

Porez na prenos apsolutnih prava ne plaća se:

1) kad se apsolutno pravo prenosi radi izmirenja obaveza po osnovu javnih prihoda, u skladu sa propisima kojima se uređuje poreski postupak i poreska administracija;

2) kad se prenosi pravo svojine na nepokretnosti diplomatskih i konzularnih predstavništava stranih država, pod uslovom reciprociteta;

3) kod ulaganja apsolutnih prava u kapital akcionarskog društva, odnosno društva sa ograničenom odgovornošću;

4) kad fizičko lice, otkupom stambene zgrade ili stana u društvenoj, odnosno državnoj svojini sa stanarskim pravom, odnosno pravom dugoročnog zakupa, stekne svojinu ili susvojinu na toj zgradi ili stanu, srazmerno učešću društvenog, odnosno državnog kapitala u ukupnom kapitalu prenosioca prava;

5) kad pravno ili fizičko lice kome je poljoprivreda osnovna delatnost, odnosno zanimanje pribavlja putem razmene poljoprivredno ili šumsko zemljište radi njegovog grupisanja;

6) kad se pravo svojine na nepokretnosti prenosi na davaoca doživotnog izdržavanja – bračnog druga, odnosno lice koje se u odnosu na primaoca izdržavanja nalazi u prvom naslednom redu, na deo nepokretnosti koji bi davalac izdržavanja po zakonu nasledio u momentu zaključenja ugovora;

7) kad se prenosi apsolutno pravo na hartijama od vrednosti po odredbama zakona kojim se uređuje svojinska transformacija, odnosno privatizacija, sa emitenta na sticaoca akcija;

8) na prenos uz naknadu specijalnih putničkih automobila sa ugrađenim uređajima za bolesnike, specijalnih putničkih automobila za obuku vozača sa ugrađenim duplim komandama, kao i putničkih automobila za taksi i „rent a kar” koji su posebno označeni;

9) brisano

9a) na prenos apsolutnog prava iz čl. 23. ili 24. ovog zakona na imovini ili delu imovine subjekta privatizacije, ODNOSNO SUBJEKTA PRIVATIZACIJE U RESTRUKTURIRANjU, po propisima kojima se uređuje privatizacija, sa subjekta privatizacije na kupca imovine;

9b) na prenos državnih obveznica drugih zemalja koji vrši Narodna banka Srbije, u funkciji upravljanja deviznim rezervama za potrebe države;

10) na prenos obveznica izdatih u skladu sa propisima kojima se uređuje izmirenje obaveza Republike Srbije po osnovu zajma za privredni razvoj Republike Srbije, odnosno devizne štednje građana;

11) na prenos dužničkih hartija od vrednosti, u skladu sa zakonom, čiji je izdavalac Republika, autonomna pokrajina, jedinica lokalne samouprave, odnosno Narodna banka Srbije;

12) na uspostavljanje režima svojine na zemljištu koji je bio pre stupanja na snagu odluke o određivanju tog zemljišta kao gradskog građevinskog zemljišta na zahtev ranijeg sopstvenika ili njegovog zakonskog naslednika, odnosno na utvrđivanje prava korišćenja neizgrađenog ostalog građevinskog zemljišta u državnoj svojini ranijem sopstveniku ili njegovom zakonskom nasledniku, u skladu sa uslovima i po postupku propisanim zakonom kojim se uređuju planiranje i izgradnja. ;

13) KADA JE OBVEZNIK REPUBLIKA, AUTONOMNA POKRAJINA, ODNOSNO JEDINICA LOKALNE SAMOUPRAVE;

14) KOD PRESTANKA PRAVA KORIŠĆENjA GRAĐEVINSKOG ZEMLjIŠTA U DRŽAVNOJ SVOJINI ZBOG NEPRIVOĐENjA NAMENI, U SKLADU SA ZAKONOM KOJIM SE UREĐUJU PLANIRANjE I IZGRADNjA;

15) KADA JE MEĐUNARODNIM UGOVOROM KOJI JE ZAKLjUČILA REPUBLIKA UREĐENO DA SE NEĆE PLAĆATI POREZ NA PRENOS APSOLUTNIH PRAVA.

U slučaju prestanka obavljanja taksi ili „rent a kar” delatnosti, kao i u slučaju prodaje ili otuđenja uz naknadu na drugi način putničkog automobila pribavljenog za obavljanje tih delatnosti pre isteka roka od pet godina od dana nabavke, obveznik poreza STICALAC PRAVA SVOJINE NA UPOTREBLjAVANOM PUTNIČKOM AUTOMOBILU je dužan da to prijavi nadležnom poreskom organu u roku od 10 dana od dana prestanka obavljanja delatnosti, prodaje odnosno otuđenja, A OBVEZNIK POREZA – da plati porez na prenos apsolutnih prava koji bi bio dužan da plati da nije koristio poresku olakšicu i kamatu koja se plaća zbog docnje u plaćanju poreza, od dana nabavke do dana prijavljivanja.

LICE NA KOJE JE PRENETO PRAVO SVOJINE NA UPOTREBLjAVANOM PUTNIČKOM AUTOMOBILU ZA TAKSI ILI „RENT A KAR” KOJI JE POSEBNO OZNAČEN, SOLIDARNI JE JEMAC ZA IZMIRENjE PORESKE OBAVEZE NA PRENOS APSOLUTNIH PRAVA U SLUČAJU IZ STAVA 2. OVOG ČLANA.

Odredba stava 1. tačka 3) ovog člana ne primenjuje se na prenos prava svojine na upotrebljavanom motornom vozilu, upotrebljavanom plovnom objektu, odnosno upotrebljavanom vazduhoplovu.

Član 34.

Obveznik poreza na imovinu dužan je da podnese poresku prijavu, sa tačnim podacima, do 31. marta godine za koju se vrši utvrđivanje poreza.

Obaveza iz stava 1. ovog člana ne odnosi se na obveznika koji porez na dohodak građana za prihode od poljoprivrede i šumarstva plaća prema katastarskom prihodu.

Na imovinu koju stekne, započne ili prestane da koristi u toku godine ili mu po drugom osnovu nastane ili prestane poreska obaveza, obveznik podnosi poresku prijavu u roku od 10 dana od dana nastanka takve promene.

Obveznik poreza na imovinu koji je podneo poresku prijavu nije u obavezi da za istu imovinu podnosi novu prijavu, osim u slučaju promene podataka sadržanih u prijavi koji su od uticaja na visinu poreske obaveze.

U slučaju iz stava 4. ovog člana prijava se podnosi u roku od 10 dana od dana nastanka promene.

Prijava iz ovog člana podnosi se poreskom organu u opštini NADLEŽNOM ORGANU JEDINICE LOKALNE SAMOUPRAVE na čijoj teritoriji se nepokretnost nalazi.

Član 35.

Obveznik poreza na nasleđe i poklon dužan je da podnese poresku prijavu, sa tačnim podacima, sa odgovarajućom dokumentacijom potrebnom za utvrđivanje poreske obaveze, u roku od 10 dana od dana nastanka poreske obaveze U SMISLU ČLANA 17. ST. 1. DO 4. OVOG ZAKONA.

Prijava iz stava 1. ovog člana podnosi se poreskom organu u opštini na čijoj teritoriji se nalazi nepokretnost koju poreski obveznik nasleđuje ili prima na poklon, a ako se nasleđuje ili prima na poklon nepokretnost iz inostranstva, prijava sa odgovarajućom dokumentacijom potrebnom za utvrđivanje poreske obaveze podnosi se poreskom organu u opštini na čijoj teritoriji obveznik ima prebivalište, odnosno sedište.

Ako obveznik nasleđuje ili na poklon prima samo pokretne stvari, odnosno prava iz člana 14. stav 3. ovog zakona, prijava se podnosi poreskom organu u opštini na čijoj teritoriji obveznik ima prebivalište, odnosno sedište OBVEZNIK – FIZIČKO LICE IMA PREBIVALIŠTE, ODNOSNO BORAVIŠTE, ODNOSNO PORESKOM ORGANU U OPŠTINI NA ČIJOJ JE TERITORIJI OBVEZNIK – PRAVNO LICE OSNOVAN, ODNOSNO IMA SEDIŠTE.

Ako obveznik iz st. 2. i 3. ovog člana nema prebivalište ili sedište u Republici, prijava se podnosi poreskom organu u opštini u kojoj je ostavilac odnosno poklonodavac imao odnosno ima prebivalište ili sedište.

Ako obveznik nasleđuje ili na poklon prima istovremeno nepokretnosti i pokretne stvari, odnosno prava iz člana 14. stav 3. ovog zakona, poresku prijavu podnosi poreskom organu u opštini na čijoj teritoriji se nalazi nepokretnost koju poreski obveznik nasleđuje ili prima na poklon.

AKO OBVEZNIK IZ STAVA 3. OVOG ČLANA NEMA PREBIVALIŠTE, ODNOSNO BORAVIŠTE, ODNOSNO NIJE OSNOVAN, ODNOSNO NEMA SEDIŠTE U REPUBLICI, PRIJAVA SE PODNOSI PORESKOM ORGANU U OPŠTINI NA ČIJOJ SE TERITORIJI NALAZI PREDMET NASLEĐA, ODNOSNO POKLONA, ODNOSNO PORESKOM ORGANU U OPŠTINI U KOJOJ JE OSTAVILAC, ODNOSNO POKLONODAVAC IMAO, ODNOSNO IMA PREBIVALIŠTE, ODNOSNO SEDIŠTE.

AKO OBVEZNIK NASLEĐUJE ILI PRIMA NA POKLON ISTOVREMENO NEPOKRETNOST I POKRETNE STVARI, ODNOSNO PRAVA IZ ČLANA 14. OVOG ZAKONA, PORESKU PRIJAVU ZA NEPOKRETNOST PODNOSI PORESKOM ORGANU IZ STAVA 2. OVOG ČLANA, A PORESKU PRIJAVU ZA POKRETNE STVARI ILI PRAVA PORESKOM ORGANU IZ STAVA 3, ODNOSNO STAVA 4. OVOG ČLANA.

Član 36.

Obveznik poreza na prenos apsolutnih prava dužan je da podnese poresku prijavu, sa tačnim podacima, u roku od 10 dana od dana nastanka poreske obaveze U SMISLU ČLANA 29. ST. 1. DO 5. OVOG ZAKONA, sa odgovarajućom dokumentacijom potrebnom za utvrđivanje poreske obaveze, osim u slučaju iz člana 39a ovog zakona.

Prijava iz stava 1. ovog člana podnosi se poreskom organu u opštini na čijoj teritoriji se nalazi nepokretnost – u slučaju prenosa apsolutnih prava na nepokretnosti.

U slučaju prenosa ostalih apsolutnih prava – prijava se podnosi poreskom organu u opštini na čijoj teritorijiobveznik ima prebivalište, odnosno sedište, a ako obveznik nema prebivalište ili sedište u Republici, prijava se podnosi poreskom organu u opštini u kojoj sticalac prava ima prebivalište, odnosno sedište.

U SLUČAJU PRENOSA OSTALIH APSOLUTNIH PRAVA – PRIJAVA SE PODNOSI PORESKOM ORGANU U OPŠTINI NA ČIJOJ TERITORIJI OBVEZNIK – FIZIČKO LICE IMA PREBIVALIŠTE, ODNOSNO BORAVIŠTE, ODNOSNO U OPŠTINI NA ČIJOJ JE TERITORIJI OBVEZNIK – PRAVNO LICE OSNOVAN, ODNOSNO IMA SEDIŠTE.

AKO OBVEZNIK NEMA PREBIVALIŠTE, ODNOSNO BORAVIŠTE, ODNOSNO NIJE OSNOVAN, ODNOSNO NEMA SEDIŠTE U REPUBLICI, ZA PRENOS APSOLUTNIH PRAVA IZ STAVA 3. OVOG ČLANA PRIJAVA SE PODNOSI PORESKOM ORGANU U OPŠTINI NA ČIJOJ TERITORIJI JE PRENOS OSTVAREN.

NA ISTOVREMENI PRENOS NEPOKRETNOSTI I OSTALIH APSOLUTNIH PRAVA IZ ČLANA 23. I ČLANA 24. TAČ. 1) I 4) OVOG ZAKONA, PRIJAVA IZ STAVA 1. OVOG ČLANA ZA NEPOKRETNOST PODNOSI SE PORESKOM ORGANU IZ STAVA 2. OVOG ČLANA, A ZA PRENOS OSTALIH APSOLUTNIH PRAVA PORESKOM ORGANU IZ STAVA 3, ODNOSNO STAVA 4. OVOG ČLANA.

NA PRENOS CELOKUPNE IMOVINE PRAVNOG LICA IZ ČLANA 24. TAČ. 2), 3) I 3A) OVOG ZAKONA PRIJAVA SE PODNOSI PORESKOM ORGANU IZ STAVA 3, ODNOSNO STAVA 4. OVOG ČLANA.

ČLAN 36A

NA ZAHTEV MINISTARSTVA NADLEŽNOG ZA POSLOVE FINANSIJA, JEDINICA LOKALNE SAMOUPRAVE DOSTAVIĆE PODATKE KOJI SE ODNOSE NA UTVRĐIVANjE, KONTROLU I NAPLATU POREZA NA IMOVINU, U ROKU OD 15 DANA OD DANA PRIJEMA ZAHTEVA.

Član 37.

Sud je dužan da nadležnom poreskom organu nakon overe potpisa ugovarača na ugovoru kojim se vrši prenos prava svojine, odnosno drugog prava iz čl. 14, 23. i 24. ovog zakona, dostavi primerak ugovora najkasnije u roku od deset dana od dana overe potpisa ugovarača.

Pravosnažno rešenje o nasleđivanju, odnosno odluku suda o utvrđivanju prava svojine i drugih prava iz čl. 14, 23. i 24. ovog zakona, sud je dužan da dostavi nadležnom poreskom organu u roku od 10 dana od dana pravosnažnosti rešenja, odnosno odluke.

Centralni registar, depo i kliring hartija od vrednosti (u daljem tekstu: Centralni registar) dužan je da poreskoj upravi dostavi podatke o obavljenom prenosu hartija od vrednosti bez naknade, odnosno prenosu za koji se naknada ne isplaćuje u novcu, u roku od deset dana od dana izvršenog prenosa.

Zavod za patente i Zavod za zaštitu autorskih prava dužni su ZAVOD ZA INTELEKTUALNU SVOJINU DUŽAN JE da nadležnom poreskom organu dostave DOSTAVI podatke o obavljenom prenosu prava iz čl. 14, 23. i 24. ovog zakona, ili o izvršenim uslugama u posredovanju u prenosu prava, u roku od 10 dana od dana zaključenja ugovora.

Podatke iz stava 3. ovog člana i način njihovog dostavljanja bliže određuje ministar finansija.

ČLAN 38B

POREZ NA IMOVINU UTVRĐUJE SE ZA KALENDARSKU GODINU, PRIMENOM ODREDABA OVOG ZAKONA I ODLUKE SKUPŠTINE JEDINICE LOKALNE SAMOUPRAVE O STOPAMA POREZA NA IMOVINU NA ČIJOJ TERITORIJI SE IMOVINA NALAZI KOJA VAŽI NA DAN 31. DECEMBRA GODINE KOJA PRETHODI GODINI ZA KOJU SE UTVRĐUJE I PLAĆA POREZ NA IMOVINU.

Član 44.

Novčanom kaznom od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj odgovorno lice u sudu, odnosno pravnom licu iz člana 37. ovog zakona, ako:

1) nadležnom poreskom organu ne dostavi u roku pravosnažno rešenje, odluku, ugovor ili podatke iz člana 37. ovog zakona,

2) upis prava na nepokretnosti izvrši bez dokaza nadležnog poreskog organa o plaćenom porezu na nasleđe i poklon odnosno na prenos apsolutnih prava iz člana 38a ovog zakona.

NOVČANOM KAZNOM IZ STAVA 1. OVOG ČLANA KAZNIĆE SE ZA PREKRŠAJ I:

1) ODGOVORNO LICE U JEDINICI LOKALNE SAMOUPRAVE, AKO MINISTARSTVU NADLEŽNOM ZA POSLOVE FINANSIJA NE DOSTAVI ILI NE DOSTAVI U PROPISANOM ROKU PODATKE IZ ČLANA 36A OVOG ZAKONA;

2) STICALAC PRAVA SVOJINE NA UPOTREBLjAVANOM PUTNIČKOM AUTOMOBILU PRIBAVLjENOM ZA TAKSI ILI „RENT A KAR” KOJI JE POSEBNO OZNAČEN, AKO NADLEŽNOM PORESKOM ORGANU NE PRIJAVI ILI NE PRIJAVI U ROKU OD DESET DANA PRESTANAK OBAVLjANjA DELATNOSTI, PRODAJU, ODNOSNO OTUĐENjE PUTNIČKOG AUTOMOBILA PRIBAVLjENOG ZA OBAVLjANjE TIH DELATNOSTI, U SMISLU ČLANA 31. STAV 2. OVOG ZAKONA.

ČLAN 19.

PORESKA UPRAVA JE DUŽNA DA NAJKASNIJE DO 31. DECEMBRA 2006. GODINE JEDINICAMA LOKALNE SAMOUPRAVE STAVI NA RASPOLAGANjE PODATKE U VEZI SA NEPOKRETNOSTIMA I DRUGE PODATKE KOJI SU OD ZNAČAJA ZA UTVRĐIVANjE POREZA NA IMOVINU, A VODE SE KOD TOG ORGANA.

Ostavite komentar