Na osnovu člana 16. stav 6. Zakona o integrisanom sprečavanju i kontroli zagađivanja životne sredine („Službeni glasnik RS“, broj 135/04),
Vlada donosi
U R E D B U
O KRITERIJUMIMA ZA ODREĐIVANjE NAJBOLjIH DOSTUPNIH TEHNIKA, ZA PRIMENU STANDARDA KVALITETA, KAO I ZA ODREĐIVANjE GRANIČNIH VREDNOSTI EMISIJA U INTEGRISANOJ DOZVOLI
Član 1.
Ovom uredbom utvrđuju se kriterijumi za određivanje najboljih dostupnih tehnika, za primenu standarda kvaliteta životne sredine, kao i za određivanje graničnih vrednosti emisija u integrisanoj dozvoli.
Član 2.
Kriterijumi za određivanje najboljih dostupnih tehnika za rad postrojenja i obavljanje aktivnosti za koje se izdaje integrisana dozvola (u daljem tekstu: dozvola) su tehničke karakteristike postrojenja, njegov geografski položaj, uslovi životne sredine na konkretnoj lokaciji, korist i troškovi primene tih tehnika, princip predostrožnosti, posebni zahtevi, kao i kriterijumi koji se odnose na:
primenu tehnologije koja proizvodi minimum otpada;
primenu manje opasnih materija;
mogućnost ponovnog korišćenja i recikliranja materija koje se stvaraju i koriste u procesu i u tretmanu otpada;
slične i uporedive procese, uređaje ili metode radnih operacija koji su već uspešno provereni u industrijskim razmerama;
tehnološki napredak i promene u naučnom znanju i razumevanju;
prirodu, uticaje i obim datih emisija;
datume početka stavljanja u pogon novih ili postojećih postrojenja;
vremenski period potreban za uvođenje najbolje dostupne tehnike;
planiranu potrošnju i karakteristike sirovina (uključujući vodu) koje se koriste u procesu i na njihovu energetsku efikasnost;
sprečavanje ili smanjenje ukupnog uticaja emisija na životnu sredinu i mogućih rizika;
sprečavanje udesa i smanjenje njihovih posledica na životnu sredinu;
praćenje najnovijih informacija o najboljim dostupnim tehnikama.
Član 3.
Ako primena najboljih dostupnih tehnika ne obezbeđuje propisane standarde kvaliteta životne sredine, dozvolom se utvrđuju dodatne mere prema kriterijumima utvrđenim u programu primene standarda kvaliteta životne sredine ili programu smanjenja zagađivanja na određenom području ili na teritoriji Republike, i to:
rezultatima za smanjenje zagađivanja;
graničnim vrednostima emisija za određene materije na određenom području;
zabrani emisija određenih zagađujućih materija na određenom području;
primeni prioritetnih mera za smanjenje emisija koje potiču iz pojedinih privrednih grana (energetika, poljoprivreda, šumarstvo, transport i dr);
finansijskim izvorima za sprovođenje mera;
mogućnosti primene drugih mera za unapređenje kvaliteta životne sredine.
Član 4.
Granične vrednosti emisije, u smislu ove uredbe, jesu dozvolom utvrđene količine materija i/ili intenzitet njihovog ispuštanja u životnu sredinu, izražene u koncentracijama i/ili nivoima emisije čije povećanje u određenom vremenskom periodu ili u okviru normalnog funkcionisanja postrojenja nije dozvoljeno.
Radi obezbeđivanja ekvivalentnog nivoa zaštite životne sredine kao celine i sprečavanja viših nivoa zagađenja u životnoj sredini granične vrednosti emisije iz stava 1. ovog člana utvrđuju se prema sledećim kriterijumima, i to:
vrsti zagađujućih materija ili grupi materija koje se ispuštaju u životnu sredinu i koje se uzimaju u obzir ako su od značaja za određivanje graničnih vrednosti emisija;
prirodi zagađujućih materija i njihovom potencijalu da prenose zagađenje iz jednog medijuma životne sredine u drugi;
mestu ispuštanja materije ili grupe materija iz postrojenja, uz zanemarivanje bilo kakvog njihovog razređivanja, odnosno razblaživanja;
vrsti procesa u postrojenju ili pojedinom delu postrojenja;
uticaju uređaja za prečišćavanje vode kod posrednog ispuštanja zagađujućih materija u vodu;
primeni najboljih dostupnih tehnika, uključujući tehničke karakteristike postrojenja, njegov geografski položaj i uslove životne sredine na konkretnoj lokaciji;
rezultatima koji se postižu primenom najboljih dostupnih tehnika.
Vrste zagađujućih materija iz stava 2. tačka 1) ovog člana određene su u Indikativnoj listi glavnih zagađujućih materija, koja je odštampana uz ovu uredbu i čini njen sastavni deo.
Granične vrednosti emisija iz stava 1. ovog člana mogu biti strožije od graničnih vrednosti utvrđenih posebnim propisima i mogu se dopuniti ili zameniti ekvivalentnim parametrima ili tehničkim merama.
Član 5.
Nadležni organ uzima u obzir referentne vrednosti prilikom donošenja odluke o izdavanju dozvole i određivanju uslova za primenu najboljih dostupnih tehnika, kao i prilikom kontrole aktivnosti koja dovodi do zagađivanja.
Član 6.
Ova uredba stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srbije.“
Broj:_______
U Beogradu, ______ 2005. godine
VLADA
POTPREDSEDNIK,
Indikativna lista glavnih zagađujućih materija
VAZDUH
sumpor-dioksid i druga sumporna jedinjenja
oksidi azota i druga azotna jedinjenja
ugljen-monoksid
isparljiva organska jedinjenja
metali i njihova jedinjenja
prašina
azbest (lebdeće čestice, vlakna)
hlor i njegova jedinjenja
fluor i njegova jedinjenja
arsen i njegova jedinjenja
cijanidi
materije i preparati za koje je dokazano da imaju kancerogene ili mutagene osobine ili koje preko vazduha mogu uticati na reprodukciju
polihlorovani dibenzodioksini i polihlorovani dibenzofurani
VODA
organohalogena jedinjenja i materije koje mogu stvarati takva jedinjenja u vodenom okruženju
organofosforna jedinjenja
organokalajna jedinjenja
materije i preparati za koje je dokazano da imaju kancerogene ili mutagene osobine ili koje preko vodenog okruženja mogu uticati na reprodukciju
postojani ugljovodonici i postojane i bioakumulativne organske toksične materije
cijanidi
metali i njihova jedinjenja
arsen i njegova jedinjenja
biocidi i proizvodi namenjeni zaštiti bilja
materijali u suspenziji
materije koje potpomažu eutrofikaciju (posebno nitrati i fosfati)
materije koje nepovoljno utiču na ravnotežu kiseonika (i koje se mogu meriti primenom parametara kao što su BPK – biohemijska potrošnja kiseonika, HPK – hemijska potrošnja kiseonika itd)