Predlog zakona o potvrđivanju Protokola iz 2005. godine o izmenama i dopunama Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe

PREDLOG ZAKONA

O POTVRĐIVANjU PROTOKOLA IZ 2005.GODINE O IZMENAMA I DOPUNAMA KONVENCIJE O SUZBIJANjU

NEZAKONITIH RADNjI UPERENIH PROTIV BEZBEDNOSTI POMORSKE PLOVIDBE

Član 1.

Potvrđuje se Protokol iz 2005. godine o izmenama i dopunama Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe, usvojen 14. oktobra 2005. godine u Londonu, u originalu na arapskom, kineskom, engleskom, francuskom, ruskom i španskom jeziku.

Član 2.

Tekst Protokola iz 2005. godine o izmenama i dopunama Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe u originalu na engleskom jeziku i u prevodu na srpski jezik glasi:

PROTOCOL OF 2005 TO THE CONVENTION FOR THE SUPPRESSION OF UNLAWFUL ACTS AGAINST THE SAFETY OF MARITIME NAVIGATION

Preamble

THE STATES PARTIES to this Protocol,

BEING PARTIES to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation done at Rome on 10 March 1988,

ACKNOWLEDGING that terrorist acts threaten international peace and security,

MINDFUL of resolution A.924(22) of the Assembly of the International Maritime Organization requesting the revision of existing international legal and technical measures and the consideration of new measures in order to prevent and suppress terrorism against ships and to improve security aboard and ashore, and thereby to reduce the risk to passengers, crews and port personnel on board ships and in port areas and to vessels and their cargoes,

CONSCIOUS of the Declaration on Measures to Eliminate International Terrorism, annexed to United Nations General Assembly resolution 49/60 of 9 December 1994, in which, inter alia, the States Members of the United Nations solemnly reaffirm their unequivocal condemnation of all acts, methods and practices of terrorism as criminal and unjustifiable, wherever and by whomever committed, including those which jeopardize the friendly relations among States and peoples and threaten the territorial integrity and security of States,

NOTING United Nations General Assembly resolution 51/210 of 17 December 1996 and the Declaration to Supplement the 1994 Declaration on Measures to Eliminate International Terrorism annexed thereto,

RECALLING resolutions 1368 (2001) and 1373 (2001) of the United Nations Security Council, which reflect international will to combat terrorism in all its forms and manifestations, and which assigned tasks and responsibilities to States, and taking into account the continued threat from terrorist attacks,

RECALLING ALSO resolution 1540 (2004) of the United Nations Security Council, which recognizes the urgent need for all States to take additional effective measures to prevent the proliferation of nuclear, chemical or biological weapons and their means of delivery,

RECALLING FURTHER the Convention on Offences and Certain Other Acts Committed on Board Aircraft, done at Tokyo on 14 September 1963; the Convention for the Suppression of Unlawful Seizure of Aircraft, done at The Hague on 16 December 1970; the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Civil Aviation, done at Montreal on 23 September 1971; the Convention on the Prevention and Punishment of Crimes against Internationally Protected Persons, including Diplomatic Agents, adopted by the General Assembly of the United Nations on 14 December 1973; the International Convention against the Taking of Hostages, adopted by the General Assembly of the United Nations on 17 December 1979; the Convention on the Physical Protection of Nuclear Material, done at Vienna on 26 October 1979 and amendments thereto adopted on 8 July 2005; the Protocol for the Suppression of Unlawful Acts of Violence at Airports Serving International Civil Aviation, supplementary to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Civil Aviation, done at Montreal on 24 February 1988; the Protocol for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Fixed Platforms Located on the Continental Shelf, done at Rome on 10 March 1988; the Convention on the Marking of Plastic Explosives for the Purpose of Detection, done at Montreal on 1 March 1991; the International Convention for the Suppression of Terrorist Bombings, adopted by the General Assembly of the United Nations on 15 December 1997; the International Convention for the Suppression of the Financing of Terrorism, adopted by the General Assembly of the United Nations on 9 December 1999, and the International Convention for the Suppression of Acts of Nuclear Terrorism adopted by the General Assembly of the United Nations on 13 April 2005,

BEARING IN MIND the importance of the United Nations Convention on the Law of the Sea done at Montego Bay, on 10 December 1982, and of the customary international law of the sea,

CONSIDERING resolution 59/46 of the United Nations General Assembly, which reaffirmed that international co-operation as well as actions by States to combat terrorism should be conducted in conformity with the principles of the Charter of the United Nations, international law and relevant international conventions, and resolution 59/24 of the United Nations General Assembly, which urged States to become parties to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation and its Protocol, invited States to participate in the review of those instruments by the Legal Committee of the International Maritime Organization to strengthen the means of combating such unlawful acts, including terrorist acts, and also urged States to take appropriate measures to ensure the effective implementation of those instruments, in particular through the adoption of legislation, where appropriate, aimed at ensuring that there is a proper framework for responses to incidents of armed robbery and terrorist acts at sea,

CONSIDERING ALSO the importance of the amendments to the International Convention for the Safety of Life at Sea, 1974, and of the International Ship and Port Facility Security (ISPS) Code, both adopted by the 2002 Conference of Contracting Governments to that Convention, in establishing an appropriate international technical framework involving co-operation between Governments, Government agencies, national and local administrations and the shipping and port industries to detect security threats and take preventative measures against security incidents affecting ships or port facilities used in international trade,

CONSIDERING FURTHER resolution 58/187 of the United Nations General Assembly, which reaffirmed that States must ensure that any measure taken to combat terrorism complies with their obligations under international law, in particular international human rights, refugee and humanitarian law,

BELIEVING that it is necessary to adopt provisions supplementary to those of the Convention, to suppress additional terrorist acts of violence against the safety and security of international maritime navigation and to improve its effectiveness,

HAVE AGREED as follows:

ARTICLE 1

For the purposes of this Protocol:

I „Convention“ means the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation, done at Rome on 10 March 1988.

2 „Organization“ means the International Maritime Organization (IMO).

3 „Secretary-General“ means the Secretary-General of the Organization.

ARTICLE 2

Article 1 of the Convention is amended to read as follows:

Article 1

1. For the purposes of this Convention:

„ship“ means a vessel of any type whatsoever not permanently attached to the sea-bed, including dynamically supported craft, submersibles, or any other floating craft.

„transport“ means to initiate, arrange or exercise effective control, including decision-making authority, over the movement of a person or item.

„serious injury or damage“ means:

serious bodily injury; or

extensive destruction of a place of public use, State or government facility, infrastructure facility, or public transportation system, resulting in major economic loss; or

substantial damage to the environment, including air, soil, water, fauna, or flora.

(d) „BCN weapon“ means:

(i) „biological weapons“, which are:

microbial or other biological agents, or toxins whatever their origin or method of production, of types and in quantities that have no justification for prophylactic, protective or other peaceful purposes; or

weapons, equipment or means of delivery designed to use such agents or toxins for hostile purposes or in armed conflict.

(ii) „chemical weapons“, which are, together or separately:

toxic chemicals and their precursors, except where intended for:

industrial, agricultural, research, medical, pharmaceutical or other peaceful purposes; or

protective purposes, namely those purposes directly related to protection against toxic chemicals and to protection against chemical weapons; or

military purposes not connected with the use of chemical weapons and not dependent on the use of the toxic properties of chemicals as a method of warfare; or

law enforcement including domestic riot control purposes, as long as the types and quantities are consistent with such purposes;

(2) munitions and devices specifically designed to cause death or other harm through the toxic properties of those toxic chemicals specified in subparagraph (ii)(1), which would be released as a result of the employment of such munitions and devices;

(3) any equipment specifically designed for use directly in connection with the employment of munitions and devices specified in subparagraph (ii)(2).

(iii) nuclear weapons and other nuclear explosive devices.

(e) „toxic chemical“ means any chemical which through its chemical action on life processes can cause death, temporary incapacitation or permanent harm to humans or animals. This includes all such chemicals, regardless of their origin or of their method of production, and regardless of whether they are produced in facilities, in munitions or elsewhere.

(f) „precursor“ means any chemical reactant which takes part at any stage in the production by whatever method of a toxic chemical. This includes any key component of a binary or multicomponent chemical system.

„Organization“ means the International Maritime Organization (IMO).

„Secretary-General“ means the Secretary-General of the Organization.

2 For the purposes of this Convention:

the terms „place of public use“, „State or government facility“, „infrastructure facility“, and „public transportation system“ have the same meaning as given to those terms in the International Convention for the Suppression of Terrorist Bombings, done at New York on 15 December 1997; and

the terms „source material“ and „special fissionable material“ have the same meaning as given to those terms in the Statute of the International Atomic Energy Agency (IAEA), done at New York on 26 October 1956.

ARTICLE 3

The following text is added as article 2bis of the Convention: Article 2bis

1 Nothing in this Convention shall affect other rights, obligations and responsibilities of States and individuals under international law, in particular the purposes and principles of the Charter of the United Nations and international human rights, refugee and humanitarian law.

2 This Convention does not apply to the activities of armed forces during an armed conflict, as those terms are understood under international humanitarian law, which are governed by that law, and the activities undertaken by military forces of a State in the exercise of their official duties, inasmuch as they are governed by other rules of international law.

3 Nothing in this Convention shall affect the rights, obligations and responsibilities under the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons, done at Washington, London and Moscow on 1 July 1968, the Convention on the Prohibition of the Development, Production and Stockpiling of Bacteriological (Biological) and Toxin Weapons and on their Destruction, done at Washington, London and Moscow on 10 April 1972, or the Convention on the Prohibition of the Development, Production, Stockpiling and Use of Chemical Weapons and on their Destruction, done at Paris on 13 January 1993, of States Parties to such treaties.

ARTICLE 4

The chapeau of article 3, paragraph 1 of the Convention is replaced by the following text:

Any person commits an offence within the meaning of this Convention if that person unlawfully and intentionally:

2 Article 3, paragraph 1(f) of the Convention is replaced by the following text:

(f) communicates information which that person knows to be false, thereby endangering the safe navigation of a ship.

3 Article 3, paragraph I (g) of the Convention is deleted.

4 Article 3, paragraph 2 of the Convention is replaced by the following text:

2 Any person also commits an offence if that person threatens, with or without a condition, as is provided for under national law, aimed at compelling a physical or juridical person to do or refrain from doing any act, to commit any of the offences set forth in paragraphs 1 (b), (c), and (e), if that threat is likely to endanger the safe navigation of the ship in question.

5 The following text is added as article 3bis of the Convention: Article 3bis

1 Any person commits an offence within the meaning of this Convention if that person unlawfully and intentionally:

(a) when the purpose of the act, by its nature or context, ,is to intimidate a population, or to compel a government or an international organization to do or to abstain from doing any act:

(i) uses against or on a ship or discharges from a ship any explosive, radioactive material or BCN weapon in a manner that causes or is likely to cause death or serious injury or damage; or

(ii) discharges, from a ship, oil, liquefied natural gas, or other hazardous or noxious substance, which is not covered by subparagraph (a)(i), in such quantity or concentration that causes or is likely to cause death or serious injury or damage; or

uses a ship in a manner that causes death or serious injury or damage; or

threatens, with or without a condition, as is provided for under national law, to commit an offence set forth in subparagraph (a)(i), (ii) or (iii); or

(b) transports on board a ship:

any explosive or radioactive material, knowing that it is intended to be used to cause, or in a threat to cause, with or without a condition, as is provided for under national law, death or serious injury or damage for the purpose of intimidating a population, or compelling a government or an international organization to do or to abstain from doing any act; or

any BCN weapon, knowing it to be a BCN weapon as defined in article 1; or

any source material, special fissionable material, or equipment or material especially designed or prepared for the processing, use or production of special fissionable material, knowing that it is intended to be used in a nuclear explosive activity or in any other nuclear activity not under safeguards pursuant to an IAEA comprehensive safeguards agreement; or

any equipment, materials or software or related technology that significantly contributes to the design, manufacture or delivery of a BCN weapon, with the intention that it will be used for such purpose.

2 It shall not be an offence within the meaning of this Convention to transport an item or material covered by paragraph I (b)(iii) or, insofar as it relates to a nuclear weapon or other nuclear explosive device, paragraph 1(b)(iv), if such item or material is transported to or from the territory of, or is otherwise transported under the control of, a State Party to the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons where:

the resulting transfer or receipt, including internal to a State, of the item or material is not contrary to such State Party’s obligations under the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons and,

if the item or material is intended for the delivery system of a nuclear weapon or other nuclear explosive device of a State Party to the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons, the holding of such weapon or device is not contrary to that State Party’s obligations under that Treaty.

6 The following text is added as article 3ter of the Convention: Article 3ter

Any person commits an offence within the meaning of this Convention if that person unlawfully and intentionally transports another person on board a ship knowing that the person has committed an act that constitutes an offence set forth in article 3, 3bis or 3quater or an offence set forth in any treaty listed in the Annex, and intending to assist that person to evade criminal prosecution.

7 The following text is added as article 3quater of the Convention:

Article 3quater

Any person also commits an offence within the meaning of this Convention if that person:

unlawfully and intentionally injures or kills any person in connection with the commission of any of the offences set forth in article 3, paragraph 1, article 3bis, or article 3ter; or

attempts to commit an offence set forth in article 3, paragraph 1, article 3bis, paragraph 1(a)(i), (ii) or (iii) , or subparagraph (a) of this article; or

participates as an accomplice in an offence set forth in article 3, article 3bis, article 3ter, or subparagraph (a) or (b) of this article; or

organizes or directs others to commit an offence set forth in article 3, article 3bis, article 3ter, or subparagraph (a) or (b) of this article; or

contributes to the commission of one or more offences set forth in article 3, article 3bis, article 3ter or subparagraph (a) or (b) of this article, by a group of persons acting with a common purpose, intentionally and either:

with the aim of furthering the criminal activity or criminal purpose of the group, where such activity or purpose involves the commission of an offence set forth in article 3, 3bis or 3ter; or

in the knowledge of the intention of the group to commit an offence set forth in article 3, 3bis or 3ter.

ARTICLE 5

1 Article 5 of the Convention is replaced by the following text:

Each State Party shall make the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater punishable by appropriate penalties which take into account the grave nature of those offences.

2 The following text is added as article 5bis of the Convention: Article 5bis

1 Each State Party, in accordance with its domestic legal principles, shall take the necessary measures to enable a legal entity located in its territory or organized under its laws to be held liable when a person responsible for management or control of that legal entity has, in that capacity, committed an offence set forth in this Convention. Such liability may be criminal, civil or administrative.

2 Such liability is incurred without prejudice to the criminal liability of individuals having committed the offences.

3 Each State Party shall ensure, in particular, that legal entities liable in accordance with paragraph 1 are subject to effective, proportionate and dissuasive criminal, civil or administrative sanctions. Such sanctions may include monetary sanctions.

ARTICLE 6

1 The chapeau of article 6, paragraph 1 of the Convention is replaced by the followingtext:

1 Each State Party shall take such measures as may be necessary to establish its jurisdiction over the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater when the offence is committed:

2 Article 6, paragraph 3 of the Convention is replaced by the following text:

3 Any State Party which has established jurisdiction mentioned in paragraph 2 shall notify the Secretary-General. If such State Party subsequently rescinds that jurisdiction, it shall notify the Secretary-General.

3 Article 6, paragraph 4 of the Convention is replaced by the following text:

4 Each State Party shall take such measures as may be necessary to establish its jurisdiction over the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater in cases where the alleged offender is present in its territory and it does not extradite the alleged offender to any of the States Parties which have established their jurisdiction in accordance with paragraphs 1 and 2 of this article.

ARTICLE 7

The following text is added as the Annex to the Convention:

ANNEX

1 Convention for the Suppression of Unlawful Seizure of Aircraft, done atThe Hague on 16 December 1970.

2 Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of CivilAviation, done at Montreal on 23 September 1971.

3 Convention on the Prevention and Punishment of Crimes against Internationally Protected Persons, including Diplomatic Agents, adopted by the General Assembly of the United Nations on 14 December 1973.

4 International Convention against the Taking of Hostages, adopted by the GeneralAssembly of the United Nations on 17 December 1979.

5 Convention on the Physical Protection of Nuclear Material, done at Vienna on26 October 1979.

6 Protocol for the Suppression of Unlawful Acts of Violence at Airports Serving International Civil Aviation, supplementary to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Civil Aviation, done at Montreal on 24 February 1988.

7 Protocol for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Fixed Platforms Located on the Continental Shelf, done at Rome on 10 March 1988.

8 International Convention for the Suppression of Terrorist Bombings, adopted by the General Assembly of the United Nations on 15 December 1997.

9 International Convention for the Suppression of the Financing of Terrorism, adopted by the General Assembly of the United Nations on 9 December 1999.

ARTICLE 8

1 Article 8, paragraph 1 of the Convention is replaced by the following text:

1 The master of a ship of a State Party (the „flag State“) may deliver to the authorities of any other State Party (the „receiving State“) any person who the master has reasonable grounds to believe has committed an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter, or 3quater.

2 The following text is added as article 8bis of the Convention: Article 8bis

I States Parties shall co-operate to the fullest extent possible to prevent and suppress unlawful acts covered by this Convention, in conformity with international law, and shall respond to requests pursuant to this article as expeditiously as possible.

2 Each request pursuant to this article should, if possible, contain the name of the suspect ship, the IMO ship identification number, the port of registry, the ports of origin and destination, and any other relevant information. If a request is conveyed orally, the requesting Party shall confirm the request in writing as soon as possible. The requested Party shall acknowledge its receipt of any written or oral request immediately.

3 States Parties shall take into account the dangers and difficulties involved in boarding a ship at sea and searching its cargo, and give consideration to whether other appropriate measures agreed between the States concerned could be more safely taken in the next port of call or elsewhere.

4 A State Party that has reasonable grounds to suspect that an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater has been, is being or is about to be committed involving a ship flying its flag, may request the assistance of other States Parties in preventing or suppressing that offence. The States Parties so requested shall use their best endeavors to render such assistance within the means available to them.

5 Whenever law enforcement or other authorized officials of a State Party („the requesting Party“) encounter a ship flying the flag or displaying marks of registry of another State Party („the first Party“) located seaward of any State’s territorial sea, and the requesting Party has reasonable grounds to suspect that the ship or a person on board the ship has been, is or is about to be involved in the commission of an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater, and the requesting Party desires to board,

(a) it shall request, in accordance with paragraphs I and 2 that the first Party confirm the claim of nationality, and

(b) if nationality is confirmed, the requesting Party shall ask the first Party (hereinafter referred to as „the flag State „) for authorization to board and to take appropriate measures with regard to that ship which may include stopping, boarding and searching the ship, its cargo and persons on board, and questioning the persons on board in order to determine if an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater has been, is being or is about to be committed, and

(c) the flag State shall either:

authorize the requesting Party to board and to take appropriate measures set out in subparagraph (b), subject to any conditions it may impose in accordance with paragraph 7; or

conduct the boarding and search with its own law enforcement or other officials; or

conduct the boarding and search together with the requesting Party, subject to any conditions it may impose in accordance with paragraph 7; or

decline to authorize a boarding and search.

The requesting Party shall not board the ship or take measures set out in subparagraph (b) without the express authorization of the flag State.

(d) Upon or after depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, a State Party may notify the Secretary-General that, with respect to ships flying its flag or displaying its mark of registry, the requesting Party is granted authorization to board and search the ship, its cargo and persons on board, and to question the persons on board in order to locate and examine documentation of its nationality and determine if an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater has been, is being or is about to be committed, if there is no response from the first Party within four hours of acknowledgement of receipt of a request to confirm nationality.

(e) Upon or after depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, a State Party may notify the Secretary-General that, with respect to ships flying its flag or displaying its mark of registry, the requesting Party is authorized to board and search a ship, its cargo and persons on board, and to question the persons on board in order to determine if an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater has been, is being or is about to be committed.

The notifications made pursuant to this paragraph can be withdrawn at any time.

6 When evidence of conduct described in article 3, 3bis, 3ter or 3quater is found as the result of any boarding conducted pursuant to this article, the flag State may authorize the requesting Party to detain the ship, cargo and persons on board pending receipt of disposition instructions from the flag State. The requesting Party shall promptly inform the flag State of the results of a boarding, search, and detention conducted pursuant to this article. The requesting Party shall also promptly inform the flag State of the discovery of evidence of illegal conduct that is not subject to this Convention.

7 The flag State, consistent with the other provisions of this Convention, may _subject its authorization under paragraph 5 or 6 to conditions, including obtaining additional information from the requesting Party, and conditions relating to responsibility for and the extent of measures to be taken. No additional measures may be taken without the express authorization of the flag State, except when necessary to relieve imminent danger to the lives of persons or where those measures derive from relevant bilateral or multilateral agreements.

8 For all hoardings pursuant to this article, the flag State has the right to exercise jurisdiction over ‘a detained ship, cargo or other items and persons on board, including seizure, forfeiture, arrest and prosecution. However, the flag State may, subject to its constitution and laws, consent to the exercise of jurisdiction by another State having jurisdiction under article 6.

9 When carrying out the authorized actions under this article, the use of force shall be avoided except when necessary to ensure the safety of its officials and persons on board, or where the officials are obstructed in the execution of the authorized actions. Any use of force pursuant to this article shall not exceed the minimum degree of force which is necessary and reasonable in the circumstances.

10 Safeguards:

(a) Where a State Party takes measures against a ship in accordance with thisarticle, it shall:

take due account of the need not to endanger the safety of life at sea;

ensure that all persons on board are treated in a manner which preserves their basic human dignity, and in compliance with the applicable provisions of international law, including international human rights law;

ensure that a boarding and search pursuant to this article shall be conducted in accordance with applicable international law;

take due account of the safety and security of the ship and its cargo;

take due account of the need not to prejudice the commercial or legal interests of the flag State;

ensure, within available means, that any measure taken with regard to the ship or its cargo is environmentally sound under the circumstances;

ensure that persons on board against whom proceedings may be commenced in connection with any of the offences set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater are afforded the protections of paragraph 2 of article 10, regardless of location;

ensure that the master of a ship is advised of its intention to board, and is, or has been, afforded the opportunity to contact the ship’s owner and the flag State at the earliest opportunity; and

take reasonable efforts to avoid a ship being unduly detained or delayed.

(b) Provided that authorization to board by a flag State shall not per se give rise to its liability, States Parties shall be liable for any damage, harm or loss attributable to them arising from measures taken pursuant to this article when:

the grounds for such measures prove to be unfounded, provided that the ship has not committed any act justifying the measures taken; or

such measures are unlawful or exceed those reasonably required in light of available information to implement the provisions of this article.

States Parties shall provide effective recourse in respect of such damage, harm or loss.

(c) Where a State Party takes measures against a ship in accordance with this Convention, it shall take due account of the need not to interfere with or to affect:

the rights and obligations and the exercise of jurisdiction of coastal States in accordance with the international law of the sea; or

the authority of the flag State to exercise jurisdiction and control in administrative, technical and social matters involving the ship.

(d) Any measure taken pursuant to this article shall be carried out by law enforcement or other authorized officials from warships or military aircraft, or from other ships or aircraft clearly marked and identifiable as being on government service and authorized to that effect and, notwithstanding articles 2 and 2bis, the provisions of this article shall apply.

For the purposes of this article „law enforcement or other authorized officials“ mean uniformed or otherwise clearly identifiable members of law enforcement or other government authorities duly authorized by their government. For the specific purpose of law enforcement under this Convention, law enforcement or other authorized officials shall provide appropriate government-issued identification documents for examination by the master of the ship upon boarding.

11 This article does not apply to or limit boarding of ships conducted by any State Party in accordance with international law, seaward of any State’s territorial sea, including boarding based upon the right of visit, the rendering of assistance to persons, ships and property in distress or peril, or an authorization from the flag State to take law enforcement or other action.

12 States Parties are encouraged to develop standard operating procedures for joint operations pursuant to this article and consult, as appropriate, with other States Parties with a view to harmonizing such standard operating procedures for the conduct of operations.

13 States Parties may conclude agreements or arrangements between them to facilitate law enforcement operations carried out in accordance with this article.

14 Each State Party shall take appropriate measures to ensure that its law enforcement or other authorized officials, and law enforcement or other authorized officials of other States Parties acting on its behalf, are empowered to act pursuant to this article.

15 Upon or after depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, each State Party shall designate the authority, or, where necessary, authorities to receive and respond to requests for assistance, for confirmation of nationality, and for authorization to take appropriate measures. Such designation, including contact information, shall be notified to the Secretary-General within one month of becoming a Party, who shall inform all other States Parties within one month of the designation. Each State Party is responsible for providing prompt notice through the Secretary-General of any changes in the designation or contact information.

ARTICLE 9

Article 10, paragraph 2 is replaced by the following text:

2 Any person who is taken into custody, or regarding whom any other measures are taken or proceedings are being carried out pursuant to this Convention, shall be guaranteed fair treatment, including enjoyment of all rights and guarantees in conformity with the law of the State in the territory of which that person is present and applicable provisions of international law, including international human rights law.

ARTICLE 10

1 Article 11, paragraphs 1, 2, 3 and 4 are replaced by the following text:

1 The offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater shall be deemed to be included as extraditable offences in any extradition treaty existing between any of the States Parties. States Parties undertake to include such offences as extraditable offences in every extradition treaty to be concluded between them.

2 If a State Party which makes extradition conditional on the existence of a treaty receives a request for extradition from another State Party with which it has no extradition treaty, the requested State Party may, at its option, consider this Convention as a legal basis for extradition in respect of the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater. Extradition shall be subject to the other conditions provided by the law of the requested State Party.

3 States Parties which do not make extradition conditional on the existence of a treaty shall recognize the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater as extraditable offences between themselves, subject to the conditions provided by the law of the requested State Party.

4 If necessary, the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater shall be treated, for the purposes of extradition between States Parties, as if they had been committed not only in the place in which they occurred but also in a place within the jurisdiction of the State Party requesting extradition.

2 The following text is added as article 11bis, of the Convention: Article I Ibis

None of the offences set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater shall be regarded for the purposes of extradition or mutual legal assistance as a political offence or as an offence connected with a political offence or as an offence inspired by political motives. Accordingly, a request for extradition or for mutual legal assistance based on such an offence may not be refused on the sole ground that it concerns a political offence or an offence connected with a political offence or an offence inspired by political motives.

3 The following text is added as article 11ter of the Convention: Article 11ter

Nothing in this Convention shall be interpreted as imposing an obligation to extradite or to afford mutual legal assistance, if the requested State Party has substantial grounds for believing that the request for extradition for offences set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater or for mutual legal assistance with respect to such offences has been made for the purpose of prosecuting or punishing a person on account of that person’s race, religion, nationality, ethnic origin, political opinion or gender, or that compliance with the request would cause prejudice to that person’s position for any of these reasons.

ARTICLE 11

1 Article 12, paragraph 1 of the Convention is replaced by the following text:

1 States Parties shall afford one another the greatest measure of assistance in connection with criminal proceedings brought in respect of the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater, including assistance in obtaining evidence at their disposal necessary for the proceedings.

2 The following text is added as article 12bis of the Convention: Article 12bis

1 A person who is being detained or is serving a sentence in the territory of one State Party whose presence in another State Party is requested for purposes of identification, testimony or otherwise providing assistance in obtaining evidence for the investigation or prosecution of offences set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater may be transferred if the following conditions are met:

the person freely gives informed consent; and

the competent authorities of both States agree, subject to such conditions as those States may deem appropriate.

2 For the purposes of this article:

the State to which the person is transferred shall have the authority and obligation to keep the person transferred in custody, unless otherwise requested or authorized by the State from which the person was transferred;

the State to which the person is transferred shall without delay implement its obligation to return the person to the custody of the State from which the person was transferred as agreed beforehand, or as otherwise agreed, by the competent authorities of both States;

the State to which the person is transferred shall not require the State from which the person was transferred to initiate extradition proceedings for the return of the person;

the person transferred shall receive credit for service of the sentence being served in the State from which the person was transferred for time spent in the custody of the State to which the person was transferred.

3 Unless the State Party from which a person is to be transferred in accordance with this article so agrees, that person, whatever that person’s nationality, shall not be prosecuted or detained or subjected to any other restriction of personal liberty in the territory of the State to which that person is transferred in respect of acts or convictions anterior to that person’s departure from the territory of the State from which such person was transferred.

ARTICLE 12

Article 13 of the Convention is replaced by the following text:

1 States Parties shall co-operate in the prevention of the offences set forth inarticles 3, 3bis, 3ter and 3quater, particularly by:

taking all practicable measures to prevent preparation in their respective territories for the commission of those offences within or outside their territories;

exchanging information in accordance with their national law, and co-ordinating administrative and other measures taken as appropriate to prevent the commission of offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater.

2 When, due to the commission of an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater, the passage of a ship has been delayed or interrupted, any State Party in whose territory the ship or passengers or crew are present shall be bound to exercise all possible efforts to avoid a ship, its passengers, crew or cargo being unduly detained or delayed.

ARTICLE 13

Article 14 of the Convention is replaced by the following text:

Any State Party having reason to believe that an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater will be committed shall, in accordance with its national law, furnish as promptly as possible any relevant information in its possession to those States which it believes would be the States having established jurisdiction in accordance with article 6.

ARTICLE 14

Article 15, paragraph 3 of the Convention is replaced by the following text:

3 The information transmitted in accordance with paragraphs 1 and 2 shall be communicated by the Secretary-General to all States Parties, to Members of the Organization, to other States concerned, and to the appropriate international intergovernmental organizations.

ARTICLE 15

Interpretation and application

I The Convention and this Protocol shall, as between the Parties to this Protocol, be readand interpreted together as one single instrument.

2 Articles 1 to 16 of the Convention, as revised by this Protocol, together with articles 17 to 24 of this Protocol and the Annex thereto, shall constitute and be called the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation, 2005 (2005 SUA Convention).

ARTICLE 16

The following text is added as article 16bis of the Convention:

Final clauses of the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against theSafety of Maritime Navigation, 2005

The final clauses of the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of

Maritime Navigation, 2005 shall be articles 17 to 24 of the Protocol of 2005 to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation. References in this Convention to States Parties shall be taken to mean references to States Parties to that Protocol.

FINAL CLAUSES

ARTICLE 17

Signature, ratification, acceptance, approval and accession

1 This Protocol shall be open for signature at the Headquarters of the Organization from 14 February 2006 to 13 February 2007 and shall thereafter remain open for accession.

2 States may express their consent to be bound by this Protocol by:

signature without reservation as to ratification, acceptance or approval; or

signature subject to ratification, acceptance or approval, followed by ratification, acceptance or approval; or

accession.

3 Ratification, acceptance, approval or accession shall be effected by the deposit of an instrument to that effect with the Secretary-General.

4 Only a State which has signed the Convention without reservation as to ratification, acceptance or approval, or has ratified, accepted, approved or acceded to the Convention may become a Party to this Protocol.

ARTICLE 18

Entry into force

1 This Protocol shall enter into force ninety days following the date on which twelve States have either signed it without reservation as to ratification, acceptance or approval, or have deposited an instrument of ratification, acceptance, approval or accession with the Secretary-General.

2 For a State which deposits an instrument of ratification, acceptance, approval or accession in respect of this Protocol after the conditions in paragraph 1 for entry into force thereof have been met, the ratification, acceptance, approval or accession shall take effect ninety days after the date of such deposit.

ARTICLE 19

Denunciation

I This Protocol may be denounced by any State Party at any time after the date on whichthis Protocol enters into force for that State.

2 Denunciation shall be effected by the deposit of an instrument of denunciation with theSecretary-General.

3 A denunciation shall take effect one year, or such longer period as may be specified in theinstrument of denunciation, after the deposit of the instrument with the Secretary-General.

ARTICLE 20

Revision and amendment

1 A conference for the purpose of revising or amending this Protocol may be convened bythe Organization.

2 The Secretary-General shall convene a conference of States Parties to this Protocol for revising or amending the Protocol, at the request of one third of the States Parties, or ten States Parties, whichever is the higher figure.

3 Any instrument of ratification, acceptance, approval or accession deposited after the date of entry into force of an amendment to this Protocol shall be deemed to apply to the Protocol as amended.

ARTICLE 21

Declarations

1 Upon depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, a State Party which is not a party to a treaty listed in the Annex may declare that, in the application of this Protocol to the State Party, the treaty shall be deemed not to be included in article 3ter. The declaration shall cease to have effect as soon as the treaty enters into force for the State Party, which shall notify the Secretary-General of this fact.

2 When a State Party ceases to be a party to a treaty listed in the Annex, it may make adeclaration as provided for in this article, with respect to that treaty.

3 Upon depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, a State Party may declare that it will apply the provisions of article 3ter in accordance with the principles of its criminal law concerning family exemptions of liability.

ARTICLE 22

Amendments to the Annex

1 The Annex may be amended by the addition of relevant treaties that:

are open to the participation of all States;

have entered into force; and

have been ratified, accepted, approved or acceded to by at least twelve States Parties to this Protocol.

2 After the entry into force of this Protocol, any State Party thereto may propose such an amendment to the Annex. Any proposal for an amendment shall be communicated to the Secretary-General in written form. The Secretary-General shall circulate any proposed amendment that meets the requirements of paragraph 1 to all members of the Organization and seek from States Parties to this Protocol their consent to the adoption of the proposed amendment.

3 The proposed amendment to the Annex shall be deemed adopted after more than twelve of the States Parties to this Protocol consent to it by written notification to the Secretary-General.

4 The adopted amendment to the Annex shall enter into force thirty days after the deposit with the Secretary-General of the twelfth instrument of ratification, acceptance or approval of such amendment for those States Parties to this Protocol that have deposited such an instrument. For each State Party to this Protocol ratifying, accepting or approving the amendment after the deposit of the twelfth instrument with the Secretary-General, the amendment shall enter into force on the thirtieth day after deposit by such State Party of its instrument of ratification, acceptance or approval.

ARTICLE 23

Depositary

1 This Protocol and any amendments adopted under articles 20 and 22 shall be deposited with the Secretary-General.

2 The Secretary-General shall:

(a) inform all States which have signed this Protocol or acceded to this Protocol of:

each new signature or deposit of an instrument of ratification, acceptance, approval or accession together with the date thereof;

the date of the entry into force of this Protocol;

the deposit of any instrument of denunciation of this Protocol together with the date on which it is received and the date on which the denunciation takes effect;

any communication called for by any article of this Protocol;

any proposal to amend the Annex which has been made in accordance with article 22, paragraph 2;

any amendment deemed to have been adopted in accordance with article 22, paragraph 3;

any amendment ratified, accepted or approved in accordance with article 22, paragraph 4, together with the date on which that amendment shall enter into force; and

(b) transmit certified true copies of this Protocol to all States which have signed oracceded to this Protocol.

3 As soon as this Protocol enters into force, a certified true copy of the text shall be transmitted by the Secretary-General to the Secretary-General of the United Nations for registration and publication in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations.

ARTICLE 24

Languages

This Protocol is established in a single original in the Arabic, Chinese, English, French, Russian and Spanish languages, each text being equally authentic.

DONE AT LONDON this fourteenth day of October two thousand and five.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorized by their respective Governments for that purpose, have signed this Protocol.

PROTOKOL IZ 2005.GODINE O IZMENAMA I DOPUNAMA KONVENCIJE O SUZBIJANjU NEZAKONITIH RADNjI UPERENIH PROTIV BEZBEDNOSTI POMORSKE PLOVIDBE

Preambula

DRŽAVE ČLANICE ovog Protokola,

KAO ČLANICE Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe donetoj u Rimu 10. marta 1988. godine,

PRIZNAJUĆI da teroristički akti prete međunarodnom miru i bezbednosti,

VODEĆI RAČUNA o rezoluciji A.924(22) Skupštine Međunarodne pomorske organizacije koja zahteva reviziju postojećih međunarodnih zakonskih i tehničkih mera i razmatranje novih mera da bi se sprečili i suzbili teroristički akti upereni protiv brodova i da bi se osigurala bezbednost na brodovima i na obali, i time smanjio rizik po putnike, posade, lučko osoblje, brodove i njihov teret,

SVESNE Deklaracije o merama za sprečavanje međunarodnog terorizma, dodate na rezoluciju Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 49/60 od 9. decembra 1994. godine, u kojoj, inter alia, Države članice Ujedinjenih nacija svečano potvrđuju svoju nedvosmislenu osudu svih radnji, metoda i praksi terorizma kao kriminalnih i bez mogućnosti opravdanja, gde god i sa čije god strane da su počinjene, uključujući one koje ugrožavaju prijateljske odnose između država i naroda i koje prete teritorijalnom integritetu i bezbednosti država,

PRIMAJUĆI K ZNANjU rezoluciju Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 51/210 od 17. decembra 1996. godine i Deklaraciju dodatu kao Dopuna deklaraciji o merama za suzbijanje međunarodnog terorizma iz 1994. godine,

PODSEĆAJUĆI NA rezolucije 1368 (2001. godine) i 1373 (2001. godine) Saveta bezbednosti Ujedinjenih nacija, koje odražavaju međunarodnu volju za borbu protiv terorizma u svim njegovim oblicima i manifestacijama, i koje dodeljuju zadatke i nadležnosti državama, i vodeći računa o stalnoj pretnji od terorističkih napada,

PODSEĆAJUĆI I NA rezoluciju 1540 (2004. godine) Saveta bezbednosti Ujedinjenih nacija, koja poziva sve države da hitno preduzmu dodatne delotvorne mere da bi sprečile umnožavanje nuklearnih, hemijskih ili bioloških oružja i načina njihove isporuke.

PODSEĆAJUĆI SE NADALjE Konvencije o prekršajima i drugim određenim radnjama izvršenim u vazduhoplovu, donete u Tokiju 14. septembra 1963. godine; Konvencije o suzbijanju protivzakonitih zaplena vazduhoplova, donete u Hagu 16. decembra 1970. godine; Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti civilnog vazduhoplovstva, donete u Montrealu 23. septembra 1971. godine; Konvencije o suzbijanju i kažnjavanju zločina protiv međunarodno zaštićenih lica, uključujući diplomatske predstavnike, usvojene od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 14. decembra 1973. godine; Međunarodne konvencije protiv uzimanja talaca, usvojene od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 17. decembra 1979. godine; Konvencije o fizičkoj zaštiti nuklearnog materijala, donete u Beču 26. oktobra 1979. godine i njenih dopuna usvojenih 8. jula 2005. godine; Protokola o suzbijanju nezakonitih nasilnih radnji na aerodromima koji su namenjeni za međunarodno civilno vazduhoplovstvo, donetom u Montrealu 24. februara 1988. godine; Protokola o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti fiksnih platformi koje se nalaze na epikontinentalnom pojasu, donetog u Rimu 10. marta 1988. godine; Konvencije o označavanju plastičnih eksploziva u svrhe detektovanja, donete u Montrealu 1. marta 1991. godine; Međunarodne konvencije o suzbijanju terorističkih bombaških napada, usvojene od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 15. decembra 1997. godine; Međunarodne konvencije o suzbijanju finansiranja terorizma, usvojene od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 9. decembra 1999. godine i Međunarodne konvencije o suzbijanju radnji nuklearnog terorizma usvojene od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 13. aprila 2005. godine,

IMAJUĆI U VIDU važnost Konvencije Ujedinjenih nacija o pravu mora donete u zalivu Montego, 10. decembra 1982. godine, kao i običaja u međunarodnom pravu mora,

UZIMAJUĆI U OBZIR Rezoluciju 59/46 Generalne skupštine Ujedinjenih nacija, koja je podsetila da bi međunarodna saradnja kao i postupci država u borbi sa terorizmom trebalo da se sprovode u skladu sa principima Povelje Ujedinjenih nacija, međunarodnim pravom i odgovarajućim međunarodnim konvencijama, kao i Rezoluciju 59/24 Generalne skupštine Ujedinjenih nacija, koja je istakla potrebu da države postanu članice Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe i njenog Protokola, i kojom su države pozvane da uzmu učešće u postupku revizije tih instrumenata od strane Pravnog komiteta Međunarodne pomorske organizacije da bi ojačale sredstva borbe protiv takvih nezakonitih radnji, uključujući terorističke radnje, i takođe obavezala države da preduzmu odgovarajuće mere da bi osigurale delotvornu primenu tih dokumenata, posebno njihovim unošenjem u nacionalna zakonodavstva, tamo gde je to moguće, u cilju obezbeđenja postojanja odgovarajućeg okvira za reagovanje na incidente oružane pljačke i terorističkih radnji na moru,

UZIMAJUĆI U OBZIR I važnost izmena i dopuna Međunarodne konvencije o bezbednosti ljudskih života na moru, 1974. (SOLAS), i Međunarodnog pravilnika o bezbednosti brodskih i lučkih objekata (ISPS Code), usvojenih 2002. godine na Konferenciji Strana ugovornica SOLAS Konvencije, u cilju uspostavljanja odgovarajućeg međunarodnog tehničkog okvira koji obuhvata saradnju između vlada, vladinih agencija, nacionalnih i lokalnih administracija kao i brodske i lučke industrije radi utvrđivanja pretnji po bezbednost i preduzimanja mera prevencije bezbednosnih incidenata koji pogađaju brodske ili lučke objekte koji se koriste u međunarodnoj trgovini,

UZIMAJUĆI U OBZIR NADALjE Rezoluciju 58/187 Generalne skupštine Ujedinjenih nacija, koja je ponovo utvrdila da države moraju obezbediti da svaka mera preduzeta u borbi protiv terorizma bude u skladu sa njihovim obavezama prema međunarodnom pravu, posebno u pogledu međunarodnih ljudskih prava, humanitarnog prava i prava izbeglica,

VERUJUĆI da je neophodno usvojiti odredbe koje dopunjavaju one iz Konvencije, radi suzbijanja dodatnih terorističkih nasilnih radnji protiv bezbednosti i sigurnosti međunarodne pomorske plovidbe i radi poboljšanja njene delotvornosti,

DOGOVORILE SU SE na sledeći način:

Član 1.

U svrhe ovog Protokola:

1 ,,Konvencija’’ označava Konvenciju o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe, donetu u Rimu 10. marta 1988. godine.

2 ,,Organizacija’’ označava Međunarodnu pomorsku organizaciju (IMO).

3 ,,Generalni sekretar’’ označava Generalnog sekretara Organizacije.

Član 2.

Član 1. Konvencije se dopunjava tako da glasi:

Član 1.

1. U svrhe ove Konvencije:

,,brod’’ znači plovilo bilo koje vrste koje nije trajno pričvršćeno za dno mora, uključujući plovila sa dinamičkom potporom, podmornice, ili bilo koje drugo plovilo.

,,prevoziti’’ znači započeti, dogovoriti ili vršiti efektivnu kontrolu, uključujući nadležnost za donošenje odluka, nad kretanjem osobe ili predmeta.

,,ozbiljna povreda ili oštećenje’’ znači:

ozbiljnu telesnu povredu; ili

obimno razaranje mesta za javnu upotrebu, državnog ili Vladinog objekta, objekta infrastrukture, ili sistema javnog prevoza, koje rezultuje velikim privrednim gubitkom; ili

materijalnu štetu nanetu okruženju, uključujući vazduh, tlo, vodu, životinjski ili biljni svet.

,,BHN oružje’’ znači:

,,biološka oružja’’, koja su:

mikrobiološki ili drugi biološki agensi, ili otrovi bilo kog porekla ili načina proizvodnje, takvih vrsta i u takvim količinama koje nemaju opravdanja da se koriste kao preventivna sredstva dejstva, u zaštitne ili druge miroljubive svrhe; ili

oružje, oprema ili sredstva isporuke naznačena za korišćenje tih agenasa ili otrova u neprijateljske svrhe ili u oružanom sukobu.

,,hemijska oružja’’, koja su, zajedno ili odvojeno:

toksične hemikalije i njihove preteče, osim tamo gde su planirane u:

industrijske, poljoprivredne, istraživačke, medicinske, farmaceutske ili druge miroljubive svrhe; ili

zaštitne svrhe, tačnije, one svrhe koje su direktno povezane sa zaštitom od toksičnih hemikalija i zaštitom od hemijskog oružja; ili

vojne svrhe koje nisu povezane sa korišćenjem hemijskog oružja i ne zavise od upotrebe toksičnih svojstava hemikalija kao metoda ratovanja; ili

sprovođenje zakona uključujući svrhe kontrole nemira u zemlji, sve dok su vrste i količine konzistentne sa svakom takvom svrhom;

opremu i uređaje specijalno projektovane tako da prouzrokuju smrt ili druga oštećenja pomoću toksičnih svojstava onih toksičnih hemikalija preciziranih u tački (ii)(1), koje bi bile oslobođene kao rezultat upotrebe takve opreme i uređaja;

bilo kakvu opremu specijalno projektovanu za korišćenje direktno u vezi sa upotrebom opreme i uređaja preciziranih u tački (ii)(2).

nuklearna oružja i druge nuklearne eksplozivne uređaje.

,,toksična hemikalija’’ označava svaku hemikaliju koja putem svog hemijskog dejstva na životne procese može da prouzrokuje smrt, privremenu onesposobljenost ili trajno oštećenje kod ljudi ili životinja. To obuhvata sve takve hemikalije, bez obzira na njihovo poreklo ili način njihove proizvodnje, i bez obzira na to da li su proizvedene u postrojenjima, opremi ili drugde.

,,prekursor’’ označava svaki hemijski reagens koji učestvuje u bilo kojoj fazi proizvodnje toksične hemikalije bilo kojim metodom. To uključuje svaku ključnu komponentu dvo- ili višekomponentnog hemijskog sistema.

,,Organizacija’’ označava Međunarodnu pomorsku organizaciju (IMO).

,,Generalni sekretar’’ označava Generalnog sekretara Organizacije.

2. U svrhe ove Konvencije:

termini ,,mesto za javnu upotrebu’’, ,,državni ili vladin objekat’’, ,,objekat infrastrukture’’ i ,,sistem javnog prevoza’’ imaju isto značenje koje je tim terminima dato u Međunarodnoj konvenciji o suzbijanju terorističkih bombaških napada, donetoj u Njujorku 15. decembra 1997. godine; i

termini ,,izvorni materijal’’ i ,,specijalni fisioni materijal’’ imaju isto značenje koje je tim terminima dato u Statutu Međunarodne agencije za atomsku energiju (IAEA), donetom u Njujorku 26. oktobra 1956. godine

Član 3.

Sledeći tekst se dodaje kao 2a Konvencije:

Član 2a

1. Ništa u ovoj Konvenciji neće uticati na druga prava, obaveze i odgovornosti država i pojedinaca prema međunarodnom pravu, posebno na svrhu i principe Povelje Ujedinjenih nacija i međunarodnih ljudskih prava, humanitarnog i prava izbeglica.

2. Ova Konvencija se ne primenjuje na aktivnosti oružanih snaga tokom oružanog sukoba, kako se ti termini shvataju prema međunarodnom humanitarnom pravu koje to pravo određuje, i aktivnosti preduzete od strane vojnih snaga države pri vršenju svojih zvaničnih dužnosti, u onoj meri koliko ih određuju drugi izvori međunarodnog prava.

3. Ništa u ovoj Konvenciji neće uticati na prava, obaveze i odgovornosti država članica Sporazuma o neširenju nuklearnih oružja, donetog u Vašingtonu, Londonu i Moskvi 1. jula 1968. godine, Konvencije o zabrani razvoja, proizvodnje i stvaranja zaliha bakterioloških (bioloških) i toksičnih oružja i o njihovom uništavanju, donete u Vašingtonu, Londonu i Moskvi 10. aprila 1972. godine, ili Konvencije o zabrani razvoja, proizvodnje, stvaranja zaliha i korišćenja hemijskih oružja i o njihovom uništavanju, donete u Parizu 13. januara 1993. godine

Član 4.

1 Zaglavlje Člana 3. stav 1. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

Svako lice čini krivično delo u smislu ove Konvencije ukoliko to lice nezakonito i namerno:

2 Član 3. stav 1(f) Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

f. prenosi informacije za koje ta osoba zna da su lažne, time ugrožavajući bezbednu plovidbu broda.

3 Član 3. stav 1(g) Konvencije se briše.

4 Član 3. stav 2. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

2. Svako lice, takođe, čini krivično delo ukoliko to lice preti, bez obzira na uslove propisane nacionalnim zakonodavstvom, u cilju prinuđivanja fizičkog ili pravnog lica da izvrši ili se uzdrži od vršenja bilo koje radnje, ako izvrši bilo koje od krivičnih dela utvrđenih u st. 1 (b), (c) i (e), ukoliko postoji verovatnoća da će takva pretnja ugroziti bezbednu plovidbu broda o kome je reč.

5 Sledeći tekst se dodaje kao član 3a Konvencije:

Član 3a

1. Svako lice čini krivično delo u smislu ove Konvencije ukoliko to lice nezakonito i namerno:

namerava da učini delo, koje po njegovoj prirodi ili kontekstu, ima za cilj da zastraši stanovništvo, ili da prinudi vladu ili međunarodnu organizaciju da izvrši ili se uzdrži od vršenja bilo koje radnje, i u tu svrhu:

koristi protiv ili na brodu ili ispušta sa broda bilo kakav eksploziv, radioaktivni materijal ili BHN oružje na način koji uzrokuje ili će verovatno uzrokovati smrt ili ozbiljnu povredu ili oštećenje; ili

ispušta sa broda naftu, utečnjeni prirodni gas, ili drugu opasnu ili škodljivu supstancu, koja nije pokrivena tač. (a)(i), u takvoj količini ili koncentraciji koja uzrokuje ili će verovatno uzrokovati smrt ili ozbiljnu povredu ili oštećenje; ili

koristi brod na način koji uzrokuje smrt ili ozbiljnu povredu ili oštećenje; ili

preti, bez obzira na uslove propisane domaćim pravom, činjenjem krivičnog dela utvrđenog u tač. (a)(i), (ii) ili (iii); ili

prevozi na brodu:

bilo kakav eksplozivni ili radioaktivni materijal, znajući da je planiran za korišćenje tako da uzrokuje, ili preti da uzrokuje, bez obzira na uslove propisanedomaćim pravom, smrt ili ozbiljnu povredu ili oštećenje u svrhu zastrašivanja naroda, ili prinuđivanja vlade ili međunarodne organizacije da izvrši ili se uzdrži od vršenja bilo kakve radnje; ili

bilo kakvo BHN oružje, znajući da je to BHN oružje kako je definisano u članu 1; ili

bilo kakav izvorni materijal, specijalni fisioni materijal, ili opremu ili materijal specijalno dizajnirane ili pripremljene za procesiranje, korišćenje ili proizvodnju specijalnog fisionog materijala znajući da je namenjen korišćenju u nuklearnim eksplozivnim aktivnostima ili bilo kojim drugim nuklearnim aktivnostima bez zaštitnih mera shodno IAEA sveobuhvatnom sporazumu o zaštitnim merama; ili

bilo kakvu opremu, materijale ili softver ili sličnu tehnologiju koje značajno doprinose dizajnu, proizvodnji ili isporuci BHN oružja, sa namerom da budu korišćeni u tu svrhu.

2. Neće se smatrati krivičnim delom, u smislu ove Konvencije, prevoženje predmeta ili materijala navedenih u st. 1(b)(iii) ili, u onoj meri koliko se odnosi na nuklearno oružje ili drugu nuklearnu eksplozivnu napravu, st. 1(b)(iv), ukoliko se takav predmet ili materijal prevozi na ili sa teritorije, ili se inače prevozi pod kontrolom države članice Sporazuma o neširenju nuklearnog naoružanja gde:

predmetno prenošenje ili prijem, uključujući i one unutar države, predmeta ili materijala nije u suprotnosti sa obavezama te države članice prema Sporazumu o neširenju nuklearnog naoružanja i,

ukoliko su predmet ili materijal namenjeni sistemu isporuke nuklearnog oružja ili druge nuklearne eksplozivne naprave države članice Sporazuma o neširenju nuklearnog naoružanja, posedovanje tog oružja ili naprave nije u suprotnosti sa obavezama te države članice prema tom Sporazumu.

6 Sledeći tekst se dodaje članu 3b Konvencije:

Član 3b

Svako lice čini krivično delo u smislu ove Konvencije ukoliko to lice nezakonito i namerno prevozi drugo lice na brodu znajući da je to drugo lice izvršilo radnju koja predstavlja krivično delo utvrđeno u čl. 3. 3a ili 3b ili krivično delo utvrđeno u bilo kom ugovoru navedenom u Aneksu, i namerava da pomogne tom licu da izbegne krivično gonjenje.

7 Sledeći tekst se dodaje članu 3v Konvencije:

Član 3v

Svako lice, takođe, čini krivično delo u smislu ove Konvencije ukoliko to lice:

nezakonito i namerno povredi ili ubije bilo koje lice u vezi sa izvršenjem bilo kog krivičnog dela utvrđenog u članu 3. stav 1., članu 3a, ili članu 3b; ili

pokuša da izvrši krivično delo utvrđeno u članu 3. stav 1., članu 3a, stav 1(a)(i), (ii) ili (iii), ili tački (a) ovog člana; ili

učestvuje kao saučesnik u krivičnom delu utvrđenom u članu 3. članu 3a, članu 3b, ili tač. (a) ili (b) ovog člana; ili

organizuje ili navodi druge da izvrše krivična dela utvrđena u članu 3. članu 3a, članu 3b, ili tač. (a) ili (b) ovog člana; ili

doprinese izvršenju jednog ili više krivičnih dela utvrđenih u članu 3. članu 3a, članu 3b, ili tač. (a) ili (b) ovog člana, od strane grupe lica koje rade sa zajedničkim ciljem, namerno ili:

sa ciljem podržavanja kriminalne aktivnosti ili kriminalnog cilja grupe, gde ta aktivnost ili cilj obuhvataju činjenje krivičnih dela utvrđenih u čl. 3. 3a ili 3b; ili

imajući saznanje o nameri grupe da izvrši krivična dela utvrđena u čl. 3. 3a ili 3b.

Član 5.

1 Član 5. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

Svaka država članica će krivična dela utvrđena u čl. 3. 3a, 3b i 3v sankcionisati odgovarajućim kaznama koje uzimaju u obzir ozbiljnu prirodu tih krivičnih dela.

2 Sledeći tekst se dodaje kao član 5a Konvencije:

Član 5a

1. Svaka država članica će, u skladu sa načelima domaćeg prava, preduzeti neophodne mere da omogući da pravno lice koje ima sedište na njenoj teritoriji ili je organizovano prema njenom pozitivnom zakonodavstvu bude smatrano odgovornim kada lice nadležno za upravljanje ili kontrolu tog pravnog lica, u tom svojstvu, izvrši krivično delo utvrđeno u ovoj Konvenciji. Ta odgovornost može biti krivična, građanska ili upravna.

2. Ta odgovornost se snosi bez narušavanja krivične odgovornosti pojedinaca koji su počinili krivično delo.

3. Svaka država članica omogućiće da, posebno, pravna lica, odgovorna u skladu sa st. 1., budu podložna delotvornim, srazmernim i odvraćajućim krivičnim, građanskim ili upravnim kaznama. Te kazne mogu obuhvatati novčane kazne.

Član 6.

1 Zaglavlje člana 6. stava 1. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

1. Svaka država članica će preduzeti takve mere koje mogu biti neophodne da bi zasnovala uspostavila sudsku nadležnost nad krivičnim delima utvrđenim u čl. 3. 3a, 3b i 3v kada je krivično delo počinjeno:

2 Član 6. stav 3. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

3. Svaka država članica koja zasnuje sudsku nadležnost pomenutu u st. 2. o tome će obavestiti Generalnog sekretara. Ukoliko ta država članica naknadno poništi tu sudsku nadležnost, obavestiće o tome Generalnog sekretara.

3 Član 6. stav 4. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

4. Svaka država članica će preduzeti takve mere koje mogu biti neophodne za zasnivanje sudske nadležnosti nad krivičnim delima utvrđenim u čl. 3. 3a, 3b i 3v u slučajevima u kojima je navodni prekršilac prisutan na njenoj teritoriji i ona ne izruči navodnog prekršioca bilo kojoj od država članica koje su zasnovale svoju sudsku nadležnost u skladu sa st. 1. i 2. ovog člana.

Član 7.

Sledeći tekst se dodaje kao aneks Konvenciji:

ANEKS

1. Konvencija o suzbijanju nezakonitih zaplena vazduhoplova, doneta u Hagu 16. decembra 1970. godine

2. Konvencija o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti civilnog vazduhoplovstva, doneta u Montrealu 23. septembra 1971. godine

3. Konvencija o suzbijanju i kažnjavanju zločina protiv međunarodno zaštićenih lica, uključujući diplomatske predstavnike, usvojena od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 14. decembra 1973. godine

4. Međunarodna konvencija o suzbijanju uzimanja talaca, usvojena od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 17. decembra 1979. godine

5. Konvencija o fizičkoj zaštiti nuklearnog materijala, doneta u Beču 26. oktobra 1979. godine

6. Protokol o suzbijanju nezakonitih nasilnih radnji na aerodromima koji služe za međunarodno civilno vazduhoplovstvo, kao dopuna Konvenciji o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti civilnog vazduhoplovstva, donet u Montrealu 24. februara 1988. godine

7. Protokol o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti fiksnih platformi koje se nalaze na epikontinentalnom pojasu, donet u Rimu 10. marta 1988. godine

8. Međunarodna konvencija o suzbijanju terorističkih bombaških napada, usvojena od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 15. decembra 1997. godine

9.. Međunarodna konvencija o suzbijanju finansiranja terorizma, usvojena od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 9. decembra 1999. godine

Član 8.

1 Član 8. stav 1. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

1. Zapovednik broda države članice (,,država zastave broda’’) može da izruči vlastima bilo koje druge države članice (,,država primalac’’) bilo koje lice za koje osnovano veruje da je izvršilo krivično delo utvrđeno u čl. 3. 3a, 3b, ili 3v.

Sledeći tekst se dodaje kao član 8a Konvencije:

Član 8a

1. Države članice će sarađivati u najvećoj mogućoj meri da bi sprečile i suzbile nezakonite radnje predviđene ovom Konvencijom, u skladu sa međunarodnim pravom, i odgovoriće zahtevima shodno ovom članu što je brže moguće.

2. Svaki zahtev shodno ovom članu trebalo bi, ukoliko je to moguće, da sadrži naziv sumnjivog broda, IMO identifikacioni broj broda, luku upisa, luku pripadnosti i luku odredišta, kao i sve druge potrebne informacije. Ukoliko se zahtev prenosi usmeno, članica koja ga podnosi potvrdiće zahtev u pisanom obliku što je pre moguće. Članica kojoj se zahtev upućuje odmah će potvrditi prijem bilo kakvog pisanog ili usmenog zahteva.

3. Države članice uzeće u obzir opasnosti i poteškoće koje se odnose na ukrcavanje na brod koji se nalazi na moru i kontrolu njegovog tereta, i razmotriti da li bi druge adekvatne mere dogovorene između dotičnih država mogle da budu preduzete na bezbedniji način u sledećoj luci pristajanja ili na nekom drugom pogodnom mestu.

4. Država članica koja osnovano sumnja da je krivično delo utvrđeno u čl. 3. 3a, 3b ili 3v bilo, jeste, ili da će biti izvršeno, a tiče se broda koji vije njenu zastavu, može da zahteva pomoć drugih država članica pri sprečavanju ili suzbijanju tog krivičnog dela. Države članice kojima je upućen takav zahtev daće sve od sebe da pruže tu pomoć u okviru sredstava koja su im na raspolaganju.

5. Kad god policija ili druga ovlašćena službena lica države članice (,,članica podnosilac zahteva’’) presretnu brod koji vije zastavu ili nosi registarske oznake druge države članice (,,prva članica’’) koji se nalazi izvan teritorijalnih voda bilo koje države, a članica podnosilac zahteva osnovano sumnja da su brod ili neka lica na njemu bili, jesu, ili će biti umešani u izvršenje nekog krivičnog dela utvrđenog u čl. 3. 3a, 3b ili 3v, i ako članica podnosilac zahteva želi da se ukrca,

ista će zahtevati, u skladu sa st. 1. i 2., da prva članica potvrdi da li brod zaista ima njenu državnu pripadnost, i

ukoliko je državna pripadnost potvrđeno, članica podnosilac zahteva će tražiti od prve članice (u daljem tekstu: Država zastave broda) dozvolu za ukrcavanje i preduzimanje odgovarajućih mera u pogledu tog broda koje mogu da obuhvataju zaustavljanje, ukrcavanje i pretraživanje broda, njegovog tereta i lica na brodu, kao i ispitivanje lica na brodu da bi se utvrdilo da je krivično delo navedeno u čl. 3. 3a, 3b ili 3v bilo, jeste, ili da će biti izvršeno, i

Država zastave broda će:

dozvoliti Članici podnosiocu zahteva da se ukrca i da preduzme odgovarajuće mere utvrđene u tač. (b), podložno bilo kojim uslovima koje ona može nametnuti u skladu sa st. 7.; ili

sprovesti ukrcavanje i pretragu uz pomoć domaće policije ili drugih službenih lica; ili

sprovesti ukrcavanje i pretraživanje zajedno sa članicom podnosiocem zahteva, u skladu sa uslovima koje ona može nametnuti u skladu sa stavom 7.; ili

odbiti da dozvoli ukrcavanje i pretraživanje.

Članica podnosilac zahteva neće se ukrcavati na brod ili preduzimati mere utvrđene u tač. (b) bez izričite dozvole države zastave broda.

Odmah po ili nakon deponovanja svog instrumenta o ratifikaciji, prihvatanju, odobrenju ili pristupu, država članica može da obavesti Generalnog sekretara da je, u pogledu brodova koji viju njenu zastavu ili nose njene registarske oznake, članici podnosiocu zahteva data dozvola za ukrcavanje i pretraživanje tog broda, njegovog tereta i lica na brodu, kao i za ispitivanje lica na brodu da bi se utvrdila i ispitala dokumentacija o državnoj pripadnosti broda i utvrdilo da li je krivično delo navedeno u čl. 3. 3a, 3b ili 3v bilo, jeste, ili da će biti izvršeno, ukoliko nema odgovora od prve članice u roku od četiri časa od potvrde prijema zahteva za potvrdu državne pripadnosti.

Odmah po ili nakon deponovanja svog instrumenta o ratifikaciji, prihvatanju, odobrenju ili pristupu, država članica može da obavesti Generalnog sekretara da je, u pogledu brodova koji viju njenu zastavu ili nose njene registarske oznake, članici podnosiocu zahteva data dozvola za ukrcavanje i pretraživanje broda, njegovog tereta i lica na brodu, i za ispitivanje lica na brodu da bi se utvrdila i ispitala dokumentacija o državnoj pripadnosti broda i utvrdilo da li je krivično delo navedeno u čl. 3. 3a, 3b ili 3v bilo, jeste, ili da će biti izvršeno.

Obaveštenja upućena shodno ovom stavu mogu se povući u bilo kom trenutku.

6. Kada se, kao rezultat bilo kakvog ukrcavanja sprovedenog shodno ovom članu, pronađe dokaz o ponašanju opisanom u čl. 3. 3a, 3b ili 3v, država zastave broda može da dozvoli članici podnosiocu zahteva da zadrži brod, teret i lica na brodu sve do prijema uputstava o daljem postupanju sa brodom od strane države zastave broda. Članica podnosilac zahteva odmah će obavestiti državu zastave broda o rezultatima ukrcavanja, pretraživanja i zadržavanja sprovedenih shodno ovom članu. Članica podnosilac zahteva takođe će odmah obavestiti državu zastave broda o pronalasku dokaza o nezakonitom ponašanju koje nije predmet ove Konvenciji.

7. Država zastave broda, u skladu sa odredbama ove Konvencije, može da uslovi svoju dozvolu iz st. 5. ili 6. i dobijanjem dodatnih informacija od članice podnosioca zahteva, kao i u vezi sa odgovornošću za mere koje će se preduzeti i njihov obim. Nijedna dodatna mera ne može se preduzeti bez izričite pisane dozvole države zastave broda, osim kada je to neophodno da bi se otklonila bliska opasnost po živote osoba ili gde te mere proizlaze iz relevantnih bilteralnih ili multilateralnih sporazuma.

8. Za sva ukrcavanja shodno ovom članu, država zastave broda ima pravo da zasnuje sudsku nadležnost nad zadržanim brodom, teretom ili drugim predmetima i licima na brodu, uključujući zauzimanje, zaplenu, hapšenje i sudsko gonjenje. Međutim, država zastave broda može, u skladu sa svojim ustavom i zakonima, da pristane na zasnivanje sudske nadležnosti od strane druge države koja ima sudsku nadležnost prema članu 6.

9. Pri vršenju dozvoljenih radnji iz ovog člana, upotreba sile izbegavaće se osim onda kada je to neophodno da bi se osigurala bezbednost službenih lica i lica na brodu, ili tamo gde se službena lica ometaju pri vršenju radnji na koje su ovlašćeni. Svaka upotreba sile shodno ovom članu neće prelaziti minimalni stepen sile koji je neophodan i razuman u datim okolnostima.

10. Zaštitne mere

Tamo gde država članica preduzme mere protiv broda u skladu sa ovim članom, ona će:

voditi računa o potrebi za neugrožavanjem bezbednosti života na otvorenom moru;

omogućiti da sva lica na brodu budu tretirane na način koji čuva njihovo osnovno ljudsko dostojanstvo, i u skladu sa važećim odredbama međunarodnog prava, uključujući međunarodno pravo o ljudskim pravima;

omogućiti da ukrcavanje i pretraživanje shodno ovom članu budu sprovedeni u skladu sa važećim međunarodnim pravom;

voditi računa o bezbednosti i sigurnosti broda i njegovog tereta;

voditi računa o potrebi za nenarušavanjem privrednih ili pravnih interesa države zastave broda;

omogućiti, u okviru raspoloživih sredstava, da svaka mera preduzeta u vezi sa brodom ili njegovim teretom bude prihvatljiva za životnu sredinu u datim okolnostima;

omogućiti da lica na brodu protiv kojih se može započeti sudski postupak u vezi sa bilo kojim od krivičnih dela utvrđenih u čl. 3. 3a, 3b ili 3v budu zaštićene stavom 2. člana 10., bez obzira na lokaciju;

omogućiti da zapovednik broda bude obavešten o njenoj nameri da se ukrca i da mu bude data mogućnost da prvom prilikom kontaktira sa brodovlasnikom i državom zastave broda; i

uložiti razumne napore da izbegne da brod bude bespotrebno zadržan.

Pod pretpostavkom da dozvola za ukrcavanje od strane Države zastave broda neće per se biti osnov njene odgovornosti, države članice će biti odgovorne za svaku štetu, kvar ili gubitak koji im se mogu pripisati, a proističu iz mera preduzetih shodno ovom članu kada:

se pokaže da su takve mere bile bez osnova, pod uslovom da brod nije počinio bilo kakvo delo koje opravdava preduzete mere; ili

su takve mere nezakonite ili prevazilaze one koje su u svetlu raspoloživih informacija razložno potrebne za implementiranje odredbi ovog člana.

Države članice će obezbediti odgovarajuću naknadu štete u pogledu takve štete, kvara ili gubitka.

Tamo gde država članica preduzima mere protiv broda u skladu sa ovom Konvencijom, ona će voditi računa o potrebi nezadiranja u ili neuticanja na:

prava i obaveze i zasnivanje sudske nadležnosti obalnih država u skladu sa međunarodnim pomorskim pravom; ili

ovlašćenje države zastave broda da zasnuje sudsku nadležnost i kontrolu u administrativnim, tehničkim i socijalnim pitanjima koja se tiču broda.

Svaku meru preduzetu shodno ovom članu će sprovesti policija ili druga ovlašćena službena lica sa vojnih brodova ili vojnih vazduhoplova, ili sa drugih brodova ili vazduhoplova jasno označenih i za koje je moguće utvrditi da su u službi vlade i ovlašćenih u tom smislu, i važiće odredbe ovog člana, bez obzira na čl. 2. i 2a.

U svrhe ovog člana ,,policija ili druga ovlašćena službena lica’’ označavaju uniformisane ili na drugi način jasno prepoznatljive pripadnike policije ili drugih organa vlade propisno ovlašćene od strane svoje vlade. U specifične svrhe sprovođenja zakona prema ovoj Konvenciji, policija ili druga ovlašćena službena lica će zapovedniku po ukrcavanju podneti na pregled odgovarajuća identifikaciona dokumenta izdata od strane vlade.

11. Ovaj član se ne primenjuje na niti ograničava ukrcavanje na brodove koje sprovodi bilo koja država članica u skladu sa međunarodnim pravom, izvan teritorijalnih voda bilo koje države, uključujući ukrcanja zasnovana na pravu posete brodu, pružanju pomoći licima, brodovima i imovini u nevolji ili opasnosti, ili dozvolu od strane države zastave broda za sprovođenje zakona ili preduzimanje drugih mera.

12. Države članice se ohrabruju da razviju standardne operativne procedure za zajedničke operacije shodno ovom članu i da se konsultuju, ukoliko je to adekvatno, sa drugim državama članicama u pogledu usklađivanja tih standardnih operativnih procedura radi sprovođenja operacija.

13. Države članice mogu da sklapaju sporazume ili dogovore između sebe da bi olakšale obavljanje operacija sprovođenja zakona u skladu sa ovim članom.

14. Svaka država članica će preduzeti odgovarajuće mere da bi osigurala da njena policija ili druga ovlašćena službena lica, i policija ili druga ovlašćena službena lica drugih država članica koja postupaju u njeno ime, budu ovlašćena da postupaju shodno ovom članu.

15. Odmah po ili nakon deponovanja svog instrumenta o ratifikaciji, prihvatanju, odobrenju ili pristupu, svaka država članica će imenovati nadležni organ, ili, tamo gde je to neophodno, organe koji će primati i odgovarati na zahteve za pomoć, za potvrdu državljanstva, i za dozvolu za preduzimanje odgovarajućih mera. Takvo imenovanje, uključujući informacije za stupanje u kontakt, biće saopšteni Generalnom sekretaru u roku od jednog meseca od kada država postane članica, koji će obavestiti sve druge države članice u roku od jednog meseca od imenovanja. Svaka država članica je odgovorna za brzo obaveštavanje o bilo kakvim promenama u imenovanju ili informacijama za stupanje u kontakt preko Generalnog sekretara.

Član 9.

Član 10. stav 2. se zamenjuje sledećim tekstom:

2. Svakom licu koje bude stavljeno u pritvor, ili u vezi sa kojom su preduzete bilo kakve druge mere ili se vode sudski postupci shodno ovoj Konvenciji, biće zagarantovan fer tretman, uključujući uživanje svih prava i garancija u skladu sa pravom države na čijoj teritoriji je to lice prisutno i važećim odredbama međunarodnog prava, uključujući i međunarodno pravo o ljudskim pravima.

Član 10.

1 Član 11. st. 1, 2, 3. i 4. se zamenjuju sledećim tekstom:

1. Krivična dela utvrđena u čl. 3. 3a, 3b i 3v smatraće se da su obuhvaćena krivičnim delima koja dovode do izručenje izvršilaca u svakom sporazumu o izručenju koji postoji između bilo kojih država članica. Države članice obavezuju se da će uključiti takva krivična dela u krivična dela koja dovode do izručenje izvršilaca u svakom sporazumu o izručenju koji će međusobno zaključiti.

2. Ukoliko država članica koja za izručenje zahteva postojanje sporazuma primi zahtev za izručenje od strane druge države članice sa kojom nema sporazum o izručenju, država članica kojoj je zahtev upućen može, po svom nahođenju, smatrati ovu Konvenciju pravnom osnovom za izručenje u pogledu krivičnih dela utvrđenih u čl. 3. 3a, 3b i 3v. Izručenje će biti podložno drugim uslovima predviđenim pravom države članice kojoj je zahtev upućen.

3. Države članice koje izručenje ne uslovljavaju postojanjem sporazuma prepoznaće krivična dela utvrđena u čl. 3. 3a, 3b i 3v kao krivična dela koja dovode do izručenje izvršilaca za izručenje između sebe, u skladu sa uslovima predviđenim pravom države članice kojoj je zahtev upućen.

4. Ukoliko je to neophodno, krivična dela utvrđena u čl. 3. 3a, 3b i 3v će se tretirati, u svrhe izručenja između država članica, kao da su počinjeni ne samo na mestu na kome su se dogodili već i na mestu unutar sudske nadležnosti države članice podnosioca zahteva za izručenjem.

2 Sledeći tekst se dodaje kao član 11a Konvencije:

Član 11a

Nijedno od krivičnih dela utvrđenih u čl. 3. 3a, 3b ili 3v neće se smatrati, u svrhe izručenja ili uzajamne pravne pomoći, političkim prekršajem ili prekršajem povezanim sa političkim prekršajem ili prekršajem inspirisanim političkim motivima. U skladu sa tim, Zahtev za izručenjem ili za uzajamnom pravnom pomoći zasnovan na takvom krivičnom delu ne sme biti odbijen samo na temelju toga da se tiče političkog prekršaja ili prekršaja povezanog sa političkim prekršajem ili prekršaja inspirisanog političkim motivima.

3 Sledeći tekst se dodaje kao član 11b Konvencije:

Član 11b

Ništa u ovoj Konvenciji neće se tumačiti kao da nameće obavezu izručenja ili da obezbeđuje uzajamnu pravnu pomoć, ukoliko država članica kojoj je zahtev upućen ima materijalnih osnova za uverenje da je zahtev za izručenjem za krivična dela utvrđena u čl. 3. 3a, 3b ili 3v ili za uzajamnu pravnu pomoć u pogledu takvih krivičnih dela iznet u svrhe krivičnog gonjenja ili kažnjavanja nekog lica zbog rase, verskog opredeljenja, nacionalnosti, etničkog porekla, političkog mišljenja ili pola tog lica, ili da bi ispunjenje tog zahteva prouzrokovalo narušavanje položaja tog lica iz bilo kog od ovih razloga.

Član 11.

1 Član 12. stav 1. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

1. Države članice će jedna drugoj pružiti pomoć u najvećoj mogućoj meri u vezi sa krivičnim postupcima pokrenutim u pogledu krivičnih dela utvrđenih u čl. 3. 3a, 3b i 3v, uključujući pomoć pri dobijanju dokaza kojima one raspolažu, a neophodni su za postupke.

2 Sledeći tekst se dodaje kao član 12a Konvencije:

Član 12a

1. Lice koje je zadržano ili služi zatvorsku kaznu na teritoriji jedne od država članica a čije se prisustvo zahteva u drugoj državi članici u svrhe identifikacije, svedočenja ili pružanja druge pomoći pri dobijanju dokaza za istragu ili krivično gonjenje za krivična dela utvrđena u čl. 3. 3a, 3b ili 3v može se prebaciti ukoliko se ispune sledeći uslovi:

da to lice slobodnom voljom da pristanak; i

nadležni organi obeju država se slože, u skladu sa uslovima koje te države mogu smatrati odgovarajućim.

2. U svrhe ovog člana:

država u koju se lice prebacuje imaće nadležnost i obavezu da lice koje se prebacuje drži u pritvoru, osim ako država iz koje se lice prebacuje ne zahteva ili dozvoljava drugačije;

država u koju se lice prebacuje će bez odlaganja izvršiti svoju obavezu da vrati lice u pritvor države iz koje je lice prebačeno kako je ranije dogovoreno, ili kako je inače dogovoreno, od strane nadležnih organa obeju država;

država u koju se lice prebacuje neće zahtevati od države iz koje je lice prebačeno da započne sudske postupke za izručenje radi vraćanja tog lica;

prebačenom licu uračunaće se vreme provedeno u pritvoru države u koju je lice prebačeno u služenje zatvorske kazne koju služi u državi iz koje je prebačeno.

3. Osim ukoliko se država članica iz koje lice treba da bude prebačena u skladu sa ovim članom ne složi sa tim, to lice, bez obzira na njenu nacionalnost, neće biti krivično gonjena niti zadržana niti podvrgnuta bilo kakvom ograničavanju lične slobode na teritoriji države u koju se lice prebacuje u pogledu dela ili optužbi koje prethode odlasku tog lica sa teritorije države iz koje je to lice prebačeno.

Član 12.

Član 13. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

1. Države članice će sarađivati u sprečavanju krivičnih dela utvrđenih u čl. 3. 3a, 3b ili 3v, i to posebno:

putem preduzimanja svih raspoloživih mera za sprečavanje pripreme na svojim teritorijama za izvršenje tih krivičnih dela u granicama ili izvan svojih teritorija;

putem razmene informacija u skladu sa njihovim domaćim pravom, i koordinisanja administrativnih i drugih mera preduzetih ukoliko je to adekvatno za sprečavanje izvršenja krivičnih dela utvrđenih u čl. 3. 3a, 3b ili 3v..

2. Kada je, usled izvršenja krivičnih dela utvrđenih u čl. 3. 3a, 3b ili 3v, polazak broda odložen ili prekinut, svaka država članica na čijoj se teritoriji nalaze brod ili putnici ili posada, dužna je da uloži sve moguće napore da izbegne bespotrebno zadržavanje broda, putnika, posade ili tereta na njemu.

Član 13.

Član 14. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

Svaka država članica koja ima razloga da veruje da će biti izvršeno krivično delo utvrđeno u čl. 3. 3a, 3b ili 3v će, u skladu sa svojim domaćim pravom, pružiti što je pre moguće sve relevantne informacije kojima raspolaže onim državama za koje veruje da će biti države koje će zasnovati sudsku nadležnost u skladu sa članom 6.

Član 14.

Član 15. stav 3. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:

3. Informacije prenete u skladu sa st. 1. i 2. biće saopštene od strane Generalnog sekretara svim državama članicama, drugim državama kojih se one tiču, i odgovarajućim međunarodnim i međuvladinim organizacijama.

Član 15.

Tumačenje i primena

1 Kovencija i ovaj Protokol će se, između članica ovog Protokola, čitati i tumačiti zajedno kao jedan instrument.

2. Čl. od 1. do 16. Konvencije, izmenjeni i dopunjeni ovim Protokolom, zajedno sa čl. od 17. do 24. ovog Protokola i njegovim Aneksom, sačinjavaće i biće nazvani Konvencija o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe, 2005. godine (Konvencija SUA 2005).

Član 16.

Sledeći tekst se dodaje kao član 16aKonvencije:

Završne odredbe Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe, 2005. godine

Završne odredbe Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe, 2005. godine biće čl. od 17. do 24. Protokola iz 2005. godine o izmenama i dopunama Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe. Preporuke Državama Članicama ove Konvencije smatraće se kao preporuke Državama Članicama tog Protokola.

ZAVRŠNE ODREDBE

Član 17.

Potpisivanje, ratifikacija, prihvatanje, odobrenje i pristup

1. Ovaj Protokol će biti otvoren za potpisivanje u sedištu Organizacije od 14. februara 2006. godine do 13. februara 2007. godine i nakon toga će ostati otvoren za pristup.

2. Države mogu da izraze svoj pristanak na to da ih ovaj Protokol obaveže:

potpisivanjem bez rezervi što se tiče ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja; ili

potpisivanjem uslovljeno ratifikacijom, prihvatanjem ili odobrenjem, nakon kog će uslediti ratifikacija, prihvatanje ili odobrenje; ili

pristupanjem.

3. Ratifikacija, prihvatanje, odobrenje ili pristupanje izvršiće se deponovanjem instrumenta u tu svrhu kod Generalnog sekretara.

4. Samo država koja je potpisala Konvenciju bez rezervi što se tiče ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja, ili je ratifikovala, prihvatila, odobrila ili pristupila Konvenciji može da postane članica ovog Protokola.

Član 18.

Stupanje na snagu

1. Ovaj Protokol će stupiti na snagu devedeset dana od datuma na koji je dvanaest država potpisalo isti bez rezerve što se tiče ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja, ili deponovalo instrument ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja kod Generalnog sekretara.

2. Za državu koja deponuje instrument ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja u pogledu ovog Protokola nakon što su ispunjeni uslovi za njegovo stupanje na snagu iz stava 1., ratifikacija, prihvatanje, odobrenje ili pristupnje stupiće na snagu devedeset dana nakon datuma tog deponovanja.

Član 19.

Otkazivanje

1. Ovaj Protokol može biti otkazan od strane bilo koje države članice u bilo kom trenutku nakon datuma na koji ovaj Protokol stupi na snagu za tu državu.

2. Otkazivanje će biti izvršeno deponovanjem instrumenta o otkazivanju kod Generalnog sekretara.

3. Otkazivanje će stupiti na snagu godinu dana, ili onaj duži period koji je preciziran u instrumentu o otkazivanju, nakon deponovanja instrumenta kod Generalnog sekretara.

Član 20.

Revidiranje i dopunjavanje

1. Organizacija može sazvati konferenciju u svrhe revidiranja ili dopunjavanja ovog Protokola.

2. Generalni sekretar će sazvati konferenciju država članica ovog Protokola radi revidiranja ili dopunjavanja Protokola, na zahtev jedne trećine država članica ili deset država članica, koji god broj bude veći.

3. Svaki instrument ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja deponovan nakon datuma stupanja na snagu dopuna ovog Protokola će se smatrati važećim za izmenjeni Protokol.

Član 21.

Izjave

1. Odmah po deponovanju instrumenta ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupa, država članica koja nije članica određenog sporazuma navedenog u Aneksu može da izjavi da se, pri primeni ovog Protokola na državu članicu, taj sporazum neće smatrati uključenim u član 3b. Izjava će prestati da važi onog trenutka kada sporazum stupi na snagu za državu članicu, koja će o toj činjenici obavestiti Generalnog sekretara.

2. Kada država članica prestane da bude članica sporazuma navedenog u Aneksu, ona može da sačini izjavu kako je predviđeno u ovom članu, u pogledu tog sporazuma.

3. Odmah po deponovanju instrumenta ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja, država članica može da izjavi da će primeniti odredbe člana 3b u skladu sa principima njenog krivičnog prava a koji se tiču oslobađanja porodice od odgovornosti.

Član 22.

Dopune Aneksa

1. Aneks može biti dopunjen dodavanjem relevantnih sporazuma:

koji su otvoreni za učešće svih država;

koji su stupili na snagu; i

koje je ratifikovalo, prihvatilo, odobrilo ili im je pristupilo najmanje dvanaest država članica ovog Protokola.

2. Nakon stupanja na snagu ovog Protokola, svaka država članica Protokola može predložiti takvu dopunu Aneksa. Svaki predlog dopune će biti saopšten Generalnom sekretaru u pisanom obliku. Generalni sekretar proslediće svim članovima Organizacije svaku predloženu dopunu koja zadovoljava zahteve stava 1. i tražiti od država članica ovog Protokola njihov pristanak na usvajanje predložene dopune.

3. Predložena dopuna Aneksa će se smatrati usvojenom nakon što više od dvanaest država članica ovog Protokola pristane na nju putem pisanog obaveštenja upućenog Generalnom sekretaru.

4. Usvojena dopuna Aneksa će stupiti na snagu trideset dana nakon deponovanja kod Generalnog sekretara dvanaestog instrumenta ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja te dopune za one države članice ovog Protokola koje su deponovale takav instrument. Za svaku državu članicu ovog Protokola koja ratifikuje, prihvati ili odobri dopunu nakon deponovanja dvanaestog instrumenta kod Generalnog sekretara, dopuna će stupiti na snagu tridesetog dana nakon deponovanja instrumenta ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja od strane te države članice.

Član 23.

Depozitar

1. Ovaj Protokol i sve dopune usvojene prema čl. 20. i 22. biće deponovani kod Generalnog sekretara.

2. Generalni sekretar će:

obavestiti sve države koje su potpisale ovaj Protokol ili pristupile ovom Protokolu o:

svakom novom potpisivanju ili deponovanju instrumenta ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja zajedno sa datumom istog;

datumu stupanja na snagu ovog Protokola;

deponovanju svakog instrumenta o otkazivanju ovog Protokola zajedno sa datumom njegovog primitka i datumom na koji otkazivanje stupa na snagu;

svakom saopštenju koje iziskuje bilo koji član ovog Protokola;

svakom predlogu za dopunu Aneksa koji je sačinjen u skladu sa članom 22. stav 2.;

svakoj dopuni koja se smatra usvojenom u skladu sa članom 22. stav 3;

svakoj dopuni ratifikovanoj, prihvaćenoj ili odobrenoj u skladu sa članom 22. stav 4. zajedno sa datumom stupanja na snagu te dopune; i

proslediti overene verodostojne kopije ovog Protokola svim državama koje su potpisale ili su pristupile ovom Protokolu.

3. Čim ovaj Protokol stupi na snagu, overena verodostojna kopija teksta će biti prosleđena od strane Generalnog sekretara Generalnom sekretaru Ujedinjenih nacija radi registrovanja i objavljivanja u skladu sa članom 102. Povelje Ujedinjenih nacija.

Član 24.

Jezici

Ovaj Protokol je sačinjen kao jedinstveni original na arapskom, kineskom, engleskom, francuskom, ruskom i španskom jeziku, od kojih je svaki tekst jednako autentičan.

DONET U LONDONU na dan četrnaestog oktobra dve hiljade pete godine.

KAO POTVRDU TOGA dolepotpisana lica, ovlašćena od strane svojih vlada u tu svrhu, su potpisala ovaj Protokol.

Član 3.

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srbije – Međunarodni ugovori“

OBRAZLOŽENjE

USTAVNI OSNOV ZA DONOŠENjE ZAKONA

Ustavni osnov za donošenje Zakona o potvrđivanju Protokola iz 2005. godine o izmenama i dopunama Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe (SUA Protokol), sadržan je u članu 99. stav 1. tačka 4. Ustava Republike Srbije prema kojem Narodna skupština potvrđuje međunarodne ugovore kada je zakonom predviđena obaveza njihovog potvrđivanja.

RAZLOZI ZA DONOŠENjA ZAKONA

Problem nezakonitih radnji kojima se ugrožava bezbednost brodova i bezbednost putnika i posade na njima, koji je postao naročito izražen tokom 80-ih godina kako su izveštaji o otmici posada i brodova, namernom nasukanju brodova ili njihovom uništavanju eksplozivnim napravama bili sve češći, razmatran je novembra 1985. godine na 14. redovnom zasedanju Skupštine Međunarodne pomorske organizacije (u daljem tekstu IMO) i predlog Sjedinjenih Američkih Država da treba razviti mere za sprečavanje takvih nezakonitih dela podržan je od strane većine država članica IMO-a.

Skupština je usvojila Rezoluciju A.584 (14) – „Mere za sprečavanje nezakonitih radnji koje ugrožavaju bezbednost brodova i sigurnost njihovih putnika i posade“ kojim je obavezala Komitet za pomorsku bezbednost (MSC) da u svoje prioritetne poslove svrsta razvoj detaljnih i praktičnih tehničkih mera, uključujući i obalne i brodske tehničke mere, kako bi se obezbedila bezbednost putnika i posade na brodovima. Priliko izrade tih mera, preporučeno je da se uzme u obzir rad Međunarodne organizacije civilnog vazduhoplovstva (ICAO) u razvoju standarda i prakse za bezbednost vazdušnih luka i aviona.

U decembru 1985. godine dalja podrška radu IMO-a došla je od Generalne skupštine Ujedinjenih nacija koja je pozvala IMO „da nastavi sa radom na ispitivanju problema nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe kao i da pristupi donošenju odgovarajućih preporuka i mera“.

Komitet za pomorsku bezbednost doneo je 1986. godine cirkularno pismo (MSC/CIRC.443) o merama za sprečavanje nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe – u kojem se navodi da su vlade, lučke uprave, brodovlasnici, zapovednici i posada dužni da preduzmu odgovarajuće mere potrebne za sprečavanje nezakonitih radnji koji mogu ugroziti putnike i posadu. Cirkularno pismo dalo je smernice o merama koje se mogu preduzeti, s tim da se on odnosio na putničke brodove angažovana na međunarodnoj plovidbi koji traju 24 sata ili više kao i na lučke objekte koji su namenjeni za potrebe tih brodova.

Vlade Austrije, Egipta i Italije, novembra 1986. godine, predložile su da IMO započne sa radom na donošenju konvencije čiji će cilj biti sprečavanje nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe kojima se ugrožavaju nevini ljudski životi i koji ozbiljno utiču na pružanje pomorskih usluga.

Predlog je podržan, te je u martu 1988. godine na konferenciji održanoj u Rimu usvojena Konvencija o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe (u daljem tekstu: SUA Konvencija).

Cilj konvencije je da obezbedi preduzimanje odgovarajućih radnji protiv lica koja izvrše nezakonitu radnju protiv broda. To uključuje zaplenu broda silom; dela nasilja protiv lica na brodovima, kao i stavljanje uređaja na palubu broda čija je svrha da unište ili oštete brod.

Državna zajednica Srbija i Crna Gora ratifikovala je predmetnu konvenciju novembra 2004. godine.

Protokol o izmenama i dopunama SUA Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe (u daljem tekstu: SUA Protokol) usvojen je na diplomatskoj konferenciji organizovanoj od strane IMO-a od 10. do 14. oktobra 2005. godine, čiji je cilj bio revizija SUA Konvencije.

Cilj SUA Protokola je unapređenje bezbednosti i pooštrenje mera koje se preduzimaju u cilju sprečavanja nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe, podsticanje saradnje država strana ugovornica u pogledu vođenja postupka protiv izvršilaca prekršaja u smislu SUA Konvencije i SUA Protokola ali i reglementiranje mera zaštite u slučaju kada država strana ugovornica preduzme mere protiv broda, uključujući i ukrcaj na brod koji vije zastavu druge države.

Protokol iz 2005. godine o izmenama i dopunama Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe stupiće na snagu devedeset dana nakon datuma kada je dvanaest država potpiše bez rezervacije prilikom ratifikacije, prihvatanja ili odobravanja ili kada deponuju instrumente ratifikacije, prihvatanja, odobrenja generalnom sekretaru IMO-a.

Protokol zahteva ratifikaciju najmanje tri države koje su članice SUA Konvencije.

Članom 3. SUA Konvencija kao nezakonita dela navodi zaplenu broda silom; dela nasilja protiv lica na brodovima, te stavljanje na palubu broda uređaja čija je svrha da unište ili oštete brod.

SUA Protokol dodaje novi stav članu 3. u kome se navodi da jedno lice čini prekršaj u smislu Konvencije, ako to lice, nezakonito i namerno:

– čini takvo delo, koje po njegovoj prirodi ili kontekstu, ima za cilj da zastraši stanovništvo, ili da natera vlade ili međunarodne organizacije da učine ili da se uzdrže od preduzimanja bilo kakvog akta:

   – koristeći protiv ili na brodu ili ispuštajući sa broda bilo koji eksplozivni, radioaktivni materijal ili BHN oružje (biološko, hemijsko, nuklearno oružje) na način koji uzrokuje ili je verovatno da će izazvati smrt ili ozbiljnu povredu ili štetu;

   – ispušta sa broda ulje, utečnjeni prirodni gas ili druge štetne ili opasne materije, u takvoj količini ili koncentraciji koja uzrokuje ili je verovatno da će uzrokovati smrt ili ozbiljnu povredu ili štetu;

– brod koristi na način koji uzrokuje smrt ili ozbiljnu povredu ili štetu;

– prevozi brodom bilo koji eksplozivni ili radioaktivni materijal, znajući za nameru da se on upotrebi ili da se njime prouzrokuje smrt ili ozbiljna povreda ili u svrhu zastrašivanja stanovnika, odnosno da se njima utiče na Vlade ili međunarodne organizacije da učine ili da se suzdrže od bilo kog akta;

– prevozi brodom bilo koje BHN oružje, znajući da je to BHN oružje;

– prevozi brodom bilo koji izvorni materijala, specijalni fisioni materijal, kao i opremu ili materijal koji je posebno dizajniran ili pripremljen za obradu, korišćenje ili proizvodnju specijalnih fisionih materijala, znajući da je namenjen da se koristi za nuklearne eksplozivne aktivnosti ili bilo koje druge nuklearne aktivnosti koje nisu u skladu sa IAEA sporazumom i

– prevozi na brodu bilo kakvu opremu, materijal ili softver ili neku drugu sličnu tehnologija koja značajno doprinosi dizajnu, proizvodnji i isporuci jednog BHN oružja, sa namerom da se koristi za takvu namenu.

Transport nuklearnog materijala neće se smatrati prekršajem, ako se taj predmet ili materijal prevozi na ili sa teritorije države strane Sporazuma o neširenju nuklearnog naoružanja, ili se na drugi način transportuje pod kontrolom te države.

Prema SUA Protokolu, lice čini prekršaj u smislu SUA Konvencije, ako to lice nezakonito i namerno prevozi drugu osobu brodom, znajući da je to lice počinilo delo koje predstavlja prekršaj po SUA Konvencije ili prekršaj koji je predviđen Ugovorima koji su sadržani u Aneksu SUA Protokola. SUA

SUA Protokol takođe smatra prekršajem ukoliko neko lice nezakonito i namerno povredi ili ubije bilo koje lice u vezi sa izvršenjem bilo kog prekršaja predviđenog u Konvenciji; ukoliko pokuša da izvrši prekršaj, ukoliko učestvuju kao saučesnik; ukoliko organizuje ili navodi druge da izvrše prekršaj, ili na bilo koji način doprinesi izvršenju prekršaja.

Novim članom SUA Protokol zahteva od strana ugovornica da preduzmu potrebne mere kako bi se omogućilo da se pravno lice smatra odgovornim kada osoba odgovorna za upravljanje i nadzor unutar tog pravnog lica počini prekršaj prema SUA Konvenciji.

Članom 8. SUA Konvencija propisuje odgovornost i ulogu zapovednika broda, države zastave broda i države u koju brod pristaje u pogledu predaje lica za koje se osnovano sumnja da je izvršilo prekršaj po SUA Konvenciji, uključujući i dostavljanje dokaza koji se odnose na navedeni prekršaj.

SUA Protokol sadrži novi stav člana 8. kojim reglementira saradnju i procedure koje treba slediti, ako država strana ugovornica želi da izvrši pregled broda pod zastavom neke druge države strane ugovornice, a na zahtev države koja osnovano sumnja da je brod ili lica na brodu izvršilo prekršaj predviđen SUA Konvencijom.

Odobrenje i saradnja države zastave broda neophodno je pre takvog ulaska. Država strana ugovornica može obavestiti generalnog sekretara IMO-a da će odobriti ukrcaj i pregled broda koji vije zastavu druge države, tereta na njemu kao i lica na brodu ako nema odgovora iz države zastave broda u roku od četiri sata.

Upotreba sile će se izbegavati osim kada je to potrebno da se osigura bezbednost inspektora bezbednosti i drugih lica na brodu, ili u slučaju ometanja službenih lica u izvršavanju aktivnosti na koje su ovlašćeni.

Član 8a SUA Protokola reglementira važne mere zaštite u slučaju kada država strana ugovornica preduzme mere protiv broda, uključujući i ukrcaj na brod. Te mere zaštite uključuju: neugrožavanje bezbednosti života na moru, obezbeđenje da sve osobe na brodu budu tretirane na način kojim se štiti ljudsko dostojanstvo i u skladu sa njihovim ljudskim pravima; vođenje računa o sigurnost i bezbednost broda i njegovog tereta; obezbeđenje da su preduzete mere ekološki prihvatljive i preduzimanje razumnih napora kako bi se izbeglo da brod neopravdano bude zadržan ili da neopravdano kasni.

Član 11. SUA Konvencije propisuje postupak izručenja lica. Novi stav 11a člana 11. SUA Protokola propisuje da se nijedan prekršaj predviđen SUA Konvencijom i SUA Protokolom neće smatrati kao politički prekršaj ili prekršaj povezan sa političkim prekršajem ili prekršajem inspirisanim političkim motivima, u svrhu izručenja ili uzajamne pravne pomoći. Novi stav 11b člana 11. SUA Protokola navodi da obavezu izručenja ili pružanja međusobne pravne pomoći ne treba primenjivati ako se za zahtev za izručenje veruje da je podnet u svrhu gonjenje i kažnjavanje lica zbog njegove rase, vere, nacionalnosti, etničkog porekla, političkog opredeljenja ili pola.

Članom 12. SUA Konvencija zahteva od država strana ugovornica da jedna drugoj pruže pomoć u pogledu krivičnih postupaka koji se odnose na prekršaje koji su predmet ove Konvencije. Novi stav člana 12. predviđen SUA Protokolom, propisuje uslove pod kojima neko lice koje je zadržano ili služi zatvorsku kaznu na teritoriji jedne države strane ugovornice može biti prebačen na teritoriju druge države strane ugovornice u svrhu identifikacije, svedočenja ili pružanje bilo koje druge pomoći u pribavljanju dokaza potrebnih za istragu ili procesuiranje prekršaja.

U aneksu Protokola navedeni su Ugovori na osnovu kojih se supsidijarno mogu tretirati prekršaji predviđeni SUA Konvencijom su:

1. Konvencija o suzbijanju nezakonite zaplene vazduhoplova, usvojena u Hagu 16. decembra 1970. godine

2. Konvencija o suzbijanju nezakonitih akata uperenih protiv bezbednosti civilnog vazduhoplovstva, usvojena u Montrealu 23. septembra 1971. godine.

3. Konvencija o suzbijanju i kažnjavanju zločina protiv međunarodno zaštićenih lica, uključujući i diplomatske predstavnike, usvojena od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija 14. decembra 1973. godine.

4. Međunarodna konvencija o suzbijanju uzimanja talaca, koju je usvojila Generalna skupština Ujedinjenih nacija 17. decembra 1979. godine.

5. Konvencija o fizičkoj zaštiti nuklearnog materijala, usvojena u Beču 26. oktobra 1979. godine.

6. Protokol o suzbijanju nezakonitih nasilnih radnji na aerodromima koji služe za međunarodno civilno vazduhoplovstvo, kao dodatak uz Konvenciju o suzbijanju nezakonitih akata uperenih protiv bezbednosti civilnog vazduhoplovstva, usvojene u Montrealu 24. februara 1988. godine

7. Protokol o suzbijanju nezakonitih akata uperenih protiv fiksnih platformi koje se nalaze na epikontinentalnom šelfu, usvojen u Rimu u 10. marta 1988. godine

8. Međunarodna konvencija o suzbijanju terorističkih bombaških napada, koju je usvojila Generalna skupština Ujedinjenih nacija 15. decembra 1997. godine

9. Međunarodna konvencija o suzbijanju finansiranja terorizma, koju je usvojila Generalna skupština Ujedinjenih nacija, 9. decembra 1999. godine

U prelaznim i završnim odredbama propisuje se obaveza države članice da obavesti Generalnog sekretara IMO-a ukoliko nije strana ugovornica nekog od navedenih Ugovora i da o tome dostavi odgovarajuću izjavu.

OBJAŠNjENjE OSNOVNIH PRAVNIH INSTITUTA I POJEDINAČNIH REŠENjA

Članom 1. Zakona predviđa se potvrđivanje Protokola iz 2005. godine o izmenama i dopunama Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe (SUA Protokol), koji je donet u Londonu 14. oktobra 2005. godine u originalu na arapskom, kineskom, engleskom, francuskom, ruskom i španskom jeziku.

U članu 2. Zakona dat je tekst Protokola iz 2005. godine o izmenama i dopunama Konvencije o suzbijanju nezakonitih radnji uperenih protiv bezbednosti pomorske plovidbe u originalu na engleskom jeziku i u prevodu na srpski jezik.

Članom 3. Zakona uređeno je stupanje snagu ovog zakona i to tako da Zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Rebublike Srbije – Međunarodni ugovori“

PROCENA FINANSIJSKIH SREDSTAVA POTREBNIH ZA IZVRŠENjE ZAKONA

Za sprovođenje predmetnog zakona nisu potrebna finansijska sredstva.