PREDLOG ZAKONA
O POTVRĐIVANjU SPORAZUMA
IZMEĐU REPUBLIKE SRBIJE I MEĐUNARODNOG KRIVIČNOG SUDA O IZVRŠENjU KAZNI MEĐUNARODNOG KRIVIČNOG SUDA
Član 1.
Potvrđuje se Sporazum između Republike Srbije i Međunarodnog krivičnog suda o izvršenju kazni Međunarodnog krivičnog suda, sačinjen u Hagu 20. januara 2011. godine, u originalu na engleskom jeziku.
Član 2.
Tekst Sporazuma u originalu na engleskom jeziku i u prevodu na srpski jezik glasi:
AGREEMENT BETWEEN THE REPUBLIC OF SERBIA AND THE INTERNATIONAL CRIMINAL COURT ON THE ENFORCEMENT OF SENTENCES OF THE INTERNATIONAL CRIMINAL COURT
The Republic of Serbia (hereinafter referred to as “Serbia”),
The International Criminal Court (hereinafter referred to as “the Court”) and
PREAMBLE
RECALLING Article 103 of the Rome Statute of the International Criminal Court adopted on 17 July 1998 by the United Nations Diplomatic Conference of Plenipotentiaries (hereinafter referred to as “the Rome Statute”), according to which sentences of imprisonment pronounced by the Court shall be served in a State designated by the Court from a list of States which have indicated their willingness to accept sentenced persons;
RECALLING Rule 200 of the Rules of Procedure and Evidence of the Court (hereinafter referred to as the “Rule(s)”), according to which the Court may enter into bilateral arrangements with States with a view to establishing a framework for the acceptance of persons sentenced by the Court, consistent with the Rome Statute;
RECALLING the widely accepted international treaty standards governing the treatment of prisoners including the Standard Minimum Rules for the Treatment of Prisoners approved by ECOSOC resolutions 663 C (XXIV) of 31 July 1957 and 2067 (LXII) of 13 May 1977, the Body of Principles for the Protection of all Persons under any Form of Detention or Imprisonment adopted by General Assembly resolution 43/173 of 9 December 1988, and the Basic Principles for the Treatment of Prisoners adopted by General Assembly resolution 45/111 of 14 December 1990;
NOTING the willingness of Serbia to accept persons sentenced by the Court;
IN ORDER to establish a framework for the acceptance of persons sentenced by the Court and to provide for conditions under which the sentences will be enforced in territory of Serbia;
HAVE AGREED as follows:
Article 1
Purpose and scope of the Agreement
This Agreement shall regulate matters relating to or arising out of the enforcement of sentences imposed by the Court and enforced in prison facilities made available by Serbia
Article 2
Procedure
1. The Presidency of the Court (hereinafter referred to as “the Presidency”), when notifying Serbia of its designation to enforce a sentence in a particular case, shall transmit to the Ministry of Justice of Serbia inter alia the following information and documents:
a) the name, nationality, date and place of birth of the sentenced person;
b) a copy of the final judgment of conviction and the sentence imposed;
c) the length and commencement date of the sentence and the time remaining to be served;
d) after having heard the views of the sentenced person, any necessary information concerning the state of his or her health, including any medical treatment that he or she is receiving.
2. The competent national authorities of Serbia shall decide upon the Court’s designation and shall promptly inform the Presidency of their decision.
3. Serbia may at any time withdraw its conditions of acceptance for the inclusion in the List of States of enforcement. Any amendments or additions to such conditions shall be subject to confirmation by the Presidency.
Article 3
Delivery
The Registrar of the Court, in consultation with the competent national authorities of Serbia, shall make appropriate arrangements for the proper conduct of delivery of the sentenced person from the Court to the territory of Serbia.
Article 4
Enforcement
Subject to the conditions contained in this Agreement, the sentence of imprisonment shall be binding on Serbia, which shall in no case modify it.
2. The enforcement of a sentence of imprisonment shall be subject to the supervision of the Court and shall be consistent with widely accepted international treaty standards governing treatment of prisoners.
3. If, after delivery of the sentenced person to the territory of Serbia, the Court, in accordance with the Rome Statute and the Rules, orders that the sentenced person appears for a hearing before the Court, the sentenced person shall be transferred temporarily to the Court, conditional on his/her return to the territory of Serbia within the period decided by the Court.
4. The Presidency may authorize the temporary extradition of the sentenced person to a third State for prosecution only if it has obtained assurances which it deems to be sufficient that the sentenced person will be kept in custody in the third State and transferred back to Serbia, after the prosecution.
Article 5
Supervision of enforcement
In order to supervise the enforcement of sentences of imprisonment, the Presidency may, inter alia:
a) when necessary, request any information, report or expert opinion from Serbia or from any reliable sources;
b) where appropriate, delegate a judge of the Court or a member of the staff of the Court who will be responsible, after notifying Serbia, for meeting the sentenced person and hearing his or her views, without the presence of national authorities of Serbia;
c) where appropriate, give Serbia an opportunity to comment on the views expressed by the sentenced person under paragraph (b) of this article.
Article 6
Conditions of imprisonment
1. The conditions of imprisonment shall be governed by the law of Serbia and shall be consistent with widely accepted international treaty standards governing treatment of prisoners; in no case shall such conditions be more or less favorable than those available to prisoners convicted of similar offences in Serbia.
2. Serbia shall notify the Presidency of any circumstances, including the exercise of any conditions agreed when declaring its willingness to be included in the List of States of enforcement, which could materially affect the terms or extent of the imprisonment. The Presidency shall be given at least 45 days’ notice of any such known or foreseeable circumstances. During this period, Serbia shall take no action that might prejudice its obligations. Where the Presidency can not agree to the aforementioned circumstances, it shall inform Serbia and transfer the sentenced person to a prison of another State.
3. When a sentenced person is eligible for a prison programme or benefit available under the national law of Serbia which may entail some activity outside the prison facilities, Serbia shall communicate that fact to the Presidency, together with any relevant information or observation, to enable the Court to exercise its supervisory function.
Article 7
Inspection
1. The competent national authorities of Serbia shall allow the inspection of the conditions of imprisonment and treatment of the sentenced person(s) by the International Committee of the Red Cross (hereinafter referred to as “the ICRC”) at any time and on a periodic basis, the frequency of visits to be determined by the ICRC. The ICRC will submit a confidential report based on the findings of these inspections to Serbia and to the Presidency.
2. Serbia and the Presidency shall consult each other on the findings of the reports referred to in paragraph 1 of this article. The Presidency may thereafter request Serbia to report to it any changes in the conditions of imprisonment suggested by the ICRC.
Article 8
Communication
1. Communications between a sentenced person and the Court shall be unimpeded and confidential.
2. The Presidency and Serbia shall establish appropriate arrangements for the exercise by sentenced persons of his or her right of communication with the Court.
Article 9
Ne bis in idem
The sentenced person shall not be tried before a court of Serbia with respect to conduct which formed the basis of crimes for which the person has already been convicted or acquitted by the Court.
Article 10
Rule of speciality
1. The sentenced person in the custody of Serbia shall not be subject to prosecution, punishment or to extradition to a third State for any conduct engaged in prior to that person’s transfer to the territory of Serbia, unless such prosecution, punishment or extradition has been approved by the Presidency at the request of Serbia.
2. When Serbia intends to prosecute or enforce a sentence against the sentenced person, it shall notify its intention to the Presidency and transmit the following documents:
a) A statement of the facts of the case and their legal characterization;
b) A copy of any applicable legal provisions, including those concerning the statute of limitation and the applicable penalties;
c) A copy of any sentence, warrant of arrest or other document having the same force, or of any other legal writ which Serbia intends to enforce;
d) A protocol containing views of the sentenced person obtained after the person has been informed sufficiently about the proceedings.
3. In the event of a request for extradition made by a third State, Serbia shall transmit the entire request to the Presidency with a protocol containing the views of the sentenced person obtained after informing the person sufficiently about the extradition request.
4. The Presidency may, in relation to paragraphs 2 and 3 of this article, request any document or additional information from Serbia or the third State requesting the extradition.
5. The Presidency shall make a determination as soon as possible. This determination shall be notified to all those who have participated in the proceedings. If the request submitted under paragraphs 2 and 3 of this article concerns the enforcement of a sentence, the sentenced person may serve that sentence in Serbia or be extradited to a third State only after having served the full sentence pronounced by the Court.
6. Paragraph 1 of this article shall cease to apply if the sentenced person remains voluntarily for more than 30 days in the territory of Serbia after having served the full sentence imposed by the Court, or returns to the territory of that State after having left it.
Article 11
Appeal, revision and reduction of sentence
1. The Court alone shall have the right to decide on any application for appeal and revision. Serbia shall not impede the making of any such application by the sentenced person.
2. Serbia shall not release the person before expiry of the sentence pronounced by the Court.
3. The Court alone shall have the right to decide any reduction of sentence, and shall rule on the matter after having heard the person and after having received any relevant information from Serbia.
Article 12
Escape
1. If the sentenced person has escaped, Serbia shall, as soon as possible, advise the Registrar by any medium capable of delivering a written record.
2. If the sentenced person escapes from custody and flees the territory of Serbia, Serbia may, after consultation with the Presidency, request the person’s extradition or surrender from the State in which the person is located pursuant to any existing bilateral or multilateral arrangements, or may request that the Presidency seek the person’s surrender, in accordance with Part 9 of the Rome Statute.
3. If the State in which the sentenced person is located, agrees to surrender him or her to Serbia, pursuant to either international agreements or its national legislation, Serbia shall so advise to the Registrar in writing. The person shall be surrendered to Serbia as soon as possible if necessary in consultation with the Registrar, pursuant to Rule 225.
4. If the sentenced person is surrendered to the Court, then the Court shall transfer him or her to Serbia. Nevertheless, the Presidency may, acting on its own motion or at the request of the Prosecutor or of Serbia, designate another State, including the State to the territory of which the sentenced person has fled.
5. In all cases, the entire period of detention in the territory of the State in which the sentenced person was in custody after his/her escape and, where paragraph 4 of this article is applicable, the period of detention at the seat of the Court following the surrender of the sentenced person from the State in which he/she was located shall be deducted from the sentence remaining to be served.
Article 13
Change in designation of State of enforcement
1. The Presidency, acting on its own motion or at the request of the sentenced person or the Prosecutor, may, at any time, decide to transfer a sentenced person to a prison of another State.
A sentenced person shall be entitled, at any time, to apply to the Presidency to be transferred from Serbia.
3. If the Presidency decides not to change Serbia as State of enforcement, it shall notify the sentenced person, the Prosecutor, the Registrar and Serbia.
Article 14
Termination of enforcement
1. The enforcement of the sentence shall cease:
a) when the Court’s sentence has been completed;
b) upon the demise of the sentenced person;
c) following a decision of the Court to transfer the sentenced person to another State in accordance with the Rome Statute and the Rules;
d) upon release following proceedings under Article 11.
2. The competent national authorities of Serbia shall terminate the enforcement of the sentence as soon as they are informed by the Court of any decision or measure as a result of which the sentence ceases to be enforceable.
Article 15
Transfer of the sentenced person upon completion of the sentence
1. Following completion of the sentence, the sentenced person who is not a national of Serbia may, in accordance with the law of Serbia, be transferred to a State which is obliged to receive him or her, or to another State which agrees to receive him or her, taking into account any wishes of the person to be transferred to that State, unless Serbia authorizes the person to remain in its territory.
2. Subject to the provisions of Article 10 of this Agreement, Serbia may also, in accordance with its national law, extradite or otherwise surrender the person to a State which has requested the extradition or surrender of the person for purposes of trial or enforcement of a sentence.
Article 16
Impossibility to enforce sentences
1. If, at any time after the decision has been taken to enforce a sentence, further enforcement has, for any legal or practical reasons and beyond the control of the competent national authorities, become impossible, Serbia shall promptly inform the Presidency.
2. The Court shall make appropriate arrangements for the transfer of the sentenced person.
3. The competent national authorities of Serbia shall allow at least sixty days following the notification of transfer by the Presidency before taking other measures on the matter.
Article 17
Information
1. Serbia shall immediately notify the Presidency of the following:
a) the completion of the sentence by the sentenced person, two months prior to the completion of the sentence;
b) if the sentenced person has escaped;
c) if the sentenced person has deceased; and
d) a request of extradition of the sentenced person, including the documents and information referred to in Article 10, paragraph 2.
2. Serbia shall notify the Presidency, 30 days before the scheduled completion of sentence served by the sentenced person, the relevant information concerning the intention of Serbia to authorize the person to remain in its territory or the location where it intends to transfer the person.
3. Serbia shall notify the Presidency of any important event concerning the sentenced person, and of any prosecution of that person for events subsequent to his/her transfer.
4. For purposes of extension of the term of imprisonment, the Presidency may ask for observations from Serbia.
Article 18
Costs
1. The ordinary costs for the enforcement of the sentence in the territory of Serbia shall be borne by Serbia.
2. Other costs, including those for the transport of the sentenced person from and to the seat of the Court and to and from the territory of Serbia, shall be borne by the Court.
3. In case of escape, the costs associated with the surrender of the sentenced person shall be borne by the Court if no State assumes responsibility for them.
Article 19
1. The competent national authorities of Serbia shall take all necessary measures to ensure the efficient execution of this Agreement and to ensure the appropriate security, safety and protection of the sentenced persons.
2. The responsibility for the fulfillment of obligations provided in this Agreement shall rest with Serbia.
3. The Court and Serbia shall designate a focal point to facilitate the implementation of this Agreement.
Article 20
Entry into force
This Agreement shall enter into force the day after the date of the deposit of the instrument of ratification by Serbia.
Article 21
Amendments
This Agreement may be amended, after consultation, by mutual consent of the parties.
Article 22
Termination of the Agreement
Upon consultation, either party may terminate this Agreement, with two months prior written notice. Such termination shall not affect sentences in force at the time of the termination, and the provisions of this Agreement shall continue to apply until such sentences have been completed, terminated or, if applicable, the sentenced person has been transferred in accordance with Article 13 of this Agreement.
IN WITNESS WHEREOF, the undersigned, duly authorized thereto, have signed this Agreement.
Done at ……… this …… day of January 2011, in duplicate, in the English language.
FOR THE COURT FOR THE REPUBLIC OF SERBIA
________________________________________ ________________________________
Judge Sang-Hyun Song Snezana Malović
President of the International Criminal Court Minister of Justice
SPORAZUM
IZMEĐU REPUBLIKE SRBIJE I MEĐUNARODNOG KRIVIČNOG SUDA O IZVRŠENjU KAZNI MEĐUNARODNOG KRIVIČNOG SUDA
Republika Srbija (u daljem tekstu: „Srbija”) i
Međunarodni krivični sud (u daljem tekstu: „Sud”),
UVODNI DEO
POZIVAJUĆI SE NA član 103. Rimskog statuta Međunarodnog krivičnog suda, koji je usvojila Diplomatska konferencija ovlašćenih predstavnika članica Ujedinjenih nacija 17. jula 1998. godine (u daljem tekstu: „Rimski statut”), prema kome se kazne zatvora koje izrekne Sud služe u državi koju izabere Sud sa spiska država koje se izrazile spremnost da prihvate osuđena lica;
POZIVAJUĆI SE NA Pravilo br. 200 Pravila postupka i dokazivanja Suda (u daljem tekstu: „Pravilo/a”), prema kome Sud ima pravo da zaključuje bilateralne sporazume sa državama u cilju utvrđivanja okvira za prijem lica osuđenih od strane Suda, u skladu sa Rimskim statutom;
POZIVAJUĆI SE NA široko prihvaćena merila međunarodnih sporazuma u vezi sa postupanjem sa zatvorenicima, uključujući i Standardna minimalna pravila za postupanje prema zatvorenicima, potvrđena rezolucijama 663c (XXIV) od 31. jula 1957. godine i 2067 (LXII) od 13. maja 1977. godine ECOSOC-a (Ekonomskog i socijalnog saveta), Skup načela za zaštitu svih lica pod bilo kojim oblikom pritvora ili zatočenja, koji je usvojila Generalna Skupština UN rezolucijom br. 43/173 od 9. decembra 1988. godine, i Osnovna načela za postupanje prema zatvorenicima, koja je usvojila Generalna Skupština UN rezolucijom br. 45/111 od 14. decembra 1990. godine;
UZIMAJUĆI U OBZIR spremnost Srbije da prihvati lica koja je osudio Sud;
U CILjU utvrđenja okvira za prihvatanje lica koje je osudio Sud i stvaranja uslova pod kojima će se izrečene kazne izdržavati na teritoriji Srbije;
SLOŽILE SU SE kako sledi:
Član 1. – Cilj i obim Sporazuma
Ovaj sporazum uređuje pitanja koja se odnose na ili nastaju iz izvršenja kazni koje je izrekao Sud, a koje se izdržavaju u zavodima za izvršenje krivičnih sankcija Srbije.
Član 2. – Postupak
1. Predsedništvo Suda (u daljem tekstu: „Predsedništvo”), u postupku obaveštavanja Srbije o svojoj odluci da izvrši kaznu u određenom predmetu, dužno je da dostavi Ministarstvu pravde Srbije, pored ostalog, sledeće podatke i isprave:
a) ime i prezime, državljanstvo, datum i mesto rođenja osuđenog lica;
b) prepis pravosnažne osuđujuće presude i izrečene kazne;
v) trajanje i datum početka izdržavanja kazne, kao i vreme koje je preostalo do prestanka izdržavanja kazne;
g) nakon razgovoora sa osuđenim licem, sve neophodne podatke u vezi sa njegovim zdravstvenim stanjem, uključujući i bilo kakve terapije koje prima.
2. Nadležni državni organ je dužan da odluči o zahtevu Suda i da bez odlaganja o svojoj odluci obavesti Predsedništvo.
3. Srbija ima pravo da u bilo kom trenutku povuče svoje uslove za prisustvo u spisku država koje su spremne da prime osuđena lica. Predsedništvo razmatra i potvrđuje ili odbacuje bilo kakve izmene ili dopune tih uslova.
Član 3. – Prebacivanje osuđenih lica
Sekretar Suda, u dogovoru sa nadležnim državnim organom, dužan je da izradi odgovarajući postupak prebacivanja osuđenog lica iz Suda na teritoriju Srbije.
Član 4. – Izvršenje
1. U skladu sa odredbama ovog sporazuma, zatvorska kazna je obavezujuća za Srbiju, koja nema nikakvo pravo da je preinačuje.
2. Sud će vršiti nadzor nad izvršenjem zatvorske kazne, koja mora da bude u skladu sa široko prihvaćenim merilima međunarodnih sporazuma u vezi sa postupanjem sa zatvorenicima.
3. Ukoliko, nakon prebacivanja osuđenog lica na teritoriju Srbije, Sud, u skladu sa Rimskim statutom i Pravilima, naloži da osuđeno lice bude saslušano pred Sudom, osuđeno lice će biti privremeno prebačeno u Sud, pod uslovom da bude vraćeno na teritoriju Srbije u roku koji odredi Sud.
4. Predsedništvo ima pravo da odobri privremeno izručenje osuđenog lica trećoj državi za svrhe krivičnog postupka isključivo ako je primilo garancije koje smatra zadovoljavajućim da će osuđeno lice biti držano u pritvoru u trećoj državi i prebačeno nazad u Srbiju, posle okončanja postupka.
Član 5. – Nadzor nad izvršenjem
U cilju vršenja nadzora nad izvršenjem zatvorskih sankcija, Predsedništvo, između ostalog, ima pravo i na sledeće:
a) kada god je to potrebno, da zahteva bilo kakve podatke, izveštaje ili stručna mišljenja od Srbije, ili od bilo kojih pouzdanih izvora;
b) kada je to neophodno, da odredi sudiju Suda ili člana osoblja Suda čiji će zadatak biti, nakon što obavesti Srbiju, da se sastane sa osuđenim licem i sasluša njegove stavove, bez prisustva organa Srbije;
v) kada god je prikladno, ponudi Srbiji priliku da se izjasni o stavovima koje je iznelo osuđeno lice u slučaju navedenom u tački pod (b) ovog člana.
Član 6. – Uslovi izdržavanja kazne
1. Uslovi izdržavanja kazne biće uređeni, u skladu sa propisima Srbije, i biće u skladu sa široko prihvaćenim standardima međunarodnih sporazuma koji se odnose na postupanje sa zatvorenicima; ni u jednom slučaju ti uslovi ne smeju da budu bolji ili gori od onih koje trpe zatvorenici osuđeni u vezi sa sličnim delima u Srbiji.
2. Srbija je dužna da obavesti Predsedništvo o svim okolnostima, uključujući primenu bilo kojih uslova koji su bili dogovoreni kada je iznela svoju spremnost da bude uključena u spisak država koje primaju osuđena lica na izdržavanje sankcija, koje bi mogle da bitno utiču na uslove ili trajanje zatvorske kazne. Predsedništvo će biti obavešteno o bilo kakvim poznatim ili predvidivim okolnostima najmanje 45 dana pre njihove pojave. Tokom ovog perioda, Srbija ne sme da preduzima bilo kakve mere koje bi mogle da nanesu štetu njenim obavezama. U slučaju da Predsedništvo nije u stanju da se složi sa pomenutim okolnosima, dužno je da obavesti Srbiju i prebaci osuđeno lice u zatvor u drugoj državi.
3. U slučaju da osuđeno lice ima pravo da učestvuje u nekom zatvorskom programu ili pogodnostima prema zakonima Srbije koji mogu da obuhvate izvesne aktivnosti izvan zatvorske ustanove, Srbija je dužna da obavestiti Predsedništvo o toj činjenici, kao i o svim drugim relevantnim podacima ili opažanjima, kako bi Sud mogao da izvrši svoju nadzornu funkciju.
Član 7. – Nadzor
1. Nadležni državni organ je dužan da omogući Međunarodnom komitetu Crvenog krsta (u daljem tekstu: „MKCK”) da pregleda zatvorske uslove i postupanja sa osuđenim licem/licima u bilo kom trenutku, kao i s vremena na vreme, pri čemu će učestalost poseta odrediti MKCK. Srbiji i Predsedništvu će MKCK podneti poverljiv izveštaj o svojim nalazima tokom poseta.
2. Srbija i Predsedništvo su dužni da zajednički razmotre nalaze navedene u stavu 1. ovog člana. Predsedništvo ima pravo da nakon toga zahteva da ga Srbija obavesti o svim izmenama zatvorskih uslova koje je preporučio MKCK.
Član 8. – Opštenje
1. Opštenje osuđenog lica sa Sudom je neometano i poverljivo.
2. Predsedništvo i Srbija su dužni da ustanove odgovarajuće mehanizme za ostvarivanje prava osuđenog lica na opštenje sa Sudom.
Član 9. – Ne bis in idem
Osuđenom licu ne može biti suđeno pred sudom u Srbiji u vezi sa aktivnostima koje su predstavljale biće krivičnih dela u vezi s kojima je licu već izrečena osuđujuća ili oslobađajuća presuda od strane Suda.
Član 10. – Načelo posebnosti
1. Osuđeno lice koje se nalazi u zatvoru u Srbiji ne sme biti gonjeno, kažnjavano ili izručivano trećoj državi u vezi sa bilo kakvim aktivnostima kojima se lice bavilo pre prebacivanja na teritoriju Srbije, osim ako Predsedništvo, na zahtev Srbije, nije odobrilo takvo gonjenje, kažnjavanje ili izručenje.
2. Ukoliko Srbija namerava da krivično goni ili izvrši kaznu prema osuđenom licu, dužna je da obavesti Predsedništvo o svojoj nameri i dostavi sledeću dokumentaciju:
a) izjavu o činjenicama slučaja i o njihovoj pravnoj kvalifikaciji;
b) kopiju svih relevantih zakonskih odredaba, uključujući one koje se odnose na rok zastarevanje i zaprećene sankcije;
v) kopiju svih osuđujuih presuda, naloga za hapšenje ili drugih isprava sa istom pravnom snagom, odnosno bilo kakvog drugog sudskog naloga koga Srbija ima nameru da izvrši;
g) protokol koji sadrži stavove osuđenog lica iznete nakon što je lice obavešteno u dovoljnoj meri o postupku.
3. U slučaju zahteva za izručenje koji je podnela treća zemlja, Srbija je dužna da ceo zahtev dostavi Predsedništvu zajedno sa protokolom, koji sadrži stavove osuđenog lica pribavljene nakon što je lice obavešteno u dovoljnoj meri o zahtevu za izručenje.
4. Predsedništvo ima pravo, u vezi sa st. 2. i 3. ovog člana, da traži bilo kakve isprave ili dodatne podatke od Srbije ili od treće države koja zahteva izručenje.
5. Predsedništvo je dužno da odluči u što kraćem roku. Odluka se dostavlja svima koji su učestvovali u postupku. Ukoliko se zahtev podnet u vezi sa st. 2. ili 3. ovog člana odnosi na izvršenje kazne, osuđeno lice može da izdržava kaznu u Srbiji ili da bude izručeno trećoj državi samo nakon što je odslužilo kaznu koju mu je izrekao Sud u celini.
6. Stav 1. ovog člana neće se primenjivati ukoliko osuđeno lice svojom voljom ostane više od 30 dana na teritoriji Srbije nakon što je odslužilo celokupnu kaznu koju mu je izrekao Sud, ili se vrati na teritoriju te države nakon što ju je bilo napustilo.
Član 11. – Žalbe na presudu, obnove postupka i umanjenje kazne
1. Samo Sud ima pravo da odlučuje o žalbama na presudu i molbama za obnovu postupka. Srbija nema pravo da ometa podneske osuđenog lica u tom smislu.
2. Srbija nema pravo da pusti na slobodu lice pre isteka kazne na koju ga je osudio Sud.
3. Samo Sud ima pravo da odlučuje o umanjenju kazne, i o tom pitanju odlučuje nakon saslušanja lica i nakon prijema bilo kakvih relevantnih informacija od Srbije.
Član 12. – Bekstvo
1. Ukoliko osuđeno lice pobegne sa izdržavanja kazne, Srbija je dužna da bez odlaganja obavesti Sekretara Suda, koristeći bilo koje sredstvo koje može da prenese pisanu poruku.
2. Ukoliko osuđeno lice pobegne sa izdržavanja kazne i sa teritorije Srbije, Srbija ima pravo da, nakon savetovanja sa Predsedništvom, zahteva izručenje ili predaju tog lica od države u kojoj se lice nalazi, u skladu sa važećim bilateralnim ili multilateralnim sporazumima, ili može da zatraži da Predsedništvo zahteva predaju lica, u skladu sa glavom 9. Rimskog statuta.
3. Ukoliko se država u kojoj se osuđeno lice nalazi složi da to lice preda Srbiji, na osnovu međunarodnih sporazuma ili domaćih propisa, Srbija je dužna da o tome obavesti Sekretara Suda u pismenom obliku. Lice mora da bude predato Srbiji u najkraćem mogućem roku, ukoliko je potrebno u saradnji sa Sekretarom Suda, shodno Pravilu broj 225.
4. Ukoliko je osuđeno lice predato Sudu, Sud će to lice prebaciti u Srbiju. Ovo, međutim, ne sprečava Predsedništvo da po sopstvenoj odluci, ili na zahtev javnog tužioca, ili Srbije, odredi drugi državu, uključujući i državu na čiju je teritoriju osuđeno lice pobeglo.
5. U svim slučajevima, vreme tokom koga je osuđeno lice bilo pritvoreno na teritoriji države u kojoj je bilo u pritvoru nakon bežanja, kao i u slučajevima kada se primenjuje stav 4. ovog člana, vreme provedeno u pritvoru u sedištu Suda nakon predaje osuđenog lica od strane države u kojoj se lice nalazilo, biće odbijeno od preostalog dela kazne.
Član 13. – Promena države izvršenja
1. Predsedništvo, po sopstvenoj odluci ili na zahtev osuđenog lica ili javnog tužioca, ima pravo da u bilo kom trenutku odluči da prebaci osuđeno lice u zatvor u drugoj državi.
2. Osuđeno lice ima pravo da u bilo koje vreme podnosi zahteve Predsedništvu da bude prebačeno iz Srbije.
3. Ukoliko Predsedništvo odluči da ne menja Srbiju kao državu izvršenja, o tome će obavestiti osuđeno lice, javnog tužioca, Sekretara Suda i Srbiju.
Član 14. – Prestanak izvršenja
1. Izvršenje kazne će prestati:
a) odsluženjem kazne koju je izrekao Sud;
b) u slučaju smrti osuđenog lica;
v) nakon odluke Suda da se osuđeno lice prebaci u drugu državu u skladu sa Rimskim statutom i Pravilima;
g) puštanjem na slobodu nakon postupka po članu 11.
2. Nadležni državni organi su dužni da obustave izvršenje kazne odmah nakon prijema obaveštenja od Suda o bilo kakvoj odluci ili meri čija je posledica da se kazna neće dalje izvršavati.
Član 15. – Prebacivanje osuđenog lica nakon odsluženja kazne
1. Nakon odsluženja kazne, osuđeno lice koje nije državljanin Srbije ima pravo da, u skladu sa domaćim propisima Srbije, bude prebačeno u državu koja je obavezna da ga primi ili u drugu državu koja se saglasi da ga primi, uzimajući u obzir želju lica da bude prebačeno u tu državu, osim ako Srbija dozvoli licu da ostane na njenoj teritoriji.
2. U skladu sa odredbama člana 10. ovog sporazuma, Srbija, takođe, može da, u skladu sa domaćim propisima, izruči ili na drugi način preda lice državi koja je tražila izručenje ili predaju lica u cilju vođenja krivičnog postupka ili izvršenja kazne.
Član 16. – Nemogućnost izvršenja kazni
1. Ukoliko u bilo koje vreme nakon što je doneta odluka, iz bilo kakvih zakonskih ili praktičnih razloga i izvan kontrole nadležnih domaćih organa da se izvrši osuda njeno izvršenje postane nemoguće, Srbija je dužna da o tome bez odlaganja obavesti Predsedništvo.
2. Sud je dužan da odredi odgovarajući mehanizam za prebacivanje osuđenog lica.
3. Nadležni državni organi su dužni da odlože preduzimanje bilo kakvih drugih mera najmanje 60 dana nakon prijema obaveštenja od Predsedništva o prebacivanju lica.
Član 17. – Obaveštavanje
1. Srbija je dužna da bez odlaganja obavesti Predsedništvo o sledećem:
a) o odsluživanju kazne osuđenog lica, dva meseca pre datuma isteka kazne;
b) o bežanju osuđenog lica;
v) o smrti osuđenog lica; i
g) o zahtevima za izručenje osuđenog lica, uključujući isprave i podatke navedene u stavu 2. člana 10.
2. Srbija je dužna da dostavi Predsedništvu, 30 dana pre datuma isteka kazne koju izdržava osuđeno lice, relevantne podatke u vezi sa namerom Srbije da odobri ostanak lica na njenoj teritoriji ili podatke o mestu gde namerava da prebaci lice.
3. Srbija je dužna da obavesti Predsedništvo o svim važnim događajima u vezi sa osuđenim licem, ili o svim pravnim postupcima preduzetim protiv tog lica u vezi sa događajima nakon prebacivanja lica.
4. U svrhu produživanja zatvorske kazne, Predsedništvo ima pravo da zatraži mišljenje Srbije.
Član 18. – Troškovi
1. Redovne troškove izvršenja kazne na teritoriji Srbije snosiće Srbija.
2. Druge troškove, uključujući troškove prevoženja osuđenog lica od i do sedišta Suda i od i do teritorije Srbije, snosiće Sud.
3. U slučaju bekstva, troškove u vezi sa predajom osuđenog lica snosiće Sud, ukoliko nijedna država ne preuzme odgovornost za njih.
Član 19. – Opšta saradnja
1. Nadležni državni organi Srbije su dužni da preduzimaju sve neophodne mere da obezbede efikasno izvršenje ovog sporazuma i da osiguraju odgovarajuću bezbednost, sigurnost i zaštitu osuđenih lica.
2. Odgovornost za izvršenje obaveza predviđenih ovim sporazumom snosi Srbija.
3. Sud i Srbija će odrediti osobu za kontakt u cilju olakšavanja izvršenja ovog sporazuma.
Član 20. – Stupanje na snagu
Ovaj sporazum stupa na snagu narednog dana od dana deponovanja instrumenta o potvrđivanju od strane Srbije.
Član 21. – Izmene Sporazuma
Ovaj sporazum može da bude izmenjen, nakon konsultacija, i na osnovu uzajamnog pristanka Strana.
Član 22. – Otkazivanje Sporazuma
Posle konsultacija, bilo koja Strana ima pravo da otkaže Sporazum, sa otkaznim rokom od dva meseca. Otkaz neće uticati na osude koje su na snazi u vreme otkaza, a odredbe ovog sporazuma će ostati na snazi sve dok takve kazne ne budu odslužene, prestale ili ukoliko je to slučaj, osuđeno lice ne bude prebačeno, u skladu sa članom 13. ovog sporazuma.
U POTVRDU ČEGA SU dole potpisani, za to propisno ovlašćeni, potpisali ovaj sporazum.
U Hagu, 20. januara 2011. godine, u dva primerka, na engleskom jeziku.
Član 3.
O izvršavanju ovog zakona stara se ministarstvo nadležno za pravosuđe.
Član 4.
Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srbije – Međunarodni ugovori”.
OBRAZLOŽENJE
I. USTAVNI OSNOV ZA DONOŠENjE ZAKONA
Ustavni osnov za donošenje Zakona o potvrđivanju Sporazuma između Republike Srbije i Međunarodnog krivičnog suda o izvršenju kazni Međunarodnog krivičnog suda sadržan je u članu 99. stav 1. tačka 4. Ustava Republike Srbije, prema kome Narodna skupština potvrđuje međunarodne ugovore kad je zakonom predviđena obaveza njihovog potvrđivanja.
II. RAZLOZI ZBOG KOJIH SE PREDLAŽE DONOŠENjE ZAKONA
Republika Srbija potpisala je Sporazum o izvršenju kazni Međunarodnog krivičnog suda 20. januara 2011. godine.
Potvrđivanje ovog sporazuma predstavlja dalji korak u pravcu rešenosti Republike Srbije da u punoj meri pruža konkretnu podršku radu Suda. Pored toga, ovo je još jedan konkretan pokazatelj odlučnosti Republike Srbije da ratni zločini moraju biti kažnjivi, bez obzira na to gde su ova dela izvršena.
Republika Srbija u ovom trenutku predstavlja prvu zemlju regiona i jednu od prvih država članica koje sa Sudom imaju zaključen ovakav Sporazum.
III. OCENA POTREBNIH FINANSIJSKIH SREDSTAVA
Za sprovođenje ovog sporazuma nije potrebno obezbediti dodatna finansijska sredstva u budžetu Republike Srbije.