PREDLOG ZAKONA O RATIFIKACIJI
GRAĐANSKOPRAVNE KONVENCIJE O KORUPCIJI
Član 1.
Ratifikuje se Građanskopravna konvencija o korupciji, sačinjena 04. novembra 1999. godine u Strazburu, u originalu na francuskom i engleskom jeziku.
Član 2.
Tekst Konvencije u originalu na engleskom jeziku i u prevodu na srpski jezik glasi:
„CIVIL LAW CONVENTION ON CORRUPTION
Preamble
The member States of the Council of Europe, the other States and the European Community, signatories hereto,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve a greater unity between its members;
Conscious of the importance of strengthening international co-operation in the fight against corruption;
Emphasising that corruption represents a major threat to the rule of law, democracy and human rights, fairness and social justice, hinders economic development and endangers the proper and fair functioning of market economies;
Recognising the adverse financial consequences of corruption to individuals, companies and States, as well as international institutions;
Convinced of the importance for civil law to contribute to the fight against corruption, in particular by enabling persons who have suffered damage to receive fair compensation;
Recalling the conclusions and resolutions of the 19th (Malta, 1994), 21st (Czech Republic, 1997) and 22nd (Moldova, 1999) Conferences of the European Ministers of Justice;
Taking into account the Programme of Action against Corruption adopted by the Committee of Ministers in November 1996;
Taking also into account the feasibility study on the drawing up of a convention on civil remedies for compensation for damage resulting from acts of corruption, approved by the Committee of Ministers in February 1997;
Having regard to Resolution (97) 24 on the 20 Guiding Principles for the Fight against Corruption, adopted by the Committee of Ministers in November 1997, at its 101st Session, to Resolution (98) 7 authorising the adoption of the Partial and Enlarged Agreement establishing the „Group of States against Corruption (GRECO)“, adopted by the Committee of Ministers in May 1998, at its 102nd Session, and to Resolution (99) 5 establishing the GRECO, adopted on 1st May 1999;
Recalling the Final Declaration and the Action Plan adopted by the Heads of State and Government of the member States of the Council of Europe at their 2nd summit in Strasbourg, in October 1997,
Have agreed as follows:
Chapter I
Measures to be taken at national level
Article 1
Purpose
Each Party shall provide in its internal law for effective remedies for persons who have suffered damage as a result of acts of corruption, to enable them to defend their rights and interests, including the possibility of obtaining compensation for damage.
Article 2
Definition of corruption
For the purpose of this Convention, „corruption“ means requesting, offering, giving or accepting, directly or indirectly, a bribe or any other undue advantage or prospect thereof, which distorts the proper performance of any duty or behaviour required of the recipient of the bribe, the undue advantage or the prospect thereof.
Article 3
Compensation for damage
1. Each Party shall provide in its internal law for persons who have suffered damage as a result of corruption to have the right to initiate an action in order to obtain full compensation for such damage.
2. Such compensation may cover material damage, loss of profits and non-pecuniary loss.
Article 4
Liability
1. Each Party shall provide in its internal law for the following conditions to be fulfilled in order for the damage to be compensated:
i. the defendant has committed or authorised the act of corruption, or failed to take reasonable steps to prevent the act of corruption;
ii. the plaintiff has suffered damage; and
iii. there is a causal link between the act of corruption and the damage.
2. Each Party shall provide in its internal law that, if several defendants are liable for damage for the same corrupt activity, they shall be jointly and severally liable.
Article 5
State responsibility
Each Party shall provide in its internal law for appropriate procedures for persons who have suffered damage as a result of an act of corruption by its public officials in the exercise of their functions to claim for compensation from the State or, in the case of a non-state Party, from that Party’s appropriate authorities.
Article 6
Contributory negligence
Each Party shall provide in its internal law for the compensation to be reduced or disallowed having regard to all the circumstances, if the plaintiff has by his or her own fault contributed to the damage or to its aggravation.
Article 7
Limitation periods
1. Each Party shall provide in its internal law for proceedings for the recovery of damages to be subject to a limitation period of not less than three years from the day the person who has suffered damage became aware or should reasonably have been aware, that damage has occurred or that an act of corruption has taken place, and of the identity of the responsible person. However, such proceedings shall not be commenced after the end of a limitation period of not less than ten years from the date of the act of corruption.
2. The laws of the Parties regulating suspension or interruption of limitation periods shall, if appropriate, apply to the periods prescribed in paragraph 1.
Article 8
Validity of contracts
1. Each Party shall provide in its internal law for any contract or clause of a contract providing for corruption to be null and void.
2. Each Party shall provide in its internal law for the possibility for all parties to a contract whose consent has been undermined by an act of corruption to be able to apply to the court for the contract to be declared void, notwithstanding their right to claim for damages.
Article 9
Protection of employees
Each Party shall provide in its internal law for appropriate protection against any unjustified sanction for employees who have reasonable grounds to suspect corruption and who report in good faith their suspicion to responsible persons or authorities.
Article 10
Accounts and audits
1. Each Party shall, in its internal law, take any necessary measures for the annual accounts of companies to be drawn up clearly and give a true and fair view of the company’s financial position.
2. With a view to preventing acts of corruption, each Party shall provide in its internal law for auditors to confirm that the annual accounts present a true and fair view of the company’s financial position.
Article 11
Acquisition of evidence
Each Party shall provide in its internal law for effective procedures for the acquisition of evidence in civil proceedings arising from an act of corruption.
Article 12
Interim measures
Each Party shall provide in its internal law for such court orders as are necessary to preserve the rights and interests of the parties during civil proceedings arising from an act of corruption.
Chapter II
International co-operation and monitoring of implementation
Article 13
International co-operation
The Parties shall co-operate effectively in matters relating to civil proceedings in cases of corruption, especially concerning the service of documents, obtaining evidence abroad, jurisdiction, recognition and enforcement of foreign judgements and litigation costs, in accordance with the provisions of relevant international instruments on international co-operation in civil and commercial matters to which they are Party, as well as with their internal law.
Article 14
Monitoring
The Group of States against Corruption (GRECO) shall monitor the implementation of this Convention by the Parties.
Chapter III
Final clauses
Article 15
Signature and entry into force
1. This Convention shall be open for signature by the member States of the Council of Europe, by non-member States that have participated in its elaboration and by the European Community.
2. This Convention is subject to ratification, acceptance or approval. Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary General of the Council of Europe.
3. This Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date on which fourteen signatories have expressed their consent to be bound by the Convention in accordance with the provisions of paragraph 2. Any such signatory, which is not a member of the Group of States against Corruption (GRECO) at the time of ratification, acceptance or approval, shall automatically become a member on the date the Convention enters into force.
4. In respect of any signatory which subsequently expresses its consent to be bound by it, the Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of the expression of their consent to be bound by the Convention in accordance with the provisions of paragraph 2. Any signatory, which is not a member of the Group of States against Corruption (GRECO) at the time of ratification, acceptance or approval, shall automatically become a member on the date the Convention enters into force in its respect.
5. Any particular modalities for the participation of the European Community in the Group of States against Corruption (GRECO) shall be determined as far as necessary by a common agreement with the European Community.
Article 16
Accession to the Convention
1. After the entry into force of this Convention, the Committee of Ministers of the Council of Europe, after consulting the Parties to the Convention, may invite any State not a member of the Council and not having participated in its elaboration to accede to this Convention, by a decision taken by the majority provided for in Article 20.d. of the Statute of the Council of Europe and by the unanimous vote of the representatives of the Parties entitled to sit on the Committee.
2. In respect of any State acceding to it, the Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of deposit of the instrument of accession with the Secretary General of the Council of Europe. Any State acceding to this Convention shall automatically become a member of the GRECO, if it is not already a member at the time of accession, on the date the Convention enters into force in its respect.
Article 17
Reservations
No reservation may be made in respect of any provision of this Convention.
Article 18
Territorial application
1. Any State or the European Community may, at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, specify the territory or territories to which this Convention shall apply.
2. Any Party may, at any later date, by a declaration addressed to the Secretary General of the Council of Europe, extend the application of this Convention to any other territory specified in the declaration. In respect of such territory the Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of receipt of such declaration by the Secretary General.
3. Any declaration made under the two preceding paragraphs may, in respect of any territory specified in such declaration, be withdrawn by a notification addressed to the Secretary General. The withdrawal shall become effective on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of receipt of such notification by the Secretary General.
Article 19
Relationship to other instruments and agreements
1. This Convention does not affect the rights and undertakings derived from international multilateral instruments concerning special matters.
2. The Parties to the Convention may conclude bilateral or multilateral agreements with one another on the matters dealt with in this Convention, for purposes of supplementing or strengthening its provisions or facilitating the application of the principles embodied in it or, without prejudice to the objectives and principles of this Convention, submit themselves to rules on this matter within the framework of a special system which is binding at the moment of the opening for signature of this Convention.
3. If two or more Parties have already concluded an agreement or treaty in respect of a subject which is dealt with in this Convention or otherwise have established their relations in respect of that subject, they shall be entitled to apply that agreement or treaty or to regulate these relations accordingly, in lieu of the present Convention.
Article 20
Amendments
1. Amendments to this Convention may be proposed by any Party, and shall be communicated by the Secretary General of the Council of Europe to the member States of the Council of Europe, to the non member States which have participated in the elaboration of this Convention, to the European Community, as well as to any State which has acceded to or has been invited to accede to this Convention in accordance with the provisions of Article 16.
2. Any amendment proposed by a Party shall be communicated to the European Committee on Legal Co-operation (CDCJ) which shall submit to the Committee of Ministers its opinion on that proposed amendment.
3. The Committee of Ministers shall consider the proposed amendment and the opinion submitted by the European Committee on Legal Co-operation (CDCJ) and, following consultation of the Parties to the Convention which are not members of the Council of Europe, may adopt the amendment.
4. The text of any amendment adopted by the Committee of Ministers in accordance with paragraph 3 of this article shall be forwarded to the Parties for acceptance.
5. Any amendment adopted in accordance with paragraph 3 of this article shall come into force on the thirtieth day after all Parties have informed the Secretary General of their acceptance thereof.
Article 21
Settlement of disputes
1. The European Committee on Legal Co-operation (CDCJ) of the Council of Europe shall be kept informed regarding the interpretation and application of this Convention.
2. In case of a dispute between Parties as to the interpretation or application of this Convention, they shall seek a settlement of the dispute through negotiation or any other peaceful means of their choice, including submission of the dispute to the European Committee on Legal Co-operation (CDCJ), to an arbitral tribunal whose decisions shall be binding upon the Parties, or to the International Court of Justice, as agreed upon by the Parties concerned.
Article 22
Denunciation
1. Any Party may, at any time, denounce this Convention by means of a notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe.
2. Such denunciation shall become effective on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of receipt of the notification by the Secretary General.
Article 23
Notification
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of the Council and any other signatories and Parties to this Convention of:
a) any signature;
b) the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or accession;
c) any date of entry into force of this Convention, in accordance with Articles 15 and 16;
d) any other act, notification or communication relating to this Convention.
In witness whereof the undersigned, being duly authorised thereto, have signed this Convention.
Done at Strasbourg, the 4th day of November 1999, in English and in French, both texts being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council of Europe shall transmit certified copies to each member State of the Council of Europe, to the non-member States which have participated in the elaboration of this Convention, to the European Community, as well as to any State invited to accede to it.
GRAĐANSKOPRAVNA KONVENCIJA O KORUPCIJI
Preambula
Države članice Saveta Evrope, druge države i Evropska zajednica, potpisnice ove konvencije,
S obzirom na to da je cilj Saveta Evrope postizanje većeg jedinstva među svojim članicama;
Svesni značaja jačanja međunarodne saradnje u borbi protiv korupcije;
Naglašavajući da korupcija predstavlja veliku pretnju vladavini prava, demokratiji i ljudskim pravima, pravičnosti i socijalnoj pravdi, da koči ekonomski razvoj i ugrožava normalno i ravnopravno funkcionisanje tržišne privrede;
Priznajući nepovoljne finansijske posledice koje korupcija ima po pojedince, preduzeća i države, kao i međunarodne institucije;
Uvereni u značaj građanskog prava u doprinosu borbi protiv korupcije, naročito u omogućavanju dobijanja pravične naknade licima koja su pretrpela štetu;
Pozivajući se na zaključke i rezolucije usvojene na 19. (Malta, 1994. god.), 21. (Češka Republika, 1997. god.) i 22. (Moldavija, 1999. god.) Konferenciji evropskih ministara pravde;
Uzimajući u obzir Akcioni program protiv korupcije koji je usvojio Komitet ministara u novembru 1996. godine;
Uzimajući takođe u obzir Studiju izvodljivosti o izradi konvencije o građansko-pravnim lekovima za naknadu štete prouzrokovane aktima korupcije, koju je odobrio Komitet ministara u februaru 1997. godine;
Imajući u vidu Rezoluciju (97) 24 o Dvadeset rukovodećih principa za borbu protiv korupcije, koju je usvojio Komitet ministara u novembru 1997. godine, na svom 101. zasedanju, Rezoluciju (98) 7 kojom se odobrava usvajanje Delimičnog i proširenog sporazuma o osnivanju „Grupe država protiv korupcije (GRECO)“, koju je usvojio Komitet ministara u maju 1998. godine, na svom 102. zasedanju, i Rezoluciju (99) 5 kojom se osniva GRECO, usvojenu 1. maja 1999. godine;
Pozivajući se na Završnu deklaraciju i Akcioni plan koje su usvojili šefovi država i vlada država članica Saveta Evrope na Drugom samitu u Strazburu, u oktobru 1997. godine,
Sporazumele su se o sledećem:
Glava I.
Mere koje bi trebalo preduzeti na nacionalnom nivou
Član 1.
Svrha
Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu delotvoran pravni lek za lica koja su pretrpela štetu kao posledicu akata korupcije, kako bi im omogućila da brane svoja prava i interese, uključujući mogućnost dobijanja naknade štete.
Član 2.
Definicija korupcije
Za potrebe ove Konvencije, „korupcija“ podrazumeva zahtevanje, nuđenje, davanje ili primanje, direktno ili indirektno, mita ili svake druge nezaslužene koristi ili stavljanje u izgled iste, koje remeti pravilno obavljanje bilo koje dužnosti ili ponašanje koje se traži od primaoca mita, nezaslužene koristi ili koristi koja se u tom smislu stavlja u izgled.
Član 3.
Naknada štete
1. Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu da lica koja su pretrpela štetu kao posledicu korupcije imaju pravo na pokretanje postupka radi dobijanja pune naknade za takvu štetu.
2. Takva naknada može da obuhvati materijalnu štetu, izmaklu dobit ili nematerijalnu štetu.
Član 4.
Odgovornost
1. Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu da, u cilju naknade štete, prethodno budu ispunjeni sledeći uslovi:
i. da je tuženi počinio ili odobrio akt korupcije ili da je propustio da preduzme razumne mere da spreči akt korupcije;
ii. da je tužilac pretrpeo štetu; i
iii. da postoji uzročna veza između akta korupcije i štete.
2. Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu da, ukoliko je više tuženih odgovorno za štetu proisteklu iz iste korupcijske aktivnosti, takva lica budu solidarno i pojedinačno odgovorna.
Član 5.
Odgovornost države
Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu odgovarajuće postupke kako bi se licima koja su pretrpela štetu kao posledicu akta korupcije počinjenog od strane njenih službenih lica u vršenju njihovih dužnosti omogućilo da potražuju naknadu od države ili, u slučaju strane ugovornice koja nije država, od njenih nadležnih organa.
Član 6.
Podeljena odgovornost
Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu da se naknada umanji ili odbaci uzimajući u obzir sve okolnosti, ukoliko je tužilac svojom greškom doprineo nastanku štete ili njenom povećanju.
Član 7.
Rokovi zastarelosti
1. Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu da postupci za naknadu štete zastarevaju u roku koji ne može biti kraći od tri godine od dana kada je lice koje je pretrpelo štetu saznalo ili razumno moglo da sazna da je šteta nastala ili da je počinjen akt korupcije i identiteta odgovornog lica. Međutim, takvi se postupci ne mogu pokrenuti nakon isteka roka zastarelosti koji ne može biti kraći od deset godina od dana kada je počinjen akt korupcije.
2. Zakoni strana ugovornica koji regulišu obustavljanje ili prekid roka zastarelosti odnosiće se, kada je to odgovarajuće, na rokove propisane u stavu 1.
Član 8.
Valjanost ugovora
1. Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu da se svaki ugovor ili njegova odredba koja omogućuje korupciju proglasi ništavim i nevažećim.
2. Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu mogućnost da se sve ugovorne strane čija je saglasnost dovedena u pitanje aktom korupcije obrate sudu kako bi ugovor bio proglašen nevažećim, što ne dovodi do gubitka prava na potraživanje naknade štete.
Član 9.
Zaštita zaposlenih
Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu odgovarajuću zaštitu od bilo koje neopravdane sankcije za zaposlene koji imaju opravdanog razloga da posumnjaju u korupciju i koji u dobroj veri svoju sumnju prijave odgovornim licima ili organima.
Član 10.
Izveštaji i revizija
1. Svaka strana ugovornica će, u svom unutrašnjem pravu, da preduzme sve neophodne mere da godišnji izveštaji preduzeća budu jasno izrađeni i da daju istinit i pošten prikaz finansijskog poslovanja tog preduzeća.
2. U cilju sprečavanja akata korupcije, svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu da revizori potvrđuju da je godišnji izveštaj o finansijskom poslovanju preduzeća istinit i da predstavlja pošten prikaz finansijskog poslovanja tog preduzeća.
Član 11.
Pribavljanje dokaza
Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu efikasne postupke za pribavljanje dokaza u građanskim postupcima koji proizilaze iz akta korupcije.
Član 12.
Privremene mere
Svaka strana ugovornica predvideće u svom unutrašnjem pravu da sud izdaje takve naloge koji su neophodni kako bi se zaštitila prava i interesi strana u građanskim postupcima koji proizilaze iz akta korupcije.
Glava II.
Međunarodna saradnja i nadzor nad sprovođenjem
Član 13.
Međunarodna saradnja
Strane ugovornice efikasno će sarađivati u stvarima koje se odnose na građanske postupke u slučajevima korupcije, naročito u vezi sa dostavom dokumenata, pribavljanjem dokaza u inostranstvu, nadležnošću, priznavanjem i izvršenjem stranih presuda i troškovima postupka, u skladu sa odredbama relevantnih međunarodnih instrumenata o međunarodnoj saradnji u građanskim i privrednim stvarima čije su strane ugovornice, kao i u skladu sa unutrašnjim pravom.
Član 14.
Nadzor
Grupa država protiv korupcije (GRECO) nadgleda kako strane ugovornice sprovode ovu konvenciju.
Glava III.
Završne odredbe
Član 15.
Potpisivanje i stupanje na snagu
1. Ova konvencija je otvorena za potpisivanje državama članicama Saveta Evrope, državama koje nisu članice, a koje su učestvovale u njenoj izradi i Evropskoj zajednici.
2. Ova konvencija podleže ratifikaciji, prihvatanju ili odobravanju. Instrumenti ratifikacije, prihvatanja ili odobravanja deponuju se kod Generalnog sekretara Saveta Evrope.
3. Ova konvencija stupa na snagu prvog dana u mesecu posle isteka perioda od tri meseca od datuma kada je četrnaest potpisnica izrazilo svoj pristanak da budu obavezane Konvencijom u skladu sa odredbama stava 2. Svaka od tih potpisnica, koja nije član Grupe država protiv korupcije (GRECO) u trenutku ratifikacije, prihvatanja ili odobravanja, automatski postaje članica datumom stupanja na snagu Konvencije.
4. U odnosu na potpisnicu koja kasnije izrazi pristanak da bude obavezana Konvencijom, Konvencija stupa na snagu prvog dana u mesecu po isteku perioda od tri meseca od datuma izražavanja pristanka da bude obavezana Konvencijom u skladu sa odredbama stava 2. Svaka potpisnica, koja nije članica Grupe država protiv korupcije (GRECO) u trenutku ratifikacije, prihvatanja ili odobravanja, automatski postaje članica danom kada u odnosu na nju Konvencija stupi na snagu.
5. Svi posebni načini učešća Evropske zajednice u Grupi država protiv korupcije (GRECO) utvrdiće se u meri u kojoj je to neophodno zajedničkim sporazumom sa Evropskom zajednicom.
Član 16.
Pristupanje Konvenciji
1. Nakon stupanja na snagu ove konvencije, Komitet ministara Saveta Evrope, po obavljenim konsultacijama sa stranama ugovornicama Konvencije, može da pozove sve države koje nisu članice Saveta Evrope i nisu učestvovale u njenoj izradi da pristupe ovoj konvenciji, odlukom donetom većinom kako je predviđeno članom 20d. Statuta Saveta Evrope i jednoglasno od strane predstavnika strana ugovornica koje imaju pravo da sede u Komitetu.
2. Za sve države koje joj pristupaju, Konvencija stupa na snagu prvog dana u mesecu nakon isteka perioda od tri meseca od datuma deponovanja instrumenta pristupanja kod Generalnog sekretara Saveta Evrope. Svaka država koja pristupi ovoj konvenciji automatski postaje članica GRECO-a, ukoliko već nije članica u trenutku pristupanja, danom kada u odnosu na nju Konvencija stupi na snagu.
Član 17.
Rezerve
Ni na jednu odredbu ove konvencije ne može se staviti rezerva.
Član 18.
Teritorijalna primena
1. Svaka država ili Evropska zajednica može da, u trenutku potpisivanja ili prilikom deponovanja svog instrumenta ratifikacije, prihvatanja, odobravanja ili pristupanja, naznači teritoriju ili teritorije na kojima će se ova konvencija primenjivati.
2. Svaka strana ugovornica može da, bilo kog kasnijeg datuma, izjavom upućenom Generalnom sekretaru Saveta Evrope, proširi važenje ove konvencije na bilo koju teritoriju navedenu u izjavi. Što se tiče te teritorije, Konvencija stupa na snagu prvog dana u mesecu nakon isteka perioda od tri meseca od datuma prijema takve izjave od strane Generalnog sekretara.
3. Svaka izjava data u skladu sa prethodna dva stava može, za svaku teritoriju koja je navedena u njoj, biti povučena obaveštenjem upućenim Generalnom sekretaru. Povlačenje stupa na snagu prvog dana u mesecu nakon isteka perioda od tri meseca od datuma prijema takvog obaveštenja od strane Generalnog sekretara.
Član 19.
Odnos prema drugim instrumentima i sporazumima
1. Ova konvencija ne utiče na prava i obaveze koje proizilaze iz međunarodnih multilateralnih instrumenata o specijalnim pitanjima.
2. Strane ugovornice Konvencije mogu međusobno da zaključe bilateralne ili multilateralne sporazume među sobom o stvarima koje reguliše ova konvencija, u cilju upotpunjavanja ili jačanja njenih odredbi ili lakše primene njenih načela ili se, ne dirajući u ciljeve i načela ove konvencije, podvrgnuti pravilima o ovim pitanjima u okviru posebnog sistema koji je obavezujući u trenutku otvaranja ove konvencije za potpisivanje.
3. Ukoliko su dve ili više strana ugovornica već zaključile sporazum ili ugovor o predmetu kojim se bavi ova konvencija ili su na neki drugi način uspostavile svoje odnose u vezi sa tim pitanjem, one imaju pravo da primenjuju taj sporazum ili ugovor ili da regulišu te odnose prema njima, umesto ove konvencije.
Član 20.
Amandmani
1. Amandmane na ovu konvenciju može da predloži bilo koja strana ugovornica, a Generalni sekretar Saveta Evrope o njima obaveštava države članice Saveta Evrope, države koje nisu članice, a koje su učestvovale u izradi ove konvencije, Evropsku zajednicu, kao i svaku drugu državu koja je pristupila ili je bila pozvana da pristupi Konvenciji u skladu sa odredbama člana 16.
2. O svakom amandmanu koji neka potpisnica predloži, obaveštava se Evropski komitet za pravnu saradnju (CDCJ) koji podnosi Komitetu ministara svoje mišljenje o tom predloženom amandmanu.
3. Komitet ministara razmatra predloženi amandman i mišljenje podneto od strane Evropskog komiteta za pravnu saradnju (CDCJ) i nakon konsultacija sa stranama ugovornicama Konvencije koje nisu članice Saveta Evrope, može da usvoji amandman.
4. Tekst svakog amandmana koji usvoji Komitet ministara u skladu sa stavom 3. ovog člana prosleđuje se stranama ugovornicama na prihvatanje.
5. Svaki amandman usvojen u skladu sa stavom 3. ovog člana stupa na snagu tridesetog dana od dana kada su sve potpisnice obavestile Generalnog sekretara o njegovom prihvatanju.
Član 21.
Rešavanje sporova
1. Evropski komitet za pravnu saradnju (CDCJ) Saveta Evrope obaveštava se o tumačenju i primeni ove konvencije.
2. U slučaju spora među stranama ugovornicama u vezi sa tumačenjem ili primenom ove konvencije, pokušaće da ga reše putem pregovora ili na bilo koji drugi miran način koji same izaberu, uključujući podnošenje spora Evropskom komitetu za pravnu saradnju (CDCJ), arbitražnom sudu čije su odluke biti obavezujuće za strane ugovornice, odnosno Međunarodnom sudu pravde, kako se strane ugovornice budu dogovorile.
Član 22.
Otkazivanje
1. Svaka strana ugovornica može da, u bilo koje vreme, otkaže ovu konvenciju slanjem obaveštenja Generalnom sekretaru Saveta Evrope.
2. To otkazivanje stupa na snagu prvog dana u mesecu nakon isteka perioda od tri meseca od datuma prijema obaveštenja od strane Generalnog sekretara.
Član 23.
Obaveštenje
Generalni sekretar Saveta Evrope obaveštava države članice Saveta i bilo koju drugu potpisnicu i stranu ugovornicu ove konvencije o:
a) svakom potpisivanju;
b) deponovanju svih instrumenata ratifikacije, prihvatanja, odobravanja ili pristupanja;
v) svim datumima stupanja na snagu ove konvencije u skladu sa čl. 15. i 16;
g) bilo kom drugom aktu, obaveštenju ili saopštenju u vezi sa ovom konvencijom.
u potvrdu čega su dole potpisani, propisno ovlašćeni za to, potpisali ovu konvenciju.
Sačinjeno u Strazburu, 4. novembra 1999. godine, na engleskom i francuskom jeziku, pri čemu su oba teksta podjednako verodostojna, u jednom primerku koji se deponuje u arhivu Saveta Evrope. Generalni sekretar Saveta Evrope će dostaviti overene kopije svakoj državi članici Saveta Evrope, državama koje nisu članice, a koje su učestvovale u izradi ove konvencije, Evropskoj zajednici, kao i svim državama koje su pozvane da joj pristupe.“
Član 3.
Za sprovođenje ovog zakona nadležni su ministarstvo nadležno za poslove finansija, ministarstvo nadležno za poslove pravde i ministarstvo nadležno za državnu upravu i lokalnu samoupravu.
Član 4.
Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srbije – Međunarodni ugovori“.
OBRAZLOŽENjE
USTAVNI OSNOV ZA DONOŠENjE ZAKONA
Ustavni osnov za donošenje Zakona o ratifikaciji Građanskopravne konvencije o korupciji sadržan je u članu 73. stav 1. tačka 7. Ustava Republike Srbije, prema kome Narodna skupština Republike Srbije ratifikuje međunarodne ugovore.
RAZLOZI ZBOG KOJIH SE PREDLAŽE DONOŠENjE ZAKONA
Cilj Konvencije je unapređenje saradnje među državama članicama Saveta Evrope i drugim državama u borbi protiv korupcije. Ona razmatra značaj i doprinos građanskog prava u borbi protiv korupcije, tako što omogućava licima koja su pretrpela štetu, a koja rezultira iz korupcije, da dobiju pravičnu naknadu.
Naznačeno je da svaka strana ugovornica u svom unutrašnjem zakonodavstvu predvidi delotvorna sredstva koja će biti na raspolaganju licima koja su pretrpela štetu kao rezultat korupcije, kako bi im se omogućilo da brane svoja prava i interese.
Konvencijom je regulisana međunarodno-pravna saradnja koja se odnosi na pitanja vezana sa građanskim postupkom u slučaju korupcije, naročito dostavljanje dokumenata, pribavljanje dokaznog materijala, priznanje i izvršenje stranih presuda kao i naplate parničnih troškova.
Konvencija, takođe dozvoljava zaključivanje bilateralnih i multilateralnih sporazuma između država koje su pristupile Konvenciji o pitanjima kojima se Konvencija bavi, u svrhu, odnosno preciziranje odredbi.
Na kraju, Konvencija reguliše pitanja izmena i dopuna, rešavanje sporova (pregovorima ili nekim drugim mirnim putem), pitanje otkazivanja Konvencije, kao i pitanja obaveštavanja država o potpisivanju, odnosno o ratifikaciji Konvencije
FINANSIJSKE OBAVEZE
Za sprovođenje ovog zakona nije potrebno obezbediti dodatna finansijska sredstva u budžetu.
IV. RAZLOZI ZA DONOŠENjE ZAKONA PO HITNOM POSTUPKU
Predlaže se da se zakon po hitnom postupku, iz razloga što bi njegovo nedonošenje moglo da izazove štetne posledice po rad državnih organa.