PREDLOG
Polazeći od rezolucija Narodne skupštine Republike Srbije od 24. jula 2007, 14. februara 2007, i 21. novembra 2005. godine, u kojima su utvrđena načela i smernice sprovođenja državne politike Republike Srbije u odnosu na Kosovo i Metohiju,
Imajući u vidu realnu opasnost po suverenitet i teritorijalni integritet Republike Srbije, koja proističe iz pretnji jednostranim proglašenjem nezavisnosti Kosova od strane privremenih institucija samouprave u pokrajini, kao i iz izjava nekih država da će priznati jednostranu nezavisnost Kosova,
Stavljajući do znanja svim međunarodnim činiocima da Republika Srbija, poštujući Povelju UN i svoj Ustav, ima pravo i obavezu da se legalnim sredstvima suprotstavi ovakvom mogućem razvoju događaja,
Izražavajući svoju spremnost da i u postojećoj situaciji, u kojoj se ugrožava suverenitet i teritorijalni integritet države, Republika Srbija doprinese mirnom i sporazumnom rešavanju ovog pitanja na osnovu načela i normi međunarodnog prava i svog Ustava,
Rukovođeni neophodnošću kontinuiteta jedinstvene državne politike i braneći čast i dostojanstvo svog naroda koji legitimno i demokratski predstavlja,
Na osnovu člana 99. tačka 7. Ustava Republike Srbije i člana 134. Poslovnika Narodne skupštine Republike Srbije („Službeni glasnik RS”, br. 56/05 – prečišćeni tekst i 81/06), Narodna skupština Republike Srbije na sednici …. održanoj……, donela je
Rezoluciju
Narodne skupštine Republike Srbije o zaštiti suvereniteta, teritorijalnog integriteta i ustavnog poretka Republike Srbije
Na osnovu usvojenog Izveštaja Državnog pregovaračkog tima o drugoj fazi pregovora o budućem statusu Kosova i Metohije (10. avgust – 10. decembar 2007) Narodna skupština Republike Srbije konstatuje da je albanska strana izbegavala da stvarno pregovara na isti način kao što je to činila u prvoj fazi koju je vodio M. Ahtisari. Glavni razlog njene opstrukcije nalazi se u stavu nekih zapadnih država da Kosovo treba da dobije nezavisnost. Usled takvog stava zapadnih država, nije bilo pravog podsticaja da albanska delegacija u pregovaračkom procesu traga za kompromisnim rešenjem pitanja o budućem statusu Kosova i Metohije.
Narodna skupština Republike Srbije konstatuje da se neke zapadne države oštro protive nastavku pregovora o budućem statusu Kosova i Metohije, što je onemogućilo Savet bezbednosti da pronađe kompromisno rešenje ovog pitanja. Ove države ohrabruju albanske predstavnike na Kosovu i Metohiji da proglase nezavisnost pokrajine i prete Republici Srbiji priznanjem ovog protivpravnog čina.
Narodna skupština Republike Srbije sa posebnom zabrinutošću konstatuje da je, zaključcima svog Predsedništva od 14. decembra 2007. godine (zaključci br. 65-70), Savet Evropske unije nagovestio aktivnosti u vezi sa Kosovom i Metohijom, i u samoj pokrajini, koje bi neposredno ugrozile suverenitet i teritorijalni integritet Republike Srbije.
Narodna skupština Republike Srbije utvrđuje da bi proglašenje nezavisnosti Kosova, kao i priznanje nezavisnosti pokrajine od strane bilo koje države, predstavljali grubo kršenje međunarodnog prava, a pre svega Povelje UN, Završnog akta iz Helsinkija i Rezolucije SB UN 1244. Takvim aktima i aktivnostima bili bi neposredno ugroženi suverenitet, teritorijalni integritet i ustavni poredak Republike Srbije.
Narodna skupština Republike Srbije utvrđuje da bi uspostavljanje predložene misije EU za sprovođenje odbačenog Ahtisarijevog plana predstavljalo akt ugrožavanja suvereniteta, teritorijalnog integriteta i ustavnog poretka Republike Srbije. Savet bezbednosti tokom jula 2007. godine nije prihvatio šest nacrta rezolucije koji su se zasnivali na Ahtisarijevom planu, a pre svega na aneksima 10 i 11 Ahtisarijevog plana. To su bili aneksi o postavljanju misije EU i NATO vojnih snaga na Kosovu i Metohiji. Imajući ovo u vidu, Narodna skupština Republike Srbije zahteva da se pre dolaska bilo koje misije koja bi zamenila postojeću administraciju UN mora putem pregovora pronaći kompromisno rešenje za budući status pokrajine Kosovo i Metohija, koje će odobriti SB UN. Narodna skupština Republike Srbije traži od Vlade Republike Srbije da sa EU utvrdi da misija EU ne može doći na teritoriju Srbije, na Kosovo i Metohiju, bez adekvatne odluke Saveta bezbednosti.
Zbog ukupne uloge NATO pakta, od protivpravnog bombardovanja Srbije 1999. godine bez odluke Saveta bezbednosti do Aneksa 11 odbačenog Ahtisarijevog plana, u kome se određuje da je NATO „konačan organ” vlasti u „nezavisnom Kosovu”, Narodna skupština Republike Srbije donosi odluku o proglašavanju vojne neutralnosti Republike Srbije u odnosu na postojeće vojne saveze do eventualnog raspisivanja referenduma na kojem bi se donela konačna odluka o tom pitanju.
Imajući u vidu navedene činjenice, Narodna skupština Republike Srbije utvrđuje sledeće stavove kao okvir delovanja državnih organa i drugih javnih činilaca u odbrani suvereniteta, teritorijalnog integriteta i ustavnog poretka Republike Srbije:
a) Odbrana Kosova i Metohije kao integralnog dela Republike Srbije predstavlja prioritet državnih institucija i svih javnih činilaca u državi, sve dok ne bude usvojeno kompromisno rešenje ovog pitanja na osnovu Rezolucije SB UN 1244.
b) Svi akti proglašenja i priznanja nezavisnosti Kosova i Metohije, kao i sve aktivnosti u međunarodnom okruženju koje bi proisticale iz ovih akata, ma ko ih donosio i primenjivao, biće proglašeni ništavnim i protivnim ustavnom poretku Republike Srbije. Shodno tome, Kosovo i Metohija će se i u unutrašnjim i u spoljnim aktivnostima države, njenih organa i javnih činilaca, smatrati sastavnim delom Republike Srbije. Ovaj stav biće merodavan za svaki pojedinačni akt ili aktivnost državnih organa i javnih činilaca sve do iznalaženja kompromisnog rešenja ovog pitanja na osnovu Rezolucije SB UN 1244. Posebno će se preispitati diplomatski i svi drugi odnosi sa državama koje eventualno priznaju nezavisnost Kosova i Metohije.
v) Obavezuje se Vlada Republike Srbije da donese konkretan i sveobuhvatan plan mera koje će biti preduzete u svim oblastima njenih nadležnosti u slučaju protivpravnog proglašenja nezavisnosti Kosova i Metohije.
g) Obavezuje se Vlada Republike Srbije da što efikasnije primenjuje ustavne nadležnosti Republike Srbije na Kosovu i Metohiji, kao i da pojača delovanje državnih institucija u ostvarivanju tih nadležnosti. Posebno se obavezuje Vlada Republike Srbije da u svim okolnostima koje bi mogle nastupiti efikasno deluje na zaštiti života i imovine, prava i sloboda građana pokrajine, a posebno srpskog i nealbanskog stanovništva.
d) I pored nastojanja nekih zapadnih država da blokiraju dalje pregovore kojima bi se mirnim putem našlo rešenje statusa Kosova i Metohije u skladu sa Rezolucijom SB 1244, ovlašćeni predstavnici Republike Srbije treba da nastave napore kako bi se obnovili pregovori i pronašlo rešenje u duhu međunarodnog prava.
đ) Narodna skupština Republike Srbije nalaže Vladi Republike Srbije da međunarodni sporazumi koje Republika Srbija zaključuje, uključujući i Sporazum o stabilizaciji i pridruživanju, moraju biti u funkciji očuvanja suvereniteta i teritorijalnog integriteta zemlje.
e) Narodna skupština Republike Srbije traži od državnih organa Republike Srbije da upotrebe sva pravna sredstva pred odgovarajućim međunarodnim i nacionalnim sudovima radi zaštite suvereniteta i teritorijalnog integriteta države Srbije.
Narodna skupština zahteva od Vlade Republike Srbije da je redovno izveštava o razvoju događaja u vezi sa Kosovom i Metohijom i sprovođenju ovde navedenih aktivnosti i mera za zaštitu suvereniteta, teritorijalnog integriteta i ustavnog poretka Republike Srbije.
RS broj
U Beogradu
NARODNA SKUPŠTINA REPUBLIKE SRBIJE
Predsednik
O B R A Z L O Ž E Nj E
I USTAVNI OSNOV ZA DONOŠENjE REZOLUCIJE
Ustavni osnov za donošenje predložene rezolucije sadržan je u odredbi člana 99. tačka 7. Ustava Republike Srbije prema kome Narodna skupština donosi zakone i druge opšte akte iz nadležnosti Republike Srbije.
II RAZLOZI ZA DONOŠENjE REZOLUCIJE
Rezolucija se donosi da bi Narodna skupština, u skladu sa svojim ustavnopravnim položajem, zauzela stavove o postojećem stanju u pregovorima o rešavanju budućeg statusa Kosova i Metohije i merama koje su nadležni državni organi dužni da s tim u vezi preduzmu.