PREDLOG ZAKONA O SPORTU
Član
Ovim zakonom uređuju se prava i obaveze sportista, pitanja vezana za pravni položaj i rad organizacija u oblasti sporta, kategorizacije u oblasti sporta, organizovanje sportskih priredbi, školski sport, uređenje i korišćenje sportskih objekata, stručni rad u oblasti sporta, vođenje evidencija, nadzor nad radom organizacija u oblasti sporta, izradu i sprovođenje Nacionalne strategije za razvoj sporta, nacionalna priznanja i nagrade za poseban doprinos razvoju i afirmaciji sporta i utvrđuje opšti interes i potrebe građana u oblasti sporta.
Član
Sport je delatnost od posebnog značaja za Republiku Srbiju.
Član
Pojedini izrazi upotrebljeni u ovom zakonu imaju sledeće značenje:
sportske aktivnosti jesu svi oblici fizičke aktivnosti koji, kroz neorganizovano ili organizovano učešće, imaju za cilj izražavanje ili poboljšanje fizičke spremnosti i duhovnog blagostanja, stvaranje društvenih odnosa ili postizanje rezultata na takmičenjima svih nivoa;
sportske delatnosti jesu delatnosti kojima se obezbeđuju uslovi za obavljanje sportskih aktivnosti, odnosno omogućava njihovo obavljanje, a naročito: obučavanje za bavljenje sportskim aktivnostima i planiranje i vođenje sportskih aktivnosti; sportsko suđenje; organizovanje sportskih priprema i sportskih priredbi; najam sportske opreme i objekata; stručno osposobljavanje, usavršavanje i informisanje; naučnoistraživački i istraživačko-razvojni rad u sportu; propaganda i marketing u sportu; savetodavne i stručne usluge; sportsko posredovanje;
sport za sve jeste oblast sporta koja obuhvata bavljenje sportskim aktivnostima radi odmora i rekreacije, unapređivanja zdravlja ili unapređivanja sopstvenih rezultata, u svim segmentima populacije;
vrhunski sport jeste oblast sporta koja obuhvata sportske aktivnosti koje pokazuju izuzetne (vrhunske) sportske kvalitete i rezultate;
sportska organizacija jeste organizacija koja se osniva radi obavljanja sportskih aktivnosti;
sportista jeste lice koje se bavi sportskim aktivnostima;
sportista amater jeste sportista kome zarada nije cilj bavljenja sportskim aktivnostima i sportskim aktivnostima se ne bavi u vidu zanimanja;
profesionalni sportista jeste sportista koji se bavi sportskom aktivnošću kao jedinim ili osnovnim zanimanjem;
sportista takmičar jeste sportista koji učestvuje na sportskom takmičenju, kao član sportske organizacije ili samostalno, u skladu sa sportskim pravilima;
vrhunski sportista jeste sportista koji je na osnovu ostvarenih vrhunskih sportskih rezultata na sportskim takmičenjima rangiran u skladu sa Nacionalnom kategorizacijom sportista u kategoriju vrhunskih sportista;
perspektivni (talentovani) sportista jeste maloletni sportista koji je na osnovu ostvarenih sportskih rezultata rangiran u skladu sa Nacionalnom kategorizacijom sportista u kategoriju perspektivnih sportista;
kategorisani sportista jeste sportista koji je na osnovu ostvarenih sportskih rezultata rangiran u skladu sa Nacionalnom kategorizacijom sportista;
nacionalni sportski savez jeste sportski savez (granski ili teritorijalni) čiji su ciljevi, zadaci i delovanje u oblasti sporta usmereni na teritoriju Republike Srbije i koji je otvoren za učlanjenje lica sa teritorije Republike Srbije;
nadležni nacionalni granski savez jeste onaj nacionalni sportski savez u koji su neposredno ili posredno učlanjena lica obuhvaćena sportskim pravilima tog saveza;
sportska priredba jeste određeni, planski pripremljen i sproveden, vremenski ograničen sportski događaj, za koji postoji javni interes i na kojem učestvuje više sportista;
sportsko takmičenje jeste sportska priredba koja se odvija prema unapred utvrđenim i poznatim sportskim pravilima, koja mogu biti opšte važeća za konkretnu granu sporta ili samo za konkretnu sportsku priredbu i čiji je cilj kojem svaki učesnik teži ili pobeda protivnika ili postizanje izvesnog unapred određenog sportskog rezultata;
nacionalno sportsko takmičenje jeste sportsko takmičenje koje se organizuje za teritoriju Republike Srbije;
profesionalno sportsko takmičenje jeste sportsko takmičenje u kojem se u skladu sa ovim zakonom i sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza takmiče isključivo profesionalni sportisti;
organizator sportske priredbe jeste lice koje na sopstvenu odgovornost odlučuje o organizovanju i sprovođenju određene sportske priredbe, njome upravlja i vodi je ili na neki drugi način svojim postupcima stvara bitne pretpostavke za njeno održavanje;
sportska pravila jesu opšti akti nadležnih nacionalnih sportskih saveza, kojima se uređuje obavljanje sportskih aktivnosti i delatnosti i ostvarivanje utvrđenih sportskih ciljeva;
sportski inspektor jeste lice koje je ovlašćeno da vrši inspekcijski nadzor nad primenom Zakona o sportu, zakonitošću rada i akata organizacija u oblasti sporta, ispunjenosti uslova za obavljanje sportskih aktivnosti i delatnosti i ispunjenosti uslova za vršenje poslova stručnog osposobljavanja za sportska zanimanja, odnosno zvanja;
stručni sportski nadzornik u oblasti sporta jeste lice koje obavlja nadzor nad stručnim radom u oblasti sporta, prati i predlaže mere koje preduzima organizacija u oblasti sporta i sportski stručnjak, radi otklanjanja nedostataka i o uočenim nedostacima u primeni mera obaveštava ministra nadležnog za sport (u daljem tekstu: ministar).
Član
Svako ima pravo da se bavi sportom.
Bavljenje sportom mora biti humano, slobodno i dobrovoljno, zdravo i bezbedno, u skladu sa prirodnom sredinom i društvenim okruženjem, fer, tolerantno, etički prihvatljivo, odgovorno, nezavisno od zloupotreba i ciljeva koji su suprotni sportskom duhu i dostupno svim građanima pod jednakim uslovima bez obzira na uzrast, nivo fizičkih sposobnosti, stepen eventualne invalidnosti, pol i drugo lično svojstvo.
Član
Organizacije u oblasti sporta ostvaruju svoje ciljeve i obavljaju sportske aktivnosti i delatnosti u skladu sa zakonom, ratifikovanim konvencijama u oblasti sporta, principima utvrđenim Evropskom sportskom poveljom, Kodeksom sportske etike i Principima politike sport za sve Saveta Evrope i sportskim pravilima.
Sportska pravila neposredno se primenjuju na sva lica koja su, neposredno ili posredno, obuhvaćena nadležnostima nacionalnog sportskog saveza.
Nacionalni sportski savez usaglašava svoja sportska pravila sa sportskim pravilima odgovarajućeg međunarodnog sportskog saveza.
Član
Prava i obaveze utvrđene ovim zakonom primenjuju se na sve organizacije u oblasti sporta koje imaju svoje sedište na teritoriji Republike Srbije i na svako obavljanje sportskih aktivnosti i delatnosti na teritoriji Republike Srbije.
Član
Sportista može da se bavi sportskim aktivnostima samostalno ili u okviru organizacija u oblasti sporta.
Sportista može da se bavi sportskim aktivnostima amaterski ili profesionalno.
Član
Prava, obaveze i odgovornosti sportista amatera uređuju se zakonom, sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza i opštim aktima sportske organizacije, a prava, obaveze i odgovornosti sportista amatera takmičara kojima se obezbeđuje novčana naknada za bavljenje sportom – i ugovorom između sportiste i sportske organizacije (ugovor o stipendiranju maloletnog sportiste za sportsko usavršavanje ili ugovor o bavljenju sportom).
Prava, obaveze i odgovornosti profesionalnih sportista uređuju se zakonom, sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza, kolektivnim ugovorom, pravilnikom o radu (kad nije zaključen kolektivni ugovor kod poslodavca) i ugovorom o radu između sportiste i sportske organizacije.
Poseban kolektivni ugovor zaključuju reprezentativni sindikat i reprezentativna udruženja za sportsku delatnost u fizičkoj kulturi, u skladu sa zakonom.
Sportska organizacija i sportista dužni su da se pridržavaju prava i obaveza utvrđenih aktima iz st. 1. i 2. ovog člana.
Ugovor sa sportistom koji nema potpunu poslovnu sposobnost može da se punovažno zaključi samo uz pismenu saglasnost roditelja, usvojitelja ili staratelja, uz nalaz zdravstvene ustanove ili drugog oblika zdravstvene službe kojim je prethodno utvrđena zdravstvena sposobnost lica.
Sportska organizacija dužna je da pre zaključenja ugovora sportistu obavesti o pravima, obavezama i odgovornostima iz st. 1. i 2. ovog člana.
Bavljenje sportskim aktivnostima u skladu sa ugovorom o bavljenju sportom iz stava 1. ovog člana smatra se radom van radnog odnosa, u skladu sa zakonom. Na ugovor o bavljenju sportom shodno se primenjuju odredbe zakona kojima se uređuje ugovor o delu.
Član
Zabranjena je svaka neposredna i posredna diskriminacija sportista u obavljanju sportskih aktivnosti, s obzirom na neko lično svojstvo, pol, status, opredeljenje ili uverenje, uključujući i diskriminaciju profesionalnih sportista i sportista koji žele to da postanu u pogledu zapošljavanja, zarade ili uslova rada, osim kada se pravljenje razlike, odnosno stavljanje sportiste u nepovoljniji položaj u odnosu na druge sportiste u istoj ili sličnoj situaciji temelji na samoj prirodi ili stvarnim i odlučujućim uslovima obavljanja određene sportske aktivnosti, a ciljevi koji se time žele postići jesu opravdani.
Odredbe ugovora između sportiste i organizacije u oblasti sporta kojima se utvrđuje diskriminacija sportiste – ništave su, a odredbe sportskih pravila i opštih akata organizacija u oblasti sporta kojima se utvrđuje diskriminacija sportiste – ne primenjuju se.
Sportisti koji nema punovažno zaključen ugovor sa određenom sportskom organizacijom ne može biti sportskim pravilima uskraćeno pravo zaključenja ugovora o radu sa drugom sportskom organizacijom, odnosno prelazak u drugu sportsku organizaciju i nastupanje za nju na sportskim takmičenjima u svojstvu profesionalnog sportiste, uz plaćanje naknade sportskoj organizaciji iz koje odlazi od strane sportske organizacije u koju prelazi.
U slučaju prevremenog sporazumnog raskida ugovora između sportiste i sportske organizacije, spor između sportske organizacije iz koje odlazi i sportske organizacije u koju prelazi o iznosu i plaćanju ugovorene naknade za transfer ne sme uticati na profesionalne sportske aktivnosti sportiste i pravo nastupa za sportsku organizaciju u koju je prešao.
Sportista ima pravo na naknadu štete koju pretrpi aktima diskriminacije organizacije u oblasti sporta iz st. 1 – 4. ovog člana.
Član
Ugovor između sportiste i sportske organizacije zaključuje se u pismenoj formi i registruje kod nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza, a u protivnom je ništav.
Ugovor između sportiste i sportske organizacije potpisuju sportista i lice ovlašćeno za zastupanje sportske organizacije, a u slučaju da je sportista maloletno lice bez potpune poslovne sposobnosti, ugovor se potpisuje u skladu sa članom 8. stav 5. ovog zakona.
U slučaju utvrđivanja ništavosti, poništenja, prevremenog sporazumnog raskida ugovora ili raskida ugovora između sportske organizacije i sportiste zbog neispunjenja ugovornih obaveza, sportska organizacija dužna je da o tome bez odlaganja obavesti nadležni nacionalni granski sportski savez.
Raskid ugovora između sportiste i sportske organizacije zbog neispunjenja ugovornih obaveza vrši se odlukom nadležnog suda ili ad hoc arbitraže ili stalnog arbitražnog suda pri nadležnom granskom sportskom savezu (u daljem tekstu: sportska arbitraža), u skladu sa zakonom.
Član
Profesionalni sportista zasniva radni odnos sa sportskom organizacijom, zaključenjem ugovora o radu, na određeno vreme, za period koji neprekidno ili sa prekidima traje najduže pet godina.
Sportista i sportska organizacija prilikom zaključenja ugovora iz stava 1. ovog člana mogu posebno ugovoriti davanje jednokratnih naknada sportisti koje nemaju karakter zarade (naknada na ime zaključenja ugovora, naknada za korišćenje lika sportiste).
Naknade iz stava 2. ovog člana mogu biti utvrđene i opštim aktima sportske organizacije.
Član
Vrhunski sportista može da se profesionalno bavi sportskim aktivnostima u individualnim sportovima i kao privatni preduzetnik (u daljem tekstu: samostalni profesionalni sportista).
Za obavljanje delatnosti iz stava 1. ovog člana nije potreban poseban prostor, oprema i kadrovi.
Organ nadležan za registraciju privrednih subjekata dostavlja rešenje o upisu samostalnog profesionalnog sportiste ministarstvu nadležnom za sport (u daljem tekstu: Ministarstvo), u roku od tri dana od dana upisa.
Član
Sportisti amateri koji nisu obavezno osigurani u smislu zakona kojim se uređuje penzijsko i invalidsko osiguranje mogu se uključiti u obavezno osiguranje pod uslovima, u obimu i na način predviđen tim zakonom.
Sredstva za penzijsko i invalidsko osiguranje sportiste iz stava 1. ovog člana mogu obezbediti i sportske organizacije i druga pravna lica, delimično ili u celini.
Član
Sportista amater može biti zdravstveno osiguran, i to u obimu i na način utvrđen za osiguranike koji samostalno obavljaju delatnost, u skladu sa zakonom kojim se uređuju doprinosi za obavezno socijalno osiguranje.
Obaveze po osnovu osiguranja iz stava 1. ovog člana mogu preuzeti sportske organizacije ili druga pravna lica.
Osnovica i stopa doprinosa za zdravstveno osiguranje lica iz stava 1. ovog člana, utvrđuje se u skladu sa zakonom.
Član
Sportista amater koji učestvuje u sportskim aktivnostima kao član sportskog udruženja, bez ugovora, ima pravo, u skladu sa opštim aktom sportske organizacije, na: besplatno korišćenje sportskih objekata i drugih prostora, opreme i rekvizita za trening i pripreme, besplatne usluge stručnog rada sportskih stručnjaka, naknadu putnih troškova, troškova smeštaja i ishrane za vreme sportskih priprema i sportskog takmičenja, naknadu izgubljene zarade i nagradu za posebne sportske rezultate.
Ugovorom o bavljenju sportom sportista amater i sportska organizacija utvrđuju, u skladu sa sportskim pravilima, naročito: novčanu naknadu za bavljenje sportskim aktivnostima, novčane i druge nagrade za postignute sportske rezultate, naknade troškova smeštaja i ishrane za vreme sportskih priprema i sportskog takmičenja, naknadu za korišćenje lika sportiste i naknadu za nabavku sportske opreme.
Ugovorom o stipendiranju maloletnog sportiste za sportsko usavršavanje utvrđuje se, u skladu sa sportskim pravilima, naročito: novčana stipendija, naknada troškova smeštaja i ishrane za vreme sportskih priprema i sportskog takmičenja, naknada za nabavku sportske opreme i novčane i druge nagrade za postignute sportske rezultate.
Ugovorom iz st. 2. i 3. ovog člana može biti utvrđena i naknada za zaključenje ugovora.
Opštim aktima sportske organizacije može biti utvrđena posebna naknada na ime novčane pomoći vrhunskim sportistima sa posebnim zaslugama.
Perspektivni sportista ima pravo na stipendiju za sportsko usavršavanje, u skladu sa sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza.
Nacionalni sportski savezi utvrđuju posebne programe brige o perspektivnim sportistima.
Član
Sportista takmičar može učestvovati na takmičenju ako je najmanje dva puta godišnje, i to pre početka i tokom sistema takmičenja, utvrđena njegova zdravstvena sposobnost, u skladu sa zakonom.
Zdravstvena sposobnost sportiste takmičara obavezno se utvrđuje prilikom prelaska iz jedne u drugu sportsku organizaciju.
Utvrđivanje zdravstvene sposobnosti iz st. 1. i 2. ovog člana može se obavljati u zdravstvenim ustanovama i drugim oblicima zdravstvene službe koji su osnovani u skladu sa zakonom.
Zdravstvenu sposobnost iz st. 1. i 2. ovog člana utvrđuje specijalista sportske medicine.
Utvrđivanje zdravstvene sposobnosti sportista takmičara od strane specijaliste sportske medicine bliže uređuje ministar nadležan za zdravlje.
Zdravstvena ustanova i drugi oblik zdravstvene službe iz stava 3. ovog člana dostavlja Ministarstvu godišnji izveštaj o evaluaciji zdravstvenog stanja sportista takmičara.
Troškove utvrđivanja zdravstvene sposobnosti iz st. 1. i 2. ovog člana snosi sportska organizacija ili sportista takmičar, u skladu sa sportskim pravilima, ako zakonom nije drugačije određeno.
Član
O utvrđenoj zdravstvenoj sposobnosti sportiste takmičara vodi se evidencija, unošenjem podataka u medicinsku dokumentaciju, od dana prve registracije za određenu sportsku organizaciju.
Sadržaj, obrazac i način vođenja medicinske dokumentacije iz stava 1. ovog člana, utvrđuje se u skladu sa zakonom kojim se uređuju evidencije u oblasti zdravstva.
Član
Sportska organizacija dužna je da zaključi ugovor o osiguranju svojih vrhunskih i drugih kategorisanih sportista od posledica nesrećnih slučajeva za vreme obavljanja sportske aktivnosti.
Osigurana suma na koju mora biti ugovoreno obavezno osiguranje po jednom sportisti iz stava 1. ovog člana ne može biti niža od: 10.000 evra u dinarskoj protivvrednosti za slučaj smrti sportiste; 20.000 evra u dinarskoj protivvrednosti za slučaj trajnog gubitka opšte radne sposobnosti sportiste ili sposobnosti da se bavi sportskim aktivnostima; 5.000 evra u dinarskoj protivvrednosti za slučaj prolazne nesposobnosti za bavljenje sportskim aktivnostima, na ime naknade za gubitak prihoda i stvarnih troškova lečenja sportiste.
Ako sportska organizacija ne zaključi ugovor iz stava 1. ovog člana, dužna je da naknadi štetu koju pretrpi sportista koji nije osiguran.
Član
Zabranjeno je sportistu izložiti sportskim aktivnostima koje mogu da ugroze ili pogoršaju njegovo zdravstveno stanje.
Doping sportiste je zabranjen, u skladu sa zakonom.
Član
Na odgovornost za štetu koju pretrpi sportista pri obavljanju sportskih aktivnosti ili je prouzrokuje drugom licu primenjuju se opšta pravila o odgovornosti za štetu.
Pravom na naknadu štete iz stava 1. ovog člana ne obuhvata se ona šteta koja je rezultat uobičajenih opasnosti i rizika obavljanja određene sportske aktivnosti.
Član
Sportisti su dužni da učestvuju u pripremama i nastupima nacionalnih sportskih reprezentacija.
Sportske organizacije dužne su da omoguće sportisti učešće u nacionalnoj sportskoj reprezentaciji, kada je pozvan u reprezentaciju.
Član
Sportska organizacija može se osnovati kao udruženje ili kao privredno društvo.
Član
U slučaju nesaglasnosti odredbe opšteg akta sportske organizacije sa odredbama zakona ili sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza, neposredno se primenjuju odredbe zakona, odnosno sportskih pravila.
Član
Sportska organizacija može obavljati sportske aktivnosti i delatnosti ako, u skladu sa zakonom i sportskim pravilima, ima:
učlanjene ili ugovorom angažovane sportiste;
angažovane sportske stručnjake;
obezbeđen odgovarajući prostor, odnosno sportske objekte i sportsku opremu;
odgovarajuću unutrašnju organizaciju i finansijska sredstva, ako učestvuje u sportskim
takmičenjima.
Ukoliko sportska organizacija nije učlanjena u nacionalni sportski savez, uslovi iz stava 1. ovog člana određuju se prema sportskim pravilima nacionalnog granskog sportskog saveza iz člana 173. stav 2. tačka 1) ovog zakona.
Ispunjenost uslova iz stava 1. ovog člana proverava sportski inspektor u postupku redovnog inspekcijskog nadzora.
Član
Sportska organizacija, u obavljanju sportskih aktivnosti i delatnosti, naročito se angažuje na afirmaciji duha olimpizma, podsticanju fer pleja, unapređenju vaspitno-obrazovnog i stručnog rada u sportu, podsticanju i afirmaciji dobrovoljnog rada u sportu, borbi protiv lažiranja rezultata, suzbijanju nasilja i nedoličnog ponašanja i dopinga u sportu, u skladu sa zakonom i sportskim pravilima.
Vlasnici, zaposleni ili članovi organa jedne sportske organizacije ne mogu u isto vreme biti i vlasnici ili članovi organa druge sportske organizacije koja se takmiči u istom rangu takmičenja ili biti u njoj zaposleni.
Članovi organa sportske organizacije ne mogu biti, pored lica iz stava 2. ovog člana, ni sledeća lica: lica koja poslovima i aktivnostima mogu neposredno da utiču na takmičenje u istom rangu takmičenja; nosioci funkcija, odnosno članovi organa nadležnog granskog sportskog saveza; vlasnici sportskih kladionica i sportski posrednici u odgovarajućoj grani sporta.
Član
Sportska organizacija kao udruženje (u daljem tekstu: sportsko udruženje), u smislu ovog zakona, jeste dobrovoljno udruženje, organizovano na osnovu statuta i zasnovano na slobodi udruživanja više fizičkih ili pravnih lica.
Na spontana i privremena povezivanja više lica radi ostvarivanja određenih sportskih ciljeva shodno se primenjuju propisi, odnosno pravna pravila o ortakluku, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
Član
Sportsko udruženje može obrazovati jedan ili više ogranaka (sekcija, podružnica i dr).
Ogranak je organizacioni deo sportskog udruženja koji nema svojstvo pravnog lica. Ogranak ima mesto obavljanja aktivnosti i delatnosti i zastupnika, a poslove sa trećim licima obavlja u ime i za račun sportskog udruženja.
Osnivanje
Član
Sportsko udruženje mogu osnovati najmanje tri osnivača.
Osnivač sportskog udruženja može biti potpuno poslovno sposobno fizičko lice ili pravno lice.
Sportsko udruženje u oblasti sporta za sve, odnosno sportsko udruženje kojem nije osnovni cilj učestvovanje u sportskim takmičenjima, može osnovati i jedno pravno lice.
Član
Sportsko udruženje osniva se na osnivačkoj skupštini, usvajanjem i potpisivanjem osnivačkog akta i statuta i imenovanjem lica ovlašćenog za zastupanje.
Osnivački akt sportskog udruženja sačinjava se u pismenoj formi.
Osnivački akt sadrži: lična imena odnosno nazive osnivača i njihove adrese, odnosno sedišta; osnovne ciljeve sportskog udruženja; naziv i sedište sportskog udruženja; lično ime i adresu lica ovlašćenog za zastupanje sportskog udruženja; potpise i matične brojeve osnivača i datum usvajanja statuta.
Pravno lice kao osnivač potpisuje se tako što njegov zakonski zastupnik uz naziv pravnog lica dodaje svoj potpis i pečat pravnog lica.
Član
Sportsko udruženje osniva se na neodređeno ili određeno vreme.
Ako u aktu o osnivanju nije drugačije određeno, smatra se da je sportsko udruženje osnovano na neodređeno vreme.
Opšti akti
Član
Opšti akti sportskog udruženja jesu: statut, pravilnik i odluka kojom se na opšti način uređuju određena pitanja.
Statut je osnovni opšti akt sportskog udruženja.
Statutom se obavezno uređuje:
naziv i sedište sportskog udruženja;
ciljevi i sadržaj aktivnosti na ostvarivanju ciljeva;
organi, njihova ovlašćenja, način izbora i razrešenja, trajanje mandata i način
odlučivanja;
postupak za izmene i dopune statuta;
postupak za donošenje i izmenu i dopunu drugih opštih akata sportskog udruženja;
zastupanje sportskog udruženja;
ostvarivanje javnosti rada;
uslovi i način učlanjivanja i prestanka članstva, prava, obaveze i odgovornost članova, posebno maloletnih lica;
način sticanja sredstava za ostvarivanje ciljeva i raspolaganje sredstvima;
način odlučivanja o statusnim promenama i promenama pravnog oblika;
postupanje sa imovinom sportskog udruženja u slučaju prestanka udruženja;
postupak usvajanja finansijskih i drugih izveštaja;
oblik i sadržaj pečata;
druga pitanja od značaja za sportsko udruženje, kao i druga pitanja utvrđena zakonom.
Svaki član sportskog udruženja ima pravo da dobije primerak statuta sportskog udruženja.
Opšti akti sportskog udruženja moraju biti saglasni sa sportskim pravilima.
Drugi opšti akti sportskog udruženja moraju biti saglasni sa statutom.
Pojedinačni akti koje donose organi i ovlašćena lica u sportskom udruženju moraju biti u skladu s opštim aktom sportskog udruženja.
Član
Odredbe opšteg akta sportskog udruženja podležu oceni ustavnosti i zakonitosti u skladu sa Ustavom i zakonom.
Ako član sportskog udru ženja ili nadležni nacionalni sportski savez smatra da opšti akt sportskog udruženja nije u saglasnosti sa sportskim pravilima ili sa statutom sportskog udruženja, može pokrenuti postupak pred nadležnim sudom za poništenje tog opšteg akta.
Postupak iz stava 2. ovog člana pokreće se tužbom.
Tužba se može podneti samo ako je prethodno od donosioca opšteg akta zatražena izmena tog akta, a donosilac ga ne izmeni u roku od 60 dana od dana podnošenja zahteva.
Tužba se ne može podneti po isteku tri godine od dana donošenja opšteg akta.
Poništenje opšteg akta nema pravno dejstvo na pravne poslove sportskog udruženja s trećim savesnim licima.
Nadležni sud dostavlja registarskom organu bez odlaganja pravnosnažnu odluku o poništenju opšteg akta sportskog udruženja. Ako su na osnovu poništenog opšteg akta izvršeni određeni upisi u nadležni registar, registarski organ izvršiće brisanje odgovarajućih podataka iz registra.
Sportsko udruženje dužno je da u roku od 30 dana od dana uručenja pravnosnažne odluke o poništenju donese novi opšti akt, odnosno odluku o odgovarajućim izmenama opšteg akta i u zakonskom roku podnese prijavu za upis u registar. Ako je poništen statut sportskog udruženja, odnosno pojedine odredbe statuta, a sportsko udruženje ne donese novi statut, odnosno odluku o odgovarajućim izmenama statuta – sportsko udruženje prestaje da postoji i briše se iz Registra.
Odredbe st. 7. i 8. ovog člana shodno se primenjuju i u slučaju kada je, u skladu sa Ustavom i zakonom, utvrđena neustavnost, odnosno nezakonitost odredbe opšteg akta sportskog udruženja.
Član
Osnivači sportskog udruženja odgovaraju solidarno, celokupnom svojom imovinom, za obaveze preuzete u vezi sa osnivanjem sportskog udruženja, ako ugovorom sa trećim licima koja imaju potraživanja po tom osnovu nije drugačije određeno.
Za obaveze iz stava 1. ovog člana sportsko udruženje odgovara solidarno sa osnivačima od trenutka upisa u registar.
Naziv, sedište i simboli
Član
Sportsko udruženje ima naziv i sedište.
Naziv sportskog udruženja mora biti na srpskom jeziku i ćiriličkom pismu, odnosno na srpskom jeziku i ćiriličkom pismu i jezicima i pismima koji su u službenoj upotrebi na teritoriji na kojoj se nalazi njegovo sedište.
Naziv sportskog udruženja može biti i na stranom jeziku, odnosno može da sadrži i pojedine strane reči, ako one čine ime, odnosno naziv osnivača, odnosno ako su uobičajene u srpskom jeziku ili ako za njih nema odgovarajuće reči u srpskom jeziku, odnosno ako se radi o rečima na mrtvom jeziku.
Naziv se utvrđuje statutom sportskog udruženja i upisuje se u registar.
Sportsko udruženje može imati i skraćeni naziv, koji se određuje statutom. Skraćeni naziv upisuje se u registar.
Član
Naziv i skraćeni naziv sportskog udruženja upotrebljavaju se u pravnom saobraćaju u obliku u kojem su upisani u registar.
Ogranak sportskog udruženja u pravnom prometu istupa pod nazivom sportskog udruženja i svojim nazivom.
Naziv sportskog udruženja može se preneti na drugo lice samo u okviru statusne promene ili promene pravnog oblika sportskog udruženja.
Član
Naziv novoosnovanog sportskog udruženja mora se jasno razlikovati od naziva drugih sportskih udruženja koja su upisana ili uredno prijavljena za upis u registar kod istog registarskog organa.
Iz naziva sportskog udruženja mora biti vidljivo da je u pitanju sportska organizacija.
Naziv sportskog udruženja ne sme dovoditi u zabludu u pogledu ciljeva sportskog udruženja ili o tome o kakvoj se vrsti pravnog lica radi.
Reč: „klub” može biti korišćena u nazivu samo sportske organizacije koja učestvuje u takmičenjima u okviru nadležnog granskog sportskog saveza.
Član
Naziv sportskog udruženja može da sadrži naziv Republike Srbije ili teritorijalne jedinice, uz prethodnu saglasnost nadležnog organa Republike Srbije ili teritorijalne jedinice.
Naziv sportskog udruženja može da sadrži ime ili deo imena fizičkog lica, uz njegovu saglasnost, a ako je to lice umrlo, uz saglasnost svih naslednika prvog naslednog reda.
Ako su aktivnostima sportskog udruženja dovedeni u pitanje ugled i drugi opravdani interesi lica iz st. 1. i 2. ovog člana, data saglasnost može se povući.
Naziv sportskog udruženja ne može da sadrži ime strane države ili međunarodne organizacije.
Odredbe st. 1. i 4. ovog člana ne odnose se na pridevsku upotrebu naziva domaće ili strane države, teritorijalne jedinice i međunarodne organizacije.
Član
Sedište sportskog udruženja mora biti na teritoriji Republike Srbije, s tim da se kao sedište određuje ono mesto iz kojeg se upravlja aktivnostima i delatnostima udruženja.
U poslovnoj korespondenciji i u javnom istupanju sportsko udruženje uz svoj naziv navodi i svoje sedište.
Član
Sportsko udruženje može imati svoj znak, logotip i druge simbole, u skladu sa statutom.
Simboli vizuelnog identiteta sportskog udruženja moraju se jasno razlikovati od simbola drugih sportskih organizacija i ne smeju dovoditi u zabludu u pogledu ciljeva sportskog udruženja i njegovog identiteta.
Simboli vizuelnog identiteta sportskog udruženja ne mogu da sadrže simbole strane države ili međunarodne organizacije.
Simboli vizuelnog identiteta sportskog udruženja mogu da sadrže simbole Republike Srbije ili teritorijalne jedinice, uz prethodnu saglasnost nadležnog organa Republike Srbije ili teritorijalne jedinice.
Članstvo
Član
Članovi sportskog udruženja jesu osnivači i lica koja naknadno pristupe sportskom udruženju u skladu sa njegovim statutom.
Fizičko lice može biti član sportskog udruženja nezavisno od godina starosti, u skladu sa zakonom i statutom.
Statutom sportskog udruženja mogu se utvrditi kriterijumi, uslovi i postupak sticanja i gubitka posebnih prava pojedinih članova u pogledu upravljanja udruženjem, srazmerno uloženim finansijskim sredstvima i drugom, novčano procenljivom doprinosu u radu udruženja, a za vreme dok taj posebni doprinos traje.
Sportsko udruženje može, u skladu sa statutom, imati različite kategorije članova, sa različitim pravima i obavezama, s tim da članovi iste kategorije moraju imati ista prava i obaveze.
Izjavu o pristupanju, odnosno učlanjenju u sportsko udruženje za maloletno lice koje nije navršilo 15 godina starosti daje maloletnik uz prethodnu pismenu saglasnost roditelja, usvojitelja ili staratelja.
Maloletnik koji je navršio 15 godina starosti samostalno daje izjavu o pristupanju, odnosno učlanjenju u sportsko udruženje.
Sportsko udruženje vodi knjigu članova, uključujući i podatke o njihovom pravu upravljanja udruženjem.
Član
Svako lice može pod jednakim uslovima utvrđenim statutom da postane član sportskog udruženja.
Sportisti članovi sportskog udruženja imaju pravo da u svako doba istupe iz udruženja, ali se sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza može propisati da je istupanje dozvoljeno samo po isteku određenog otkaznog roka, s tim da otkazni rok u sportskim granama u kojima pravila predviđaju prelazni rok može da traje najduže do početka prvog narednog prelaznog roka, a u ostalim sportskim granama najviše šest meseci.
Sportista ne može jednostrano da istupi iz sportskog udruženja u slučaju kada se ugovorom obavezao da će ostati član do isteka određenog roka, osim ako je odlukom nadležnog suda ili sportske arbitraže ugovor raskinut, poništen ili je utvrđena njegova ništavost.
Članstvo u sportskom udruženju ne može se prenositi niti naslediti.
Član
Član sportskog udruženja može biti isključen iz sportskog udruženja iz opravdanih razloga i po postupku utvrđenom statutom.
Opštim aktima sportskog udruženja mora biti obezbeđeno pravo na žalbu na odluku organa udruženja kojom je odlučivano o pravima i obavezama članova udruženja, osim ako je za donošenje odluke nadležna sportska arbitraža u skladu sa ovim zakonom.
Članu sportskog udruženja mogu se izreći disciplinske sankcije u skladu sa zakonom, sportskim pravilima i opštim aktima sportskog udruženja, s tim da mu ne može biti izrečena kazna za disciplinski prekršaj za koji nije kriv i koji pre nego što je učinjen nije bio opštim aktom sportskog udruženja utvrđen kao disciplinski prekršaj i za koji nije bila propisana kazna, ako zakonom nije drugačije određeno.
Član sportskog udruženja ima u disciplinskom postupku pravo na: vođenje postupka bez odugovlačenja i sa što manje troškova; nezavisnost, stručnost i nepristrasnost organa koji odlučuje o odgovornosti; branioca o ličnom trošku; izjašnjenje i izvođenje dokaza; pismenu i obrazloženu odluku; žalbu.
Član sportskog udruženja ne može biti disciplinski kažnjen za korišćenje svojih prava utvrđenih zakonom, sportskim pravilima i opštim aktima sportskog udruženja.
Član
Sportskim udruženjem upravljaju njegovi članovi na način određen statutom udruženja.
Članovi upravljaju sportskim udruženjem neposredno ili preko svojih izabranih predstavnika u organima udruženja.
Sportska arbitraža
Član
Članovi sportskog udruženja i sportsko udruženje mogu se sporazumeti da rešavanje svih ili određenih sporova koji su među njima nastali ili bi mogli da nastanu u vezi sa ostvarivanjem članskih prava i obaveza utvrđenih opštim aktima sportskog udruženja ili u vezi sa pravima kojima mogu slobodno raspolagati – povere sportskoj arbitraži.
Sportska arbitraža odlučuje o sporovima iz stava 1. ovog člana:
ako stranke ugovore njenu nadležnost;
ako je arbitražna klauzula (odredba o nadležnosti arbitraže) sadržana u statutu sportskog udruženja ili statutu nacionalnog granskog sportskog saveza;
ako je arbitražna klauzula sadržana u pristupnici za prijem u članstvo sportskog udruženja, obrascu zahteva za registraciju ili obrascu zahteva za licenciranje.
Smatra se da je ugovor o sportskoj arbitraži zaključen i ako tužilac podnese tužbu ili žalbu sportskoj arbitraži, a tuženi ne prigovori nadležnosti arbitraže do upuštanja u raspravljanje o predmetu spora.
Na arbitražu iz stava 1. ovog člana shodno se primenjuju odredbe o arbitraži zakona kojim se uređuje postupak pred arbitražom, ako ovim zakonom nije drugačije utvrđeno.
Spor iz stava 1. ovog člana može biti predmet i međunarodne sportske arbitraže u slučajevima utvrđenim sportskim pravilima nadležnog međunarodnog sportskog saveza.
Više nacionalnih granskih sportskih saveza mogu sporazumom obrazovati zajedničku stalnu sportsku arbitražu pri Olimpijskom komitetu Srbije, Sportskom savezu Srbije ili sportskom udruženju, odnosno savezu osnovanom s ciljem arbitražnog rešavanja sporova u sportu.
Član
Nadležnost, sastav i organizacija stalne sportske arbitraže, uslovi i način izbora i razrešenja arbitara, arbitražni troškovi i postupak u stvarima iz njene nadležnosti uređuje se opštim aktom nadležnog sportskog saveza iz člana 44. stav 1. ovog zakona, odnosno sporazumom iz člana 44. stav 6. ovog zakona.
Odluka sportske arbitraže ima prema strankama snagu pravnosnažne sudske odluke.
Spor pred sportskom arbitražom hitan je.
Statutom sportskog udruženja može se predvideti i pokušaj mirnog rešavanja sporova unutar sportskog udruženja putem posredovanja.
Aktom iz stava 1. ovog člana mora biti osigurana nezavisnost, nepristrasnost, samostalnost i kompetentnost sportske arbitraže u odlučivanju i zaštićena prava učesnika u postupku, uključujući i pravo stranke u sporu da ima pravnog zastupnika.
Za arbitra može biti imenovan diplomirani pravnik.
Za arbitra ne može biti imenovano lice koje je vlasnik, član organa ili zaposleni kod sportskih organizacija u istom stepenu takmičenja, lice koje je u istoj stvari učestvovalo u odlučivanju u ranijem postupku, lice koje je član organa, službeno lice ili zaposleni kod nadležnog granskog sportskog saveza, kao ni lice u vezi s kojim postoje drugi razlozi koji dovode u pitanje njegovu nepristrasnost.
Odredbe st. 1 – 7. ovog člana shodno se primenjuju i na ad hoc sportsku arbitražu.
Organi i lice ovlašćeno za zastupanje
Član
Skupština je najviši organ sportskog udruženja. Ako statutom nije drugačije određeno, skupštinu čine svi članovi sportskog udruženja, sa jednakim pravom glasa.
Skupština sportskog udruženja saziva se najmanje jedanput godišnje.
Skupština sportskog udruženja odlučuje o:
donošenju statuta sportskog udruženja;
usvajanju završnog računa;
imenovanju i razrešenju lica ovlašćenog za zastupanje;
udruživanju u saveze;
statusnim promenama i promenama pravnog oblika sportskog udruženja;
prestanku sportskog udruženja;
drugim pitanjima utvrđenim zakonom i statutom sportskog udruženja.
Odluka skupštine o promeni statuta, statusnim promenama i prestanku sportskog udruženja donosi se većinom glasova od ukupnog broja članova skupštine, ako statutom nije utvrđeno da je za donošenje odluke potreban veći broj glasova.
Sazivanje skupštine sportskog udruženja može tražiti jedna desetina članova skupštine uz predlaganje dnevnog reda, a ako nadležni organ ne sazove sednicu skupštine, nju mogu sazvati oni članovi sportskog udruženja koji su tražili njeno sazivanje. Skupština se mora sazvati najkasnije u roku od 30 dana od momenta podnošenja urednog zahteva za održavanje skupštine sportskog udruženja.
Član
Sportsko udruženje sa više od 20 članova ima upravu, izabranu od strane skupštine udruženja, na način određen statutom.
Uprava sportskog udruženja (upravni odbor, predsedništvo, izvršni odbor i dr) ima najmanje tri člana.
Zastupnik sportskog udruženja može biti član uprave sportskog udruženja.
Odluke uprave sportskog udruženja donose se većinom glasova od ukupnog broja članova uprave, ako statutom sportskog udruženja nije utvrđena drugačija većina.
Član
Sportsko udruženje ima lice ovlašćeno za zastupanje sportskog udruženja (u daljem tekstu: zastupnik), izabrano odnosno imenovano na način utvrđen statutom.
Za zastupnika može biti određeno samo potpuno poslovno sposobno fizičko lice.
Zastupnik se stara i odgovara za zakonitost rada sportskog udruženja, organizuje i vodi aktivnosti i poslovanje sportskog udruženja, brine se o urednom vođenju propisanih evidencija i poslovnih knjiga, sprovodi odluke organa sportskog udruženja i ima u odnosu na zaposlene i radno angažovana lica u sportskom udruženju položaj, odnosno ovlašćenja direktora u pravnom licu, u skladu sa zakonom kojim se uređuje rad, ako ovim zakonom ili statutom nije drugačije određeno.
Odredbe statuta sportskog udruženja koje ograničavaju ovlašćenja zastupnika nemaju pravno dejstvo prema trećim licima.
Pravni poslovi koje zastupnik zaključi u ime i za račun sportskog udruženja obavezuju sportsko udruženje i ako nisu u okviru ciljeva sportskog udruženja, osim ako sportsko udruženje dokaže da je treće lice znalo da je taj posao izvan ciljeva sportskog udruženja ili je prema okolnostima slučaja moglo znati.
Član
Zastupnik je dužan da informiše organe sportskog udruženja o aktivnostima i delatnostima sportskog udruženja i njegovom finansijskom poslovanju.
Ukoliko organ sportskog udruženja, odnosno statutom određen broj članova sportskog udruženja zahteva, uz navođenje razloga, dobijanje podataka iz stava 1. ovog člana, zastupnik je dužan da im takve informacije saopšti najkasnije u roku od 15 dana od dana podnošenja zahteva.
Član
Sportsko udruženje sa više od 20 članova ima nadzorni odbor za kontrolu finansijskog poslovanja sportskog udruženja i godišnjeg završnog računa.
Sportsko udruženje može imati revizora sa nadzornim ovlašćenjima utvrđenim u skladu sa propisima o računovodstvu i reviziji.
Član
Statutom se mogu predvideti i drugi organi sportskog udruženja.
Skupština sportskog udruženja imenuje druge organe udruženja, ako statutom nije drugačije određeno.
Član organa sportskog udruženja može biti samo član udruženja.
Lica koja su osuđena za krivična dela protiv privrede, imovine i službene dužnosti, ne mogu vršiti funkcije zastupnika, likvidatora ili članova organa sportskog udruženja, dok traju pravne posledice osude.
Odluke organa sportskog udruženja unose se u knjigu odluka.
Član
Zastupnik i članovi organa sportskog udruženja dužni su da postupaju savesno, pažljivo i lojalno prema sportskom udruženju i da poštuju druge dužnosti utvrđene zakonom i opštim aktima sportskog udruženja.
Lica iz stava 1. ovog člana koja imaju lični interes ne smeju koristiti sportsko udruženje za lično bogaćenje, odnosno lične potrebe.
Zastupnik, zaposleni i članovi organa sportskog udruženja ne mogu direktno ili indirektno biti angažovani u drugoj konkurentskoj sportskoj organizaciji.
Lični interes u smislu stava 2. ovog člana postoji ako je član organa sportskog udruženja, odnosno zastupnik ili član njegove porodice (bračni drug, krvni srodnik u pravoj liniji i u pobočnoj liniji do drugog stepena srodstva, usvojitelj i usvojenik, srodnik po tazbini do prvog stepena srodstva, drugi članovi zajedničkog domaćinstva):
ugovorna strana u pravnom poslu sa sportskim udruženjem;
vlasnik ili na drugi način u poslovnom odnosu sa licem iz pravnog posla ili radnje koje zaključuje ugovor sa sportskim udruženjem ili koje ima finansijske interese u tom poslu ili radnji, po osnovu kojih se razumno može očekivati da utiču na postupanje člana organa, odnosno zastupnika, suprotno interesu sportskog udruženja;
pod kontrolnim uticajem strane iz pravnog posla ili radnje ili lica koje ima finansijski interes u pravnom poslu ili radnji, tako da se osnovano može očekivati da to utiče na postupanje člana organa, odnosno zastupnika, suprotno interesu sportskog udruženja.
Ugovor između zastupnika i sportskog udruženja može da se zaključi po odobrenju uprave sportskog udruženja ili drugog organa određenog statutom.
Povreda sukoba interesa i zabrane konkurencije iz st. 2. i 3. ovog člana daje sportskom udruženju pravo na naknadu štete i pravo da se poslovi koje lice izvrši za svoj račun priznaju kao poslovi izvršeni za račun sportskog udruženja.
Statutom sportskog udruženja uređuje se zastupanje udruženja u slučaju sukoba interesa između sportskog udruženja i zastupnika.
Član
Članovi organa sportskog udruženja odgovaraju solidarno za štetu koju svojom odlukom prouzrokuju sportskom udruženju, ako je ta odluka donesena grubom nepažnjom ili s namerom da se šteta prouzrokuje, osim ako prilikom donošenja odluke izdvoje svoje mišljenje i to se konstatuje u zapisniku.
Postupak za naknadu štete može se pokrenuti na osnovu odluke skupštine sportskog udruženja ili uprave sportskog udruženja, zastupnika, nadzornog odbora ako je obrazovan, ili jedne desetine članova, pod uslovom da skupština sportskog udruženja, na zahtev jednog od njih, ne pokrene postupak u roku od 30 dana od dana podnošenja zahteva, a u hitnim slučajevima i bez odlaganja. Odlukom sportskog udruženja može se odrediti posebni zastupnik sportskog udruženja za postupak za naknadu štete.
Ostvarena naknada štete pripada sportskom udruženju, a lice koje je podnelo tužbu ima pravo na naknadu troškova.
Opštim aktima ili odlukama organa sportskog udruženja ne može se usloviti ili zabraniti mogućnost podnošenja tužbe za naknadu štete.
Postupak po tužbi za naknadu štete ne može biti okončan vansudskim putem.
Pravo na podnošenje tužbe za naknadu štete zastareva u roku od tri godine od dana donošenja odluke kojom je prouzrokovana šteta sportskom udruženju.
Odredbe st. 1 – 6. ovog člana shodno se primenjuju i na radnje zastupnika, zastupnika ogranka sportskog udruženja i likvidatora, kojima je prouzrokovana šteta sportskom udruženju.
Član
Član organa sportskog udruženja, odnosno zastupnik nema pravo glasa na sednici organa sportskog udruženja kad se odlučuje o:
1) pokretanju spora ili odustajanju od spora protiv njega;
2) odobravanju poslova između njega i sportskog udruženja u slučaju sukoba interesa, odnosno postojanja ličnog interesa pri odlučivanju;
3) njegovoj odgovornosti ili razrešenju.
Član
Odluke kao pojedinačni akti organa, odnosno zastupnika ništave su ako su donete suprotno zakonu, sportskim pravilima ili opštem aktu sportskog udruženja.
Tužbu za utvrđenje ništavosti iz stava 1. ovog člana može podići, pred nadležnim sudom, član sportskog udruženja koji je pogođen osporenom odlukom, zastupnik udruženja ili organ udruženja protiv odluka drugih organa udruženja.
Tužbu iz stava 2. ovog člana ne može podići član organa sportskog udruženja koji je glasao za spornu odluku, osim ako je to učinio usled zablude, pretnje, prevare ili prinude.
Tužba iz stava 2. ovog člana ne može se podići ukoliko nisu iscrpljena sva pravna sredstva za pobijanje osporene odluke unutar sportskog udruženja ili nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza, ili ako je za rešavanje sporova između člana sportskog udruženja i sportskog udruženja utvrđena nadležnost sportske arbitraže, u skladu sa ovim zakonom.
Tužba iz stava 2. ovog člana ne može se podići ukoliko se odluka sportskog udruženja, odnosno nadležnog nacionalnog sportskog saveza temelji na konačnoj odluci odgovarajućeg međunarodnog sportskog saveza.
Utvrđivanje ništavosti odluke nema pravno dejstvo na pravne odnose sportskog udruženja sa trećim savesnim licima.
Tužba iz stava 2. ovog člana podnosi se nadležnom sudu u roku od 60 dana od dana kada je podnosilac tužbe saznao za razloge ništavosti odluke, ali se ne može podneti posle isteka roka od tri godine od dana donošenja odluke.
Upis u registar
Član
Sportska udruženja upisuju se u Registar udruženja, društava i saveza u oblasti sporta (u daljem tekstu: Registar), koji vodi opštinska, odnosno gradska uprava, odnosno Gradska uprava grada Beograda na čijoj se teritoriji nalazi sedište sportskog udruženja (u daljem tekstu: registarski organ), kao povereni posao. Povezivanje više lica iz člana 26. stav 2. ovog zakona ne upisuje se u Registar.
Ministarstvo vodi Jedinstvenu evidenciju udruženja, društava i saveza u oblasti sporta (u daljem tekstu: Jedinstvena evidencija).
Jedinstvena evidencija sadrži podatke o udruženjima, društvima i savezima u oblasti sporta, i to: naziv, sedište; adresa; datum osnivanja; grana sporta; pravna forma; ime i funkcija zastupnika; članstvo u savezima u oblasti sporta; šifra i opis pretežne privredne i druge delatnosti koja se neposredno obavlja; naziv registarskog organa i broj pod kojim je udruženje upisano u Registar.
Ministar bliže uređuje: obrazac prijave za upis u Registar i dokumentaciju koja se uz prijavu prilaže; način vođenja Registra; način vođenja Jedinstvene evidencije.
Ministarstvo obaveštava nadležni registarski organ i sportsko udruženje o broju pod kojim je sportsko udruženje upisano u Jedinstvenu evidenciju (broj jedinstvene evidencije).
Ministarstvo obezbeđuje javnu dostupnost podataka iz Jedinstvene evidencije – preko interneta.
Član
U Registar se upisuju osnivanje, prestanak, statusne promene i promene pravnog oblika sportskog udruženja, podaci u vezi sa likvidacijom sportskog udruženja i vođenjem stečajnog postupka nad sportskim udruženjem, kao i drugi podaci određeni zakonom.
Registracija sportskih udruženja zasniva se na načelima: javnosti, istinitosti i savesnosti, samostalnosti u rešavanju, efikasnosti, dostupnosti, ekonomičnosti i unosa podataka.
Registar sadrži podatke o sportskom udruženju, i to: naziv; skraćeni naziv, ako postoji; naziv na stranom jeziku, ako postoji; sedište; adresu; datum osnivanja; datum promena; granu sporta; vreme trajanja, ako je udruženje osnovano na određeno vreme; poslovno ime, pravnu formu, sedište i matični broj osnivača, ako je osnivač pravno lice, odnosno ime, adresu i jedinstveni matični broj osnivača ako je osnivač fizičko lice; ime, adresu i broj i zemlju izdavanja putne isprave, ako je osnivač strano fizičko lice; ime, adresu i jedinstveni matični broj, odnosno broj i zemlju izdavanja putne isprave zastupnika; funkciju zastupnika; podatke o ogranku sportskog udruženja i zastupniku ogranka; članstvo u savezima; prestanak i zabranu rada; šifru i opis pretežne privredne i druge delatnosti koja se neposredno obavlja; matični broj dodeljen od strane republičkog organa nadležnog za poslove statistike; poresko-identifikacioni broj (PIB); brojeve računa u bankama; statusne promene i promene pravnog oblika; podatke o likvidaciji i stečajnom postupku; broj i datum donošenja rešenja o upisu u Registar; jedinstveni evidencioni broj; broj pod kojim je udruženje upisano u Registar.
Registar pored podataka iz stava 3. ovog člana sadrži i dokumente na osnovu kojih je izvršena registracija.
Sportsko udruženje stiče svojstvo pravnog lica danom registrovanja osnivanja sportskog udruženja.
Član
Upis u Registar vrši se na osnovu registracione prijave.
Registraciona prijava sadrži podatke koji se upisuju u Registar.
Uz registracionu prijavu osnivanja sportskog udruženja prilaže se:
dokaz o identitetu osnivača (fotokopija lične karte ili pasoša fizičkog lica, odnosno izvod iz registra u kojem je registrovano pravno lice ili fotokopija rešenja o upisu u nadležni registar);
akt o osnivanju sportskog udruženja;
tri primerka statuta sportskog udruženja;
overen potpis zastupnika;
saglasnost na naziv sportskog udruženja u slučajevima propisanim ovim zakonom;
zapisnik sa osnivačke skupštine;
dokaz o uplaćenoj administrativnoj taksi.
Uz registracionu prijavu drugih podataka određenih zakonom i prijavu promene podataka koji se registruju u Registar, prilaže se dokumentacija propisana u skladu sa ovim zakonom i potvrda o uplaćenoj administrativnoj taksi.
Član
Registracionu prijavu podnosi zastupnik.
Registraciona prijava podnosi se registarskom organu u jednom primerku, neposredno ili poštom, u skladu sa zakonom.
O podnetoj registracionoj prijavi registarski organ izdaje potvrdu, sa evidentiranim vremenom podnošenja registracione prijave, brojem (oznakom) pod kojim je registraciona prijava zavedena, oznakom Registra, predmetom registracije, spiskom primljenih dokumenata i podatkom o visini naplaćene administrativne takse, s tim da ako je registraciona prijava dostavljena poštom, potvrda se, bez odlaganja, dostavlja podnosiocu prijave na poštansku adresu naznačenu u prijavi.
Registraciona prijava podnosi se na propisanom obrascu.
Registraciona prijava podnosi se na jeziku i pismu koji su u službenoj upotrebi u Republici Srbiji, a ako podnosilac registracione prijave želi da određene podatke iz naziva sportskog udruženja registruje i na stranom jeziku, uz registracionu prijavu dostavlja i prevod tih podataka, overen od stalnog sudskog tumača za taj jezik.
Dokumentacija koja se prilaže uz prijavu iz stava 1. ovog člana podnosi se u izvornom tekstu, odnosno overenom prepisu ili overenoj fotokopiji.
Podatak iz registracione prijave smatra se registrovanim danom donošenja rešenja kojim se zahtev iz registracione prijave usvaja.
Član
Registraciona prijava osnivanja sportskog udruženja podnosi se u roku od 30 dana od dana usvajanja osnivačkog akta.
Sportsko udruženje dužno je da registarskom organu prijavi svaku promenu podataka koji se upisuju u registar, u roku od 15 dana od dana nastale promene.
Na upis promena podataka u Registar shodno se primenjuju odredbe ovog zakona o upisu osnivanja sportskog udruženja u registar.
Član
Po prijemu registracione prijave registarski organ utvrđuje da li je:
nadležan za postupanje po registracionoj prijavi;
kao potpisnik registracione prijave naznačeno ovlašćeno lice;
uz registracionu prijavu priložena uredna dokumentacija propisana ovim zakonom;
uz registracionu prijavu priložen dokaz o uplati administrativne takse;
podatak koji je unet u registracionu prijavu istovetan sa podacima iz dokumentacije priložene uz prijavu;
registraciona prijava podneta u propisanom roku.
Član
Registarski organ rešava po registracionoj prijavi rešenjem.
Ako registarski organ utvrdi, u roku od pet dana od dana podnošenja registracione prijave, da nisu ispunjeni uslovi iz člana 61. ovog zakona, poziva podnosioca prijave da u roku od 30 dana otkloni utvrđene nedostatke.
Ako podnosilac prijave u ostavljenom roku ne otkloni nedostatke, registarski organ rešenjem odbacuje prijavu.
Rešenje iz stava 3. ovog člana sadrži obrazloženje u kojem se navode razlozi za odbacivanje registracione prijave, kao i uputstvo o pravnom sredstvu.
Član
Ako su ispunjeni uslovi za registraciju utvrđeni ovim zakonom, registarski organ, u roku od 30 dana od dana podnošenja uredne registracione prijave, donosi rešenje kojim se zahtev iz registracione prijave usvaja i registraciju bez odlaganja sprovodi u Registar.
Rešenje iz stava 1. ovog člana sadrži: datum upisa; redni broj iz Registra pod kojim je upis izvršen; naziv, sedište i adresu sportskog udruženja; lično ime, adresu i matični broj zastupnika.
Uz rešenje o upisu u Registar, sportskom udruženju se vraća i overeni primerak statuta.
Član
Na rešenje iz člana 62. stav 3. i člana 63. stav 1. ovog zakona podnosilac registracione prijave može, preko registarskog organa, izjaviti žalbu Ministarstvu, u roku od 15 dana od dana prijema tog akta.
Podnosilac registracione prijave se u žalbi ne može pozivati na podatke koje nije uneo u registracionu prijavu i dokumentaciju koju uz nju nije dostavio.
Ako registarski organ oceni da je žalba osnovana, može doneti novo rešenje kojim će zameniti pobijano rešenje i usvojiti zahtev iz registracione prijave.
Ako registarski organ oceni da žalba nije osnovana, odnosno ne donese rešenje iz stava 3. ovog člana, dužan je da bez odlaganja, a najkasnije u roku od osam dana od dana prijema žalbe, žalbu sa svim spisima predmeta dostavi Ministarstvu.
Ministarstvo je dužno da odluči po žalbi u roku od 30 dana od dana podnošenja žalbe.
Ministarstvo može:
odbaciti žalbu iz razloga predviđenih zakonom;
doneti novo rešenje kojim će zameniti pobijano rešenje i usvojiti zahtev iz registracione prijave i registarskom organu naložiti registraciju u Registar iz registracione prijave;
odbiti žalbu kao neosnovanu.
Rešenje Ministarstva je konačno i protiv njega se može pokrenuti upravni spor, u roku od 30 dana od dana dostavljanja rešenja.
Član
Registarski organ dostavlja rešenje o upisu Ministarstvu, republičkom organu nadležnom za poslove statistike i pokrajinskom organu uprave nadležnom za sport za sportska udruženja sa teritorije autonomne pokrajine, u roku od tri dana od dana donošenja rešenja.
Registarski organ dostavlja Ministarstvu, uz rešenje o upisu u Registar, izvod iz registra i statut sportskog udruženja.
Republički organ nadležan za poslove statistike određuje matični broj sportskog udruženja upisom u registar jedinica razvrstavanja (pravnih lica) i rešenje dostavlja registarskom organu, Ministarstvu i sportskom udruženju.
Član
Podaci upisani u Registar su javni.
Odluka o izmeni statuta sportskog udruženja kojom se menjaju podaci koji su upisani u Registar može da se primenjuje tek po upisu odgovarajućih podataka u Registar.
Svako može da se pouzda u tačnost podataka upisanih u Registar.
Sportsko udruženje odgovara za štetu koju pretrpi treće lice usled netačnosti podataka upisanih u Registar, ukoliko je sportsko udruženje krivo za netačnost podataka, osim ako je treće lice znalo ili moglo znati za netačnosti.
Član
Po zahtevu nadležnog organa ili zainteresovanog lica, registarski organ, najkasnije u roku od tri dana od dana prijema zahteva, izdaje:
izvod iz Registra o traženom podatku;
kopiju dokumenta na osnovu kojeg je izvršena registracija;
potvrdu da Registar ne sadrži traženi podatak koji je, u skladu sa ovim zakonom, predmet registracije.
Zahtev iz stava 1. ovog člana podnosi se na obrascu koji propisuje ministar. Uz zahtev se dostavlja i dokaz o uplati administrativne takse.
Član
Registracija osnivanja sportskog udruženja i registracija drugih podataka o sportskom udruženju ništava je:
ako osnivački akt nije sastavljen u propisanoj formi ili ne sadrži propisane elemente;
ako statut sportskog udruženja ne sadrži propisane elemente;
ako ne postoji poslovna sposobnost svih osnivača;
ako je broj osnivača manji od broja utvrđenog ovim zakonom;
ako su ciljevi i delatnost sportskog udruženja takve prirode da, u skladu sa ovim zakonom, nije reč o sportskom udruženju nego organizaciji za obavljanje sportske delatnosti;
ako se iz naziva sportskog udruženja ne vidi da je u pitanju sportska organizacija, odnosno ako naziv dovodi u zabludu u pogledu ciljeva sportskog udruženja ili o tome o kakvoj se vrsti pravnog lica radi;
ako naziv sportskog udruženja sadrži službeni naziv Republike Srbije ili teritorijalne jedinice ili ime ili deo imena fizičkog lica bez pribavljene saglasnosti u smislu člana 37. ovog zakona ili ako sadrži ime strane države ili međunarodne organizacije;
ako su u registracionoj prijavi navedeni neistiniti podaci;
ako je registracija izvršena na osnovu lažnog dokumenta (lažnog opšteg ili pojedinačnog akta), dokumenta izdatog u nezakonito sprovedenom postupku ili dokumenta sa neistinitim podacima;
ako je registracija izvršena na osnovu akta koji je ništav, odnosno poništen po odredbama ovog zakona.
Lice koje ima pravni interes da se utvrdi ništavost registracije može tražiti tužbom za utvrđenje da se utvrdi da je registracija podataka o sportskom udruženju, uključujući i registraciju njegovog osnivanja, ništava.
Ako je registracija podataka o sportskom udruženju ništava iz razloga iz stava 1. tačka 10) ovog člana, tužba za utvrđenje ništavosti registracije mora da sadrži i zahtev za utvrđenje ništavosti akta na osnovu kojeg je izvršen upis u Registar.
Po registracionoj prijavi lica iz stava 2. ovog člana, uz koju se dostavlja dokaz o pokretanju postupka za utvrđivanje ništavosti registracije, registarski organ će bez odlaganja u Registar registrovati postojanje spora iz stava 2. ovog člana.
Ako je osnov ništavosti registracije sportskog udruženja otklonjiv, nadležni sud posle pokretanja postupka određuje rok od najduže 90 dana za otklanjanje nedostataka i za to vreme zastaje sa postupkom.
Kad je presudom utvrđena ništavost registracije, sud je dužan da u roku od 15 dana od dana pravnosnažnosti dostavi presudu registarskom organu. Na osnovu te presude, registarski organ briše ništavu registraciju iz Registra.
Sportsko udruženje dužno je da u roku od 30 dana od dana pravnosnažnosti presude o utvrđenoj ništavosti registracije određenog podatka iz člana 57. stav 3. ovog zakona donese odgovarajuće odluke i u propisanom roku dostavi registarskom organu novu registracionu prijavu, a u protivnom prestaje da postoji.
Ako je pravnosnažnom presudom utvrđena ništavost registracije osnivanja, registarski organ u Registar upisuje ništavost registracije osnivanja i o tome, bez odlaganja, obaveštava sportsko udruženje, Ministarstvo i organ nadležan za pokretanje likvidacije, odnosno stečajnog postupka.
Član
Ništavost registracije nema pravno dejstvo na pravne poslove sportskog udruženja sa savesnim trećim licima.
Utvrđivanjem ništavosti registracije osnivanja sportskog udruženja osnivači sportskog udruženja postaju solidarno odgovorni za namirenje potraživanja poverilaca udruženja.
Imovina
Član
Sportsko udruženje može sticati sredstva i ostvarivati prihod od priloga osnivača, članarine, dobrovoljnih priloga, donacija i poklona (u novcu ili naturi), subvencija, nasleđa, kamata na uloge, zakupnine, dividendi, usluga, sponzorstva i drugih komercijalnih, marketinških, poslovnih i privrednih delatnosti i aktivnosti, u skladu sa zakonom.
Sredstva iz stava 1. ovog člana svojina su sportskog udruženja.
Član
Sportsko udruženje može osnovati privredno društvo ili drugo pravno lice, u skladu sa zakonom, radi pribavljanja sredstava potrebnih za ostvarivanje svojih sportskih ciljeva, pod sledećim uslovima:
1) da je delatnost u vezi sa njegovim sportskim ciljevima, utvrđenim statutom;
2) da je delatnost predviđena statutom;
3) da obavlja delatnost u prostoru koji ispunjava uslove u pogledu tehničke opremljenosti i bezbednosti i zdravlja na radu i da ispunjava druge propisane uslove za obavljanje delatnosti u skladu sa ovim zakonom;
4) da celokupnu neto dobit koristi za ostvarivanje svojih sportskih ciljeva.
Ispunjenost uslova iz stava 1. tačka 3) ovog člana utvrđuje nadležni organ u postupku redovnog inspekcijskog nadzora.
Ako je zakonom propisano da se određena delatnost iz stava 1. ovog člana može obavljati po dobijanju prethodne saglasnosti, dozvole ili drugog akta državnog organa ili institucije, sportsko udruženje može je obavljati tek po dobijanju odgovarajućeg akta.
Član
Sportsko udruženje vodi poslovne knjige i podnosi finansijske izveštaje u skladu sa propisima o računovodstvu i reviziji.
Član
Sportsko udruženje koje se takmiči u nacionalnom, odnosno profesionalnom sportskom takmičenju vodi poslovne knjige i podnosi finansijske izveštaje u skladu sa propisima o računovodstvu i reviziji koji se odnose na privredna društva.
Revizija finansijskih izveštaja sportskih udruženja iz stava 1. ovog člana vrši se u skladu sa propisima o računovodstvu i reviziji koji se odnose na privredna društva.
Član
Za svoje obaveze sportsko udruženje odgovara celokupnom svojom imovinom.
Članovi sportskog udruženja i organa sportskog udruženja solidarno odgovaraju sa sportskim udruženjem za obaveze sportskog udruženja ako postupaju sa imovinom sportskog udruženja kao da je u pitanju njihova imovina ili zloupotrebe sportsko udruženje kao formu za nezakonite ili prevarne ciljeve.
Član
Imovina sportskog udruženja može da se koristi jedino za ostvarivanje ciljeva utvrđenih statutom.
Imovina sportskog udruženja ne može se deliti njegovim članovima.
Neto dobit ostvarena obavljanjem delatnosti sportskog udruženja koristi se isključivo za ostvarivanje statutarnih ciljeva sportskog udruženja.
Odredbe st. 1 – 3. ovog člana ne odnose se na davanje članovima prigodnih nagrada i naknada opravdanih troškova nastalih ostvarivanjem statutarnih ciljeva sportskog udruženja (putni troškovi, dnevnice, troškovi prenoćišta i sl), ispunjavanje obaveza prema članovima ugovorenih u skladu sa ovim zakonom i isplatu zarada zaposlenih.
Član
Za slučaj prestanka sportskog udruženja kao primalac njegove imovine statutom se može odrediti samo domaća neprofitna organizacija u oblasti sporta.
Ako se u trenutku prestanka sportskog udruženja ne može postupiti na način određen zakonom i statutom za raspodelu imovine, ili ako je sportsko udruženje prestalo na osnovu odluke o zabrani rada, imovina postaje državna svojina koju koristi jedinica lokalne samouprave na čijoj je teritoriji bilo sedište sportskog udruženja i mora se upotrebiti u svrhe koje najviše odgovaraju ciljevima sportskog udruženja ili u druge sportske svrhe.
Ako jedinica lokalne samouprave nije u mogućnosti da obezbedi ispunjenost uslova iz stava 2. ovog člana, onda je korisnik imovine Republika Srbija.
Statusne promene
Član
Statusne promene sportskog udruženja jesu pripajanje, spajanje, podela i odvajanje.
Statusnom promenom sportsko udruženje prenosi celu svoju imovinu ili njen deo na jedno ili više postojećih ili novih sportskih udruženja, koja su njegovi opšti pravni sledbenici.
U istoj statusnoj promeni može da se kombinuje pripajanje, spajanje, podela i odvajanje.
U slučaju prestanka sportskog udruženja usled statusne promene, ne sprovodi se likvidacija.
Sportska udruženja koja učestvuju u ligaškim sportskim takmičenjima mogu vršiti statusne promene ako se statusnom promenom ne utiče na regularnost takmičenja i uz prethodnu saglasnost nadležnog granskog sportskog saveza.
Sporazum o zameni naziva između sportskih udruženja ne smatra se statusnom promenom, u skladu sa ovim zakonom.
Član
Svako sportsko udruženje koje učestvuje u statusnoj promeni sačinjava finansijski izveštaj prema stanju na dan donošenja odluke o spajanju, pripajanju, podeli i odvajanju, u skladu sa propisima o računovodstvu i reviziji.
Član
Pripajanjem se prenosi cela imovina jednog sportskog udruženja (pripojenik) na drugo sportsko udruženje (pripojilac), na osnovu ugovora o pripajanju.
Spajanjem se osniva novo sportsko udruženje, na koje se prenosi cela imovina dva ili više sportskih udruženja koja se spajaju (spojena sportska udruženja).
Član
Pripajanje jednog ili više sportskih udruženja drugom upisuje se u Registar sedišta sportskog udruženja koje je pripojilac.
Registarski organ dostavlja rešenje o upisu i registarskom organu koji je upisao osnivanje pripojenika.
Upisom pripajanja u Registar imovina pripojenika prelazi na sportsko udruženje pripojioca.
Na upis pripajanja shodno se primenjuju odredbe ovog zakona o upisu osnivanja sportskog udruženja.
Upisom pripajanja u nadležni Registar prestaju da postoje pripojena sportska udruženja.
Upisom pripajanja zaposleni i članovi pripojenika postaju zaposleni i članovi pripojioca.
Uz prijavu za upis pripajanja podnose se odluke skupština sportskih udruženja koja učestvuju u pripajanju – o prihvatanju zaključenja ugovora o pripajanju (u istovetnom tekstu), ugovor o pripajanju, rešenje o upisu u Registar sportskih udruženja koja se pripajaju, oglas o nameri pripajanja objavljen u sredstvu javnog informisanja i saglasnost nadležnog granskog sportskog saveza ako sportska udruženja učestvuju u ligaškom sportskom takmičenju.
Ministar utvrđuje listu sredstava javnog informisanja u kojima se može objaviti oglas o nameri pripajanja.
Član
Ugovor o pripajanju sadrži nazive i sedišta sportskih udruženja, odredbe u vezi sa prenosom imovine sportskog udruženja koje se pripaja (tačan opis delova imovine koji se prenose, pri čemu je dozvoljeno upućivanje na posebne isprave) i odredbe o pravima članova sportskog udruženja koje se pripaja.
Poverioci sportskih udruženja koja učestvuju u pripajanju mogu, u roku od 30 dana od dana objavljivanja oglasa o pokretanju postupka pripajanja, zahtevati obezbeđenje svojih potraživanja ili njihovu isplatu. Dovoljnim obezbeđenjem poverilaca smatra se izjava zastupnika sportskih udruženja koja učestvuju u pripajanju da će se imovinom tih sportskih udruženja upravljati odvojeno do namirenja poverilaca svakog sportskog udruženja posebno. U protivnom, nadležni sud može poništiti pripajanje na zahtev poverilaca.
Nacrt ugovora o pripajanju podleže reviziji jednog ili više revizora koga zajednički imenuju sportska udruženja koja učestvuju u pripajanju.
Revizor sastavlja pisani izveštaj o reviziji nacrta ugovora o pripajanju koji se podnosi sportskim udruženjima koja učestvuju u pripajanju u roku određenim aktom o imenovanju i koji sadrži naročito: obrazloženi prikaz svih važnih delova imovine i obaveza sportskih udruženja koja učestvuju u pripajanju; podatke o primenjenom metodu procene vrednosti svih sportskih udruženja koja učestvuju u pripajanju, razloge zbog kojih je primenjen taj metod; podatke o posebnim teškoćama u proceni vrednosti sportskih udruženja koja učestvuju u pripajanju, ako ih je bilo.
Skupštine sportskih udruženja ne mogu da donesu odluku o prihvatanju zaključenja ugovora o pripajanju pre nego što razmotre izveštaj revizora iz stava 4. ovog člana.
Član
Na spajanje sportskih udruženja shodno se primenjuju odredbe ovog zakona o pripajanju, a na novoosnovano sportsko udruženje – odredbe o sportskom udruženju pripojiocu.
Na osnivanje novog sportskog udruženja, nastalog spajanjem sportskih udruženja, shodno se primenjuju odredbe ovog zakona o osnivanju sportskog udruženja.
Upisom novog sportskog udruženja u Registar prestaju da postoje sportska udruženja koja su se spojila.
Upisom novog sportskog udruženja u Registar imovina spojenih sportskih udruženja prelazi na novo sportsko udruženje.
Zaposleni i članovi sportskih udruženja koja su se spojila postaju zaposleni i članovi novog sportskog udruženja.
Član
Podela sportskog udruženja jeste statusna promena kojom se sportsko udruženje deli na više sportskih udruženja, čime ono prestaje.
Odluka o podeli sportskog udruženja ima pravno dejstvo akta o osnivanju.
Podelom sportsko udruženje deli svoju imovinu na više delova koju prenosi na više sportskih udruženja. U podeli, delovi imovine sportskog udruženja koje se deli mogu da se: pripoje postojećem sportskom udruženju; spoje sa postojećim sportskim udruženjem uz osnivanje novog sportskog udruženja; osnuju kao nova sportska udruženja; neki pripoje jednom ili više postojećih sportskih udruženja, a drugi osnuju kao jedno ili više novih sportskih udruženja, sa ili bez spajanja sa postojećim udruženjima.
Odvajanje jeste statusna promena kojom se od sportskog udruženja odvaja njegov deo, a sportsko udruženje ostaje da postoji kao pravno lice. Odvajanjem sportsko udruženje prenosi jedan ili više delova svoje imovine na jedno ili više novih (odvajanje osnivanjem) ili postojećih sportskih udruženja (odvajanje pripajanjem).
Na podelu i odvajanje shodno se primenjuju odredbe ovog zakona o osnivanju, spajanju i pripajanju sportskih udruženja.
U slučaju podele ili odvajanja, za obaveze sportskog udruženja koje su postojale pre upisa podele, odnosno odvajanja u Registar, solidarno odgovara svako učestvujuće sportsko udruženje koje postoji nakon upisa podele, odnosno odvajanja.
Sportsko udruženje kome je prenesen deo imovine podelom ili odvajanjem, kao opšti pravni sledbenik, stupa u sve pravne odnose podeljenog sportskog udruženja, odnosno sportskog udruženja od kojeg je odvojen njegov deo, sa trećim licima, a u vezi sa prenesenim delom imovine.
Član
Sportska udruženja nastala podelom, odnosno odvajanjem upisuju se u Registar posle zaključenja ugovora o razgraničenju sredstava, prava i obaveza (deobni bilans). Deobnim bilansom regulišu se i pitanja vezana za status članova sportskog udruženja i zaposlenih.
Zastupnici sportskih udruženja koja učestvuju, odnosno nastaju u podeli ili odvajanju podnose prijavu za upis u Registar podele, odnosno odvajanja.
Sportsko udruženje prestaje upisom podele u Registar, bez sprovođenja likvidacije. Sportsko udruženje ne prestaje odvajanjem njegovog dela, već menja statut radi usklađivanja sa promenama koje su u vezi s odvajanjem.
Promene pravnog oblika (forme)
Član
Sportsko udruženje može promeniti pravni oblik samo u otvoreno akcionarsko društvo.
Akcionarsko društvo iz stava 1. ovog člana jeste pravni sledbenik sportskog udruženja čijom promenom pravnog oblika je nastalo, te preuzima sva prava i obaveze tog sportskog udruženja, kao i zaposlene.
Akcionarsko društvo iz stava 1. ovog člana dužno je da obavlja sportsku aktivnost i delatnost kao i sportsko udruženje čijom promenom pravnog oblika je nastalo.
Odluku o promeni pravnog oblika sportskog udruženja donosi skupština sportskog udruženja, većinom od ukupnog broja članova skupštine.
Na promenu pravnog oblika sportskog udruženja u akcionarsko društvo shodno se primenjuju propisi o privrednim društvima koji se odnose na osnivanje otvorenog akcionarskog društva.
Član
Sportsko udruženje, pre donošenja odluke o promeni pravnog oblika, procenom izvršenom od strane ovlašćenog procenjivača, koji ispunjava standarde i ima iskustvo za procenjivanje nematerijalnih ulaganja i nepokretnosti, u skladu sa propisima o računovodstvu i reviziji i odgovarajućim međunarodnim standardima, utvrđuje vrednost ukupnog kapitala i procenjeni kapital iskazuje u akcijama.
Pri utvrđivanju vrednosti ukupnog kapitala sportskog udruženja posebno se vrši vrednovanje nematerijalne sportske vrednosti sportskog udruženja, na osnovu: naziva, tradicije, sportskih uspeha u poslednjih 20 takmičarskih sezona, broja reprezentativaca, vrednosti sportista sa kojima udruženje ima ugovor, broja mladih sportista, takmičenja u kojima udruženje nastupa i dr.
Ministar nadležan za finansije, ministar nadležan za privredu i Ministar sporazumno bliže uređuju kriterijume za vrednovanje nematerijalne sportske vrednosti sportskog udruženja.
Ministar nadležan za privredu utvrđuje ovlašćene procenjivače iz stava 1. ovog člana.
Procena iz stava 1. ovog člana vrši se shodnom primenom propisa o proceni vrednosti društvenog, odnosno državnog kapitala i imovine, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
Ministarstvo nadležno za privredu daje saglasnost na procenu iz stava 1. ovog člana, po pribavljenom mišljenju Ministarstva i ministarstva nadležnog za finansije.
Član
Odluka o promeni pravnog oblika sportskog udruženja sadrži naročito: naziv, sedište i adresu sportskog udruženja koje menja pravni oblik; poslovno ime i sedište akcionarskog društva u koje se sportsko udruženje pretvara; broj akcija i njihovu nominalnu vrednost; ovlašćenje osnivačkoj skupštini da bira prve organe akcionarskog društva.
Javni poziv za upis akcija mora se objaviti najmanje 30 dana, a najviše 60 dana od dana donošenja odluke iz stava 1. ovog člana.
Rok za upis akcija ne može biti kraći od 15 ni duži od 60 dana.
Akcije sportskog udruženja upisuju se po nominalnoj vrednosti, utvrđenoj u odluci iz stava 1. ovog člana.
Za punovažna potraživanja od sportskog udruženja poverioci mogu upisati akcije akcionarskog društva u visini svojih potraživanja.
Ako je sportsko udruženje član sportskog društva, to sportsko društvo ima pravo na upis akcija bez naknade u visini od 15% ukupnog kapitala sportskog udruženja.
Sportsko udruženje dužno je da najkasnije sedam dana od donošenja odluke o promeni pravnog oblika pismenim putem obavesti svoje poverioce o mogućnosti da u roku za upis akcija mogu da pretvore svoja potraživanja u akcije.
Prilikom upisa akcija, pretvaranje potraživanja u akcije ima prednost u odnosu na upis akcija od strane drugih lica.
Postupak pretvaranja potraživanja u akcije bliže uređuje ministar nadležan za privredu.
Ministarstvo nadležno za privredu daje saglasnost na visinu potraživanja koja mogu biti pretvorena u akcije.
U slučaju kada je broj akcija koje se nude za upis manji od broja akcija koji je potreban za pretvaranje potraživanja u akcije, vrši se srazmerno umanjenje broja akcija koje se upisuju od strane poverilaca sportskog udruženja.
U slučaju kada je broj akcija koje preostanu nakon pretvaranja potraživanja u akcije manji od broja akcija koje se traže za upis od strane drugih lica, vrši se srazmerno umanjenje broja akcija koje se upisuju od strane tih lica.
Član
Upisom akcionarskog društva u registar privrednih subjekata zastupnik sportskog udruženja podnosi prijavu za brisanje sportskog udruženja iz Registra. Prijava se podnosi u roku od sedam dana od dana kada je akcionarsko društvo upisano u registar privrednih subjekata, a nadležni registarski organ briše sportsko udruženje iz Registra, s danom upisa akcionarskog društva u registar privrednih subjekata.
Član
Na registracionu prijavu za upis u registar privrednih subjekata promene pravnog oblika sportskog udruženja shodno se primenjuju odredbe zakona kojim se uređuje registracija privrednih subjekata, i to odredbe o registracionoj prijavi osnivanja akcionarskog društva.
Prestanak
Član
Sportsko udruženje prestaje:
1) ako se broj članova smanji ispod broja potrebnog za osnivanje, a nadležni organ udruženja ne donese odluku o prijemu novih članova u roku od 30 dana;
2) istekom vremena na koje je sportsko udruženje osnovano;
3) ako nadležni organ sportskog udruženja donese odluku o prestanku udruženja;
4) statusnom promenom koja vodi prestanku udruženja i promenom pravnog oblika udruženja;
5) ako se utvrdi da je istekao mandat zastupniku ili upravi sportskog udruženja a da duže od godinu dana od dana isteka mandata nije izabran, u skladu sa statutom, novi zastupnik, odnosno uprava, ili ako je proteklo dvostruko više vremena od vremena utvrđenog statutom za održavanje sednice skupštine, a ona nije održana;
6) ako mu je izrečena mera zabrane obavljanja sportskih aktivnosti i delatnosti zbog toga što ne ispunjava uslove za njihovo obavljanje, a u roku određenom u izrečenoj meri ne ispuni te uslove;
7) ako je pravnosnažnom odlukom nadležnog suda utvrđeno da je registracija osnivanja sportskog udruženja bila ništava;
8) ako mu je zabranjen rad;
9) u drugim slučajevima utvrđenim zakonom, osnivačkim aktom ili statutom sportskog udruženja koji su navedeni kao osnov za prestanak udruženja;
10) stečajem (bankrotstvom).
Sportsko udruženje prestaje brisanjem iz Registra.
U slučajevima iz stava 1. tač. 1) – 3) i 5) – 9) ovog člana sprovodi se likvidacija sportskog udruženja, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
O brisanju iz Registra donosi se rešenje koje je konačno u upravnom postupku. Protiv rešenja o brisanju iz Registra može se pokrenuti upravni spor.
Član
Likvidacija sportskog udruženja sprovodi se kada sportsko udruženje ima dovoljno finansijskih sredstava za pokriće svih svojih obaveza.
Na sprovođenje likvidacije sportskog udruženja shodno se primenjuju odredbe zakona kojim se uređuje likvidacija privrednih društava, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
Tokom likvidacije prestaju ovlašćenja organa sportskog udruženja, ako zakonom nije drugačije određeno.
Član
Odluku o pokretanju likvidacije sportskog udruženja u slučajevima iz člana 90. stav 1. tač. 1) – 3) ovog zakona donosi skupština sportskog udruženja.
Ako odluka iz stava 1. ovog člana ne bude doneta iako su se stekli uslovi za njeno donošenje, zastupnik sportskog udruženja dužan je da o tome obavesti registarski organ bez odlaganja.
U slučajevima iz člana 90. stav 1. tač. 5) – 9) ovog zakona i u slučaju iz stava 2. ovog člana, kao i u slučaju kada zastupnik ne obavesti registarski organ o tome da su se stekli uslovi za sprovođenje likvidacije, registarski organ, po službenoj dužnosti ili na predlog sportskog inspektora ili lica koje ima pravni interes, u roku od tri dana od dana prijema obaveštenja, odnosno od saznanja za ispunjenost uslova za sprovođenje likvidacije rešenjem utvrđuje ispunjenost uslova za prestanak sportskog udruženja i pokreće likvidaciju.
Protiv rešenja iz stava 3. ovog člana može se izjaviti žalba Ministarstvu, u roku od osam dana od dana dostavljanja.
Odluka, odnosno rešenje o pokretanju likvidacije upisuje se u Registar.
Odluka, odnosno rešenje o pokretanju likvidacije sportskog udruženja objavljuje se u sredstvu javnog informisanja iz člana 80. stav 8. ovog zakona, u roku od pet dana od dana donošenja, s pozivom poveriocima da u roku od 30 dana prijave svoja potraživanja.
Dejstvo otvaranja likvidacije nastupa objavom odluke, odnosno rešenja o pokretanju likvidacije.
U nazivu sportskog udruženja upisuje se oznaka „u likvidaciji”.
Član
U postupku likvidacije poslove sportskog udruženja vodi zastupnik sportskog udruženja kao likvidacioni upravnik, ako udruženje ne imenuje drugo lice ili nadležni sud iz opravdanih razloga, na predlog lica koje ima pravni interes, ne imenuje drugog likvidacionog upravnika.
Imenovanje ili razrešenje likvidacionog upravnika upisuje se u Registar.
Član
Sa imovinom sportskog udruženja koja preostane posle namirenja poverilaca likvidacioni upravnik postupa na način predviđen zakonom i statutom sportskog udruženja.
Finansijski izveštaj sastavljen sa danom završetka likvidacije i izveštaj o sprovođenju likvidacije odobrava skupština sportskog udruženja, a ako se skupština udruženja ne sastane ili ne održi zbog nedostatka kvoruma, likvidacioni upravnik završava postupak likvidacije i bez odobrenja.
Posle okončanja likvidacije sportskog udruženja, likvidacioni upravnik bez odlaganja podnosi prijavu za brisanje sportskog udruženja iz Registra.
Član
Lice koje je primilo imovinu sportskog udruženja iz likvidacionog ostatka odgovara do visine primljenog iznosa za eventualne neizmirene obaveze sportskog udruženja u likvidacionom postupku.
Član
Nad sportskim udruženjem koje je nesposobno za plaćanje sprovodi se stečajni postupak.
Na upis u Registar podataka koji se odnose na stečaj sportskog udruženja shodno se primenjuju odredbe zakona kojim se uređuje stečajni postupak, i to odredbe o upisu u nadležni registar odluka iz stečajnog postupka.
Ako je nad sportskim udruženjem sproveden stečajni postupak, organ koji je taj postupak sproveo, u roku od 15 dana od dana okončanja postupka, dostavlja registarskom organu dokaz o tome, a registarski organ po službenoj dužnosti sprovodi brisanje udruženja iz Registra.
Član
Zabranjeno je, u skladu sa Ustavom, delovanje sportskog udruženja usmereno na nasilno rušenje ustavnog poretka, kršenje zajemčenih ljudskih ili manjinskih prava, ili izazivanje rasne, nacionalne ili verske mržnje.
Odluku o zabrani rada sportskog udruženja čije je delovanje suprotno odredbi stava 1. ovog člana donosi Ustavni sud.
Zabrana rada sportskog saveza odnosi se i na ona sportska udruženja u njegovom članstvu koja su izričito bila obuhvaćena odlukom o zabrani rada.
Zabrana rada sportskog udruženja odnosi se i na sve delove udruženja.
Simboli vizuelnog identiteta i druge oznake sportskog udruženja kome je zabranjen rad ne smeju se javno upotrebljavati.
Odredbe st. 1 – 5. ovog člana shodno se primenjuju i na zabranu rada povezivanja više lica iz člana 26. stav 2. ovog zakona.
Član
Sportske organizacije mogu se, radi uređivanja i ostvarivanja zajedničkih ciljeva i interesa, kao i zajedničkog nastupanja u oblasti sporta, udruživati u sportska društva.
Sportsko društvo je nosilac prava na zajednički naziv i zajedničke simbole, ako statutom sportskog društva nije drugačije određeno.
Na osnivanje, upis u Registar, obavljanje sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti, rešavanje sporova, odgovornost, kao i na druga pitanja u vezi sa radom sportskih društava, shodno se primenjuju odredbe ovog zakona koje se odnose na sportska udruženja, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
Član
Sportske organizacije, teritorijalni granski sportski savezi, samostalni profesionalni sportisti i stručna udruženja u određenoj grani sporta mogu se, radi uređivanja pitanja od zajedničkog interesa, zajedničkog reprezentovanja, uređivanja pitanja organizovanja takmičenja i statusa sportista u određenoj grani sporta, odnosno oblasti sporta, udruživati u granske sportske saveze za jednu ili više sportskih grana (nacionalni, pokrajinski, gradski, opštinski).
Sportske organizacije iz stava 1. ovog člana moraju biti upisane u nadležni registar.
Granski sportski savez koji brojem okupljenih članova, sportskim i društvenim položajem ili drugim okolnostima ima faktički monopol nad obavljanjem sportskih aktivnosti ili na drugi način ima dominantan položaj u određenoj sportskoj grani – dužan je da primi u članstvo lica iz stava 1. ovog člana koja ispunjavaju uslove određene statutom saveza za prijem u članstvo.
Sportske organizacije koje okupljaju lica s invaliditetom mogu se udruživati po sportskim granama i po kategorijama invaliditeta koje priznaje Međunarodni paraolimpijski komitet.
Član
Na osnivanje, upis u registar, obavljanje sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti, rešavanje sporova, odgovornost, zabranu diskriminacije, kao i na druga pitanja u vezi sa radom granskih sportskih saveza, shodno se primenjuju odredbe ovog zakona koje se odnose na sportska udruženja. Po prijemu registracione prijave registarski organ utvrđuje da li je pod istim nazivom registrovan drugi granski sportski savez, odnosno da li je pod istim nazivom podneta ranija prijava drugog granskog sportskog saveza. Registracija osnivanja granskog sportskog saveza i registracija drugih podataka o granskom sportskom savezu ništava je ako je pod istim nazivom ranije već upisan u Registar drugi granski sportski savez ili ako se naziv granskog sportskog saveza jasno ne razlikuje od naziva drugog sportskog saveza već upisanog u Registar.
Nacionalni granski sportski savezi upisuju se u Registar nacionalnih sportskih saveza koji vodi Ministarstvo.
Pokrajinski granski sportski savezi upisuju se u Registar pokrajinskih sportskih saveza, koji vodi pokrajinski organ uprave nadležan za sport, kao povereni posao.
Protiv rešenja o upisu u registar iz stava 3. ovog člana, odnosno o odbacivanju prijave za upis u taj registar, može se izjaviti žalba Ministarstvu, u roku od 15 dana od dana dostavljanja rešenja.
Rešenje o upisu u registar iz stava 3. ovog člana, izvod iz registra, kao i statut saveza, dostavlja se Ministarstvu radi upisa u Jedinstvenu evidenciju i republičkom organu nadležnom za poslove statistike, u roku od tri dana od dana donošenja rešenja.
Odredbe člana 56. st. 3 – 6. i člana 57. ovog zakona shodno se primenjuju i na Registar nacionalnih sportskih saveza i na Registar pokrajinskih sportskih saveza.
Član
Nacionalni granski sportski savez jeste najviši oblik udruživanja u Republici Srbiji u odgovarajućoj grani sporta.
Nacionalni granski sportski savezi osnivaju se prvenstveno s ciljem: razvoja sportske grane, odnosno sportskih aktivnosti i delatnosti u području svog delovanja; usklađivanja aktivnosti svojih članova; reprezentovanja nacionalnog sporta u području svog delovanja; stvaranja uslova za postizanje vrhunskih sportskih rezultata; učešća u unapređenju stručnog rada sportskih stručnjaka; podsticanja bavljenja sportom, posebno dece i omladine, u svom području delovanja; organizovanja i vođenja sportskih takmičenja.
Nacionalni granski sportski savez koji okuplja više od polovine registrovanih sportskih organizacija vrši funkciju reprezentativnog udruženja poslodavaca u pogledu ovlašćenja za zaključenje posebnog kolektivnog ugovora za granu sporta za koju je nadležan, u skladu sa zakonom.
Član
Nadležni nacionalni granski sportski savez utvrđuje sportska pravila u odgovarajućoj grani sporta.
Sportskim pravilima iz stava 1. ovog člana utvrđuje se:
sistem, propozicije, pravila i kalendar takmičenja, uključujući i određivanje profesionalnih liga;
pravila za organizovanje sportskih takmičenja;
uslovi i kriterijumi za učešće na sportskim takmičenjima i postupak utvrđivanja njihove ispunjenosti;
uslovi i kriterijumi za učešće na nacionalnom ligaškom sportskom takmičenju, odnosno profesionalnom sportskom takmičenju i postupak utvrđivanja njihove ispunjenosti (licenciranje);
bliži uslovi iz člana 24. stav 1. ovog zakona;
način i postupak registrovanja ugovora između sportiste i sportske organizacije;
uslovi za organizovanje i učešće sportskih organizacija u takmičenjima za područje više država ili više regiona različitih država;
uslovi i način registrovanja sportista i sportskih trenera za sportsku organizaciju, uključujući i registrovanje stranih sportista;
mere za sprečavanje negativnih pojava u sportu (doping, nasilje i nedolično ponašanje, lažiranje sportskih rezultata, rasizam i šovinizam);
medicinska zaštita sportista;
disciplinski postupak i disciplinske kazne;
status sportista i prelasci sportista u domaće i inostrane sportske organizacije, uključujući ustupanje sportista između sportskih organizacija;
uslovi za vršenje posredovanja u prelascima sportista iz jedne u drugu sportsku organizaciju;
status sudija, suđenje na takmičenjima i status drugih službenih lica na takmičenjima;
obavljanje stručnog rada u sportskim organizacijama;
druga pitanja utvrđena zakonom.
Nadležni nacionalni granski sportski savez dužan je da u roku od 15 dana od dana stupanja na snagu sportskih pravila iz stava 1. ovog člana dostavi primerak tih pravila Ministarstvu.
Član
Na međunarodne granske sportske saveze koji imaju sedište na teritoriji Republike Srbije shodno se primenjuju odredbe ovog zakona koje se odnose na nacionalne granske sportske saveze.
Član
Sportske organizacije i granski sportski savezi mogu se radi uređivanja i ostvarivanja sportskih pitanja od zajedničkog interesa udruživati u sportske saveze, odnosno saveze sportova za određenu teritoriju (Republiku Srbiju, autonomnu pokrajinu, jedinicu lokalne samouprave).
U teritorijalne sportske saveze iz stava 1. ovog člana mogu se udruživati i druge zainteresovane organizacije, u skladu sa statutom saveza.
Na osnivanje, upis u registar i obavljanje sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti, kao i na druga pitanja u vezi sa radom teritorijalnog sportskog saveza, shodno se primenjuju odredbe ovog zakona koje se odnose na sportska udruženja, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
Teritorijalni sportski savez za teritoriju Republike Srbije osniva se radi ostvarivanja zajedničkog interesa u oblasti sporta na nivou Republike Srbije.
Sportski savez Srbije kao teritorijalni sportski savez iz stava 4. ovog člana i drugi teritorijalni sportski savezi osnovani za teritoriju Republike Srbije upisuju se u Registar nacionalnih sportskih saveza, a pokrajinski sportski savez u Registar pokrajinskih sportskih saveza.
Član
Olimpijski komitet Srbije jeste organizacija u oblasti sporta, obrazovana u skladu sa Olimpijskom poveljom i priznata od strane Međunarodnog olimpijskog komiteta.
Olimpijski komitet Srbije svoje aktivnosti obavlja u skladu sa načelima olimpijskog pokreta i Olimpijskom poveljom Međunarodnog olimpijskog komiteta.
Na osnivanje, upis u registar i obavljanje sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti, kao i na druga pitanja u vezi sa radom i programima Olimpijskog komiteta Srbije, shodno se primenjuju odredbe ovog zakona koje se odnose na nacionalne granske sportske saveze, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
Odredbe st. 1 – 3. ovog člana shodno se primenjuju i na Paraolimpijski komitet Srbije.
Reči „olimpijski” i „olimpijada”, samostalno ili u međusobnoj vezi, kao i odgovarajuće reči ili grupe reči u stranom jeziku, mogu biti korišćene u nazivu, odnosno poslovnom imenu neke organizacije ili za označavanje određene sportske priredbe samo uz saglasnost Olimpijskog komiteta Srbije.
Član
Sportski stručnjaci i stručnjaci u sportu mogu se radi uređivanja i ostvarivanja stručnih sportskih pitanja od zajedničkog interesa udruživati u stručna sportska udruženja (udruženja trenera, sudija i dr.).
Sportske organizacije, sportska društva, sportski savezi i druga pravna i fizička lica mogu radi ostvarivanja zajedničkih ciljeva i interesa u oblasti sporta osnivati i druga udruženja (organizacioni odbori, udruženja navijača i dr.) i saveze u oblasti sporta.
Na osnivanje, upis u registar i obavljanje sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti, kao i na druga pitanja u vezi sa radom udruženja i saveza iz st. 1. i 2. ovog člana, shodno se primenjuju odredbe ovog zakona koje se odnose na sportska udruženja.
Član
Organizaciju za obavljanje sportske delatnosti može osnovati fizičko ili pravno lice u obliku privrednog društva, a fizička lica i u odgovarajućem obliku obavljanja preduzetništva, u skladu sa zakonom.
Rešenje o upisu u odgovarajući registar organizacije za obavljanje sportske delatnosti, odnosno o upisu promene podataka u registar, kao i izvod iz registra i statut, odnosno osnivački akt organizacije, registarski organ dostavlja Ministarstvu, u roku od tri dana od dana donošenja rešenja.
Organizacija za obavljanje sportske delatnosti ne može u nazivu imati reč „klub” i reč „savez”.
Organizacije koje ne učestvuju u sportskim takmičenjima i kojima je osnovna delatnost sportsko podučavanje i sportsko usavršavanje (škole fudbala, škole tenisa i sl.) ili omogućavanje sportskog vežbanja (fitnes centri i sl.) mogu se osnovati samo u skladu sa stavom 1. ovog člana.
Član
Organizacija za obavljanje sportske delatnosti može obavljati delatnost ako ima obezbeđen odgovarajući prostor, odnosno objekat, odgovarajuću opremu, odgovarajuće sportske stručnjake u zavisnosti od vrste delatnosti, ako ispunjava uslove u pogledu bezbednosti u obavljanju delatnosti, uključujući i potrebne akte (pravila o redu i sl.), a pravno lice – i ako ima odgovarajuću unutrašnju organizaciju, odnosno službe.
Ministar propisuje bliže uslove iz stava 1. ovog člana.
Ispunjenost uslova iz stava 1. ovog člana proverava nadležni sportski inspektor u postupku redovnog inspekcijskog nadzora.
Na povredu konkurencije pri obavljanju sportskih delatnosti shodno se primenjuju propisi kojima se uređuje zaštita konkurencije, osim ako to nije suprotno samoj prirodi sportskih aktivnosti i delatnosti.
Član
Sportski centri, u smislu ovog zakona, jesu organizacije za obavljanje različitih sportskih delatnosti koje imaju:
zatvorene sportske objekte u površini većoj od 5.000 m2;
više od 20 zaposlenih;
ukupan godišnji prihod veći od 200.000 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu Narodne banke Srbije.
Sportski kampovi, u smislu ovog zakona, jesu organizacije za obavljanje sportskih delatnosti u vezi sa organizovanjem sportskih priprema.
Član
Preduzetnik koji se bavi stručnim radom u oblasti sporta mora imati odgovarajuće sportsko zvanje u skladu sa ovim zakonom.
Ministar uređuje za koje sportske delatnosti preduzetniku nije potreban poseban prostor, oprema i kadrovi.
Na samostalno obavljanje sportske delatnosti primenjuju se propisi kojima se uređuje preduzetništvo, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
Član
Organizacija za obavljanje sportskih delatnosti može se baviti poslovima posredovanja prilikom prelaska sportiste iz jedne u drugu sportsku organizaciju ukoliko ima angažovano lice sa zvanjem sportskog menadžera i ako ima licencu izdatu od strane nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza.
Nadležni nacionalni granski sportski savez utvrđuje uslove i postupak za sticanje licence iz stava 1. ovog člana.
Ministar daje saglasnost na akt iz stava 2. ovog člana.
Nadležni nacionalni granski sportski savez izdaje licence i obaveštava Ministarstvo o svakom izdavanju licence, u roku od 15 dana od dana izdavanja.
Član
Republički zavod za sport (u daljem tekstu: Republički zavod) jeste ustanova koja obavlja delatnost radi razvoja stručnog rada i zadovoljavanja stručnih potreba u oblasti sporta.
Delatnost Republičkog zavoda obuhvata:
periodična testiranja (eurofit testovi), odnosno praćenje stanja fizičkih sposobnosti
dece, omladine i odraslih;
kontrolu treniranosti perspektivnih i vrhunskih sportista i stručno-savetodavnu pomoć tim sportistima i sportskim stručnjacima;
učešće u pripremi akata za bliže uređenje sadržaja i načina vođenja matičnih evidencija u oblasti sporta;
vođenje matičnih evidencija u oblasti sporta (prikupljanje podataka i obrada) i periodično objavljivanje i publikovanje zbirnih podataka iz matičnih evidencija;
obavlja nadzor nad stručnim radom u oblasti sporta, preko istaknutih sportskih stručnjaka (stručni sportski nadzornici);
vrši rangiranje sportista i sportova u skladu sa nacionalnom kategorizacijom;
propagandnu, izdavačku i istraživačko-razvojnu delatnost u oblasti sporta;
organizacionu i stručnu pomoć organizacijama koje realizuju programe kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta;
evaluaciju zdravstvenog stanja sportista;
procenu zdravstvene sposobnosti sportista takmičara, osim utvrđivanja zdravstvene sposobnosti iz člana 16. ovog zakona;
stručno usavršavanje sportskih stručnjaka;
davanje predloga za poboljšanje stanja u sportu u Republici Srbiji;
savetovanje pri planiranju, izgradnji i rekonstrukciji sportskih objekata od značaja za Republiku Srbiju;
organizaciju i realizaciju završnih priprema vrhunskih i perspektivnih sportista.
Republički zavod može obavljati i druge poslove, u skladu sa Statutom.
Na Statut Republičkog zavoda saglasnost daje Vlada, a na opšti akt kojim se uređuje organizacija i sistematizacija radnih mesta u Republičkom zavodu saglasnost daje ministar.
Republički zavod obavlja poslove iz stava 2. tačka 9) ovog člana ukoliko ispunjava uslove propisane zakonom kojim se uređuje zdravstvena zaštita.
Poslovi iz stava 2. tač. 4)-6) ovog člana obavljaju se kao povereni poslovi.
Član
Organi Republičkog zavoda jesu: direktor i upravni odbor.
Upravni odbor Republičkog zavoda ima pet članova, od kojih dva predstavnika Ministarstva, dva predstavnika istaknutih stručnjaka iz oblasti sporta koje predlaže Ministarstvo i jednog predstavnika Republičkog zavoda.
Za člana upravnog odbora može biti imenovano samo lice koje ima visoko obrazovanje, a za direktora lice koje ima visoko obrazovanje i istaknuti je stručnjak u oblasti koja je od značaja i u vezi sa delatnošću Republikog zavoda, utvrđenu ovim zakonom.
Upravni odbor Republičkog zavoda odlučuje većinom glasova od ukupnog broja članova upravnog odbora.
Direktora, predsednika i članove upravnog odbora Republičkog zavoda imenuje i razrešava Vlada.
Nadzor nad zakonitošću rada Republičkog zavoda vrši Ministarstvo.
Član
Na organizaciju i rad Republičkog zavoda primenjuju se propisi o javnim službama, ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
Član
Radi ostvarivanja društveno korisnih ciljeva u oblasti sporta mogu se osnivati sportske zadužbine, fondacije i fondovi.
Republika Srbija može da osnuje Nacionalnu sportsku fondaciju, a odluku o osnivanju donosi Vlada.
Sredstva Nacionalne sportske fondacije koriste se za ostvarivanje opšteg interesa iz oblasti sporta.
Nacionalna sportska fondacija pribavlja sredstva za svoj rad iz budžeta Republike Srbije, od priloga donatora, sponzorstva i drugih izvora, u skladu sa zakonom.
Na osnivanje i rad sportskih zadužbina, fondacija i fondova primenjuju se propisi o zadužbinama, fondacijama i fondovima.
IV. KATEGORIZACIJE U OBLASTI SPORTA
Član
Nacionalnom kategorizacijom sportova utvrđuju se kriterijumi za kategorisanje i određuje rang sportskih grana, na osnovu ostvarenih rezultata, nacionalne i međunarodne tradicije, nacionalne i međunarodne medijske zastupljenosti i popularnosti, zdravstvenog, socijalnog i drugog uticaja na učesnike, finansijskog značaja i finansijske samostalnosti, reklamne atraktivnosti, pristupačnosti pojedinih sportskih grana i drugih značajnih faktora.
Nacionalnom kategorizacijom sportista utvrđuju se kriterijumi i merila za rangiranje sportista, na osnovu rezultata, uzrasta, pola i nacionalne kategorizacije sportova, i uređuje način dodeljivanja odgovarajuće kategorije – sportskog statusa (status vrhunskog sportiste, status perspektivnog sportiste i dr.).
Nacionalna kategorizacija sportista sadrži i kategorizaciju sportista sa invaliditetom.
Nacionalnom kategorizacijom sportskih stručnjaka utvrđuju se kriterijumi i merila za rangiranje sportskih stručnjaka, na osnovu kvaliteta rada, ostvarenih rezultata, stepena stručnosti i nacionalne kategorizacije sportova, i uređuje način dodeljivanja odgovarajućeg ranga – sportskog statusa.
Ministar utvrđuje kriterijume kategorizacije sportova, sportista i sportskih stručnjaka, a po pribavljenom mišljenju Olimpijskog komiteta Srbije, Paraolimpijskog komiteta Srbije, Sportskog saveza Srbije i nacionalnih granskih sportskih saveza i kategorizacije iz st. 1 – 4. ovog člana.
Organizacije i pojedinci u oblasti sporta dužni su da sarađuju sa Ministarstvom u utvrđivanju kategorizacija iz st. 1 – 4. ovog člana.
Član
Nacionalne kategorizacije sportova, sportista i sportskih stručnjaka utvrđuju se za period od dve godine.
Na osnovu kategorizacija iz stava 1. ovog člana, Republički zavod vrši jedanput godišnje, na početku godine, rangiranje – dodelu sportskog statusa, na predlog zainteresovanih sportista i sportskih stručnjaka i njihovih sportskih organizacija ili nacionalnih granskih sportskih saveza.
Na odluku o rangiranju – dodeli sportskog statusa, sportista, odnosno sportski stručnjak i organizacija koja je podnela predlog za rangiranje može uložiti žalbu ministru, u roku od sedam dana od dana dostavljanja odluke.
Sportski status može steći lice koje je državljanin Republike Srbije.
Član
Autonomna pokrajina i jedinice lokalne samouprave mogu utvrđivati kategorizacije sportova, sportista i sportskih stručnjaka za svoju teritoriju, polazeći od utvrđenih nacionalnih kategorizacija.
Član
Sportske priredbe organizuju se u obliku sportskih manifestacija (festivali, susreti, smotre, igre i sl) i sportskih takmičenja.
Organizovanjem sportskih priredbi mogu se baviti sportske organizacije, savezi i druga lica pod uslovima utvrđenim zakonom i sportskim pravilima.
Član
Organizator je obavezan da:
osigura nesmetano i bezbedno održavanje sportske priredbe;
preduzme mere koje omogućavaju predupređenje rizika nastanka štete za sportiste, gledaoce i druge učesnike sportske priredbe i treća lica (upozorenja, isticanje zabrana, davanje obaveštenja i uputstava i sl.), kao i mere kojima se na povećane rizike utiče (bezbednost sportskog objekta, ispravnost i adekvatnost instalirane i druge opreme, obezbeđenje hitne medicinske pomoći, odvijanje manifestacije u skladu sa propozicijama i dr);
preduzme potrebne bezbednosne mere za sprečavanje nasilja i nedoličnog ponašanja na sportskim priredbama, u skladu sa zakonom i sportskim pravilima;
preduzme potrebne mere za sprečavanje dopinga na sportskoj priredbi, u skladu sa zakonom i sportskim pravilima;
prijavi održavanje sportske priredbe u skladu sa propisima kojima se uređuje javno okupljanje građana.
Organizator odgovara za štetu koja nastane sportistima, gledaocima i drugim učesnicima sportske priredbe i trećim licima zbog nepoštovanja obaveza iz stava 1. ovog člana, u skladu sa opštim pravilima o odgovornosti za prouzrokovanu štetu.
Nadležni nacionalni granski sportski savez koji je dao saglasnost, odnosno dozvolu ili naložio da se određena sportska priredba održi iako nisu bili ispunjeni svi propisani uslovi, solidarno je odgovoran sa organizatorom za štetu koju na sportskoj priredbi pretrpi neko od učesnika sportske priredbe ili treće lice usled propusta u organizaciji.
Sportska priredba koja se na teritoriji Republike Srbije organizuje pod rukovodstvom međunarodnog sportskog saveza organizuje se i sprovodi u skladu sa ovim zakonom i sportskim pravilima tog saveza.
Član
Sportska priredba može da se organizuje ukoliko organizator ima obezbeđen odgovarajući objekat, odnosno prostor, opremu, stručne i druge radnike i ako ispunjava druge uslove u skladu sa zakonom i sportskim pravilima.
Sportisti, sportske organizacije, sportski treneri, sportske sudije, sportski delegati, odnosno druga stručna i službena lica mogu da učestvuju na sportskoj priredbi ako ispunjavaju uslove utvrđene ovim zakonom i sportskim pravilima.
Sudije, delegati, poverenici i druga službena lica mogu dobijati naknadu troškova i naknadu za obavljanje svojih dužnosti, u skladu sa pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza.
U ekipama sportskih organizacija na sportskim takmičenjima koje je nadležni nacionalni granski sportski savez označio kao amaterska takmičenja može nastupiti najviše 20% sportista sa statusom profesionalnih sportista.
U ekipama sportskih organizacija na profesionalnim sportskim takmičenjima mogu nastupati samo profesionalni sportisti.
Zabranjeno je organizovanje bilo koje sportske priredbe koja se temelji na tzv. slobodnom borenju dva ili više lica (borbe u kavezu i sl), kao i učešće u takvoj priredbi.
Član
Na nacionalnim ligaškim sportskim takmičenjima i profesionalnim sportskim takmičenjima u određenoj sportskoj sezoni mogu da učestvuju samo sportske organizacije koje su dobile licencu za sezonu.
Licencu iz stava 1. ovog člana može dobiti sportska organizacija koja ispunjava propisane uslove za bavljenje sportskim aktivnostima i delatnostima i posebne uslove licenciranja utvrđene od strane nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza.
Nacionalni granski sportski savez utvrđuje najmanje sledeće grupe kriterijuma, odnosno uslova za davanje licence, u skladu sa zakonom:
sportski;
infrastrukturni;
personalni i administrativni, odnosno organizacioni;
pravni;
finansijski.
Sportska organizacija iz stava 2. ovog člana dužna je da ima zaposleno ili angažovano lice sa odgovarajućim sportskim zvanjem koje koordinira obavljanje poslova koji se odnose na bezbednost učesnika sportskih takmičenja čiji je organizator, kao i lice sa zvanjem sportskog menadžera za operativne, odnosno izvršne poslove.
Finansijski uslovi iz stava 3. tačka 5) ovog člana obuhvataju i reviziju finansijskih izveštaja sportske organizacije.
Odredba stava 4. ovog člana shodno se primenjuje i na nadležni nacionalni granski sportski savez.
Nadležni nacionalni granski sportski savez utvrđuje ispunjenost uslova iz st. 1 – 5. ovog člana pre početka takmičarske sezone i izdaje licence.
Sportska organizacija može obezbediti potrebna finansijska sredstva za pokriće troškova učešća na sportskom takmičenju i pokriće troškova ispunjavanja ugovornih obaveza prema sportistima – putem obezbeđenja odgovarajuće bankarske garancije.
Član
Nadležni nacionalni granski sportski savez vodi sistem takmičenja u sportskoj grani za koju je osnovan.
U ostvarivanju svojih ciljeva vezanih za vođenje sistema sportskih takmičenja, nadležni nacionalni granski sportski savez može poveriti vođenje određenih takmičenja, uključujući i sprovođenje licenciranja za učešće na takmičenju, udruženju ili organizaciji koju su osnovale sportske organizacije koje učestvuju u takmičenju ili sam nadležni nacionalni granski savez.
Nadležni nacionalni granski sportski savez može odlučiti da u određenom stepenu, odnosno sistemu takmičenja (ligi) mogu učestvovati samo sportske organizacije koje imaju određeni organizacioni oblik, odnosno pravnu formu, kao i da iz istog mesta ne može učestvovati više od određenog broja sportskih organizacija.
Nadležni nacionalni granski sportski savez donosi odluku o stepenu, odnosno sistemu takmičenja u kojem mogu učestvovati samo sportske organizacije kao privredna društva, kao i odluku o utvrđivanju profesionalnih sportskih takmičenja, na osnovu elaborata o opravdanosti takvog stepena, odnosno sistema takmičenja.
Sportsko takmičenje u kojem većinu učesnika čine sportske organizacije kao privredna društva, odnosno u kojem većina sportista učesnika ima status profesionalnih sportista, smatra se profesionalnim sportskim takmičenjem, u skladu sa ovim zakonom.
Izmene sistema takmičenja u nadležnosti nacionalnog granskog sportskog saveza mogu se primenjivati najranije po isteku jedne takmičarske sezone od utvrđivanja tih izmena.
Propozicije takmičenja u nadležnosti nacionalnog granskog sportskog saveza utvrđuju se najkasnije 30 dana pre početka takmičenja i ne mogu se menjati u toku takmičarske sezone na koju se odnose.
Član
Organizacija u oblasti sporta može se kandidovati za organizovanje velikog međunarodnog sportskog takmičenja na teritoriji Republike Srbije pod uslovom da pre podnošenja kandidature:
obrazuje inicijativni odbor za pripremu kandidature;
pripremi projekat, odnosno studiju o organizovanju i finansiranju takmičenja;
pribavi mišljenje Olimpijskog komiteta Srbije, odnosno Paraolimpijskog komiteta Srbije, kada su u pitanju olimpijski, odnosno paraolimpijski sportovi;
pribavi mišljenje nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza;
pribavi saglasnost Vlade za olimpijske igre i svetska i evropska prvenstva, odnosno saglasnost Ministarstva za druga velika međunarodna sportska takmičenja.
Član
Velika međunarodna sportska takmičenja, u smislu ovog zakona, jesu:
olimpijske i paraolimpijske igre;
svetska i evropska prvenstva;
mediteranske igre;
univerzijade;
svetski kupovi i finalni turniri svetske lige;
zimski i letnji Olimpijski festival mladih Evrope;
balkanska i druga regionalna prvenstva;
finala i finalni turniri evropskih klupskih takmičenja;
kriterijumski i kvalifikacioni međunarodni sportski turniri;
tradicionalne međunarodne sportske manifestacije (ulične trke, ulični maratoni i dr.).
Član
Pri odlučivanju o saglasnosti na podnošenje kandidature za organizovanje velikog međunarodnog sportskog takmičenja u Republici Srbiji posebno se uzimaju u obzir sledeći kriterijumi:
organizovanje takmičenja mora imati pozitivan uticaj na razvoj i širenje grane sporta u kojoj će se takmičenje održati;
takmičenje mora biti opravdano sa stanovišta tržišta;
takmičenje mora biti zanimljivo za televizijske i radio prenose, druge medije i gledaoce;
takmičenje treba da utiče na afirmaciju vrednosti nacionalnog sporta;
takmičenje treba da se organizuje u grani sporta koja ima organizacionu i takmičarsku tradiciju u Republici Srbiji.
Član
Sportske organizacije i sportisti mogu učestvovati na međunarodnim sportskim priredbama samo uz prethodnu saglasnost nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza.
Član
U sportskim takmičenjima u kojima učestvuju životinje, životinja može da učestvuje samo ako veterinar s odgovarajućom stručnom spremom utvrdi njenu zdravstvenu sposobnost za takmičenje.
Član
Radi usklađivanja aktivnosti na sprečavanju nasilja i nedoličnog ponašanja gledalaca na sportskim priredbama i ispunjavanja međunarodnih obaveza u ovoj oblasti, obrazuje se Nacionalni savet za borbu protiv nasilja i nedoličnog ponašanja gledalaca na sportskim priredbama (u daljem tekstu: Nacionalni savet).
Vlada obrazuje Nacionalni savet, uređuje sastav, zadatke i druga pitanja od značaja za rad Nacionalnog saveta i imenuje njegove članove.
Nacionalni savet posle svakog sastanka dostavlja izveštaj o usvojenim zaključcima ministarstvu nadležnom za unutrašnje poslove, Ministarstvu i nacionalnim sportskim savezima.
Sredstva za rad Nacionalnog saveta obezbeđuju se u budžetu Republike Srbije.
Član
Školski sport, u smislu ovog zakona, jesu organizovane vannastavne sportske aktivnosti u oblasti školskog fizičkog vaspitanja, uključujući i školska sportska takmičenja, koje se sprovode u okviru školskog sistema, u skladu sa nastavnim planom i programom, utvrđenim u skladu sa zakonom.
Školski sport, u smislu ovog zakona, obuhvata i sportske aktivnosti studenata i studentska sportska takmičenja.
Organizovano vannastavno bavljenje sportskim aktivnostima učenika i studenata sprovodi se kroz školske, odnosno studentske sportske sekcije, koje organizuju škole i visokoškolske ustanove.
Organizovane školske i vannastavne sportske aktivnosti iz stava 1. ovog člana imaju prioritet u pogledu korišćenja školskih sportskih sala i terena u odnosu na aktivnosti lica izvan škole.
Škole, visokoškolske ustanove, nastavnici, učenici i studenti mogu osnivati i odgovarajuća školska, odnosno studentska sportska udruženja (društva).
Bliže uslove i pravila za organizovanje školskog sporta propisuje ministar nadležan za obrazovanje, po pribavljenom mišljenju Ministarstva.
Učenici i studenti ne mogu biti uključeni u vannastavne sportske aktivnosti i sportska takmičenja ukoliko nije prethodno utvrđena njihova zdravstvena sposobnost za bavljenje školskim sportom.
Član 131.
Vrhunski i drugi kategorisani sportisti imaju pravo na posebne uslove upisa, pohađanja i završetka osnovnog i srednjeg obrazovanja i vaspitanja.
Vrhunski i drugi kategorisani sportisti imaju pravo na posebne uslove pri upisu na studije na visokoškolskim ustanovama i na posebne uslove studiranja, u skladu sa opštim aktima visokoškolske ustanove.
Bliže uslove iz stava 1. ovog člana propisuje ministar nadležan za obrazovanje, po pribavljenom mišljenju Ministarstva.
Član 132.
Sportski objekti su uređene i opremljene površine i građevinski objekti (građevine) namenjeni obavljanju sportskih aktivnosti i delatnosti.
Sportski objekat pored prostora namenjenog sportskim aktivnostima ima i prateći prostor (sanitarni, garderobni, spremišni, gledališni i dr.) i ugrađenu opremu (građevinsku i sportsku).
Sportski objekti moraju biti pristupačni osobama sa invaliditetom.
Član 133.
Prostorni i urbanistički plan jedinice lokalne samouprave sadrže vrstu, broj i razmeštaj sportskih objekata za područje za koje se donose (mreža sportskih objekata), a pri planiranju izgradnje stambenih naselja, obavezno se planira izgradnja sportskih objekata koji služe deci, omladini i građanima.
Član 134.
Vlasnik, odnosno držalac sportskog objekta (u daljem tekstu: vlasnik) dužan je:
1) da ga koristi u skladu sa propisima i namenom objekta;
2) da ga održava u tehnički ispravnom stanju i da obezbedi odgovarajuće sanitarno-higijenske uslove;
3) da preduzme mere koje omogućavaju predupređenje rizika nastanka štete za korisnike i treća lica i kojima se na povećane rizike utiče.
Pri izgradnji, rekonstrukciji i održavanju kapitalnih sportskih objekata mora se voditi računa da oni odgovaraju pravilima nadležnih međunarodnih granskih sportskih saveza.
Pri izgradnji, rekonstrukciji i održavanju sportskih objekata koji su namenjeni i organizovanju sportskih priredbi, mora se voditi računa da oni odgovaraju i sportskim pravilima nadležnih nacionalnih sportskih saveza.
Član 135.
Deo škole, odnosno visokoškolske ustanove namenjen za ostvarivanje nastavnog plana i programa fizičkog vaspitanja učenika, odnosno studenata (školska sportska sala, školski sportski teren i dr.) ima položaj sportskog objekta, u smislu ovog zakona.
Školski sportski objekti mogu se, u skladu sa zakonom, davati na korišćenje drugim licima samo kada su zadovoljene potrebe nastavnih i vannastavnih sportskih školskih aktivnosti, u skladu sa godišnjim programom rada škole.
Objekti i uređene površine koje su osnovni uslov za obavljanje sportskih aktivnosti na određenom području (planinarski domovi, hangari za takmičarske čamce i dr.) imaju položaj sportskog objekta, u smislu ovog zakona.
Radi racionalnijeg i potpunijeg ostvarivanja opšteg interesa, odnosno potreba građana na određenoj teritoriji, utvrđenih ovim zakonom, izgradnja, održavanje i korišćenje sportskih objekata ili njihova rekonstrukcija i modernizacija – može biti predmet koncesije, pod uslovima i na način utvrđen zakonom kojim se uređuju koncesije.
Član 136.
Namena sportskog objekta za koji postoji odgovarajuća urbanistička dokumentacija ne može se promeniti.
Ministarstvo, po pribavljenoj saglasnosti ministarstva nadležnog za urbanizam i mišljenja jedinice lokalne samouprave na čijoj se teritoriji nalazi objekat, izuzetno može odobriti privremenu ili trajnu promenu namene sportskog objekta, ili njegovog dela namenjenog izvođenju sportskih aktivnosti, ukoliko su ispunjeni sledeći uslovi:
da je na odgovarajući način obezbeđeno obavljanje sportskih aktivnosti na području na kojem se nalazi objekat;
da više ne postoji potreba za konkretnim sportskim objektom;
da je promena namene u javnom interesu u bitno većoj meri nego što je održavanje namene objekta;
da objekat služi samo ličnim sportskim aktivnostima vlasnika, njegovih srodnika ili gostiju.
Odredbe st. 1. i 2. ovog člana odnose se i na slučajeve potpunog ili delimičnog rušenja sportskog objekta ili zatvaranja objekta za korišćenje u sportske svrhe (osim ako su u pitanju mere rekonstrukcije ili održavanja koje ne traju duže od godinu dana), kao i izmene mogućnosti korišćenja sportskog objekta na način da objekat može da koristi značajno manji broj lica nego ranije.
Dopuštena je promena namene dela pratećeg prostora sportskog objekta, uključujući i zemljište koje pripada sportskom objektu, pod uslovom da nije u pitanju garderobni, sanitarni, gledališni, parking i sličan prostor, da promene ne ugrožavaju izvođenje i praćenje sportskih aktivnosti i da ne umanjuju funkcionalnost objekta.
Nadležni organ jedinice lokalne samouprave daje saglasnost na promenu namene iz stava 4. ovog člana.
Nadležni organ jedinice lokalne samouprave vrši ovlašćenje iz stava 5. ovog člana kao povereni posao. Na rešenje nadležnog organa jedinice lokalne samouprave može se izjaviti žalba Ministarstvu u roku od 15 dana od dana prijema rešenja.
Akti i ugovori kojima se vrši promena namene sportskog objekta, odnosno njegovog dela suprotno odredbama ovog člana ništavi su.
Član 137.
Za štetu koja nastane sportistima, gledaocima, drugim učesnicima i trećim licima usled nedostataka sportskog objekta (manjkava izgradnja, rđava konstrukcija, loše održavanje i sl.) odgovara se po opštim pravilima o objektivnoj odgovornosti.
Član 138.
Javni sportski tereni, u smislu ovog zakona, jesu posebno uređene površine namenjene za određene sportske aktivnosti (trim staze, skijališta, planinarske staze, biciklističke staze, plaže, otvoreni sportski tereni u naseljenim mestima i sl.), dostupne građanima pod jednakim uslovima.
Javni sportski tereni jesu i sportski objekti u državnoj svojini, u smislu ovog zakona.
Javni sportski tereni moraju biti uređeni, obeleženi, opremljeni i održavani u stanju koje osigurava odgovarajući nivo sportskih aktivnosti i bezbedno korišćenje, u skladu sa zakonom.
Vlasnik javnog sportskog terena može da obavlja delatnosti, odnosno poslove vezane za korišćenje terena pod uslovom: da uredi, obeleži, opremi i održava teren tako da je on bezbedan za korisnike; da na terenu postavi odgovarajuću signalizaciju, tako da se ona ne može lako ukloniti i da odgovara stvarnim uslovima korišćenja terena; da uvede red na terenu (pravila o redu) i da obezbedi odgovarajući broj stručno osposobljenih i jasno označenih lica za održavanje reda na terenu (redari), ako to priroda korišćenja terena zahteva i da ima zaposleno lice sa odgovarajućim sportskim stručnim zvanjem za staranje o bezbednosti i redu na terenu (šef terena); da obezbedi odgovarajući broj spasilaca, ako to priroda korišćenja terena zahteva; da obezbedi pružanje hitne medicinske pomoći na terenu, ako to priroda korišćenja terena zahteva.
Vlasnik javnog sportskog terena dužan je da prekine korišćenje terena ili dela terena i da to na pogodan način objavi, ukoliko nastupe okolnosti koje ugrožavaju bezbednost na terenu, sve dok traju okolnosti zbog kojih je prekinuto korišćenje terena.
Lica koja obavljaju sportske aktivnosti i delatnosti na javnom sportskom terenu obavezna su: da se pridržavaju pravila o redu na sportskom terenu i uputstava i upozorenja koja im daju ovlašćena lica vlasnika javnog sportskog terena; da se na terenu ponašaju tako da druge ne ugrožavaju ili povređuju; da obavljanje sportskih aktivnosti i delatnosti prilagode svojim znanjima i uslovima terena, vremenskim prilikama, kao i broju drugih lica na terenu; da poštuju postavljene oznake i signalizaciju i da ih ne uništavaju ili oštećuju; da u slučaju nesreće na terenu pruže drugome pomoć; da koriste ispravnu i odgovarajuću opremu; da ne ostavljaju na terenu ili bacaju na teren predmete i materijale koji mogu da ometaju druga lica ili ugroze njihovu bezbednost; da ne koriste teren ukoliko su pod dejstvom alkohola, droge ili nekog psihoaktivnog leka, odnosno sredstva koje negativno utiče na njihove sposobnosti i da ne koriste teren koji je označen kao zatvoren.
Ovlašćena lica vlasnika javnog sportskog terena (redari i šef terena) obavezna su da upozore, odnosno udalje sa terena ili njegovog dela lica koja se ne pridržavaju pravila utvrđenih ovim zakonom i pravila o redu na terenu, a ako ona postupe suprotno nalozima ili pruže fizički otpor, da o tome bez odlaganja obaveste ovlašćeno lice organa nadležnog za unutrašnje poslove.
Ministar nadležan za turizam bliže propisuje uslove iz stava 4. ovog člana za planinarske staze i plaže po prethodno pribavljenom mišljenju Ministarstva.
Ispunjenost uslova iz st. 4. i 8. ovog člana utvrđuje sportski inspektor u postupku redovnog inspekcijskog nadzora.
Član 139.
Stručni rad u sportskim organizacijama i drugim organizacijama u oblasti sporta mogu obavljati isključivo sportski stručnjaci i stručnjaci u sportu.
Sportski stručnjak jeste lice koje u sportu obavlja vaspitno-obrazovni, stručno-izvršni ili stručno-organizacioni stručni rad.
Stručnjak u sportu jeste lice koje u sportu obavlja poslove koji nisu stručni rad u smislu stava 2. ovog člana, a kojima se neposredno doprinosi ostvarivanju sportskih aktivnosti i delatnosti organizacija u oblasti sporta.
Sportski stručnjak mora da ima najmanje odgovarajuće više obrazovanje i da je osposobljen za obavljanje određenih stručnih poslova u sportu, u skladu sa ovim zakonom.
Stručnjak u sportu mora da ima najmanje odgovarajuće srednje obrazovanje i da je osposobljen za obavljanje određenih stručnih poslova u sportu, u skladu sa ovim zakonom.
Stručni rad u sportu, u smislu ovog zakona, posebno obuhvata: planiranje, odnosno programiranje i sprovođenje sportskih aktivnosti dece i omladine; planiranje i sprovođenje rekreacije građana; planiranje i sprovođenje treninga sportista; planiranje i sprovođenje sportskog vaspitanja i obučavanja i sportskog usavršavanja; dijagnostiku i kontrolu psihofizičkih i funkcionalnih sposobnosti učesnika u sportskim aktivnostima; planiranje i sprovođenje kineziterapijskog vežbanja; istraživačko-razvojni i naučnoistraživački rad u sportu; stručno-savetodavni i stručno-informativni rad; planiranje sportskih programa i projekata; dokumentovanje sportske stručne literature, pripremanje i uređivanje sekundarnih informacionih izvora u sportu; kreiranje, planiranje i organizovanje propagandnih kampanja i akcija, odnosa sa javnošću i kontakata sa sredstvima javnog informisanja u sportu; izveštavanje sa sportskih priredbi, pisanje informativnih i analitičkih novinarskih članaka u oblasti sporta; planiranje i sprovođenje sportskih priredbi, posredovanje u sportskim transferima; sportski menadžment i organizovanje sportskog poslovanja; sportsko suđenje; staranje o bezbednosti, redu i sigurnosti na sportskim priredbama i u sportskim objektima i o sprečavanju dopinga u sportu.
Stručni vaspitno-obrazovni rad sa decom mogu da vrše samo sportski stručnjaci koji imaju najmanje više obrazovanje u oblasti sporta, odnosno fizičke kulture.
Član 140.
Sportski stručnjaci dužni su da planiraju i evidentiraju stručni rad koji obavljaju u organizacijama u oblasti sporta.
Organizacije u oblasti sporta dužne su da obezbede da sportski stručnjaci u organizaciji poštuju obavezu iz stava 1. ovog člana.
Stručni planovi u sportu sadrže: planske ciljeve u pogledu stepena fizičke, tehničke i taktičke pripremljenosti sportiste koja se želi postići; metode i sredstva čijom se primenom izazivaju planirane promene pripremljenosti sportista; oblike, obim i dinamiku kontrole pripremljenosti sportiste, plan takmičenja ako se ona organizuju.
Evidencija realizacije stručnog rada obavezno sadrži za svaku trenažnu jedinicu: ime sportskog stručnjaka koji vodi vežbe; mesto vežbanja; vreme početka, trajanje i sadržaj bavljenja sportskim aktivnostima.
Član 141.
Sportski stručnjaci i stručnjaci u sportu obavezni su da stalno prate razvoj sportskih nauka i nauka od značaja za oblast sporta i da se stručno osposobljavaju i usavršavaju.
Organizacije u oblasti sporta utvrđuju plan stručnog obrazovanja, osposobljavanja i usavršavanja sportskih stručnjaka i stručnjaka u sportu i obezbeđuju uslove za njegovo ostvarivanje.
Organizacija u oblasti sporta dužna je da zaposlenim sportskim stručnjacima i stručnjacima u sportu omogući stručno obrazovanje, osposobljavanje i usavršavanje, u skladu sa svojim potrebama i sportskim pravilima nadležnog granskog sportskog saveza.
Troškovi stručnog obrazovanja, osposobljavanja i usavršavanja zaposlenih sportskih stručnjaka i stručnjaka u sportu obezbeđuju se iz sredstava organizacije u oblasti sporta, u skladu sa njenim opštim aktima.
U slučaju da zaposleni iz stava 4. ovog člana prekine stručno obrazovanje, osposobljavanje ili usavršavanje, dužan je da organizaciji u oblasti sporta naknadi troškove, osim ako je to učinio iz opravdanih razloga.
Odredbe o zabrani diskriminacije iz člana 9. ovog zakona shodno se primenjuju i na sportske stručnjake i stručnjake u sportu.
Član 142.
Poslovima stručnog osposobljavanja za obavljanje određenih stručnih poslova u sportu za koje se ne mogu steći odgovarajući stručni nazivi u visokoškolskim ustanovama ili za koje ne postoji interes tih ustanova da ih vrše, odnosno da ih vrše u dovoljnoj meri, mogu se baviti i druge organizacije koje ispunjavaju uslove u pogledu prostora, opreme i kadrova.
Poslovima stručnog osposobljavanja za obavljanje određenih stručnih poslova mogu se baviti i nacionalni granski sportski savezi i nacionalna stručna sportska udruženja, ako je to predviđeno sportskim pravilima nadležnog međunarodnog sportskog saveza i ako ispunjavaju uslove u pogledu prostora, opreme i kadrova.
Ministar propisuje bliže uslove iz st. 1. i 2. ovog člana, a njihovu ispunjenost utvrđuje sportski inspektor.
Ministar propisuje okvirni nastavni plan i program i način stručnog osposobljavanja iz st. 1. i 2. ovog člana, broj polaznika stručnog osposobljavanja koji se u okviru jedne grupe može upisati i obrazac i sadržinu uverenja o završenom stručnom osposobljavanju.
Nacionalni granski sportski savezi i nacionalna stručna sportska udruženja iz st. 1. i 2. ovog člana obavezni su da svake godine u januaru dostave Ministarstvu izveštaj o izvršenom stručnom osposobljavanju u prethodnoj godini.
Nacionalni granski sportski savezi i nacionalna stručna sportska udruženja iz st. 1. i 2. ovog člana podnose Ministarstvu prijavu početka obavljanja stručnog osposobljavanja, najkasnije sedam dana pre početka upisa polaznika stručnog osposobljavanja.
Organizacije iz st. 1. i 2. ovog člana ostvaruju u procesu stručnog osposobljavanja saradnju sa nadležnim nacionalnim granskim sportskim savezima.
Sportski inspektor privremeno će zabraniti organizaciji iz st. 1. i 2. ovog člana dalji rad na stručnom osposobljavanju, ukoliko utvrdi da ne ispunjava propisane uslove, ili stručno osposobljavanje ne vrši po utvrđenom nastavnom planu i programu i propisanom načinu stručnog osposobljavanja, do ispunjavanja tih uslova, odnosno obaveza.
Član 143.
Sportski stručnjaci i stručnjaci u sportu razvrstavaju se prema sportskim zanimanjima i zvanjima u okviru zanimanja.
Ministar utvrđuje nomenklaturu sportskih zanimanja i zvanja i uslove u pogledu stručne spreme, odnosno stručne osposobljenosti za sticanje zvanja, po pribavljenom mišljenju Olimpijskog komiteta Srbije, Sportskog saveza Srbije i nacionalnih granskih sportskih saveza preko kojih se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta.
Ministar utvrđuje tipične poslove pojedinih sportskih zanimanja, odnosno zvanja i određuje koja su sportska zvanja utvrđena nomenklaturom sportskih zanimanja i zvanja adekvatna sportskim zvanjima utvrđenim sportskim pravilima nadležnog međunarodnog sportskog saveza.
Najviša sportska zvanja iz stava 2. ovog člana mogu da steknu samo sportski stručnjaci i stručnjaci u sportu koji imaju propisanu stručnu spremu.
Član 144.
Sportski stručnjak zasniva radni odnos sa sportskom organizacijom, zaključenjem ugovora o radu, na neodređeno ili na određeno vreme.
Sportska organizacija može zaključiti sa sportskim stručnjakom i stručnjakom u sportu ugovor o stručnom angažovanju.
Bavljenje stručnim radom, u skladu sa ugovorom o stručnom angažovanju, smatra se radom van radnog odnosa, u skladu sa zakonom. Na ugovor o stručnom angažovanju shodno se primenjuju odredbe zakona kojima se uređuje ugovor o delu.
Sportski stručnjak i sportska organizacija prilikom zaključenja ugovora o radu, odnosno ugovora iz stava 2. ovog člana, mogu posebno ugovoriti davanje jednokratne naknade koja nema karakter zarade (naknada za zaključenje ugovora, naknada za korišćenje lika sportskog stručnjaka).
Naknade iz stava 4. ovog člana mogu biti utvrđene i opštim aktima sportske organizacije.
Sportski stručnjak koji se stručnim radom bavi kao član sportskog udruženja bez ugovora ima prava utvrđena sportskim pravilima i opštim aktima sportskog udruženja.
Odredbe st. 1 – 6. ovog člana shodno se primenjuju i na stručnjake u sportu.
Član 145.
Nad stručnim radom u oblasti sporta vrši se stručni nadzor.
Stručni nadzor vrši Republički zavod, a na teritoriji autonomne pokrajine – Pokrajinski zavod za sport, preko stručnih sportskih nadzornika na teritoriji autonomne pokrajne, kao povereni posao.
Poslove iz stava 2. vrše stručni sportski nadzornici.
Ministar bliže uređuje način i postupak obavljanja stručnog nadzora, mere za otklanjanje uočenih nedostataka, uslove za imenovanje stručnog sportskog nadzornika, obrazac i način izdavanja legitimacije sportskog stručnog nadzornika i druga pitanja od značaja za sprovođenje stručnog nadzora u oblasti sporta.
Za obavljanje poslova iz stava 1. ovog člana mogu se angažovati stručnjaci iz oblasti sporta.
Na nalaz o izvršenom stručnom nadzoru stručnog sportskog nadzornika može se podneti prigovor ministru, u roku od sedam dana od dana dostavljanja nalaza.
Pravna i fizička lica u oblasti sporta dužna su da omoguće obavljanje stručnog nadzora, u skladu sa ovim zakonom.
Sportski inspektor može privremeno zabraniti obavljanje određene sportske aktivnosti, odnosno delatnosti, ako na osnovu izveštaja stručnog sportskog nadzornika o izvršenom stručnom nadzoru utvrdi da su nedostaci u radu takve prirode da mogu izazvati posledice po zdravlje sportista, a da nisu u ostavljenom roku otklonjeni.
Licu iz stava 5. ovog člana koje onemogući obavljanje stručnog nadzora sportski inspektor može privremeno zabraniti obavljanje sportske aktivnosti, odnosno delatnosti, sve dok ne omogući obavljanje stručnog nadzora.
Član 146.
Radi organizovanog i sistematskog praćenja stanja u sportu i dugoročnog planiranja njegovog razvoja u Republici Srbiji, vode se sledeće matične evidencije:
1) kategorisanih i drugih sportista takmičara;
2) preduzetnika u sportu;
3) organizacija u oblasti sporta;
4) sportskih stručnjaka i stručnjaka u sportu;
5) realizatora programa kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta;
6) sportskih objekata;
7) velikih međunarodnih sportskih priredbi u Republici Srbiji.
Matične evidencije iz stava 1. ovog člana trajno se čuvaju.
Matične evidencije iz stava 1. ovog člana vode se kao nacionalni sportski informaciono–dokumentacioni sistem, koji se obrađuje u obliku kompjuterske baze podataka.
Organizacije i pojedinci u oblasti sporta dužni su da podnesu prijavu za upis u matične evidencije iz stava 1. ovog člana najkasnije do kraja februara tekuće godine za prethodnu godinu.
Svaka promena podataka koji se vode u matičnoj evidenciji mora se prijaviti u roku od 30 dana od nastanka promene.
Organizacije u oblasti sporta vode bazične evidencije o podacima koji se upisuju u matične evidencije iz stava 1. ovog člana i druge evidencije u skladu sa zakonom.
Visokoškolska ustanova u oblasti sporta, kao i druga organizacija koja se bavi poslovima stručnog osposobljavanja u skladu sa ovim zakonom, vodi: evidenciju polaznika stručnog osposobljavanja, evidenciju o izdatim uverenjima i zapisnik o polaganju ispita.
Ministar bliže uređuje sadržaj i način vođenja evidencije iz st. 1. i 7. ovog člana.
Član 147.
Opšti interes u oblasti sporta jeste:
obezbeđivanje uslova za pripremu, učešće i ostvarivanje vrhunskih sportskih rezultata sportista na olimpijskim igrama, paraolimpijskim igrama i drugim velikim međunarodnim sportskim takmičenjima;
aktivnosti nacionalnih sportskih saveza, preko kojih se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta;
izgradnja, opremanje i održavanje sportskih objekata koji su od posebnog značaja za razvoj sporta na području Republike Srbije, naročito s obzirom na regionalnu pokrivenost (kapitalni sportski objekti);
naučni skupovi i istraživačko-razvojni i naučnoistraživački projekti u sportu;
unapređenje stručnog rada i stručnog osposobljavanja u oblasti sporta;
unapređenje zaštite zdravlja sportista;
promocija i podsticanje bavljenja sportom u svim segmentima stanovništva Republike Srbije, a naročito dece, žena, omladine, osoba sa invaliditetom, penzionera, sportskih veterana i zaposlenih;
sprečavanje negativnih pojava u sportu (nasilje i nedolično ponašanje);
organizacija međunarodnih i nacionalnih sportskih priredbi od značaja za Republiku Srbiju;
međudržavna i međunarodna sportska saradnja, aktivnosti na ispunjavanju međunarodnih obaveza u oblasti sporta i razvoj sporta u dijaspori;
obezbeđivanje uslova za organizovanje i održavanje školskih i studentskih sportskih takmičenja na nivou Republike Srbije;
sakupljanje i distribucija relevantnih informacija u oblasti sporta i izdavanje sportskih publikacija od nacionalnog značaja;
aktivnosti sportskih kampova za perspektivne sportiste i sportskih centara, koji su od posebnog značaja za Republiku Srbiju;
stipendije za sportsko usavršavanje vrhunskih sportista amatera;
nacionalna priznanja i nagrade za poseban doprinos razvoju i afirmaciji sporta;
delatnost i programi organizacija u oblasti sporta čiji je osnivač Republika Srbija.
Za ostvarivanje opšteg interesa u oblasti sporta iz stava 1. ovog člana obezbeđuju se sredstva u budžetu Republike Srbije.
Opšti interes u oblasti sporta iz stava 1. ovog člana realizuje se kroz finansiranje ili sufinansiranje određenih programa i projekata (u daljem tekstu: programi), ako ovim zakonom nije drugačije određeno.
Sredstva koja se u budžetu Republike Srbije ostvare priređivanjem igara na sreću, u skladu sa zakonom, koriste se za ostvarivanje opšteg interesa iz stava 1. ovog člana.
Član 148.
Ministar uređuje bliže uslove, kriterijume i postupak za stipendiranje vrhunskih sportista amatera.
2. Nacionalna priznanja i nagrade za poseban doprinos razvoju i afirmaciji sporta
Član 149.
Sportistima, državljanima Republike Srbije, koji su kao reprezentativci Jugoslavije ili Srbije i Crne Gore osvojili, odnosno koji kao reprezentativci Republike Srbije osvoje medalju u seniorskoj konkurenciji na Olimpijskim igrama, Paraolimpijskim igrama, Šahovskoj olimpijadi, svetskim i evropskim prvenstvima u olimpijskim sportovima, Šahovskoj olimpijadi za slepe ili osvoje jedno od prva tri mesta (finale i polufinale) na Grend Slem teniskom turniru ili su bili, odnosno budu nosioci svetskog rekorda u olimpijskim sportovima, kao i glavnom treneru koji je fizički bio prisutan na takmičenju i vodio sportistu, tj. ekipu, taktički vodio sportistu, sedeo na klupi sa ekipom, vršio izmene igrača i bio uveden u zvanični bilten organizatora takmičenja kao glavni trener (u daljem tekstu: Glavni trener) dodeljuje se – nacionalno sportsko priznanje.
Član 150.
Sportistima reprezentativcima Jugoslavije ili Srbije i Crne Gore, odnosno Glavnim trenerima tih reprezentacija, koji su na takmičenjima iz člana 149. ovog zakona osvojili medalju do 31. jula 2006. godine, a nisu bili državljani Republike Srbije dodeljuje se nacionalno sportsko priznanje, ako ispunjavaju sledeće uslove:
da su državljanstvo Republike Srbije stekli pre 15. februara 2007. godine, odnosno
da su kao državljani druge republike ranije SFRJ ili kao državljani druge države nastale na teritoriji ranije SFRJ ili kao crnogorski državljani, sa prebivalištem na teritoriji Republike Srbije, do dana stupanja na snagu ovog zakona upisani u evidenciju državljana Republike Srbije.
Član 151.
Nacionalno sportsko priznanje dodeljuje se u vidu diplome i doživotnog mesečnog novčanog primanja u visini:
1) tri prosečne neto zarade u Republici Srbiji isplaćene u decembru prethodne godine, prema podacima organa nadležnog za poslove statistike, za zlatnu medalju na Olimpijskim igrama, Paraolimpijskim igrama, Šahovskoj olimpijadi ili za svetski rekord u olimpijskom sportu i Šahovskoj olimpijadi za slepe;
2) dve i po prosečne neto zarade u Republici Srbiji isplaćene u decembru prethodne godine, prema podacima organa nadležnog za poslove statistike, za srebrnu medalju na Olimpijskim igrama, Paraolimpijskim igrama, Šahovskoj olimpijadi ili za zlatnu medalju na svetskom prvenstvu u olimpijskom sportu i Šahovskoj olimpijadi za slepe;
3) dve prosečne neto zarade u Republici Srbiji isplaćene u decembru prethodne godine, prema podacima organa nadležnog za poslove statistike, za bronzanu medalju na Olimpijskim igrama, Paraolimpijskim igrama, Šahovskoj olimpijadi ili za srebrnu medalju na svetskom prvenstvu u olimpijskom sportu ili za zlatnu medalju na evropskom prvenstvu u olimpijskom sportu i Šahovskoj olimpijadi za slepe;
4) jednu i po prosečnu neto zaradu u Republici Srbiji isplaćenu u decembru prethodne godine, prema podacima organa nadležnog za poslove statistike, za bronzanu medalju na svetskom prvenstvu u olimpijskom sportu ili za srebrnu medalju na evropskom prvenstvu u olimpijskom sportu;
5) jednu prosečnu neto zaradu u Republici Srbiji isplaćenu u decembru prethodne godine, prema podacima organa nadležnog za poslove statistike, za bronzanu medalju na evropskom prvenstvu u olimpijskom sportu;
6) dve i po, dve i jedne i po prosečne neto zarade u Republici Srbiji isplaćene u decembru prethodne godine, prema podacima organa nadležnog za poslove statistike, za prvo, drugo i dva treća mesta na Grend Slem teniskom turniru – u visini nacionalnih priznanja za zlatnu, srebrnu i bronzanu medalju na svetskom prvenstvu u olimpijskom sportu.
Nacionalno sportsko priznanje može se istom sportisti i treneru dodeliti samo jedanput.
Vlada donosi rešenje o proglašenju nosioca nacionalnog sportskog priznanja jedanput godišnje.
Diploma iz stava 1. ovog člana uručuje se sportisti i Glavnom treneru 15. februara, na Sretenje – Dan državnosti Srbije.
Član 152.
Sportistima i Glavnom treneru državljanima Republike Srbije, koji kao članovi reprezentacije Republike Srbije na Olimpijskim igrama, Paraolimpijskim igrama, Šahovskoj olimpijadi i svetskim i evropskim prvenstvima u olimpijskim sportovima i šahu, Šahovskoj olimpijadi za slepe osvoje jednu od medalja i osvoje jedno od prva tri mesta (finale i polufinale) na Grend Slem teniskim turnirima dodeljuje se novčana nagrada jednom godišnje, za najbolji postignuti rezultat.
Član 153.
Za osvojenu medalju u ekipnim sportovima na Olimpijskim igrama i Paraolimpijskim igrama i na Šahovskoj olimpijadi dodeljuje se ekipi novčana nagrada u iznosu od:
1) 400.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, za zlatnu medalju;
2) 350.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, za srebrnu medalju;
3) 300.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, za bronzanu medalju.
Za osvojenu medalju na Olimpijskim igrama i Paraolimpijskim igrama u pojedinačnom sportu dodeljuje se sportisti i Glavnom treneru novčana nagrada u visini od po 15 % od iznosa iz stava 1. ovog člana.
Pod ekipom iz stava 1. ovog člana podrazumevaju se članovi sportske reprezentacije (sportisti i Glavni trener) kojima je uručena medalja u skladu sa sportskim pravilima nadležnog međunarodnog sportskog saveza.
Za osvojenu medalju na Olimpijskim igrama i Paraolimpijskim igrama dodeljuje se ekipi do pet članova (sportistima i Glavnom treneru) novčana nagrada u visini koja se dobija množenjem broja članova ekipe sa 75% od iznosa iz stava 2. ovog člana.
Za osvojenu medalju na Olimpijskim igrama i Paraolimpijskim igrama dodeljuje se ekipi od šest do devet članova (sportistima i Glavnom treneru) novčana nagrada u visini koja se dobija množenjem broja članova ekipe sa 60% od iznosa iz stava 2. ovog člana.
Član 154.
Za osvojenu medalju na svetskom prvenstvu u ekipnom olimpijskom sportu i šahu dodeljuje se ekipi novčana nagrada u iznosu od:
1) 250.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, za zlatnu medalju;
2) 200.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, za srebrnu medalju;
3) 150.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, za bronzanu medalju.
Za osvojenu medalju na svetskom prvenstvu u pojedinačnom olimpijskom sportu i osvojeno jedno od prva tri mesta (finale i polufinale) na Grend Slem teniskim turnirima, dodeljuje se sportisti i Glavnom treneru novčana nagrada u visini od 15 % od iznosa iz stava 1. ovog člana.
Pod ekipom iz stava 1. ovog člana podrazumevaju se članovi sportske reprezentacije (sportisti i Glavni trener) kojima je uručena medalja u skladu sa sportskim pravilima nadležnog međunarodnog sportskog saveza.
Za osvojenu medalju na svetskom prvenstvu u olimpijskom sportu dodeljuje se ekipi do pet članova (sportistima i Glavnom treneru) novčana nagrada u visini koja se dobija množenjem broja članova ekipe sa 75% od iznosa iz stava 2. ovog člana.
Za osvojenu medalju na svetskom prvenstvu u olimpijskom sportu dodeljuje se ekipi od šest do devet članova (sportistima i Glavnom treneru) novčana nagrada u visini koja se dobija množenjem broja članova ekipe sa 60% od iznosa iz stava 2. ovog člana.
Član 155.
Za osvojenu medalju na evropskom prvenstvu u ekipnom olimpijskom sportu i šahu dodeljuje se ekipi novčana nagrada u iznosu od:
4) 200.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, za zlatnu medalju;
5) 150.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, za srebrnu medalju;
6) 100.000 evra u dinarskoj protivvrednosti, za bronzanu medalju.
Za osvojenu medalju na evropskom prvenstvu u pojedinačnom olimpijskom sportu dodeljuje se sportisti i Glavnom treneru novčana nagrada u visini od 15% od iznosa iz stava 1. ovog člana.
Pod ekipom iz stava 1. ovog člana podrazumevaju se članovi sportske reprezentacije (sportisti i Glavni trener) kojima je uručena medalja u skladu sa sportskim pravilima nadležnog međunarodnog sportskog saveza.
Za osvojenu medalju na evropskom prvenstvu u olimpijskom sportu dodeljuje se ekipi do pet članova (sportistima i Glavnom treneru) novčana nagrada u visini koja se dobija množenjem broja članova ekipe sa 75% od iznosa iz stava 2. ovog člana.
Za osvojenu medalju na evropskom prvenstvu u olimpijskom sportu dodeljuje se ekipi od šest do devet članova (sportistima i Glavnom treneru) novčana nagrada u visini koja se dobija množenjem broja članova ekipe sa 60% od iznosa iz stava 2. ovog člana.
Član 156.
Akt o dodeli nacionalnog sportskog priznanja i novčane nagrade donosi Vlada, na predlog Ministarstva.
Novčana primanja iz člana 151. ovog zakona i nagrade iz čl. 152-155. ovog zakona dodeljuju se preko nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza.
Sportista počinje da ostvaruje pravo na novčano primanje u toku kalendarske godine, ukoliko je napunio 35 godina života do 31. oktobra prethodne godine.
Nacionalno priznanje za svetski rekord u olimpijskom sportu i za osvojenu medalju na svetskom ili evropskom prvenstvu u olimpijskom sportu i nagrade iz čl. 153-155. ovog zakona dodeljuju se samo za rezultate u seniorskom sportu i to za članove prve „A” reprezentacije. Nadležni nacionalni granski sportski savez dužan je da u roku od 15 dana od dana osvajanja medalje preda zahtev sa potrebnom dokumentacijom Ministarstvu radi realizacije nagrade.
Ukoliko nosilac nacionalnog priznanja odbije učešće u pripremama i nastupima nacionalne sportske reprezentacije, Vlada može, na predlog Ministarstva, da ukine nacionalno sportsko priznanje iz člana 149. ovog zakona.
Ministarstvo priprema predlog iz stava 6. ovog člana na inicijativu nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza.
Član 157.
Nagrade za poseban doprinos razvoju i afirmaciji neolimpijskog sporta i kriterijumi za njihovu dodelu uređuju se posebnim aktom Vlade, pri čemu visina novčanog iznosa nagrada ne može da prelazi iznose utvrđene ovim zakonom za olimpijske sportove.
Član 158.
Organizacije i lica u oblasti sporta uživaju poreske, carinske i druge olakšice, u skladu sa zakonom.
Član 159.
Ministarstvo, najkasnije u roku od 60 dana od dana stupanja na snagu zakona o budžetu Republike Srbije za kalendarsku godinu, utvrđuje okvirne iznose za finansiranje svake od oblasti iz člana 147. stav 1. tač. 1) – 15) ovog zakona i objavljuje u „Službenom glasniku Republike Srbije” javni poziv za dostavljanje predloga godišnjih programa kojima se realizuje opšti interes u oblasti sporta (u daljem tekstu: javni poziv).
Ministarstvo stavlja na uvid javnosti: izveštaj o podnetim predlozima programa, sa traženim iznosom sredstava; izveštaj o odobrenim programima, sa iznosom odobrenih sredstava; godišnji izveštaj o realizovanju svih odobrenih programa za ostvarivanje opšteg interesa u oblasti sporta.
Ministarstvo može izuzetno odobriti određeni program kojim se realizuje opšti interes u oblasti sporta iz člana 147. stav 1. ovog zakona i na osnovu podnetog predloga programa u toku godine, bez javnog poziva, u slučaju kada je u pitanju program direktnog ili indirektnog budžetskog korisnika koji je od posebnog značaja za ostvarivanje opšteg interesa u oblasti sporta ili kada je u pitanju program organizacije u oblasti sporta koji nije iz objektivnih razloga mogao biti podnet u skladu sa stavom 1. ovog člana, a predmet i sadržaj programa je takav da može biti uspešno realizovan samo od određenog nosioca programa.
Član 160.
Sa nosiocem odobrenog programa, odnosno predlagačem programa Ministarstvo zaključuje ugovor o realizovanju programa, kojim se obavezno uređuje: naziv i sedište nosioca programa; vrsta i sadržina programa; vreme realizacije programa, odnosno obavljanja aktivnosti; ciljevi i očekivani rezultati; obim i vrsta dodeljenih sredstava; vremenski plan upotrebe sredstava; način nadzora nad odvijanjem realizacije programa; obaveze nosioca programa u pogledu namenskog korišćenja sredstava i realizacije programa; obaveze nosioca programa u pogledu podnošenja izveštaja o realizaciji programa; obaveze nosioca programa u pogledu dokazivanja realizacije programa i namenskog korišćenja sredstava; obaveze nosioca programa u pogledu publiciteta programa.
Ukoliko se nosilac odobrenog programa ne odazove pozivu za zaključenje ugovora u roku od osam dana od dana poziva, smatraće se da je odustao od predloga programa.
Ugovor o realizovanju programa kojim se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta zaključen suprotno odredbama ovog zakona ništav je.
U slučaju da realizovanje programa zahteva da nosilac programa angažuje podizvođača u nekoj od faza programa zaključenjem podugovora, to mora biti izvedeno po modelu koji se primenjuje kod javnih nabavki.
Odredba stava 4. ovog člana ne primenjuje se na realizovanje odobrenog programa sportskog saveza preko članova tog saveza.
Član 161.
Predlog svog godišnjeg programa i programa svojih članova, iz člana 147. stav 1. ovog zakona, podnosi Olimpijski komitet Srbije, odnosno Paraolimpijski komitet.
Predlog svog godišnjeg programa aktivnosti sportskog saveza podnosi Sportski savez Srbije.
Predlog programa izgradnje, opremanja i održavanja kapitalnog sportskog objekta podnosi vlasnik sportskog objekta.
Predlog godišnjeg programa davanja stipendija za sportsko usavršavanje vrhunskih sportista amatera podnosi nadležni nacionalni granski sportski savez.
Predlog istraživačko-razvojnih i naučnoistraživačkih projekata u sportu podnose odgovarajuće visokoškolske i naučnoistraživačke ustanove.
Predlog programa organizovanja međunarodne sportske priredbe od značaja za Republiku Srbiju može podneti organizacija koja ima saglasnost za kandidovanje za organizovanje te priredbe u skladu sa ovim zakonom.
Predlog programa organizovanja nacionalne sportske priredbe od značaja za Republiku Srbiju može podneti nadležni nacionalni sportski savez.
Predlog programa za sprečavanje negativnih pojava u sportu (nasilje i nedolično ponašanje) može podneti nadležni nacionalni granski sportski savez.
Nacionalni granski sportski savezi mogu podneti predloge godišnjih programa samostalno ili objedinjeno preko svog nacionalnog teritorijalnog sportskog saveza.
Sportske organizacije mogu podneti predloge godišnjih programa samostalno ili objedinjeno preko svog nacionalnog granskog sportskog saveza.
Predloge programa kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta, a koji nisu obuhvaćeni u st. 1 – 7. ovog člana, mogu podneti organizacije u oblasti sporta, predškolske, školske i visokoškolske ustanove.
Član 162.
Ustanovi u oblasti sporta čiji je osnivač Republika Srbija obezbeđuju se sredstva za: stalne i druge troškove, tekuće i investiciono održavanje; plate zaposlenih, u skladu sa zakonom; opremu; bibliotečki fond; realizovanje programa utvrđenih odobrenim godišnjim programom rada; naučno i stručno usavršavanje zaposlenih; izvore informacija i informacioni sistem; izdavačku delatnost i druge namene u skladu sa zakonom.
Godišnji program rada iz stava 1. ovog člana odobrava Ministarstvo.
Sredstva iz stava 1. ovog člana obezbeđuju se bez sprovođenja javnog poziva.
Član 163.
Predlog programa može se izuzetno odnositi i na aktivnosti koje se realizuju u dužem vremenskom periodu, do četiri godine, pod uslovom da je to nužno s obzirom na prirodu i ciljeve aktivnosti, da su predlogom programa za svaku godinu predviđena potrebna sredstva i da su merljivi godišnji rezultati realizacije programa.
Nastavak realizacije programa iz stava 1. ovog člana odobrava se svake godine.
Realizacija, odnosno nastavak programa iz stava 1. ovog člana može se odobriti samo ako je podnet godišnji izveštaj u skladu sa ugovorom o realizovanju programa i ako su ostvareni očekivani rezultati.
Član 164.
Postupak po javnom pozivu vodi, po pravilu, stručna komisija koju obrazuje Ministarstvo iz reda istaknutih stručnjaka za pitanja od značaja za ostvarivanje opšteg interesa u oblasti sporta.
O radu komisije iz stava 1. ovog člana vodi se zapisnik.
Komisija vrši stručni pregled i daje ocenu podnetih predloga, na osnovu ovog zakona i uslova, kriterijuma i merila navedenih u javnom pozivu.
Na osnovu ocene podnetih predloga programa, komisija dostavlja Ministarstvu predlog za odobrenje programa.
O odobravanju programa odlučuje Ministarstvo rešenjem, koje se dostavlja svim podnosiocima programa.
Podnosilac programa koji smatra da ispunjava uslove, kriterijume i merila iz javnog poziva, a sredstva mu nisu dodeljena, može na rešenje o odobrenju programa podneti prigovor ministru, u roku od sedam dana od dana prijema rešenja.
Ministar odlučuje rešenjem o podnetom prigovoru u roku od 15 dana od dana prijema prigovora i ukoliko je prigovor osnovan može izmeniti raniju odluku.
Rešenje Ministarstva iz stava 7. ovog člana konačno je i protiv njega se ne može voditi upravni spor.
Član 165.
Predlozi programa kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta odobravaju se, a visina sredstava za dodelu utvrđuje, u skladu sa sledećim uslovima, kriterijumima i merilima:
nosilac programa treba da obezbedi za realizovanje programa deo sopstvenih sredstava, kao i sredstva drugih lica ukoliko iz realizacije programa za njih nastaju očigledno izračunljive koristi (princip sufinansiranja);
program se finansira samo ako se ne može u dovoljnoj meri realizovati bez sredstava iz budžeta Republike Srbije (program uopšte ne može da započne ili da se okonča) i ako je davanje sredstava opravdano i prema osnovu i prema visini (princip supsidijarnosti);
program se finansira u iznosima i pod uslovima koji obezbeđuju, odnosno koji su podobni da se uz najmanji utrošak sredstava iz budžeta Republike Srbije postignu nameravani rezultati (princip racionalnosti);
program se mora odnositi na oblasti utvrđene u članu 147. stav 1. ovog zakona i mora biti od nacionalnog značaja ili od šireg regionalnog značaja;
grana sporta u okviru koje se realizuje program treba da je od posebnog značaja za Republiku Srbiju;
nosilac programa mora da bude registrovan u skladu sa zakonom, da isključivo ili pretežno posluje na neprofitnoj osnovi, ako ovim zakonom nije drugačije određeno, da ima sedište u Republici Srbiji, da je direktno odgovoran za pripremu i izvođenje programa, da je prethodno obavljao delatnost najmanje godinu dana i da je sa uspehom realizovao odobreni program iz prethodne godine;
nosilac programa ne može da: bude u postupku likvidacije, stečaja i pod privremenom zabranom obavljanja delatnosti; ima blokadu poslovnog računa, poreske dugove ili dugove prema organizacijama socijalnog osiguranja; bude u poslednje dve godine pravnosnažnom odlukom kažnjen za prekršaj ili privredni pristup u vezi sa njegovom delatnošću;
prioritet imaju programi koji su strukturne i razvojne prirode;
između programa organizovanja, odnosno učešća na sportskim priredbama, prioritet imaju programi koji se odnose na sportske priredbe koje su višeg ranga;
između programa učešća na velikim međunarodnim sportskim priredbama, prioritet imaju programi čijom realizacijom se očekuje postizanje plasmana u prvu trećinu takmičara po rezultatima;
prioritet imaju programi nacionalnih sportskih saveza u odnosu na programe sportskih organizacija;
pre odobravanja sredstava mora se utvrditi da li se predloženi program finansira ili će se finansirati iz drugih javnih sredstava;
aktivnosti i mere moraju, po pravilu, biti u okvirima važeće Nacionalne strategije za razvoj sporta;
program mora biti u skladu sa opštim aktima podnosioca predloga programa i sportskim pravilima;
predlog programa i podneta dokumentacija mora da ispunjava propisane formalne uslove, a navedeni podaci moraju biti potpuni i istiniti;
finansiranje aktivnosti nacionalnog sportskog saveza iz člana 147. stav 1. tačka 2) ovog zakona može da obuhvati samo deo zarade zaposlenih i materijalnih troškova, u zavisnosti od stručnosti posla, upotrebljivosti posla za sport, primenljivosti posla i izraženosti javnog interesa za određeni posao u sportu, s tim da se materijalni troškovi mogu finansirati najviše do 20% od mase bruto finansiranih zarada;
ne sme postojati osnovana sumnja u mogućnost realizovanja programa;
ukoliko je u pitanju finansiranje programa u većim iznosima, sredstva se, po pravilu, daju u ratama;
troškovi realizacije programa moraju biti opravdani i u neposrednoj vezi sa ciljevima realizacije programa (opravdani direktni troškovi), s tim da se suma koja ne prelazi 10% od opravdanih direktnih troškova realizacije programa može obezbediti za pokriće administrativnih dodatnih troškova nosioca programa za potrebe realizacije programa (opravdani indirektni troškovi);
program treba da odgovara uobičajenim merilima koja određuju broj učesnika u programu i resurse potrebne za realizaciju određene vrste programa, uključujući i potrebna novčana sredstva;
završeni programi mogu se izuzetno finansirati iz sredstava budžeta Republike Srbije samo ako je reč o troškovima koje nosilac programa ne može da namiri i koje nije mogao da predvidi.
Ministar bliže uređuje: sadržinu i obrazac predloga programa i dokumentaciju koja se uz predlog podnosi, sadržinu i obrazac izveštaja o realizaciji programa, način i postupak odobrenja programa i dodele sredstava i način i postupak kontrole i analize realizacije odobrenih programa.
Član 166.
Ministarstvo vrši nadzor nad realizacijom programa i namenskim korišćenjem odobrenih sredstava i jednom godišnje izveštava Vladu o korišćenju sredstava budžeta Republike Srbije za ostvarivanje opšteg interesa u oblasti sporta, utvrđenog ovim zakonom.
Korisnici sredstava budžeta Republike Srbije za realizaciju programa kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta utvrđen ovim zakonom obavezni su da Ministarstvu, na njegov zahtev, kao i u rokovima utvrđenim ugovorom o realizovanju programa, a najmanje jedanput godišnje, dostave izveštaj sa potrebnom dokumentacijom o svom radu, odnosno ostvarivanju programa ili delova programa i korišćenju sredstava budžeta Republike Srbije.
Nosilac programa kojim se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta u završnom izveštaju o realizaciji programa vrši i procenu postignutih rezultata sa stanovišta postavljenih ciljeva (samoevaluacija).
Ministarstvo može obustaviti dalje finansiranje programa, odnosno jednostrano raskinuti ugovor o realizovanju programa ako korisnik iz stava 2. ovog člana ne dostavi izveštaj u roku predviđenom ugovorom.
Korisniku sredstava budžeta Republike Srbije za realizaciju programa kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta ne mogu biti odobrena sredstva za realizaciju novog programa pre nego što podnese izveštaj u skladu sa stavom 2. ovog člana.
Organizacije u oblasti sporta koje su iz javnih sredstava dobile sredstva za realizovanje programa najmanje jedanput godišnje izveštaj o svom radu i o obimu i načinu sticanja i korišćenja sredstava čine dostupnim javnosti (ističu ga na oglasnoj tabli u poslovnim prostorijama organizacije i stavljaju na uvid javnosti) i taj izveštaj dostavljaju Ministarstvu, a na svim dokumentima i medijskim promocijama vezanim za realizovanje programa mora biti istaknuto da se program finansira sredstvima iz budžeta Republike Srbije.
Nosilac odobrenog programa dužan je da posle završetka realizacije programa čuva evidenciju, odnosno dokumentaciju koja se odnosi na realizovanje programa, sve do isteka perioda od sedam godina, počev od dana kada je program završen.
Nosilac odobrenog programa dužan je da namenski koristi sredstva dobijena iz budžeta Republike Srbije.
Član 167.
Sredstva dobijena iz budžeta Republike Srbije za realizovanje programa kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta moraju se vratiti davaocu sredstava zajedno sa zateznom kamatom od momenta prijema ukoliko nosilac programa:
netačno i nepotpuno obavesti davaoca sredstava o bitnim okolnostima vezanim za odobrenje i realizovanje programa;
svojom krivicom ne izvrši program ili ga izvrši u nebitnom delu;
upotrebi sredstva nenamenski, u potpunosti ili delimično, ili se ne pridržava propisanih ili ugovorenih mera koje su utvrđene radi osiguranja realizacije programa;
ne dostavi u predviđenim rokovima potrebne izveštaje i dokaze, iako ga je davalac sredstava prethodno upozorio na nepravilnosti i posledice;
prestane da ispunjava uslove koji su na osnovu ovog zakona potrebni za dobijanje sredstava;
spreči ili onemogući sprovođenje propisanih, odnosno ugovorenih kontrolnih mera.
Ministarstvo će zahtevati povraćaj dela datih sredstava ako je program samo delimično realizovan ili je realizovan sa bitnim zakašnjenjem, odgovornošću nosioca programa, osim ako su realizovanim aktivnostima postignuti bitni efekti programa.
Ministarstvo vrši po završetku odobrenog programa analizu realizacije programa i postizanja planiranih efekata i u slučaju da oceni da planirani efekti nisu postignuti u bitnom delu krivicom nosioca programa, zatražiće od nadležnog organa nosioca programa da utvrdi odgovornost lica koja su realizovala program.
Nosilac programa iz st. 1 – 3. ovog člana ne može dobijati sredstva iz budžeta Republike Srbije, autonomne pokrajine i jedinice lokalne samouprave za realizaciju svojih programa dve godine od dana kada je utvrđeno postojanje okolnosti iz st. 1 – 3. ovog člana.
Član 168.
Organizacije u oblasti sporta čiji je osnivač Republika Srbija, autonomna pokrajina, odnosno jedinica lokalne samouprave dostavljaju Ministarstvu izveštaj o sredstvima planiranim za zadovoljavanje potreba, odnosno interesa u oblasti sporta u tekućoj godini i sredstvima utrošenim za zadovoljavanje potreba, odnosno interesa u oblasti sporta u prethodnoj godini, u roku od 15 dana od dana usvajanja budžeta, odnosno završnog računa budžeta i finansijskog plana, odnosno završnog računa.
Član 169.
U ostvarivanju opšteg interesa i zadovoljavanju potreba, odnosno interesa građana u oblasti sporta, utvrđenih ovim zakonom, nadležni organi Republike Srbije, autonomne pokrajine i jedinice lokalne samouprave postupaju u skladu sa ratifikovanim konvencijama u oblasti sporta, Evropskim kodeksom sportske etike, Evropskom sportskom poveljom, Evropskom poveljom sporta za sve i Evropskom urbanom poveljom Saveta Evrope.
Član 170.
Na predlog Ministra, radi pripreme Nacionalne strategije za razvoj sporta i razmatranja pitanja vezanih za ostvarivanje opšteg interesa u oblasti sporta, Vlada obrazuje Savet za razvoj sporta.
Članove Saveta za razvoj sporta predlaže ministar, iz reda vrhunskih sportista i istaknutih stručnjaka iz pojedinih stručnih, odnosno naučnih oblasti od značaja za sport.
Organizacija i način rada Saveta za razvoj sporta uređuje se poslovnikom koji donosi Savet za razvoj sporta, uz saglasnost Vlade.
Sredstva za rad i naknade članovima Saveta za razvoj sporta obezebeđuju se u budžetu Republike Srbije.
Član 171.
Radi obezbeđivanja ostvarivanja opšteg interesa u oblasti sporta utvrđenog u članu 147. stav. 1. tač. 1), 3), 7) i 13) ovog zakona, Republika Srbija može da osniva ustanove.
Odluku o osnivanju ustanove donosi Vlada.
Član 172.
Vlada, na predlog jedinice lokalne samouprave, utvrđuje da određeni sportski centar, odnosno sportski kamp čiji je osnivač jedinica lokalne samouprave ima na osnovu svog razmeštaja, namene i strukture objekata i opreme, stručne kvalifikacije i broja zaposlenih i vrste i obima delatnosti poseban značaj za Republiku Srbiju u smislu člana 147. stav 1. tačka 13) ovog zakona.
Vlada imenuje i razrešava jednu trećinu članova upravnog i nadzornog odbora, odnosno drugih odgovarajućih organa, organizacije iz stava 1. ovog člana.
Direktora organizacije iz stava 1. ovog člana imenuje upravni odbor, odnosno drugi odgovarajući organ organizacije.
Član 173.
Ako je u jednoj sportskoj grani registrovano više nacionalnih granskih sportskih saveza, finansiraju se programi kojima se ostvaruje opšti interes utvrđen ovim zakonom samo jednog nacionalnog granskog sportskog saveza.
Ministar utvrđuje:
preko kojih se nacionalnih granskih sportskih saveza ostvaruje opšti interes u oblasti sporta u Republici Srbiji;
sportske grane u Republici Srbiji;
sportske grane koje su od posebnog značaja za Republiku Srbiju;
sportske objekte koji imaju status kapitalnih sportskih objekata u skladu sa ovim zakonom.
Ministar donosi akt iz stava 2. ovog člana naročito na osnovu: organizacije saveza, broja učlanjenih organizacija i sportista, ekonomske snage, medijskog i društvenog uticaja, pristupačnosti sportske grane, nacionalne i međunarodne organizovanosti i tradicije, kao i sportskih rezultata.
Pre donošenja akta iz stava 2. ovog člana, ministar pribavlja mišljenje Olimpijskog komiteta Srbije, Sportskog saveza Srbije, nacionalnih granskih sportskih saveza i visokoškolskih ustanova u oblasti sporta.
Član 174.
Potrebe i interesi građana u oblasti sporta za čije se ostvarivanje obezbeđuju sredstva u budžetu autonomne pokrajine, u skladu sa zakonom, jesu:
izgradnja, opremanje i održavanje sportskih objekata kojima se doprinosi razvoju sporta na području autonomne pokrajine, odnosno obezbeđuju uslovi za razvoj vrhunskog sporta na teritoriji autonomne pokrajine (sportski objekti od značaja za autonomnu pokrajinu);
promocija i podsticanje bavljenja građana sportom, posebno dece, omladine, žena, starijih osoba i osoba sa invaliditetom, na teritoriji autonomne pokrajine;
organizacija sportskih priredbi od značaja za autonomnu pokrajinu;
stvaranje uslova za razvoj vrhunskog sportskog stvaralaštva i unapređenje kvaliteta rada sa mladim sportskim talentima na teritoriji autonomne pokrajine;
školska sportska takmičenja na nivou autonomne pokrajine;
delatnost Pokrajinskog zavoda za sport i drugih organizacija u oblasti sporta čiji je osnivač autonomna pokrajina;
aktivnosti pokrajinskih sportskih saveza od značaja za autonomnu pokrajinu;
razvoj sportskih grana koje su od posebnog značaja za autonomnu pokrajinu;
sprečavanje negativnih pojava u sportu (doping, nasilje i nedolično ponašanje) na nivou autonomne pokrajine i unapređenje zaštite zdravlja sportista;
stručno-sportski skupovi, istraživačko-razvojni i naučnoistraživački projekti i izdavanje sportskih publikacija od značaja za autonomnu pokrajinu;
unapređivanje stručnog rada u organizacijama u oblasti sporta sa teritorije autonomne pokrajine;
nagrade i priznanja za postignute sportske rezultate i doprinos razvoju sporta u autonomnoj pokrajini;
stipendije za sportsko usavršavanje kategorisanih sportista, posebno perspektivnih sportista;
prikupljanje i distribucija podataka u oblasti sporta od značaja za autonomnu pokrajinu, uključujući periodična testiranja (eurofit testovi) i praćenje stanja fizičkih sposobnosti dece, omladine i odraslih na teritoriji autonomne pokrajine;
druge potrebe i interesi građana u oblasti sporta od značaja za autonomnu pokrajinu, koje utvrdi autonomna pokrajina preko svojih organa.
Član 175.
Autonomna pokrajina, preko svojih organa, u skladu sa zakonom:
obezbeđuje ostvarivanje potreba i interesa građana u oblasti sporta na teritoriji autonomne pokrajine iz člana 174. ovog zakona;
uređuje i vodi evidencije od značaja za autonomnu pokrajinu;
utvrđuje sportske objekte od značaja za autonomnu pokrajinu;
obezbeđuje uslove za rad, odnosno obavljanje delatnosti Pokrajinskog zavoda za sport i drugih organizacija u oblasti sporta čiji je osnivač autonomna pokrajina;
utvrđuje preko kojih se pokrajinskih sportskih saveza zadovoljavaju potrebe i interesi građana na teritoriji autonomne pokrajine kada je u jednoj sportskoj grani registrovano više pokrajinskih granskih sportskih saveza i utvrđuje koje sportske grane su od posebnog značaja za autonomnu pokrajinu;
uređuje bliže uslove za korišćenje javnih sportskih terena na teritoriji autonomne pokrajine;
vrši inspekcijski nadzor nad sprovođenjem ovog zakona na teritoriji autonomne pokrajine;
vodi Registar pokrajinskih sportskih saveza.
Poslovi iz stava 1. tač. 6) – 8) ovog člana vrše se kao povereni.
Član 176.
Odredbe ovog zakona koje se odnose na uslove, kriterijume, merila i način odobrenja programa, odnosno finansiranje delatnosti kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta, zaključenje ugovora, podnošenje izveštaja i obavezu vraćanja dobijenih sredstava, shodno se primenjuju i na programe, odnosno delatnosti kojima se ostvaruju potrebe i interesi građana u oblasti sporta u autonomnoj pokrajini.
Autonomna pokrajina preko svojih organa uređuje bliže uslove, kriterijume i način i postupak dodele sredstava iz budžeta autonomne pokrajine, odnosno odobrenje programa za ostvarivanje potreba i interesa građana u oblasti sporta na teritoriji autonomne pokrajine i način javnog objavljivanja podataka o predloženim programima za finansiranje, odobrenim programima i realizaciji odobrenih programa.
Protiv konačne odluke o odobrenju programa kojim se ostvaruju potrebe i interesi građana u oblasti sporta u autonomnoj pokrajini ne može se voditi upravni spor.
Član 177.
Potrebe građana u oblasti sporta koje se zadovoljavaju u jedinicama lokalne samouprave (opštine, gradovi i grad Beograd), u skladu sa zakonom, jesu:
podsticanje i stvaranje uslova za unapređenje sporta za sve, odnosno bavljenja građana sportom, posebno dece, omladine, žena, starijih osoba i osoba sa invaliditetom;
izgradnja, održavanje i opremanje sportskih objekata na teritoriji jedinice lokalne samouprave, a posebno javnih sportskih terena u stambenim naseljima ili u njihovoj blizini i školskih sportskih objekata i nabavka sportske opreme i rekvizita;
organizacija sportskih priredbi od posebnog značaja za jedinicu lokalne samouprave;
sportski razvoj talentovanih sportista i unapređenje kvaliteta stručnog rada sa njima;
učešće sportskih organizacija sa teritorije jedinice lokalne samouprave u evropskim klupskim takmičenjima;
predškolski i školski sport (rad školskih sportskih sekcija i društava, opštinska, gradska i međuopštinska školska sportska takmičenja i dr.);
delatnost organizacija u oblasti sporta čiji je osnivač jedinica lokalne samouprave;
aktivnosti sportskih organizacija, sportskih društava, udruženja, granskih i teritorijalnih sportskih saveza na teritoriji jedinice lokalne samouprave od posebnog značaja za jedinicu lokalne samouprave, u zavisnosti od toga da li je sportska grana od značaja za jedinicu lokalne samouprave, koja je kategorija sportske grane, koliko sportista okuplja, u kojoj meri se unapređuje stručni rad, u kojem rangu takmičenja sportska organizacija učestvuje i u kojoj meri se povećava obuhvat bavljenja građana sportom;
unapređenje zaštite zdravlja sportista i obezbeđivanje adekvatnog sportsko-zdravstvenog obrazovanja sportista, posebno mladih, uključujući i antidoping obrazovanje;
stipendiranje za sportsko usavršavanje kategorisanih sportista, posebno perspektivnih sportista;
sprečavanje negativnih pojava u sportu;
edukacija, informisanje i savetovanje građana, sportista i organizacija u oblasti sporta o pitanjima bitnim za odgovarajuće bavljenje sportskim aktivnostima i delatnostima;
periodična testiranja (eurofit testovi), sakupljanje, analiza i distribucija relevantnih informacija za adekvatno zadovoljavanje potreba građana u oblasti sporta na teritoriji jedinice lokalne samouprave, istraživačko-razvojni projekti i izdavanje sportskih publikacija;
unapređivanje stručnog rada u organizacijama u oblasti sporta sa teritorije jedinice lokalne samouprave i podsticanje zapošljavanja u organizacijama u oblasti sporta sa teritorije jedinice lokalne samouprave visokokvalifikovanih sportskih stručnjaka i vrhunskih sportista;
racionalno i namensko korišćenje sportskih sala i sportskih objekata u državnoj svojini čiji je korisnik jedinica lokalne samouprave, kroz odobravanje njihovog korišćenja za sportske aktivnosti i dodelu sportskim organizacijama termina za treniranje;
nagrade i priznanja za postignute sportske rezultate i doprinos razvoju sporta.
Za zadovoljavanje potreba građana iz stava 1. ovog člana jedinice lokalne samouprave obezbeđuju u budžetu odgovarajuća sredstva.
Član 178.
Odredbe ovog zakona koje se odnose na uslove, kriterijume, merila i način odobrenja programa, odnosno finansiranje delatnosti kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta, zaključenje ugovora, podnošenje izveštaja i obavezu vraćanja dobijenih sredstava, shodno se primenjuju i na programe, odnosno delatnosti kojima se zadovoljavaju potrebe građana u oblasti sporta u jedinicama lokalne samouprave.
Jedinica lokalne samouprave preko svojih organa uređuje bliže uslove, kriterijume i način i postupak dodele sredstava iz budžeta jedinice lokalne samouprave, odnosno odobrenje programa za zadovoljavanje potreba građana u oblasti sporta na teritoriji jedinice lokalne samouprave i način javnog objavljivanja podataka o predloženim programima za finansiranje, odobrenim programima i realizaciji odobrenih programa.
Protiv konačne odluke o odobrenju programa kojim se zadovoljavaju potrebe građana u oblasti sporta u jedinici lokalne samouprave ne može se voditi upravni spor.
Potrebe građana iz člana 177. stav 1. tač. 1), 2) i 6) ovog zakona imaju prioritet pri izboru programa kojim se zadovoljavaju potrebe građana u oblasti sporta u jedinici lokalne samouprave.
Član 179.
Opšti interes u oblasti sporta u Republici Srbiji, potrebe i interesi građana u oblasti sporta u autonomnoj pokrajini i potrebe građana u oblasti sporta u jedinici lokalne samouprave – ostvaruju se u skladu sa Nacionalnom strategijom za razvoj sporta, koju utvrđuje Vlada.
Nacionalnom strategijom za razvoj sporta utvrđuje se:
stanje u oblasti sporta koje postoji u trenutku donošenja Nacionalne strategije za razvoj sporta;
osnovni principi na kojima se temelji razvoj sporta u Republici Srbiji;
kratkoročni, periodični i dugoročni sportskorazvojni ciljevi u periodu za koji se program donosi i nosioci realizacije tih ciljeva;
sadržina, obim i procenjena vrednost aktivnosti na realizovanju postavljenih sportskorazvojnih ciljeva;
obaveze i zadaci nosilaca javne vlasti svih nivoa i nosilaca sportskih programa na realizaciji postavljenih sportskorazvojnih ciljeva;
program izgradnje kapitalnih sportskih objekata.
Izvršenje Nacionalne strategije za razvoj sporta finansira se iz budžeta Republike Srbije, kao i iz budžeta autonomnih pokrajina i jedinica lokalne samouprave.
Jedinica lokalne samouprave utvrđuje, u skladu sa Nacionalnom strategijom za razvoj sporta, program razvoja sporta na svojoj teritoriji.
Član 180.
Inspekcijski nadzor nad sprovođenjem ovog zakona vrši Ministarstvo preko sportskih inspektora.
Na teritoriji jedinice lokalne samouprave, inspekcijski nadzor nad sprovođenjem ovog zakona, osim za nacionalne sportske saveze i sportske organizacije koje se takmiče u profesionalnim ligama, vrši nadležni organ jedinice lokalne samouprave, preko sportskih inspektora, kao povereni posao.
Sportski inspektor mora imati završen pravni fakultet ili fakultet u oblasti sporta, položen državni stručni ispit i tri godine radnog iskustva u struci.
Pravna i fizička lica u oblasti sporta dužna su da omoguće sportskom inspektoru obavljanje inspekcijskog nadzora i postupe po njegovom nalogu.
Član 181.
U vršenju inspekcijskog nadzora sportski inspektor:
nalaže rešenjem izvršenje mera i radnji uz određivanje za to potrebnog roka;
rešenjem privremeno zabranjuje obavljanje sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti zbog neispunjenosti uslova za njihovo obavljanje, do ispunjavanja uslova;
nalaže uspostavljanje stanja sportskog objekta koje odgovara njegovoj nameni, o trošku vlasnika sportskog objekta, ukoliko ovaj ne otkloni utvrđene nedostatke u ostavljenom roku;
rešenjem privremeno zabranjuje korišćenje sportskog objekta zbog neispunjenosti uslova za njegovo korišćenje, do ispunjavanja uslova;
preduzima druge mere i radnje na koje je ovlašćen zakonom.
Žalba na rešenje sportskog inspektora može se izjaviti ministru, u roku od sedam dana od dana prijema rešenja.
Žalba iz stava 2. ovog člana ne zadržava izvršenje rešenja.
Ministar o žalbi odlučuje u roku od 15 dana od dana prijema žalbe.
Ministar propisuje obrazac i način izdavanja legitimacije sportskog inspektora.
Član 182.
Ministarstvo vrši nadzor nad radom imalaca javnih ovlašćenja u vršenju ovim zakonom poverenih poslova državne uprave, u skladu sa zakonom kojim se uređuje državna uprava.
Član 183.
Novčanom kaznom od 100.000 do 1.000.000 dinara kazniće se za prekršaj sportska organizacija ili drugo pravno lice, ako:
prekrši zabranu diskriminacije sportista (član 9);
dozvoli učešće na takmičenju sportisti takmičaru kome nije utvrđena zdravstvena sposobnost (član 16. stav 1);
ne zaključi ugovor o osiguranju perspektivnih i vrhunskih sportista od posledica nesrećnih slučajeva za vreme obavljanja sportske aktivnosti (član 18. stav 1);
izloži sportistu sportskim aktivnostima koje mogu da ugroze ili pogoršaju njegovo zdravstveno stanje (član 19. stav 1);
obavlja sportske aktivnosti i delatnosti iako ne ispunjava utvrđene uslove (član 24. stav 1);
izabere ili imenuje u organe lice suprotno odredbama člana 25. st. 2. i 3. ovog zakona;
obavlja privredne i druge delatnosti suprotno uslovima utvrđenim članom 71. st. 1. i 3. ovog zakona;
ne vodi poslovne knjige, ne sastavlja i ne podnosi finansijske izveštaje u skladu sa odredbom člana 73. stav 1. ovog zakona;
koristi imovinu suprotno odredbama člana 75. ovog zakona;
ne primi u članstvo organizaciju koja ispunjava uslove određene statutom saveza za prijem u članstvo (član 99. stav 3);
ne utvrdi sportska pravila u odgovarajućoj grani sporta (član 102. st. 1. i 2);
ne dostavi sportska pravila Ministarstvu (član 102. stav 3);
obavlja delatnosti iako ne ispunjava propisane uslove (član 108. st. 1. i 2);
obavlja poslove posredovanja prilikom prelaska sportiste iz jedne u drugu sportsku organizaciju iako ne ispunjava uslove utvrđene članom 111. st. 1. i 2. ovog zakona;
ne preduzme mere koje omogućavaju predupređenje rizika nastanka štete za sportiste, gledaoce, druge učesnike i treća lica na sportskoj priredbi, kao i mere kojima se na povećane rizike utiče (član 120. stav 1. tačka 2);
organizuje sportsku priredbu iako ne ispunjava propisane uslove (član 121. stav 1);
dopusti učešće na sportskoj priredbi licima koja ne ispunjavaju propisane uslove (član 121. stav 2);
organizuje sportsku priredbu koja se temelji na tzv. slobodnom borenju dva ili više lica (član 121. stav 6);
učestvuje u sportskom takmičenju iako nije dobilo licencu za učešće (član 122. stav 1);
ne utvrdi kriterijume, odnosno uslove za davanje licence u skladu sa članom 122. stav 3. ovog zakona;
učestvuje u sportskim takmičenjima iako ne ispunjava uslove utvrđene članom 122. stav 4. ovog zakona;
ne utvrdi ispunjenost uslova za sticanje licence za učešće na sportskom takmičenju pre početka takmičarske sezone (član 122. stav 7);
primeni izmene sistema takmičenja pre isteka jedne takmičarske sezone od utvrđivanja tih izmena (član 123. stav 6);
promeni propozicije takmičenja u toku takmičarske sezone (član 123. stav 7);
kandiduje se za organizovanje velikog međunarodnog sportskog takmičenja na teritoriji Republike Srbije iako ne ispunjava propisane uslove (član 124);
učestvuje na međunarodnim sportskim priredbama bez saglasnosti nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza (član 127);
ne obezbedi prioritet organizovanim školskim i vannastavnim sportskim aktivnostima u pogledu korišćenja školskih sportskih sala i terena u odnosu na aktivnosti lica izvan škole (član 130. stav 4);
koristi sportski objekat suprotno odredbi člana 134. stav 1. ovog zakona;
promeni namenu sportskog objekta bez odgovarajuće saglasnosti, suprotno odredbama člana 136. st. 1 – 3. ovog zakona;
promeni namenu dela pratećeg prostora sportskog objekta, suprotno odredbama člana 136. st. 4. i 5. ovog zakona;
ne uredi, ne obeleži, ne opremi ili ne održava javni sportski teren u stanju koje osigurava bezbedno korišćenje ili ne prekine korišćenje terena ili dela terena iako su nastupile okolnosti koje ugrožavaju bezbednost na terenu ili koristi javni sportski teren iako ne ispunjava propisane uslove (član 138. st. 3 – 5. i 8);
angažuje za obavljanje stručnog rada lice koje nije sportski stručnjak, odnosno stručnjak u sportu (član 139. stav 1);
prekrši zabranu diskriminacije sportskih stručnjaka i stručnjaka u sportu (član 141. stav 6);
bavi se poslovima stručnog osposobljavanja iako ne ispunjava propisane uslove (član 142. st. 1. i 2);
obavlja stručno osposobljavanje suprotno utvrđenom nastavnom planu i programu i načinu stručnog osposobljavanja (član 142. stav 4);
ne omogući obavljanje stručnog nadzora (član 145. stav 7);
ne koristi namenski sredstva dobijena iz budžeta Republike Srbije (član 166. stav 8);
ne postupi po nalogu sportskog inspektora datom u vršenju inspekcijskog nadzora (član 181. stav 1);
promeni namenu sportskog objekta suprotno odredbi člana 186. ovog zakona;
angažuje za obavljanje stručnog rada lice koje ne ispunjava uslove iz člana 187. stav 3. ovog zakona.
Za prekršaj iz stava 1. ovog člana kazniće se i odgovorno lice u sportskoj organizaciji ili drugom pravnom licu novčanom kaznom u iznosu od 5.000 do 50.000 dinara.
Za prekršaj iz stava 1. tač. 13) – 18) i 28) – 39) ovog člana kazniće se preduzetnik novčanom kaznom u iznosu od 15.000 do 500.000 dinara.
Član 184.
Novčanom kaznom od 30.000 do 500.000 dinara kazniće se za prekršaj sportska organizacija ili drugo pravno lice, ako:
zaključi sa maloletnim sportistom ugovor suprotno članu 8. stav 5. ovog zakona;
ne registruje ugovor sa sportistom kod nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza (član 10. stav 1);
ne obavesti bez odlaganja nadležni nacionalni granski sportski savez o utvrđivanju ništavosti, poništenju ili raskidu ugovora sa sportistom (član 10. stav 3);
ne zaključi ugovor o radu sa sportistom koji se profesionalno bavi sportskim aktivnostima u toj sportskoj organizaciji (član 11. stav 1);
utvrđuje zdravstvenu sposobnost sportista iako ne ispunjava propisane uslove (član 16. st. 3. i 4);
ne dostavi godišnji izveštaj o evaluaciji zdravstvenog stanja sportista takmičara Ministarstvu (član 16. stav 6);
ne vodi evidenciju o utvrđivanju zdravstvene sposobnosti sportista takmičara u skladu sa članom 17. ovog zakona;
ne omogući sportisti učešće u nacionalnoj sportskoj reprezentaciji kada je pozvan u reprezentaciju (član 21. stav 2);
u pravnom saobraćaju ne koristi naziv i skraćeni naziv u obliku u kome je upisan u registar (član 35. st. 1. i 2);
ne vodi knjigu članova (član 40. stav 7);
imenuje zastupnika, likvidatora ili člana organa sportskog udruženja suprotno odredbi člana 51. stav 4. ovog zakona;
ne obavesti Ministarstvo o izdavanju licence u propisanom roku (član 111. stav 4);
ne sarađuje sa Ministarstvom u utvrđivanju nacionalnih kategorizacija i dodeljivanju kategorija (član 116. stav 6);
dopusti učešće u takmičenju životinji kojoj nije utvrđena zdravstvena sposobnost za takmičenje (član 128);
ne obezbedi da je sportski objekat pristupačan osobama sa invaliditetom (član 132. stav 3);
ne utvrdi plan stručnog obrazovanja, osposobljavanja i usavršavanja sportskih stručnjaka (član 141. stav 2);
ne podnese propisane izveštaje, podatke i plan aktivnosti (član 142. stav 5);
ne podnese Ministarstvu prijavu početka obavljanja stručnog osposobljavanja (član 142. stav 6);
ne podnese prijavu za upis u matičnu evidenciju (član 146. st. 4. i 5);
ne vodi propisane evidencije (član 146. st. 6. i 7);
ne dostavi Ministarstvu izveštaj o ostvarivanju programa ili delova programa i korišćenju sredstava budžeta Republike Srbije (član 166. stav 2);
ne učini izveštaj o svom radu i o obimu i načinu sticanja i korišćenja sredstava dostupnim javnosti i taj izveštaj ne dostavi Ministarstvu (član 166. stav 6);
kao organizacija u oblasti sporta čiji je osnivač Republika Srbija, autonomna pokrajina, grad ili opština, ne dostavi Ministarstvu izveštaj u skladu sa članom 168. ovog zakona;
ne uskladi svoju organizaciju, rad i opšte akte u roku utvrđenom članom 188. stav 1. ovog zakona.
Za prekršaj iz stava 1. ovog člana kazniće se i odgovorno lice u sportskoj organizaciji ili drugom pravnom licu novčanom kaznom u iznosu od 5.000 do 30.000 dinara.
Za prekršaj iz stava 1. tač. 5) – 7), 15), 19), 21) i 24) ovog člana kazniće se preduzetnik novčanom kaznom u iznosu od 15.000 do 250.000 dinara.
Član 185.
Novčanom kaznom u iznosu od 5.000 do 50.000 dinara kazniće se za prekršaj fizičko lice, ako:
učestvuje u takmičenju iako mu nije utvrđena zdravstvena sposobnost (član 16. stav 1);
izloži sportistu aktivnostima koje mogu da ugroze njegovo zdravlje (član 19. stav 1);
kao nadležno lice ne sazove skupštinu sportskog udruženja u propisanom roku (član 46. stav 5);
kao zastupnik ne saopšti tražene informacije u skladu sa članom 49. stav 2. ovog zakona;
ne preduzme mere koje omogućavaju predupređenje rizika nastanka štete za sportiste, gledaoce i druge učesnike i treća lica na sportskoj priredbi, kao i mere kojima se na povećane rizike utiče (član 120. stav 1. tačka 2);
organizuje sportsku priredbu iako ne ispunjava propisane uslove (član 121. stav 1);
učestvuje na sportskoj priredbi iako ne ispunjava propisane uslove (član 121. stav 2);
učestvuje u sportskoj priredbi koja se temelji na tzv. slobodnom borenju dva ili više lica (član 121. stav 6);
učestvuje na međunarodnim sportskim priredbama bez prethodne saglasnosti nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza (član 127);
koristi sportski objekat suprotno odredbi člana 134. stav 1. ovog zakona;
promeni namenu sportskog objekta bez odgovarajuće saglasnosti, suprotno odredbama člana 136. st. 1 – 3. ovog zakona;
promeni namenu dela pratećeg prostora sportskog objekta suprotno odredbama člana 136. st. 4. i 5. ovog zakona;
obavlja sportske aktivnosti i delatnosti na javnom sportskom terenu suprotno odredbi člana 138. stav 6. ovog zakona;
obavlja stručni rad iako ne ispunjava propisane uslove (član 139. st. 1. i 3. i član 186. stav 3);
obavlja stručni rad sa decom iako ne ispunjava propisane uslove (član 139. stav 7);
ne planira i ne evidentira stručni rad (član 140. stav 1);
ne omogući obavljanje stručnog nadzora (član 145. stav 7);
ne postupi po nalogu sportskog inspektora datom u vršenju inspekcijskog nadzora (član 181. stav 1).
Član 186.
Sportskim objektima u državnoj i društvenoj svojini za koje na dan stupanja na snagu ovog zakona ne postoji odgovarajuća urbanistička dokumentacija ne može se do utvrđivanja te dokumentacije menjati namena.
Član 187.
Postojeće organizacije u oblasti sporta nastavljaju sa radom, u skladu sa ovim zakonom.
Republički zavod nastavlja sa radom, u skladu sa ovim zakonom.
Stručni rad u organizacijama u oblasti sporta mogu do kraja 2010. godine da obavljaju, pored lica koja ispunjavaju uslove određene ovim zakonom i lica koja ispunjavaju uslove utvrđene sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza.
Član 188.
Postojeće organizacije u oblasti sporta dužne su da usklade svoju organizaciju, rad i opšte akte sa odredbama ovog zakona, u roku od godinu dana od dana stupanja na snagu ovog zakona.
Postojeća udruženja, društva i savezi u oblasti sporta čiji organizacioni delovi imaju svojstvo pravnog lica dužni su da se u roku iz stava 1. ovog člana organizuju kao jedinstveno pravno lice, koje preuzima imovinu organizacionih delova koji su izgubili svojstvo pravnog lica.
Organi Republičkog zavoda imenovaće se u roku od tri meseca od dana stupanja na snagu ovog zakona.
Postojeća udruženja, društva i savezi u oblasti sporta dužni su da ustanove knjigu članova, uključujući i podatke o pravu upravljanja, u roku od 60 dana od dana stupanja na snagu ovog zakona.
Postojeća udruženja, društva i savezi u oblasti sporta dužni su da u roku iz stava 1. ovog člana nadležnom registarskom organu podnesu prijavu za upis prevođenja u registar, fotokopiju statuta važećeg na dan stupanja na snagu ovog zakona, fotokopiju rešenja o upisu u registar kod Ministarstva, odluku o izboru, odnosno imenovanju zastupnika i fotokopiju njegove lične isprave i tri primerka novog statuta, radi upisa u Registar.
Sportski savezi i druge organizacije u oblasti sporta sa sedištem na teritoriji Republike Srbije, registrovani prema Zakonu o udruživanju građana u udruženja, društvene organizacije i političke organizacije koje se osnivaju za teritoriju Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije („Službeni list SFRJ”, broj 42/90 i „Službeni list SRJ”, br. 24/94, 28/96 i 73/00) – dužni su da u roku iz stava 1. ovog člana podnesu prijavu za prevođenje u registar, fotokopiju statuta važećeg na dan stupanja na snagu ovog zakona, rešenje o upisu u registar kod nadležnog organa, odluku o izboru, odnosno imenovanju zastupnika organizacije i fotokopiju njegove lične isprave, kao i tri primerka novog statuta, radi upisa u Registar.
Postupak upisa u registar započet do dana stupanja na snagu ovog zakona okončaće se po odredbama propisa po kojima je započet.
Organizacije u oblasti sporta iz stava 6. ovog člana dužne su da u roku iz stava 1. ovog člana podnesu nadležnom registru prijavu za prevođenje u Registar.
Organizacije koje ne podnesu prijavu u skladu sa st. 4, 5. i 6. ovog člana – gube svojstvo pravnog lica po sili zakona, a njihova imovina prelazi na lica određena statutom, odnosno zakonom, bez sprovođenja postupka likvidacije.
Član 189.
Privatizacija društvenog ili državnog kapitala, odnosno sredstava u društvenoj ili državnoj svojini na kojima pravo korišćenja imaju sportske organizacije, sportska društva, savezi i druge organizacije u oblasti sporta sa statusom udruženja, saveza ili društvene organizacije, sa sedištem na teritoriji Republike Srbije, sprovodi se u skladu sa posebnim zakonom.
Do donošenja zakona iz stava 1. ovog člana, organizacije iz stava 1. ovog člana mogu se putem statusne promene pripojiti ili spojiti samo sa organizacijom u oblasti sporta koja koristi većinski društveni ili državni kapital.
Za slučaj prestanka organizacije iz stava 1. ovog člana koja koristi društveni ili državni kapital kao primalac njene imovine statutom se može odrediti samo neprofitna organizacija u oblasti sporta koja koristi većinski društveni ili državni kapital.
Do donošenja zakona iz stava 1. ovog člana, organizacije iz stava 1. ovog člana mogu da raspolažu nepokretnostima na kojima imaju pravo korišćenja, odnosno donese odluke o smanjenju ili povećanju kapitala; reorganizaciji ili restruktuiranju; investicionom ulaganju; prodaji dela imovine; zalaganjem stvari ili uspostavljanjem hipoteke; dugoročnom zakupu; poravnanju sa poveriocima; uzimanju ili odobravanju kredita ili izdavanju garancija, van toka redovnog poslovanja, samo uz saglasnost Vlade, na predlog Ministarstva.
Član 190.
Visokoškolske ustanove i organizacije u oblasti sporta koje su dobile rešenje o ispunjenosti uslova za obavljanje poslova stručnog osposobljavanja u oblasti sporta do stupanja na snagu ovog zakona nastavljaju da obavljaju stručno osposobljavanje za sticanje onih sportskih zvanja za koja su ispunjeni uslovi utvrđeni članom 142. st. 1 – 4. ovog zakona.
Član 191.
Podzakonski akti predviđeni ovim zakonom doneće se u roku od godinu dana od dana stupanja na snagu ovog zakona.
Izuzetno od stava 1. ovog člana, podzakonski akti iz člana 56. stav 4. i člana 146. stav 8. ovog zakona doneće se u roku od 30 dana od dana stupanja na snagu ovog zakona.
Jedinice lokalne samouprave doneće programe razvoja sporta na svojim teritorijama najkasnije u roku od godinu dana od dana donošenja Nacionalne strategije za razvoj sporta.
Član 192.
Danom stupanja na snagu ovog zakona prestaje da važi član 52. Zakona o utvrđivanju određenih nadležnosti autonomne pokrajine („Službeni glasnik RS”, broj 6/02).
Danom stupanja na snagu ovog zakona prestaje da važi Zakon o sportu („Službeni glasnik RS”, br. 52/96 i 101/05 – dr. zakon).
Danom stupanja na snagu ovog zakona prestaju da se na udruženja građana, društva i saveze u oblasti sporta primenjuju odredbe Zakona o društvenim organizacijama i udruženjima građana („Službeni glasnik SRS”, br. 24/82, 39/83, 17/84, 50/84, 45/85 i 12/89 i „Službeni glasnik RS”, br. 53/93, 67/93, 48/94 i 101/05).
Danom stupanja na snagu ovog zakona prestaju da se na udruženja građana, društva i saveze u oblasti sporta primenjuju odredbe Zakona o udruživanju građana u udruženja, društvene organizacije i političke organizacije koje se osnivaju za teritoriju Socijalističke Federativne Republike Srbije Jugoslavije („Službeni list SFRJ”, broj 42/90 i „Službeni list SRJ”, br. 24/94, 28/96 i 73/00).
Do donošenja akata na osnovu ovog zakona, primenjivaće se akti doneti na osnovu zakona iz stava 2. ovog člana, osim ako su u suprotnosti s ovim zakonom.
Član 193.
Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srbije”, a odredbe člana 56. stav 1, člana 77. stav 3, člana 100. st. 2. i 3, člana 105. stav 3, i člana 106. stav 3, u delu koji se odnosi na upis u registar, primenjuju se po isteku dva meseca od dana stupanja na snagu ovog zakona, a uslovi iz člana 122. primenjuju se od sledeće takmičarske sezone.
Ustavni osnov za donošenje Zakona o sportu sadržan je u članu 68. stav 4. Ustava Republike Srbije prema kome Republika Srbija pomaže razvoj zdravstvene i fizičke kulture; u članu 97. stav 1. tačka 10) Ustava Republike Srbije, prema kome Republika Srbija uređuje i obezbeđuje sistem u oblasti sporta; u članu 183. stav 2. tačka 3) prema kome Autonomna pokrajina, u skladu sa zakonom, uređuje pitanja od pokrajinskog značaja u oblasti sporta, kao i u članu 190. stav 1. tačka 4) prema kome se opština stara o zadovoljavanju potreba građana u oblasti sporta i fizičke kulture, u skladu sa zakonom.
Zakon o sportu Republike Srbije (u daljem tekstu: Zakon) donet je krajem 1996. godine („Službeni glasnik RS”, broj 52/96). Analiza primene Zakona i problema sa kojima se susreću u radu državni organi i organizacije u oblasti sporta pokazala je da je Zakon u osnovi odgovorio očekivanjima koja su postojala pri njegovom donošenju, ali i da je za dalje unapređenje stanja u sportu Republike Srbije potrebno doneti novi zakon o sportu. Razlozi za donošenje novog zakona mogu se klasifikovati na sledeći način:
razlozi koji proističu iz nepreciznosti ili neprimenljivosti, odnosno suvišnosti pojedinih rešenja Zakona,
razlozi koji proističu iz neusklađenosti sa drugim novodonetim pravnim propisima,
razlozi koji proističu iz novih propisa koji su u međuvremenu doneti ili su u proceduri donošenja,
razlozi koji proističu iz neregulisanosti pojedinih važnih pitanja za funkcionisanje sistema sporta u Republici Srbiji, kako u važećem Zakonu tako i u opštim zakonima za pojedine oblasti,
razlozi koji proističu iz neusklađenosti pojedinih rešenja Zakona sa korisnim uporednopravnim rešenjima.
Vršenje sportskih aktivnosti i delatnosti ulazi u veliki broj oblasti koje su regulisane odgovarajućim zakonima. Stvar je političkog opredeljenja i pravne tehnike da li će pojedina „sportska” pitanja biti regulisana u okviru opštih sistemskih zakona koji regulišu pojedine oblasti ili će se regulisati jednim „sportskim” lex specialis zakonom. Izrazita specifičnost sporta i iskustvo da specifičnosti uvek ostanu izvan opšteg zakona, ukazuju da je potrebno posebnim zakonom urediti sva ona pitanja koja su od posebnog značaja za efikasno i skladno funkcionisanje sporta u Republici Srbiji.
U koncipiranju predloženih rešenja pošlo se od sledeći ciljeva:
Ustanovljenje sistema sporta u skladu sa Evropskom sportskom poveljom, Principima politike sporta za sve, Kodeksom sportske etike, Konvencijom o sprečavanju nasilja u sportu, Konvencijom o sprečavanju dopinga u sportu i Sportskom izjavom samita šefova država i vlada Evropske unije iz Amsterdama.
Definisanje piramidalne strukture sporta, kako na državnom tako i nevladinom nivou, sa jasnim definisanjem nadležnosti, prava, obaveza i odgovornosti u zavisnosti od odgovarajućeg nivoa (država, pokrajina, grad, grad Beograd, opština – nacionalni savez, sportska društva, sportska udruženja).
Stvaranje osnova za donošenje dugoročne Nacionalne strategije za razvoj sporta.
Afirmacija autonomije sportskih saveza u regulisanju unutrašnjih odnosa.
Unapređenje stručnog rada u sportu.
Stvaranje okvira za povećanje obuhvata bavljenja sportom dece, mladih, žena, starih, hendikepiranih, na radnom mestu.
Podrška i podsticanje bavljenja sportom na višim nivoima (vrhunski sport), uz definisanje prioriteta.
Obezbeđenje planiranja izgradnje potrebnih sportskih objekata i zaštita namene postojećih sportskih objekata.
Unapređenje zdravstvene zaštite sportista.
Definisanje osnovnih prava i obaveza sportista i afirmacija položaja vrhunskih sportista.
Ustanovljenje sistema praćenja stanja u sportu i informacionog sistema sporta u Republici Srbiji.
Definisanje uslova za obavljanje sportskih aktivnosti i delatnosti, njihovo razgraničenje u zavisnosti od vrste aktivnosti i delatnosti i od toga da li je u pitanju profesionalni ili amaterski, odnosno masovni sport.
Razvoj i unapređenje školskog sporta i ustanovljenje funkcionalnog sistema školskih sportskih takmičenja.
Definisanje konzistentnog i transparentnog sistema finansiranja sporta iz javnih prihoda (budžet) sa različitih nivoa javnih vlasti. Kontrola trošenja dobijenih sredstava.
Formiranje Nacionalnog komiteta za sprečavanje nasilja i nedoličnog ponašanja u sportu.
Sprečavanje negativnih pojava u sportu.
Definisanje okvira za organizovanje sportskih takmičenja, posebno za organizovanje velikih međunarodnih sportskih takmičenja na teritoriji Republike Srbije.
Decentralizacija pojedinih državnih funkcija u oblasti sporta.
Ostvarenje nadzora nad obavljanjem sportskih aktivnosti i delatnosti i formiranje sportskog inspektorata.
Ostvarivanje sportskih aktivnosti i sportski delatnosti, kao i uloga svih nosilaca javne vlasti moraju da budu u skladu sa ratifikovanim konvencijama u oblasti sporta, Evropskim kodeksom sportske etike, Evropskom sportskom poveljom, Evropskom poveljom sporta za sve i Evropskom urbanom poveljom Saveta Evrope.
Evropska povelja sporta za sve definisana je na Konferenciji evropskih ministara sporta održanoj u Briselu 20. marta 1975. godine, a zvanično je usvojena i objavljena 24. septembra 1976. godine. Za Savet Evrope ova dva datuma predstavljaju kamen temeljac, jer je usvajanjem Povelje Savet Evrope načelno priznao značaj i vrednosti sporta i stvorio osnov za definisanje zajedničke evropske politike u toj oblasti. Evropska povelja sporta za sve poslužila je kao osnova za donošenje 1992. godine Evropske sportske povelje i Evropskog kodeksa sportske etike, koji su revidirani 2001. godine (proširenje zabrana i na seksualna iskorišćavanja i zloupotrebe, posebno dece, mladih i žena). Evropska sportska povelja predstavlja osnovni dokument Saveta Evrope za vođenje sportske politike. U njoj je izražena saglasnost evropskih država o zajedničkom evropskom okviru za razvoj sporta, zasnovanom na idejama pluralističke demokratije, vladavine prava i ljudskim pravima, kao i etičkim principima postavljenim u Kodeksu sportske etike. Cilj Evropske sportske povelje je: omogućavanja svakom pojedincu da učestvuje u sportu; zaštita i razvoj moralnih i etičkih osnova sporta, kao i ljudskog dostojanstva i bezbednosti onih koji su uključeni u sport.
Prema Evropskom kodeksu sportske etike i Evropskoj sportskoj povelji sport u osnovi mora biti:
dostupan svima pod jednakim uslovima;
human;
slobodan i dobrovoljan;
zdrav i siguran (bezbedan);
fer, tolerantan, etički prihvatljiv i usmeren ka punom ostvarivanju ličnosti;
u skladu sa prirodnom sredinom i društvenim okruženjem;
nezavistan od zloupotreba u političke, komercijalne i finansijske svrhe, odnosno ciljeva koji su suprotni sportskom duhu.
Sportski duh je suštinska vrednost sporta i karakterišu ga: etika, fer-plej i poštenje; zdravlje; izuzetna dostignuća, karakter i obrazovanje; radost i zabava; timski rad; posvećenost; poštovanje pravila i zakona, poštovanje sebe i drugih učesnika; hrabrost; zajednica i solidarnost.
Nacionalne politike (svih nivoa javne vlasti) u oblasti sporta i relevantna legislativa trebaju da se zasnivaju na Evropskoj sportskoj povelji i Evropskom kodeksu sportske etike. Ostvarivanje ciljeva Evropske sportske povelje i Evropske urbane povelje predstavlja okvir i za ulogu lokalne zajednice u razvoju sporta.
Prema Evropskoj sportskoj povelji, Kodeksu sportske etike i Povelji sporta za sve, uloga javnih vlasti u oblasti sporta je da:
preduzimaju mere kako bi se obezbedilo da svi građani imaju priliku da se bave sportom i, gde je to potrebno, preduzimaju dodatne mere kako bi se mladim talentovanim ljudima, ali i hendikepiranim i invalidima, bilo pojedincima ili grupama omogućilo da efikasno koriste tu mogućnost;
ne dozvole bilo kakvu diskriminaciju;
obezbede opšte planiranje potrebnih sportskih objekata (broj, raznovrsnost i dostupnost);
osiguraju izgradnju temelja: sport u školama i oko škola;
promovišu bavljenja sportom u svim segmentima populacije kroz pružanje odgovarajućih uslova i programa svih vrsta, obezbeđivanje kvalifikovanih instruktora, lidera ili animatora;
ohrabruju pružanje mogućnosti za bavljenje sportom na radnom mestu;
podrže i podstaknu bavljenje sportom na višim nivoima na odgovarajuće i posebne načine, u saradnji sa relevantnim sportskim organizacijama. Podrška treba da pokrije različita područja, kao što su: prepoznavanje talenata i savetovanje; pružanje odgovarajućih uslova; razvoj brige i podrške kroz sportsku medicinu i sportsku nauku; ohrabrivanje treniranja uz primenu naučnih metoda; edukacija za trenere i druge liderske funkcije; pomoć klubovima u obrazovanju odgovarajućih struktura i takmičarskih ekipa;
unaprede stručni rad u sportu (ljudski resursi – treba podržan razvoj kurseva koje će držati odgovarajuće organizacije i koji će voditi do diploma i kvalifikacija koje pokrivaju sve aspekte promocije sporta);
usklađuju sportske aktivnosti sa ograničenim resursima planete i njihovo praktikovanje u skladu sa principima opravdanog razvoja i uravnoteženog upravljanja okolinom;
razviju odgovarajuće strukture i sredstva za sakupljanje i distribuciju relevantnih informacija;
podstiču kombinovanu javnu i privatnu finansijsku podršku sportu, uključujući i sopstvene prihode sportskog sektora u cilju sticanja sredstava potrebnih njegovom daljem razvoju.
Uloga javnih vlasti je prvenstveno komplementarna aktivnostima sportskog pokreta. Zato je bliska saradnja sa nevladinim sportskim organizacijama od suštinskog značaja za ostvarivanje ciljeva Evropske sportske povelje. Javne vlasti treba da obezbede autonomiju sportskog pokreta, pošto su aktivnosti javnih vlasti samo dopuna delatnosti sportskih organizacija. U tom cilju treba podržati i razvoj duha dobrovoljnosti (volonterizma) i pokretljivosti u sportu.
1. Načelo slobodnog bavljenja sportom
Koncepcija Zakona zasniva se na slobodnom bavljenju sportskim aktivnostima i jednakoj dostupnosti tih aktivnosti svim građanima bez ikakve diskriminacije. Polazeći od ustavne garancije slobode udruživanja, privatnog preduzetništva i ravnopravnosti svih oblika svojine, Zakonom je prihvaćen najširi mogući okvir za slobodno organizovanje unutar sporta. Sportisti se mogu baviti sportom i amaterski i profesionalno, a sportske organizacije mogu birati pravni i organizacioni oblik (udruženje, privredna društva). Određena ograničenja postoje samo u oblasti profesionalnog sporta. Uvažavajući osobenosti sporta i sportskih delatnosti, Zakon reguliše određena specifična pitanja važna za oblast sporta na poseban način u odnosu na rešenja koja postoje u „opštim” zakonima, u skladu sa uporedno-pravnim iskustvima.
2. Načelo zaštite zdravlja sportiste
Zakonom je predviđena obavezna zdravstvena kontrola takmičara, zabrana primoravanja sportista da treniraju i takmiče se kada te aktivnosti mogu da ugroze ili pogoršaju njegovo zdravstveno stanje, kao i zabrana upotrebe svih vrsta dopinga. Takođe je predviđena mogućnost zdravstvenog osiguranja za sportiste amatere koji to pravo ne ostvaruju po drugom osnovu.
3. Načelo stručnosti
Bavljenje sportskim aktivnostima pored pozitivnog uticaja na organizam lica koje se bavi sportom, sadrži i određen rizik po zdravlje učesnika. Zbog toga, stručni rad u sportu, odnosno vođenje sportskih aktivnosti može da izvodi samo kvalifikovani (školovani ili osposobljeni) kadar.
4. Načelo namenskog korišćenja sportskih objekata
S obzirom na činjenicu da su sportski objekti najskuplji resurs u oblasti sporta i nezamenljiv uslov za bavljenje sportom i razvoj sporta, Zakonom je, u suštini, zabranjena promena namene sportskog objekta obuhvaćenog nekim urbanističkim planom, osim izuzetno pod propisanim uslovima i uz odobrenje ministarstva nadležnog za poslove sporta.
5. Načelo transparentnog i namenskog korišćenja sredstava iz javnih prihoda
Imajući u vidu da su sredstva koja se obezbeđuju u budžetima svih nosilaca javne vlasti nedovoljna za zadovoljavanje svih potreba u oblasti sporta od opšteg interesa, kao i to da su to sredstva poreskih obveznika koja se moraju namenski i odgovorno koristiti, Zakonom uvodi sistem javnih poziva za dostavljanje godišnjih programa i zaključivanje ugovora kao način za izbor i finansiranje realizovanja programa i projekata organizacija u oblasti sporta, uz redovnu kontrolu namenskog utroška datih sredstava.
6. Načelo potpunog regulisanja oblasti sporta
Zakonom se regulišu sve oblasti u kojima se ostvaruju sportske aktivnosti i delatnosti i sve organizacione oblike u sportu. Kako se preko 95% svih organizacija u oblasti sporta nalazi u pravnom režimu udruženja građana, odnosno saveza udruženja, a sportska udruženja pokazuju izrazite specifičnosti u odnosu na druga udruženja građana, Nacrt zakona u potpunosti reguliše pravni položaj sportskih udruženja i saveza, počev od osnivanja i registracije, pa sve do statusnih promena i prestanka.
Prema Studiji o nacionalnom sportskom zakonodavstvu u Evropi koju je 1999. godini objavio Savet Evrope (A.N Chaker), u pristupu zakonskom regulisanju sporta u Evropi se mogu razlikovati u osnovi dva modela, i to u odnosu na tri pitanja: 1) da li se državnim zakonodavstvom reguliše u pogledu strukture i nadležnosti značajan deo sportskog pokreta (intervencionistički pristup) ili je to regulisanje samo parcijalno (neintervencionistički pristup); 2) da li su državne nadležnosti postavljene centralistički ili se vrši decentralizacija vlasti; 3) da li je nevladin sportski sektor postavljen tako da se na vrhu piramide nalazi jedna organizacija, koja u sebi obuhvata kako olimpijski komitet, tako i sve nacionalne sportske saveze (konsolidovan sistem), ili u tom pogledu postoji razlika između olimpijskog komiteta i drugih nacionalnih saveza, odnosno još jednog nacionalnog opšteg sportskog saveza (nekonsolidovan sistem). Kratak pregled po zemljama bi u tom pogledu izgledao:
ZEMLjA ZAKONSKI MODEL DRŽAVNA NADLEŽNOST TIP SPORTSKOG POKRETA Austrija neintervencionistički decentralizovana nekonsolidovan Danska neintervencionistički centralizovana nekonsolidovan Finska neintervencionistički centralizovana nekonsolidovan Francuska intervencionistički decentralizovana konsolidovan Nemačka neintervencionistički decentralizovana nekonsolidovan Mađarska intervencionistički centralizovana nekonsolidovan Italija intervencionistički centralizovana konsolidovan Litvanija neintervencionistički centralizovana nekonsolidovan Rumunija intervencionistički centralizovana nekonsolidovan Slovenija intervencionistički centralizovana konsolidovan Španija intervencionistički decentralizovana nekonsolidovan Švajcarska neintervencionistički decentralizovna konsolidovan Velika Britanija neintervencionistički cetralizovana nekonsolidovan Hrvatska intervencionistički decentralizovana konsolidovan Srbija intervencionistički decentralizovana nekonsolidovan
Na kraju prethodne tabele dali smo osnovne postavke koncepta koji je razrađen Zakonom. Takav koncept odgovara kako našoj sportskoj i pravnoj tradiciji, tako i potrebama daljeg razvoja našeg sporta.
1. Zakonom se jasno utvrđuje pravilo da se sve sportske aktivnosti i sportske delatnosti na teritoriji Republike Srbije moraju obavljati u skladu sa Zakonom o sportu.
Zakonom se uređuju prava i obaveze sportista amatera i sportista profesionalaca. Najvažnija rešenja su sledeća:
Sportista može da se bavi sportskim aktivnostima samostalno ili u okviru organizacija u oblasti sporta, i to bilo kao amater ili kao profesionalac. Kako bi se jasno razlikovao amaterski od profesionalnog sporta u delu zakona o sportskim priredbama propisano je da u klubovima koji se takmiče u amaterskim sportskim ligama mora najmanje 50% sportista koji učestvuju na takmičenju da bude u statusu sportista amatera;
Prava, obaveze i odgovornost sportista amatera uređuju se zakonom, sportskim pravilima nadležnog granskog sportskog saveza i opštim aktima sportske organizacije, a sa sportistima takmičarima kojima se obezbeđuje novčana naknada za bavljenje sportom i ugovorom između sportiste i sportske organizacije (ugovor o stipendiranju maloletnog sportiste za sportsko usavršavanje i ugovor o bavljenju sportom). Prava, obaveze i odgovornost profesionalnih sportista uređuje se zakonom, sportskim pravilima nadležnog granskog sportskog saveza, kolektivnim ugovorom ili pravilnikom o radu i ugovorom o radu između sportiste i sportske organizacije. S obzirom da je u postojećoj praksi glavni problem u vezi zaključenja kolektivnih ugovora u profesionalnom sportu pitanje ko će zaključivati kolektivne ugovore na strani sportskih organizacija kao poslodavaca, zakonom se predviđa da posebni kolektivni ugovor zaključuju reprezentativni sindikat i reprezentativna udruženja za sportsku delatnost u fizičkoj kulturi, u skladu sa zakonom;
Polazeći od potrebe zaštite sportista od svakog vida iskorišćavanja i činjenice da su oni po pravilu mnogo slabija strana u odnosu na sportske organizacije, kao i od sudske prakse Evropskog suda pravde Evropske unije (posebno u čuvenom slučaju „Bosman”) i uporednopravne sudske prakse u pogledu zaštite prava sportista, zakonom je zabranjena svaka neposredna i posredna diskriminacija sportista u obavljanju sportskih aktivnosti, s obzirom na neko lično svojstvo, status, opredeljenje ili uverenje, uključujući i diskriminaciju profesionalnih sportista i sportiste koji žele to da postanu, u pogledu zapošljavanja, zarade ili uslova rada, osim kada se pravljenje razlike, odnosno stavljanje sportiste u nepovoljniji položaj u odnosu na druge sportiste u istoj ili sličnoj situaciji temelji na samoj prirodi ili stvarnim i odlučujućim uslovima obavljanja određene sportske aktivnosti, i da su ciljevi koji se time žele postići opravdani. Ništave su odredbe ugovora između sportiste i sportske organizacije, sportskih pravila i opštih akata sportske organizacije kojima se utvrđuje diskriminacija sportiste. Sportisti koji nema punovažno zaključen ugovor sa određenom sportskom organizacijom (sportista amater bez ugovora, ugovor istekao, utvrđena ništavost ugovora ili jednostrano raskidanje ugovora zbog neispunjenja ugovornih obaveza), ili je takav ugovor sporazumno raskinut, ne može biti sportskim pravilima uskraćeno pravo zaključenja ugovora o radu sa drugom sportskom organizacijom, odnosno prelazak u drugu sportsku organizaciju i nastupanja za nju na sportskim takmičenjima kao profesionalnog sportiste, plaćanjem naknade sportskoj organizacije iz koje odlazi od strane sportske organizacije u koju prelazi (naknada za transfer, naknada za razvoj sportiste i sl.). Dopuštanje takve prakse značilo bi dopuštanje kršenja Poveljom o ljudskim i manjinskim pravima i građanskim slobodama zajamčenog prava na rad i slobodan izbor rada (čl. 40), pošto bi „slobodni” sportista profesionalac koji želi da zasnuje radni odnos sa drugom sportskom organizacijom morao prethodno da nađe sportsku organizaciju koja je spremna da za njega plati „naknadu za transfer”. Konačno, u slučaju prevremenog sporazumnog raskida ugovora između sportiste i sportske organizacije, spor između sportske organizacije iz koje sportista odlazi i sportske organizacije u koju prelazi o iznosu i plaćanju ugovorene naknade za transfer ne sme uticati na profesionalne sportske aktivnosti sportiste i pravo nastupa za sportsku organizaciju u koju je prešao. Kršenje zabrane diskriminacije daje oštećenom sportisti pravo na naknadu pretrpljene štete;
Kako bi se sprečila dosadašnja praksa postojanja „tajnih ugovora” između sportiste i sportske organizacije, zakon propisuje da se ugovor između sportiste i sportske organizacije zaključuje u pismenoj formi i registruje kod nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza. Ugovor između sportiste i sportske organizacije potpisuju sportista i lice ovlašćeno za zastupanje sportske organizacije, a u slučaju da je sportista maloletno lice bez poslovne sposobnosti, ugovor potpisuju i njegovi roditelji, staralac ili usvojilac. Profesionalni sportista zaključuje sa sportskom organizacijom ugovor o radu, u skladu sa zakonom.
U skladu sa važećim zakonodavstvom u oblasti penzijskog i invalidskog osiguranja, zakon predviđa mogućnost da sportisti amateri koji nisu obavezno osigurani u smislu zakona kojim je uređeno penzijsko i invalidsko osiguranje, mogu se uključiti u obavezno osiguranje pod uslovima, u obimu i na način predviđen tim zakonom. Sredstva za penzijsko i invalidsko osiguranje sportiste mogu obezbediti i sportske organizacije i druga pravna lica, delimično ili u celini. Ovakvom mogućnošću prestali su i razlozi da se utvrđuje poseban režim za sportiste koji bi se profesionalno bavili sportom kao samostalnim zanimanjem, kako je to bilo propisano važećim zakonom. Imajući u vidu i potrebu očuvanja organizacione strukture određene sportske grane, zakon propisuje da se vrhunski sportista može profesionalno baviti sportskim aktivnostima u individualnim sportovima i kao delatnošću privatnog preduzetništva (samostalni profesionalni sportista). Za obavljanje takve delatnosti nije potreban poseban prostor, oprema i kadrovi. Sportista amater može biti i zdravstveno osiguran, i to u obimu i na način utvrđen zakonom za osiguranike koji samostalno obavljaju delatnost, ako prava iz tog osiguranja ne ostvaruje po propisima o obaveznom zdravstvenom osiguranju. Obaveze po osnovu zdravstvenog osiguranja mogu preuzeti sportske organizacije ili druga pravna lica, s tim da osnovicu i stopu doprinosa čini najniža osnovica i stopa doprinosa za zdravstveno osiguranje utvrđena propisima za osiguranike koji samostalno obavljaju delatnost;
Polazeći od niza nemilih događaja kada je na domaćim sportskim priredbama „nastradao” sportista usled zdravstvenih problema, uključujući i smrtne slučajeve, i prakse da zdravstvene preglede vrše lekari koji nisu dovoljno edukovani za medicinu sporta, zakon propisuje da sportista takmičar može učestvovati na takmičenju ako je najmanje dva puta godišnje, i to pre početka i tokom sistema takmičenja, utvrđena njegova zdravstvena sposobnost. Zdravstvena sposobnost sportiste takmičara obavezno se utvrđuje prilikom prelaska iz jedne u drugu sportsku organizaciju. Utvrđivanje zdravstvene sposobnosti može se obavljati u zdravstvenim ustanovama, lekarskim ordinacijama, odnosno dispanzerima, pod uslovom da imaju specijalistu sportske medicine i odgovarajuću opremu za utvrđivanje zdravstvene sposobnosti. Potrebnu opremu i način i postupak utvrđivanja zdravstvene sposobnosti sportista takmičara od strane zdravstvene ustanove, lekarske ordinacije, odnosno dispanzera uređuje ministar nadležan za zdravlje. Sportisti takmičaru prilikom prve registracije za određenu sportsku organizaciju otvara se sportski medicinski karton u koji se upisuju podaci u vezi utvrđenja njegove zdravstvene sposobnosti, hroničnih bolesti, težih sportskih povreda i drugih okolnosti koje su bitne za njegovu zdravstvenu sposobnost za bavljenje sportskim aktivnostima;
Posebno je značajno rešenje koje utvrđuje obavezu da je sportska organizacija dužna da zaključi ugovor o osiguranju perspektivnih i vrhunskih sportista od posledica nesrećnih slučajeva za vreme obavljanja sportske aktivnosti. Osigurana suma na koju mora biti ugovoreno obavezno osiguranje po jednom sportisti ne može biti niža od dinarske protivvrednosti sledećih iznosa: 10.000 evra za slučaj smrti sportiste; 20.000 evra za slučaj trajnog gubitka opšte radne sposobnosti sportiste i sposobnosti da se bavi sportskim aktivnostima; 5.000 evra za slučaj prolazne nesposobnosti za rad, odnosno za bavljenje sportskim aktivnostima, na ime naknade za gubitak prihoda i stvarnih troškova lečenja sportiste. Ako sportska organizacija ne zaključi ugovor o osiguranju, dužna je da naknadi štetu koju pretrpi sportista koji nije osiguran. Imajući u vidu da je bavljenje sportom, a naročito takmičarskim, skopčanom sa brojnim rizicima koji se ne mogu čak i pri najvećoj pažnji otkloniti, ovakvim rešenjem se, u skladu sa najboljim uporednopravnim rešenjima, pojačava zaštita sportista od raznih oštećenja koja su stalni pratilac sportskih aktivnosti, i koja mogu iznenada i da mu prekinu sportsku karijeru, a nekada i da se završe tragično.
Nacrt zakona reguliše sve organizacione oblike koji se pojavljuju u oblasti sporta: sportske organizacije, sportska društva, granski sportski savezi, teritorijalni sportski savezi, olimpijski komitet, stručna i druga udruženja, sportske zadužbine, fondacije i fondovi, organizacije za obavljanje sportske delatnosti, Republički zavod za sport i predstavništva međunarodnih nevladinih organizacija u oblasti sporta. Nacrtom zakona su prepoznati i regulisani svi postojeći i mogući oblici organizovanja u oblasti sporta, kako po prirodi aktivnosti tako i po teritorijalnoj pripadnosti. Pojedini organizacioni oblici su u potpunosti regulisani, a pojedini samo u delovima koji su specifični za oblast sporta, dok se u ostalim delovima upućuje na primenu opštih zakona. Shodno zahtevima iz javne rasprave, u zakonu se u potpunosti reguliše pravni položaj i rad sportskih udruženja, pošto je zaključeno da ona imaju izrazite specifičnosti u odnosu na druga udruženja i da razdvajanje regulisanja pravnog položaja sportskih udruženja u više zakona predstavlja veliku teškoću pri primeni zakona za članove sportskih udruženja, s obzirom da njima upravljaju uglavnom volonteri. Pri koncipiranju organizacione strukture sporta pošlo se od dokumenta Evropske unije pod nazivom „Evropski model sporta”, kojim je preporučena piramidalna struktura sporta (za razliku od američkog modela zatvorenog kruga) kao odgovarajući okvir za razvoj sporta i njegovih vrednosti.
U odnosu na najčešći i najvažniji organizacione oblike u sportu – sportske organizacije kao udruženja, osnovna rešenja su:
Nacrt zakona u potpunosti reguliše pravni položaj sportske organizacije kao udruženja (sportskih udruženja) od osnivanja, naziva, sedišta, članstva, organa, imovine, prestanka do rešavanja sporova unutar udruženja.
Važećim zakonom o sportu propisani su uslovi za obavljanje sportskih aktivnosti samo kada su u pitanju sportske organizacije kao preduzeća. Takvo rešenje pokazalo se u praksi kao neodgovarajuće: njime se uvodi neravnopravnost između sportskih organizacija koja ne postoji u drugim pitanjima; krajnje liberalna pravila u pogledu osnivanja sportske organizacije kao udruženja omogućavaju postojanje sportskih organizacija „na papiru“ ukoliko se i od sportskih udruženja ne zahtevaju određeni uslovi za obavljanje sportske aktivnosti; sportsku organizaciju kao udruženje mogu da osnuju i lica koja nisu sportisti, ali da bi neka organizacija mogla da se smatra sportskom organizacijom i da obavlja sportske aktivnosti ona mora da ima učlanjene, odnosno angažovane sportiste, što postojeća rešenja Zakona o sportu ne obezbeđuju u dovoljnoj meri. Predloženim rešenjem obezbeđuje se, s jedne strane, da sve sportske organizacije moraju ispunjavati određene minimalne uslove da bi mogle da obavljaju sportske aktivnosti, u pogledu prostora, opreme i stručnih kadrova, a sportske organizacije koje učestvuju na sportskim takmičenjima i određene organizacione i finansijske uslove.
Sportsko udruženje mogu osnovati najmanje tri osnivača. Osnivač sportskog udruženja može biti poslovno sposobno fizičko lice ili pravno lice. Sportsko udruženje u oblasti sporta za sve, odnosno sportsko udruženje kome nije osnovni cilj učestvovanje u sportskim takmičenjima, može osnovati i jedno pravno lice (time se omogućava da na primer radnički sportski klub može osnovati i firma u kojoj su zaposleni, ili da školski klub može osnovati sama škola). U odnosu na važeći zakon, značajna novina je to što se dopušta da i pravna lica mogu da budu osnivači udruženja. U uporednom pravu se inače i smatra da je neracionalno isključivati pravna lica iz osnivanja udruženja kada ona mogu i te kako pomoći društvu u ostvarivanju društveno-korisnih neprofitabilnih ciljeva, a suštinski iza pravnih lica uvek stoje određena fizička lica. Kada se kao osnivač udruženja direktno pojavljuje određeno pravno lice kao osnivač se posredno pojavljuje i fizičko lice koje je vlasnik tog pravnog lica. Navedeni razlozi su aktuelni i za stanje sporta i u našoj zemlji, posebno kada se imaju u vidu veliki problemi u finansiranju sportskih aktivnosti. Tome treba dodati i činjenicu da je pre donošenja Zakona o sportu ogroman broj pravnih lica bio osnivač raznih sportskih organizacija i da je trenutno rešenje iz Zakona o sportu onemogućilo ta pravna lica da zadrže svoj raniji odnos sa sportskim organizacijama čiji su bili osnivači, što je opet dovelo do velikih teškoća u funkcionisanju brojnih sportskih organizacija u Republici;
Zakonom se utvrđuje liberalan i jednostavan sistem osnivanja sportskog udruženja. Sportsko udruženje se osniva usvajanjem i potpisivanjem osnivačkog akta i statuta. Osnivački akt sportskog udruženja ima formu ugovora (sporazuma) o osnivanju i sačinjava se u pismenoj formi. Sportsko udruženje se osniva na neodređeno ili određeno vreme. Ako u aktu o osnivanju nije drukčije određeno, smatra se da je sportsko udruženje osnovano na neodređeno vreme Osnivački akt obavezno sadrži: lična imena odnosno nazive osnivača i njihove adrese; saglasnost o osnivanju sportskog udruženja i prihvatanju njegovog statuta; imenovanje lica ovlašćenog za zastupanje sportskog udruženja; potpise osnivača; datum usvajanja. U osnivačkom aktu može biti utvrđena zabranu promene ciljeva, naziva ili sedišta sportskog udruženja.
Kako sportsko udruženje imaju autonomiju uređenja unutrašnjih odnosa u organizaciji, za njegovo postojanje i rad su od odlučujućeg značaja statut i druga opšta akta. Zbog toga zakon propisuje da je statut osnovni opšti akt sportskog udruženja, da on mora imati određenu minimalnu sadržinu (krug pitanja koja se regulišu) i da svaki član sportskog udruženja ima pravo da dobije primerak statuta sportskog udruženja. Svi drugi opšti akti sportskog udruženja moraju biti u saglasnosti sa statutom. Takođe i pojedinačni akti koje donose organi i ovlašćena lica u sportskom udruženju moraju biti u skladu s opštim aktom sportskog udruženja.
Svako sportsko udruženje ima naziv i sedište. U praksi je, međutim, u pogledu naziva sportskih udruženja bilo puno problema, jer ni važeći Zakon o sportu ni Zakon o društvenim organizacijama i udruženjima građana to pitanje nije regulisao. Zbog toga, zakon propisuje da naziv sportskog udruženja mora biti na srpskom jeziku, odnosno srpskom jeziku i jezicima koji su u službenoj upotrebi na teritoriji na kojoj se nalazi njegovo sedište i pismu koje je u službenoj upotrebi. Naziv sportskog udruženja može biti i na stranom jeziku, odnosno može da sadrži i pojedine strane reči, ako one čine ime, odnosno naziv osnivača, odnosno ako su uobičajene u srpskom jeziku ili ako za njih nema odgovarajuće reči u srpskom jeziku, odnosno ako se radi o rečima na mrtvom jeziku. Sportsko udruženje može imati i skraćeni naziv, koji se određuje statutom, s tim da se i skraćeni naziv upisuje se u registar. Naziv novoosnovanog sportskog udruženja mora se jasno razlikovati od naziva drugih sportskih udruženja koja su upisana ili uredno prijavljena za upis u registar kod istog organa. Iz naziva sportskog udruženja mora biti vidljivo da je u pitanju sportska organizacija, a naziv ne sme dovoditi ni u zabludu u pogledu ciljeva sportskog udruženja ili o tome o kakvoj se vrsti pravnog lica radi. Sedište sportskog udruženja mora biti na teritoriji Republike Srbije, s tim da se kao sedište određuje ona jedinica lokalne samouprave iz koje se upravlja aktivnostima i delatnostima sportske organizacije. U poslovnoj korespondenciji i u javnom istupanju, sporsko udruženje uz svoj naziv navodi i svoje sedište. Takvo rešenje je potrebno zbog sprečavanja „zamene identiteta“ u pravnom saobraćaju, jer u Republici ima puno klubova sa istim imenom, koji nastupaju čak i u istim takmičenjima (npr. mnogo klubova ima naziv „Radnički”) ;
Članovi sportskog udruženja su osnivači i lica koja naknadno pristupe sportskom udruženju u skladu sa njegovim statutom. U skladu sa Konvencijom o zaštiti prava dece, zakon propisuje da fizičko lice može biti član sportskog udruženja nezavisno od godina starosti, u skladu sa zakonom i statutom. Izjavu o pristupanju, odnosno učlanjenju u sportsko udruženje za maloletno lice do 14 godina starosti daje sam maloletnik uz pismenu saglasnost roditelja, usvojioca ili staraoca Statutom sportskog udruženja mogu se utvrditi i kriterijumi, uslovi i postupak sticanja i gubitka posebnih prava pojedinih članova u pogledu upravljanja udruženjem, srazmerno uloženim finansijskim sredstvima i drugom, novčano procenljivom, doprinosu u radu organizacije, a za vreme dok taj posebni doprinos traje. Sportsko udruženje može, takođe, u skladu sa statutom, imati različite kategorije članova, sa različitim pravima i obavezama, s tim da članovi iste kategorije moraju imati ista prava i obaveze. Ovakvim rešenjima se omogućava da sportsko udruženje profiliše svoju unutrašnju strukturu i organizaciju u zavisnosti i od stepena angažovanja pojedinih članova u ostvarivanju ciljeva udruženja, uvažavajući načelo da onaj ko više doprinosi može i da ima veća prava. S obzirom da je u praksi čest izvor sukoba i problema nejasno članstvo, njegova struktura i prava koja imaju pojedini članovi, zakon propisuje da je sportsko udruženje obavezno da vodi knjigu članova, uključujući i podatke o njihovom pravu upravljanja organizacijom.
Polazeći od slobode udruživanja, zakonom je utvrđeno da svako lice može pod jednakim uslovima utvrđenim statutom da postane član sportskog udruženja. Podrazumeva se da svaki član može i da istupi iz članstva. Ipak, polazeći od prirode sportskih aktivnosti i potrebe zaštite regularnosti takmičenja, zakon propisuje da sportisti članovi sportskog udruženja imaju pravo da u svako doba istupe iz udruženja, ali se sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza može propisati da je istupanje dozvoljeno samo po isteku određenog otkaznog roka, s tim da otkazni rok u sportskim granama u kojima pravila predviđaju prelazni rok može da traje najduže do početka prvog narednog prelaznog roka, a u ostalim sportskim granama najviše šest meseci. Sportista ne može jednostrano da istupi iz sportskog udruženja ni u slučaju kada se ugovorom obavezao da će ostati član do određenog roka, sve dok taj rok ne istekne, osim ako je odlukom nadležnog organa granskog saveza, suda ili sportske arbitraže utvrđeno da je ugovor raskinut krivicom sportske organizacije ili da je ništav. U svakom slučaju, članstvo u sportskom udruženju ne može se prenositi niti naslediti.
Član sportskog udruženja može biti isključen iz sportskog udruženja iz razloga i po postupku utvrđenom statutom. Članu sportskog udruženja mogu se izreći i disciplinske sankcije u skladu sa zakonom, sportskim pravilima i opštim aktima sportskog udruženja, s tim da mu ne može biti izrečena kazna za disciplinski prekršaj za koji nije kriv i koji pre nego što je učinjen nije bio opštim aktom sportskog udruženja određen kao prekršaj i za koji na isti način nije bila propisana kazna, ako zakonom nije drugačije određeno. U disciplinskom postupku moraju biti obezbeđeni sledeći osnovni principi: pravovremeni pretres; pošteno, stručno i nepristrasno veće za pretres; pravo okrivljenog na branioca o ličnom trošku; pravo svake stranke u postupku na izjašnjenje i da predstavi dokaze; pravovremena, pismena i obrazložena odluka; pravo na žalbu, osim ako je o odgovornosti odlučivala sportska arbitraža u skladu sa zakonom. Član sportskog udruženja ne može, međutim, biti disciplinski kažnjen za korišćenje svojih prava utvrđenih zakonom, sportskim pravilima i opštim aktima sportskog udruženja. U svakom slučaju, opštim aktima sportskog udruženja mora biti obezbeđeno pravo na žalbu na odluku organa udruženja kojom je odlučivano o pravima i obavezama članova udruženja.
Uporednopravna rešenja koja podstiču arbitražno rešavanje sporova u oblasti sporta, pravila međunarodnih sportskih saveza koja zabranjuju članicama da vode sudske sporove pod pretnjom zabrane nastupa na međunarodnim takmičenjima, praksa nacionalnih saveza u oblasti sporta (u skoro svim republičkim granskim savezima postoje interne arbitraže), složenost i specifičnost odnosa u sportu koji često rađaju razne sporove, neuporedivost problema koji postoje u sportu sa problemima unutrašnjih odnosa kod udruženja građana u drugim oblastima, značajne imovinske vrednosti koje su angažovane u sportu, društveni značaj sporta i brojnost udruženja i angažovanih ljudi u oblasti sporta stvaraju potrebu da se arbitražni način rešavanja sporova u oblasti sporta (koji postoji u praksi) jasno pravno artikuliše i kanališe u pravne okvire koji su već jasno definisani u našem pravnom sistemu. Predloženim rešenjem se, s jedne strane, prihvataju specifičnosti sporova koji nastaju u oblasti sporta i uvažava potreba da se oni autonomno regulišu a, s druge strane, postavljaju se jasni pravni okviri za takav način rešavanja sporova. Predloženo rešenje je usklađeno sa članom 469a Zakona o parničnom postupku, koji predviđa da se Stalni izabrani sud obrazuje u zakonom predviđenim slučajevima. Sportska arbitraža je nadležna da odlučuje o sporovima: ako stranke ugovore njenu nadležnost; ako je odredba o nadležnosti arbitraže sadržana u statutu sportskog udruženja ili statutu nacionalnog granskog sportskog saveza; ako je arbitražna klauzula sadržana u pristupnici za prijem u članstvo sportskog udruženja. Polazeći od zahteva iz javne rasprave koje su isticale same sportske organizacije da sportska arbitraža mora da bude stručno kompetentna, nezavisna i nepristrasna i činjenice da samo takva arbitraža može da odlučuje o nečijim pravima, obavezama i odgovornostima i da zameni sudski postupak, zakonom je propisano da se nadležnost, sastav i organizacija stalne sportske arbitraže, uslovi i način izbora i razrešenja arbitara, arbitražni troškovi i postupak u stvarima iz njene nadležnosti utvrđuje opštim aktom koji donosi skupština nadležnog nacionalnog sportskog saveza, a da tim aktom mora biti osigurana nezavisnost, nepristrasnost, samostalnost i kompetentnost sportske arbitraže u odlučivanju i zaštićena prava učesnika u postupku, uključujući i pravo stranke u sporu da ima pravnog zastupnika. Za arbitra može biti imenovan diplomirani pravnik. S druge strane, za arbitra ne može biti imenovano lice koje je vlasnik, član organa ili zaposleni kod sportskih organizacija iz iste grane sporta, lice koje je u istoj stvari učestvovalo u odlučivanju u ranijem postupku, izabrana i postavljena lica u organima nadležnog granskog saveza i ako postoje drugi razlozi koji dovode u pitanje njegovu nepristrasnost;
Sloboda udruživanja u sebi obuhvata i slobodu određivanja unutrašnje organizacije udruženja, uključujući i određenje organa udruženja i njihovih ovlašćenja. Tako shvaćena sloboda udruživanja može biti ograničena u meri u kojoj je to potrebno da bi članovi mogli da koriste efektivno svoja ovlašćenja vezana za upravljanje udruženjem i u meri u koju to zahteva samo postojanje nekog pravnog lica. Nema pravnog lica koje nema „osnovni” organ odlučivanja i koje nema zastupnika. Kada su u pitanju sportska udruženja, problem je posebno aktuelan jer je reč o organizacijama koje učestvuju u organizovanim sistemima takmičenja, gde su pravila ista bilo da je reč o udruženju ili privrednim društvima, da često raspolažu velikom imovinom i da zasnivaju mnogostruke odnose sa sportistima i sportskim trenerima, uključujući različite oblike ugovornih odnosa. Opšti model iz zakona o udruženjima građana, koji se pravi imajući u vidu različita volonterska udruženja koja svoje ciljeve ostvaruju dobrovoljnim aktivnostima svojih članova (npr. udruženje numizmatičara, društvo za zaštitu životinja, književni klub, kulturno-umetničko društvo i dr.), razvojem sporta postao je za sportska udruženja potpuno neadekvatan. Rezolucijom X Konferencije evropskih ministara odgovornih za sport (Savet Evrope), održanoj 14. i 15. oktobra 2004. godine u Budimpešti, utvrđeni su osnovni principi na kojima bi se minimalno trebalo bazirati dobro upravljanje u oblasti sporta (Resolution I – On The Principles of Good Governance in Sport): demokratska struktura bazirana na jasnim izbornim procedurama, otvorena za članstvo; profesionalna organizacija i menadžment, sa odgovarajućim etičkim kodeksom i procedurama za sprečavanje sukoba interesa; odgovornost i javnost u donošenju odluka i finansijskim operacijama; pravednost (nepristrasnost) u dijalogu sa članstvom i solidarnost; ustanovljenje ekvivalentnog partnerstva između javnih vlasti i sportskog pokreta; svaka neetička praksa i ponašanje mora biti potpuno i efektivno sprečeno.
Polazeći od navedenih principa dobrog upravljanja u sportu i od toga da je sportsko udruženje organizacija njegovih „članova”, zakonom je propisano da je skupština najviši organ sportskog udruženja. Ako statutom nije drukčije određeno, skupštinu čine svi članovi sportskog udruženja, sa jednakim pravom glasa. Skupština sportskog udruženja se saziva najmanje jedanput godišnje, a obavezno odlučuje o: usvajanju statut sportskog udruženja; usvajanju završnog računa; statusnim promenama i promenama oblika; prestanku sportskog udruženja; drugim pitanjima utvrđenim zakonom i statutom sportskog udruženja. Odluka skupštine o promeni statuta, statusnim promenama i prestanku sportskog udruženja donosi se većinom glasova od ukupnog broja članova skupštine, ako statutom nije utvrđeno da je za donošenje odluke potreban veći broj glasova. Kako je u praksi ministarstva kao registarskog organa veliki broj sporova bio vezan za problem sazivanja skupštine sportskog udruženja u situaciji kada uprava (izvršni organ) odbija da je sazove, Nacrtom zakona je, u skladu sa uporednopravnim rešenjima, propisano da sazivanje skupštine sportskog udruženja može tražiti jedna desetina članova skupštine, ili statutom određen manji broj članova, uz navođenje dnevnog reda, a ako nadležni organ ne sazove sednicu skupštine, nju mogu sazvati oni članovi sportskog udruženja koji su tražili njeno sazivanje, kao i zastupnik sportskog udruženja. Skupština se mora sazvati najkasnije u roku od dve nedelje od momenta podnošenja urednog zahteva za održavanje skupštine sportskog udruženja. Sportsko udruženje sa više od 15 članova ima i upravu, izabranu na način određen statutom. Uprava sportskog udruženja (upravni odbor, predsedništvo, izvršni odbor i dr.) ima najmanje tri člana, s tim da zastupnik sportskog udruženja može biti član uprave sportskog udruženja. Odluke uprave sportskog udruženja donose se većinom glasova od ukupnog broja članova uprave, ako statutom sportskog udruženja nije utvrđena drugačije većina.
Sportsko udruženje obavezno ima i lice ovlašćeno za zastupanje sportskog udruženja (zastupnik), izabrano odnosno imenovano na način utvrđen statutom. Za zastupnika može biti određeno samo poslovno sposobno fizičko lice koje ima boravište na teritoriji Republike Srbije. On se stara i odgovara za zakonitost rada sportskog udruženja, organizuje i vodi aktivnosti i poslovanje sportskog udruženja, brine se o urednom vođenju propisanih evidencija i poslovnih knjiga, sprovodi odluke organa sportskog udruženja i ima u odnosu na zaposlene i radno angažovana lica u sportskom udruženju položaj poslovodnog organa, ako zakonom ili statutom nije drugačije određeno. Odredbe statuta sportskog udruženja koje ograničavaju ovlašćenja zastupnika nemaju pravno dejstvo prema trećim licima. Takođe, pravni poslovi koje zastupnik zaključi u ime i za račun sportskog udruženja obavezuju sportsko udruženje i ako nisu u okviru ciljeva sportskog udruženja, osim ako sportsko udruženje dokaže da je treće lice znalo da je taj posao izvan ciljeva sportskog udruženja ili nije moglo da to ne zna. Zastupnik sportskog udruženja je obavezan da informiše organe sportskog udruženja o aktivnostima i delatnostima sportskog udruženja i njegovom finansijskom poslovanju. Ukoliko statutom određen broj članova sportskog udruženja zahteva, uz navođenje razloga, dobijanje podataka o poslovanju udruženja, zastupnik je obavezan da im takve informacije saopšti najkasnije u roku od dve nedelje od dana podnošenja zahteva.
Sportsko udruženje sa više od 20 članova ima nezavisnog i nepristrasnog internog revizora ili odbor revizora (nadzorni odbor) za kontrolu godišnjeg završnog računa i finansijskog poslovanja sportskog udruženja. Sportsko udruženje može imati i revizora sa nadzornim ovlašćenjima utvrđenim u skladu sa zakonom kojim se uređuje računovodstvo i revizija.
Članovi organa sportskog udruženja, uključujući i zastupnika, dužni su da postupaju savesno, pažljivo i lojalno prema sportskom udruženju, da ne koriste sportsko udruženje za lično bogaćenje i lične potrebe i interese i da poštuju druge dužnosti utvrđene zakonom i opštim aktima sportskog udruženja. Članovi organa sportskog udruženja ne mogu direktno ili indirektno biti angažovani u drugoj konkurentskoj sportskoj organizaciji. Smatraće se da lični interes postoji ako je član organa sportskog udruženja ili član njegove porodice: ugovorna strana u pravnom poslu sa sportskim udruženjem; vlasnik ili na drugi način u poslovnom odnosu sa licem iz pravnog posla ili radnje koje zaključuje ugovor sa sportskim udruženjem ili koje ima finansijske interese u tom poslu ili radnji, po osnovu kojih se razumno može očekivati da utiču na njegovo postupanje suprotno interesu sportskog udruženja; pod kontrolnim uticajem strane iz pravnog posla ili radnje ili lica koje ime finansijski interes u pravnom poslu ili radnji, tako da se s obzirom na kontrolni uticaj na člana organa sportskog udruženja osnovano može očekivati da utiče na njegovo postupanje suprotno interesu sportskog udruženja. Pravni posao između zastupnika i sportskog udruženja može da se zaključi po odobrenju uprave sportskog udruženja ili drugog organa određenog statutom. Povreda sukoba interesa i zabrane konkurencije daje sportskom udruženju pravo na naknadu štete i pravo da se poslovi koje izvrši to lice za svoj račun priznaju kao poslovi izvršeni za račun sportskog udruženja. Član organa sportskog udruženja, odnosno zastupnik sportskog udruženja nema ni pravo glasa na sednici organa sportskog udruženja kad se odlučuje o: 1) pokretanju ili odustajanju od spora protiv njega; 2) odobravanju poslova između njega i sportskog udruženja u slučaju sukoba interesa, odnosno postojanja ličnog interesa pri odlučivanju; 3) njegovoj odgovornosti ili razrešenju.
Članovi organa i zastupnik sportskog udruženja često su u prilici da svojim odlukama ne samo raspolažu značajnom imovinom udruženja (npr. odlučivanje o transferima igrača) nego pri tom mogu da odrede i dalju „sportsku” sudbinu udruženja. Imajući to u vidu, zakon propisuje da članovi organa sportskog udruženja odgovaraju solidarno za štetu koju svojom odlukom prouzrokuju sportskom udruženju, ako je ta odluka donesena grubom nepažnjom ili s namerom da se šteta prouzrokuje, osim ako izdvoje svoje mišljenje u zapisnik. Postupak za naknadu štete može se pokrenuti na osnovu odluke uprave sportskog udruženja, zastupnika sportskog udruženja, nadzornog odbora kada je obrazovan, ili jedne desetine članova, ako statutom nije određen manji broj, ako skupština sportskog udruženja, na njihov zahtev, ne pokrene postupak u roku od 30 dana od dana podnošenja zahteva, a u hitnim slučajevima i bez odlaganja. Odlukom se može odrediti posebni zastupnik sportskog udruženja za postupak za naknadu štete. Po tužbi za naknadu štete, nadležni sud može, pored naknade štete, poništiti osporenu odluku, odnosno pravni posao ako je moguća restitucija ili ako to ne prouzrokuje štetu trećem savesnom licu. Ostvarena naknada štete pripada sportskom udruženju, a lice koje je podnelo tužbu ima prao na naknadu troškova. Opštim aktima ili odlukama organa sportskog udruženja ne može se usloviti ili zabraniti mogućnost podnošenja tužbe za naknadu štete, niti postupak po tužbi za naknadu štete može biti okončan vansudskim putem. Pravno na podnošenje tužbe zastareva u roku od tri godine od dana donošenja odluke.
Odluke organa, odnosno lica ovlašćenog za zastupanje sportskog udruženja su ništave ako su donete suprotno zakonu, sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza ili opštem aktu sportskog udruženja. Tužbu za utvrđivanje ništavosti može podići, pred nadležnim sudom, organ sportskog udruženja i član sportskog udruženja koji je pogođen ništavom odlukom, ako skupština udruženja, na njegov zahtev, ne utvrdi ništavost odluke u roku od 60 dana od dana podnošenja zahteva. Tužbu ne može podići član koji je glasao za spornu odluku, osim ako je to učinio usled zablude, pretnje, prevare ili prinude. Tužba se, takođe, ne može podići ukoliko nisu iscrpljena sva pravna sredstva za pobijanje osporene odluke unutar sportskog udruženja ili nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza ili je za konačno rešavanje sporova između člana sportskog udruženja i sportskog udruženja utvrđena nadležnog sportske arbitraže. Tužba se ne može podići ni ukoliko se ništavost temelji na nesaglasnosti odluke sa sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza ili opštim aktima sportskog udruženja, a član sportskog udruženja se u pristupnici (molbi za prijem u članstvo), zahtevu za registraciju ili zahtevu za licenciranje, izričito odrekao mogućnosti vođenja sudskog spora protiv konačnih odluka nadležnih organa sportskog udruženja ili nadležnog nacionalnog sportskog saveza. Utvrđivanje ništavosti nema pravno dejstvo na pravne poslove sportskog udruženja sa trećim savesnim licima.
10) U skladu sa načelnim opredeljenjem da se izvrši decentralizacija državnih funkcija u svim slučajevima kada razlozi racionalnosti nalažu spuštanje funkcija na niži nivo, zakonom se obezbeđuje decentralizacija vođenja registara sportskih udruženja, koji bi se ubuduće obavljali pri organu uprave jedinice lokalne samouprave, kao povereni posao. Ministarstvo bi ostalo nadležno za vođenje registra nacionalnih sportskih saveza i stručnih sportskih udruženja. Posebno je uzet u obzir sistem prijave prihvaćen Zakonom o registraciji privrednih društava i za sva privredna društva, ustanove i preduzetnike, pa bi bilo potpuno nelogično i neprihvatljivo da se za registraciju sportskog udruženja traže teži uslovi i predviđa komplikovaniji postupak nego za privredna društva, kada bi upravo trebalo da važi obrnuto.
Pored registra iz svoje nadležnosti, ministarstvo nadležno za poslove sporta vodi i Jedinstvenu evidenciju sportskih udruženja i saveza Republike Srbije.
U Registar se registruju osnivanje, prestanak, statusne promene i promene oblika organizovanja sportskog udruženja, podaci u vezi sa likvidacijom i stečajem sportskog udruženja, kao i drugi podaci određeni zakonom. Registracija sportskih udruženja zasniva se na sledećim načelima: javnosti, istinitosti i savesnosti, samostalnosti u rešavanju, efikasnosti, dostupnosti, ekonomičnosti, prioriteta i jedinstva unosa podataka. Registar pored zakonom definisanih podataka koji se upisuju, sadrži i dokumenta na osnovu kojih je izvršena registracija. Sportsko udruženje stiče status pravnog lica danom registrovanja podataka iz registracione prijave.
Polazeći od „Osnovnih principa statusa nevladinih organizacija u Evropi”, usvojenih od strane Saveta Evrope u novembru 2002. godine, zakon prihvata za upis u registar, tzv. sistem prijave, kojim se obezbeđuje krajnje brz i efikasan sistem upisa u registar, a sporovi između članova udruženja vezani za upis i ocena zakonitosti akata udruženja se prepuštaju sudskoj nadležnosti. Upis u registar vrši se, dakle, na osnovu registracione prijave, uz koju se prilaže: dokaz o identitetu osnivača (fotokopija lične karte ili pasoša fizičkog lica i/ili izvod iz registra u kome je registrovano pravno lice, odnosno fotokopiju rešenja o upisu u nadležni registar); akt o osnivanju sportskog udruženja, sa overenim potpisima osnivača; tri primerka statuta sportskog udruženja; overen potpis zastupnika; saglasnost na naziv sportskog udruženja u slučajevima propisanim ovim zakonom; dokaz o uplati naknade (administrativne takse) za registraciju. Uz registracionu prijavu drugih podataka određenih zakonom i promene podataka koji se registruju u Registru, prilaže se dokumentacija kojom se utvrđuju ti podaci, odnosno kojom su, u skladu sa zakonom, izvršene te promene. Registraciona prijava osnivanja sportskog udruženja podnosi se u roku od 30 dana od dana usvajanja osnivačkog akta, a sportsko udruženje je dužno da registarskom organu prijavi svaku promenu podataka koji se upisuju u registar, u roku od 15 dana od dana nastale promene. Registracionu prijavu podnosi zastupnik sportskog udruženja, u jednom primerku, na propisanom obrascu koji sadrži podatke koji se registruju, neposredno ili poštom, s tim da ako se registraciona prijava podnosi poštom, kao datum i vreme njenog dostavljanja uzima se datum i vreme njenog prijema kod registarskog organa. O podnetoj registracionoj prijavi registarski organ izdaje potvrdu, sa evidentiranim vremenom podnošenja registracione prijave, brojem (oznakom) pod kojim je registraciona prijava zavedena, oznakom Registra, predmetom registracije, spiskom primljenih dokumenata i podatkom o visini naplaćene naknade za registraciju, s tim da ako je registraciona prijava dostavljena poštom, potvrda se, bez odlaganja, dostavlja podnosiocu prijave na poštansku adresu naznačenu u prijavi. Registraciona prijava se podnosi na jeziku i pismu koji su u službenoj upotrebi u Republici Srbiji, a ako podnosilac registracione prijave želi da određene podatke iz naziva sportskog udruženja registruje i na stranom jeziku, uz registracionu prijavu dostavlja i prevod tih podataka, overen od stalnog sudskog tumača za taj jezik. Dokumentacija koja se prilaže uz prijavu podnosi se u izvornom tekstu, odnosno overenom prepisu ili overenoj fotokopiji, s tim da sportsko udruženje može samo overiti prepis svoje isprave. Podatak iz registracione prijave smatra se registrovanim danom donošenja rešenja kojim se zahtev iz registracione prijave usvaja.
Po prijemu registracione prijave registarski organ proverava: da li je nadležan za postupanje po registracionoj prijavi; da li je kao potpisnik registracione prijave naznačeno ovlašćeno lice; da li registraciona prijava sadrži sve podatke u skladu sa ovim zakonom; da li je uz registracionu prijavu priložena sva dokumentacija utvrđena zakonom; da li je uz registracionu prijavu priložen dokaz o uplati naknade za registraciju; da li su podaci koji su uneti u registracionu prijavu istovetni kao i podaci iz dokumentacije priložene uz prijavu; da li je pod istim nazivom registrovano drugo sportsko udruženje, odnosno da li je pod istim nazivom podneta ranija prijava drugog sportskog udruženja; da li je registraciona prijava podneta u propisanom roku. Registarski organ ne ispituje tačnost podataka i verodostojnost i zakonitost dokumenata dostavljenih uz registracionu prijavu. Ako registarski organ utvrdi, u roku od pet dana od dana podnošenja registracione prijave, da nisu ispunjeni propisani uslovi, poziva podnosioca prijave da u roku od 30 dana otkloni utvrđene nedostatke. Ako podnosilac prijave u ostavljenom roku ne otkloni nedostatke, ili ako registraciona prijava nije podneta u propisanom roku, registarski organ rešenjem odbacuje prijavu.
Registarski organ rešava po registracionoj prijavi rešenjem. Rešenjem se usvaja zahtev iz registracione prijave ili se odbacuje registraciona prijava. Rešenje o upisu u registar je konačno i protiv njega se ne može voditi upravni spor. Na rešenje o odbacivanju registracione prijave podnosilac registracione prijave može, preko registarskog organa, izjaviti žalbu Ministarstvu, u roku od 15 dana od dana prijema tog rešenja. Ako registarski organ oceni da je žalba na rešenje o odbacivanju registracione prijave osnovana, može doneti rešenje kojim će isto staviti van snage i usvojiti zahtev iz registracione prijave. Međutim, ako registarski organ oceni da žalba nije osnovana, dužan je da bez odlaganja, a najkasnije u roku od osam dana od dana prijema žalbe, žalbu dostavi Ministarstvu, koje je, pak, dužno da odluči po žalbi u roku od 30 dana od dana njenog podnošenja. Ministarstvo može: odbaciti žalbu iz razloga predviđenih zakonom o opštem upravnom postupku; pobijani zaključak poništiti, a usvojiti zahtev iz registracione prijave i registarskom organu naložiti registraciju u Registar podataka iz registracione prijave; odbiti žalbu kao neosnovanu. Protiv rešenje o odbijanju ili odbacivanju žalbe, može se voditi upravni spor.
Ako su ispunjeni uslovi za registraciju utvrđeni zakona, registarski organ, u roku od pet dana od dana podnošenja registracione prijave, donosi rešenje kojim se zahtev iz registracione prijave usvaja i registraciju bez odlaganja sprovodi u Registar. Ako registarski organ, u propisanom roku, ne reši po registracionoj prijavi, smatraće se da je zahtev iz registracione prijave usvojen i dužan je da traženu registraciju bez odlaganja sprovede u Registar. U narednom roku od tri dana, registarski organ dostavlja podnosiocu registracione prijave izvod iz Registra o registrovanom podatku. Uz rešenje o upisu u Registar, sportskom udruženju se vraća i overeni primerak statuta.
Registracija osnivanja sportskog udruženja i registracija drugih podataka sportskog udruženja smatra se ništavom ako: osnivački akt nije sastavljen u propisanoj formi ili ne sadrži pripisane podatke; ako statut sportskog udruženja ne sadrži propisane podatke (odredbe); ako ne postoji pravna i poslovna sposobnost svih osnivača; ako je broj osnivača manji od broja utvrđenog ovim zakonom. Lice koje ima pravni interes da se utvrdi ništavost registracije, sportski inspektor i Ministarstvo, može tražiti tužbom za utvrđivanje da se utvrdi da je registracija podataka o sportskom udruženju, uključujući i registraciju njegovog osnivanja, ništava. Po registracionoj prijavi lica koje je pokrenula postupak utvrđivanja ništavosti upisa, uz koju se dostavlja dokaz o pokretanju postupka za utvrđivanje ništavosti registracije, registarski organ će bez odlaganja u Registar registrovati postojanje spora. Ako je osnov ništavosti registracije sportskog udruženja otklonjiv, nadležni sud posle pokretanja postupka određuje rok od najduže 90 dana za otklanjanje nedostataka i za to vreme zastaje sa postupkom. Kad je presudom utvrđena ništavost registracije, sud je dužan je da u roku od 15 dana od dana pravnosnažnosti dostavi registarskom organu. Na osnovu te presude, registarski organ briše ništavu registraciju iz Registra. Sportsko udruženje je obavezno da u roku od 30 dana od dana pravosnažnosti presude o utvrđenoj ništavosti registracije donese odgovarajuće odluke i u propisanom roku dostavi registarskom organu novu registracionu prijavu, a u protivnom prestaje da postoji. Ako je pravnosnažnom presudom utvrđena ništavost registracije osnivanja, registarski organ u Registar registruje ništavost registracije osnivanja i o tome, bez odlaganja, obaveštava sportsko udruženje i organ nadležan za pokretanje postupka likvidacije, odnosno postupka stečaja;
11) Kako nema pravnog lica bez imovine, to i zakon utvrđuje da sportsko
udruženje može sticati sredstva od članarine, dobrovoljnih priloga,
donacija i poklona (u novcu ili naturi), subvencija, nasleđa, kamata na
uloge, zakupnine, dividendi, usluga, sponzorstva i drugih
komercijalnih, markentiških, poslovnih i privrednih delatnosti i
aktivnosti, u skladu sa zakonom. U skladu sa „Osnovnim principima
statusa nevladinih organizacija u Evropi“ Saveta Evrope, sportsko
udruženje može osnovati privredno društvo ili drugo pravno lice, u
skladu sa zakonom, radi pribavljanja sredstava potrebnih za ostvarivanje
svojih sportskih ciljeva, pod sledećim uslovima:1) da je delatnost u vezi sa njegovim statutarnim ciljevima; 2) da je delatnost predviđena statutom; 3) da obavlja delatnost u prostoru koji ispunjava uslovi u pogledu tehničke opremljenosti i zaštite na radu i da ispunjava druge propisane uslove za obavljanje delatnosti; 4) da se celokupna dobit koristi za ostvarivanje sportskih ciljeva udruženja. Ispunjenost uslova za neposredno obavljanje privrednih delatnosti utvrđuje nadležni organ u postupku redovnog inspekcijskog nadzora. Ako je nekim zakonom propisano da se određena privredna delatnost može obavljati tek po dobijanju prethodne saglasnosti, dozvole ili drugog akta državnog organa ili institucije, sportsko udruženje tu delatnost može obavljati tek po dobijanju odgovarajuće akta. Pored ovoga, sportsko udruženje može, u skladu sa Zakonom o privrednim društvima, radi obavljanja privrednih delatnosti, uključujući i one koje nisu u vezi sa njegovim statutarnim ciljevima, osnovati ili imati udeo, odnosno akcije različitih privrednih društava.
Sportsko udruženje vodi poslovne knjige i podnosi finansijske izveštaje u skladu sa propisima o računovodstvu. Godišnji obračuni i izveštaji o aktivnosti sportskog udruženja podnose se skupštini udruženja na način utvrđen statutom. Reviziju poslovnih knjiga i finansijskih izveštaja sportskog udruženja može da vrši samo ovlašćeno lice koje nema nikakve veze sa upravom sportskog udruženja. Drugačija pravila, međutim, važe ukoliko se sportsko udruženje takmiči u profesionalnoj ligi, s obzirom da tu moraju da važe ista pravila kako za sportske organizacija kao privredna društva, tako i za sportska udruženja. Pravila UEFA to je već ustanovljeno kao obaveza za najviši rang takmičenja u svim zemljama članicama UEFA. Zbog toga zakonom je propisano da sportsko udruženje koje se takmiči u profesionalnom sportskom takmičenju vodi poslovne knjige, sastavlja i podnosi periodične i godišnje izveštaje i izveštaje o poslovanju u skladu sa odredbama zakona kojim se uređuje računovodstvo privrednih društava. Takođe, revizija računovodstvenih iskaza profesionalnih sportskih udruženja vrši se u skladu sa odredbama zakona kojim se uređuje računovodstvo privrednih društava.
Za svoje obaveze sportsko udruženje odgovara celokupnom svojom imovinom. Članovi sportskog udruženja i organa sportskog udruženja mogu lično odgovarati za obaveze sportskog udruženja ako postupaju sa imovinom sportskog udruženja kao da je u pitanju njihova imovina ili zloupotrebe sportsko udruženje kao formu za nezakonite ili prevarne svrhe. Članovi udruženja ne mogu imovinu sportskog udruženja da koriste za nešto drugo osim za ostvarivanje njegovih statutarnih ciljeva. Zbog toga, imovina sportskog udruženja ne može se deliti njegovim članovima. Sav višak prihoda nad rashodima, ostvaren obavljanjem delatnosti sportskog udruženja mora se upotrebiti isključivo za ostvarivanje statutarnih ciljeva sportskog udruženja. Izuzetak važi jedino za davanje članovima prigodnih primerenih nagrada i naknada opravdanih troškova nastalih ostvarivanjem statutarnih ciljeva sportskog udruženja (putni troškovi, dnevnice, troškovi prenoćišta i sl.), ugovorene teretne obaveze i isplatu zarada zaposlenih.
S obzirom na neprofitni karakter sportskog udruženja, zakon propisuje da za slučaj prestanka sportskog udruženja, kao primalac njegove imovine statutom se može odrediti samo domaća neprofitna organizacija u oblasti sporta. Ukoliko je reč o prestanku sportskog udruženja koje koristi društveni kapital, kao primalac njegove imovine statutom se može odrediti samo neprofitna organizacija u oblasti sporta koja koristi društveni ili državni kapital.
Ako se u trenutku prestanka sportskog udruženja ne može postupiti na način određen zakonom i statutom za raspodelu imovine, ili ako je pravno lice određeno za primaoca imovine sportskog udruženja s društvenim kapitalom promenilo oblik svojine ili ako sportsko udruženje prestaje na osnovu odluke o zabrani rada, imovinu koristi jedinica lokalne samouprave na čijoj je teritoriji bilo sedište sportskog udruženja i ima se upotrebiti u svrhe koje najviše odgovaraju ciljevima sportskog udruženja ili u druge sportske svrhe.
Zakon propisuje i mogućnost statusnih promena, pravnog oblika (forme), kao i razloge i postupak prestanka sportskog udruženja. Ono prestaje: 1) ako se broj članova smanji ispod broja potrebnog za osnivanje; 2) istekom vremena na koje je sportsko udruženje osnovano; 3) ako nadležni organ sportskog udruženja donese odluku o prestanku rada; 4) statusnom promenom i promenom oblika; 5) ako se utvrdi da nije organizovano u skladu sa ovim zakonom i svojim statutom ili je proteklo dvostruko više vremena od vremena utvrđenog statutom za održavanje sednice skupštine, a ona nije održana; 6) ako mu je pravnosnažnom odlukom izrečena zabrana obavljanja sportskih aktivnosti i delatnosti zbog toga što ne ispunjava uslove za njihovo obavljanje, a u roku određenom u izrečenoj meri ne ispuni te uslove; 7) ako je pravnosnažnom odlukom nadležnog suda utvrđeno da je registracija osnivanja sportskog udruženja bila ništava; 8) ako mu je zabranjen rad; 9) u drugim slučajevima utvrđenim zakonom, osnivačkim aktom ili statutom udruženja koji su navedeni kao osnov za prestanak udruženja; 10) stečajem (bankrotstvom).
Sportsko udruženje prestaje da postoji i gubi status pravnog lica brisanjem iz Registra. O brisanju iz Registra donosi se rešenje koje je konačno u upravnom postupku. Protiv rešenja o brisanju iz Registra može se pokrenuti upravni spor. U svim slučajevima prestanka, osim ako se radi o statusnoj promeni ili stečaju, sprovodi se postupak likvidacije sportskog udruženja. Likvidacija sportskog udruženja se sprovodi kada sportsko udruženje ima dovoljno finansijskih sredstava za pokriće svih svojih obaveza, ali se uz saglasnost svih poverilaca može sprovesti i u slučaju kad su ispunjeni uslovi za stečaj u skladu sa zakonom kojim se uređuje stečajni postupak. Postupak likvidacije sportskog udruženja sprovodi se shodnom primenom odredaba zakona kojim se regulišu likvidacija privrednih društava, ako ovim zakonom nije drugačije izričito određeno. Tokom likvidacije prestaju ovlašćenja organa sportskog udruženja, osim u pitanjima koja su izričito zakonom drugačije regulisana.
Ako razlog prestanaka leži u odlukama samog sportskog udruženja onda i odluku o pokretanju postupka likvidacije donosi skupština sportskog udruženja. U ostalim slučajevima, rešenje o pokretanju postupka likvidaciji donosi registarski organ, po službenoj dužnosti ili na predlog sportskog inspektora ili lica koje ima pravni interes. Ako skupština sportskog udruženja ne donese odluku o pokretanju postupka likvidacije iako su se stekli uslovi za njeno donošenje, zastupnik sportskog udruženja dužan je da o tome obavesti registarski organ bez odlaganja. U tom slučaju, kao i u slučaju kada lice ovlašćeno za zastupanje sportskog udruženja ne obavesti registarski organ o tome da su se stekli uslovi za sprovođenje postupka likvidacije, registarski organ u roku od tri dana od dana prijema obaveštenja, odnosno od saznanja za ispunjenost uslova za sprovođenje likvidacije rešenjem utvrđuje ispunjenost uslova za prestanak sportskog udruženja i pokreće postupak njegove likvidacije. Protiv rešenja registarskog organa može se izjaviti žalba ministarstvu nadležnom za poslove sporta, u roku od osam dana od dana dostavljanja.
Izveštaj i završni likvidacioni bilans sportskog udruženja usvaja skupština udruženja kada je ona pokrenula postupak likvidacije, odnosno registarski organ kada je on doneo odluku o pokretanju postupka likvidacije ili kada se skupština udruženja ne sastane ili ne održi zbog nedostatka kvoruma. Sa imovinom sportskog udruženja koja preostane posle namirenja poverilaca, likvidator postupa na način predviđen zakonom i statutom sportskog udruženja. Ako je sportsko udruženje u kalendarskoj ili prethodnoj godini koristilo sredstva iz javnih prihoda ili poreske, odnosno carinske olakšice, ona se vraćaju davaocu. Posle okončanja postupka likvidacije sportskog udruženja i odobrenja finansijskog izveštaja sastavljenog sa danom završetka likvidacije i izveštaja o sprovođenju likvidacije od strane skupštine sportskog udruženja, odnosno registarskog organa, likvidacioni upravnik bez odlaganja podnosi prijavu za brisanje sportskog udruženja iz Registra. Lice koje je primilo imovinu sportskog udruženja iz likvidacionog ostatka, odgovara do visine primljenog iznosa za eventualne neizmirene obaveze sportskog udruženja u likvidacionom postupku.
Na sportske organizacije kao privredna društva primenjuju se propisi o privrednim društvima, u pitanjima koja nisu uređena Zakonom o sportu. Kako bi ministarstvo nadležno za poslove sporta imalo evidenciju i pregled osnovanih sportskih organizacija kao preduzeća, zakon propisuje da nadležni registarski organ dostavlja ministarstvu primerak rešenja o upisu podataka u registru, kao i primerak statuta, u roku od tri dana od dana donošenja rešenja
Osim, eventualno, u oblasti sporta za sve, odnosno rekreativnog sporta, sportske organizacije prirodno teže da se povežu, kako bi zajednički organizovale sportska takmičenja i brinule se o razvoju sportske grane kojoj pripadaju. U toj težnji one ostvaruju različite oblike povezivanja, uspostavljaju piramidalnu strukturu povezivanja. Na vrhu piramide se nalazi nacionalni savez, kao vrhovna organizacija koja utvrđuje pravila po kojima se obavljaju sportske aktivnosti i delatnosti u konkretnoj sportskoj grani. Prihvatajući piramidalnu strukturu kao poželjan oblik organizovanja sportskih organizacija u određenoj sportskoj grani, zakon propisuje da se sportske organizacije, teritorijalni granski savezi, samostalni profesionalni sportisti i stručna udruženja u određenoj grani sporta mogu, radi uređivanja pitanja od zajedničkog interesa, zajedničkog reprezentovanja, uređivanja pitanja organizovanja takmičenja i statusa sportista u određenoj grani sporta, odnosno oblasti sporta, udruživati u granske sportske saveze za jednu ili više sportskih grana (opštinski, gradski, regionalni, pokrajinski, nacionalni granski sportski savez). Granski sportski savez mogu da čine samo sportske organizacije koje su upisane u nadležni registar i ispunjavaju uslove za obavljanje sportskih aktivnosti i delatnosti u skladu sa zakonom i sportskim pravilima.
Polazeći od činjenice da u velikoj većini sportova važi princip: jedan sport jedan savez, i da organizacija takmičenja ima značajne elemente ekonomske aktivnosti, i uvažavajući uporednopravna rešenja, zakon propisuje da je granski sportski savez koji brojem okupljenih članova, sportskim i društvenim položajem ili drugim okolnostima ima faktički monopol nad obavljanjem sportskih aktivnosti ili na drugi način ima dominantan položaj u određenoj sportskoj grani, dužan da primi u članstvo lica koja ispunjava uslove određene statutom saveza za prijem u članstvo.
Za razliku od nižih oblika teritorijalnog granskog povezivanja sportskih organizacija, koje se upisuju u nadležni registar prema svom sedištu, nacionalni granski sportski savezi upisuju se u poseban Registar nacionalnih granskih sportskih saveza, koji vodi ministarstvo nadležno za poslove sporta. Izuzetak postoji kada su u pitanju pokrajinski granski sportski savezi, pošto se oni upisuju u Registar pokrajinskih saveza u oblasti sporta, koji vodi pokrajinski organ uprave nadležan za poslove sporta, kao povereni posao. Protiv zaključka o odbijanju upisa u registar, odnosno o upisu promene podataka u registru pokrajinskog organa uprave, može se izjaviti žalba Ministarstvu, u roku od 15 dana od dana dostavljanja rešenja.
Nacionalni granski sportski savezi su najviše nevladine organizacije u oblasti sporta za odgovarajuće grane sporta. Oni se osnivaju prvenstveno u cilju: utvrđivanja i ostvarivanja politike razvoja sportske grane, odnosno sportskih aktivnosti i delatnosti u području svog delovanja; usklađivanja i koordiniranja aktivnosti svojih članova; reprezentovanja nacionalnog sporta u području svog delovanja; stvaranja uslova za postizanje vrhunskih sportskih rezultata; učešća u unapređenju stručnog rada sportskih stručnjaka i stručnjaka u sportu; podsticanja bavljenja sportom, posebno dece i omladine, u svom području delovanja; organizovanja i vođenja sportskih takmičenja. Kada okuplja više od polovine registrovanih sportskih organizacija, nacionalni granski sportski savez vrši funkciju i udruženja poslodavaca u pogledu ovlašćenja za zaključenje posebnog kolektivnog ugovora za granu sporta za koju je nadležan, u skladu sa zakonom.
Jedna od bitnih funkcija nacionalnih granskih sportskih saveza jeste da donose sportska pravila, odnosno uređuju obavljanje sportskih aktivnosti i delatnosti u području svoje nadležnosti. Iz okolnosti da se nacionalnom granskom sportskom savezu daje status najviše nevladine organizacije za određenu granu sporta, proistekla je i potreba da se propiše obaveza za te saveze da u potpunosti urede odnose u području svoje nadležnosti. Zbog toga je zakonom i propisano da se sportskim pravilima utvrđuje naročito: sistem, propozicije, pravila i kalendar takmičenja, uključujući i određenje profesionalnih liga; pravila za organizovanje sportskih takmičenja; uslovi i kriterijumi za učešće na sportskim takmičenjima i postupak utvrđivanje njihove ispunjenosti (licenciranje); uslovi za obavljanje sportskih aktivnosti i delatnosti; način i postupak registrovanja ugovora između sportiste i sportske organizacije; uslovi za organizovanje i učešće sportskih organizacija u takmičenjima za područje više država ili više stranih regiona; uslovi i način registrovanja sportista i sportskih trenera za sportsku organizaciju, uključujući i registrovanje stranih sportista; mere za sprečavanje negativnih pojava u sportu (doping, nasilje i nedolično ponašanje, lažiranja sportskih rezultata); medicinska zaštita sportista; disciplinski postupak i disciplinske kazne; status sportista i prelasci sportista u domaće i inostrane sportske organizacije, uključujući ustupanje sportista između sportskih organizacija; uslovi za vršenje posredovanja u prelascima sportista iz jedne u drugu sportsku organizaciju; status sudija i suđenje na takmičenjima i drugih službenih lica; obavljanje stručnog rada u sportskim organizacijama; druga pitanja utvrđena zakonom (npr. Zakonom o sprečavanju nasilja i nedoličnog ponašanja na sportskim priredbama propisane su određene obaveze nacionalnih granskih sportskih saveza u pogledu donošenja odgovarajućih sportskih pravila vezanih za organizaciju sportskih priredbi. Slično važi i za Zakon o sprečavanju dopinga u sportu).
Pored organizovanja prema granama sporta, sportske organizacije uspostavljaju i različite oblike teritorijalnog multigranskog sportskog povezivanja. Zakon je jasno utvrdio da se sportske organizacije i granski sportski savezi mogu radi uređivanja i ostvarivanja sportskih pitanja od zajedničkog interesa udruživati u sportske saveze, odnosno saveze sportova za određenu teritoriju (opštinu, grad, region, pokrajinu, Republiku Srbiju). U te teritorijalne sportske saveze mogu se udružiti i druge zainteresovane organizacije, u skladu sa statutom saveza. Na osnivanje, upis u registar i obavljanje sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti, kao i na druga pitanja u vezi sa radom teritorijalnog sportskog saveza, shodno se primenjuju odredbe ovog zakona koje se odnose na sportska udruženja.
Najviša međunarodna nevladina organizacija u oblasti sporta jeste Međunarodni olimpijski komitet. Olimpijskom poveljom MOK-a utvrđeno je postojanje nacionalnih olimpijskih komiteta u državama priznatim od Ujedinjenih nacija, i propisana osnovna organizaciona struktura tih komiteta. Iz jedne zemlje može biti priznat samo jedan NOK, s tim da je za takvo priznanje isključivo nadležan MOK, koji daje i saglasnost na statute nacionalnih olimpijskih komiteta. Prihvatajući u potpunosti ulogu i značaj MOK-a i njegovih pravila, zakon postavlja samo opšti okvir za organizovanje našeg NOK-a. Tako, zakon propisuje da je olimpijski komitet organizacija o oblasti sporta, obrazovan u skladu sa Olimpijskom poveljom i priznat od strane Međunarodnog olimpijskog komiteta. Olimpijski komitet svoje aktivnosti obavlja u skladu sa načelima olimpijskog pokreta i Olimpijskom poveljom Međunarodnog olimpijskog komiteta. Na osnivanje, upis u registar i obavljanje sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti, kao i na druga pitanja u vezi sa radom olimpijskog komiteta, shodno se primenjuju odredbe Zakona o sportu koje se odnose na nacionalne granske sportske saveza. Ovakvim rešenjem, Republika Srbija priznaje kao svoj nacionalni olimpijski komitet onu organizaciju koju kao takvu priznaje i MOK.
Važećim Zakonom o sportu osnovan je Republički zavod za sport, kao javna ustanova koja treba da brine o razvoju stručnog rada u oblasti sporta i da bude stručni servis kako ministarstva nadležnog za oblast sporta tako i organizacija u oblasti sporta. Zakonom je bilo predviđeno i postojanje dve organizacione jedinice u Prištini i Novom Sadu, ali je dalji razvoj događaja doveo do prestanaka njihovog rada, posebno rešenjima tzv. Omnibus zakona kojim su osnivačka prava nad organizacionom jedinicom u Novom Sadu preneta na AP Vojvodina. Problemi sa unutrašnjom kadrovskom strukturom i ranijom vrstom delatnosti (zdravstvena zaštita), doprineo je čak tome da čak ni do danas nisu na zakonit način definisane delatnosti Zavoda. Polazeći od pozitivnih stranih iskustava i smatrajući da je Republici potrebna odgovarajuća stručna institucija za koordinisanje i ostvarivanje aktivnosti na unapređenju stručnog rada u oblasti sporta i vršenje potrebnih istraživanja i prikupljanje podataka, zakon utvrđuje rešenje koja teže, s jedne strane jačanju uloge Republičkog zavoda, a, s druge strane, trebaju da dovedu do njegovog konsolidovanja.
Iako je sport nesumnjivo oblast od opštedruštvenog interesa, u našem društvu nema zadužbina, fondacija i fondova koje bi se bavile razvojem sporta, odnosno pojedinih njegovih oblasti. U konsultacijama sa nacionalnim sportskim savezima tokom priprema Nacrta zakona isticano je da je jedan od bitnih razloga i neadekvatna zakonska regulativa. Polazeći od toga, ali i od potrebe da se Zakonom o sportu ta oblast u potpunosti organizaciono zaokruži, Nacrt sadrži odredbe koje bi trebale da olakšaju osnivanje zadužbina, fondacija i fondova u oblasti sporta. Tako je propisano da, zadužbine, fondacije i fondove mogu osnivati fizička i pravna lica, radi ostvarivanja društvenih ciljeva u oblasti sporta. Sportske zadužbine, fondacije i fondovi upisivale bi se u registar koji vodi ministarstvo nadležno za poslove sporta. Na pitanja koja nisu regulisana zakonom o sportu, primenjuju se opšti propisi o zadužbinama, fondacijama i fondovima. Sportska zadužbina se u Zakonu definiše kao pravno lice koje osniva domaće ili strano fizičko lice radi trajnijeg dobrotvornog ostvarivanja privatnih dopuštenih interesa u oblati sporta (ostvarivanje interesa određene porodice ili organizacije u oblasti sporta). Sportska fondacija, nasuprot tome, jeste pravno lice koje osniva domaće ili strano fizičko lice radi trajnijeg dobrotvornog ostvarivanja opštih interesa u oblasti sporta (razvoj sporta) ili zajedničkih interesa u oblasti sporta (ostvarivanje interesa određenje profesije ili grupe u oblasti sporta, kao i ostvarivanje interesa u oblasti sporta lica koja žive ili rade na određenom području). Konačno, sportski fond jeste imovina koju domaće ili strano fizičko ili pravno lice prenosi ili poverava na upravljanje fizičkom ili pravnom licu radi trajnijeg dobrotvornog ostvarivanja opštih, zajedničkih ili privatnih dopuštenih interesa u oblasti sporta. Za razliku od zadužbine i fondacije, sportski fond nema svojstvo pravnog lica. U svakom slučaju, sportske zadužbine, fondacije i fondovi su neprofitne organizacije.
Pored prethodno navedenih najčešćih oblika udruživanja, u oblasti sporta se u praksi sreću i druga različita udruženja. Zbog toga, Nacrt ta udruženja i saveze izdvaja u posebnu grupu. Najčešće je reč o tzv. stručnim udruženjima, ali ima i drugih. Dakle, sportski stručnjaci i stručnjaci u sportu mogu se radi uređivanja i ostvarivanja stručnih sportskih pitanja od zajedničkog interesa udruživati u stručna sportska udruženja (udruženja trenera, sudija i dr.). Pored toga, sportske organizacije, sportski savezi i druga pravna i fizička lica mogu radi ostvarivanja zajedničkih ciljeva i interesa u oblasti sporta osnivati i druga dobrovoljna, nevladina i neprofitna udruženja (organizacioni komiteti, udruženja navijača, i dr.) i saveze u oblasti sporta. Na osnivanje, upis u registar i obavljanje sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti, kao i na druga pitanja u vezi sa radom ovih udruženja i saveza, shodno se primenjuju odredbe zakona o sportu koje se odnose na sportska udruženja.
Nacrtom se reguliše i rad organizacija za obavljanje sportske delatnosti. To su one organizacije koje svojom delatnošću omogućavaju, odnosno stvaraju uslove za obavljanje sportskih aktivnosti.
Poslednje decenije prošlog veka donele su preoblikovanje sporta u, sportskim žargonom rečeno, „privrednu tešku kategoriju”, kod koje su u igri i visoke dobiti, investicije, subvencije i porezi. Istraživanje koje su krajem devedesetih godina prošlog veka u SR Nemačkoj organizovali Savezni institut za sportske nauke i pokrajina Nordhajn-Vestfalen pokazalo je ogromnu dinamiku ekonomskog značaja sporta, sa svojih 783.000 zaposlenih: 53 milijarde maraka bruto unutrašnje produkcije Nemačke u 1998. godini, što odgovara rezultatima naftne industrije i poljoprivrede zajedno. „Sada je konačno jasno, da sport nema samo kontakte sa privredom nego je i samostalni privredni sektor”, rekao je prof. dr Bernd Meyer prikazujući rezultate istraživanja. Sa svojih 53 milijarde maraka, sport je dosegao 1,4% ukupne bruto unutrašnje produkcije Nemačke u 1998. godini, koja je ukupno iznosila 3.799 milijardi maraka. Najveći deo od 40,6 milijardi maraka je otpao na privatnu potrošnju, uključujući i utrošak sportskih udruženja i saveza, ali je zato i iz javnih prihoda (savezne države, pokrajina i opština) za sport utrošeno 10 milijardi maraka. Za proizvodnju sportskih rekvizita, patika i odeće, dostignut je investicioni obim od 7,3 milijarde maraka. Izdvajanja građana za sport su bila identična onima za duvan i sredstva za negovanje tela. Ukupan promet u sportskoj branši popeo se na 30,4 milijardi maraka, čime je prestignuta domaća tekstilna industrija. Glavni profiteri ovakvog rasta „sportske industrije” bila su sportska udruženja i druge organizacije u oblasti sporta, ali i trgovine na malo. Sport, međutim, nije bio samo pitanje pasivne potrošnje. Za aktivan sport, odnosno učešće u sportskim aktivnostima, građani Nemačke su utrošili u 1998. godini 13, 8 milijardi maraka.
Prema Zakonu, organizaciju za obavljanje sportske delatnosti može osnovati fizičko ili pravno lice u obliku privrednog društva, a fizička lica u odgovarajućem obliku obavljanja privatnog preduzetništva, u skladu sa zakonom. Da bi obavljala delatnosti, mora da ima obezbeđen odgovarajući prostor, odnosno objekat, odgovarajuću opremu, odgovarajuće sportske stručnjake i stručnjake u sportu u zavisnosti od vrste delatnosti, odgovarajuću unutrašnju organizaciju odnosno službe, i ako ispunjava uslove u pogledu osiguranja bezbednosti u obavljanju delatnosti, uključujući i potrebne akte (pravila o redu i sl.). Ministar nadležan za poslove sporta bliže propisuje ove uslove, a njihovu ispunjenost utvrđuje nadležni sportski inspektor u postupku redovnog inspekcijskog nadzora. Kada je u pitanju bavljenje poslovima posredovanja prilikom prelaska sportiste iz jedne u drugu sportsku organizaciju, organizacija za obavljanje sportskih delatnosti mora imati angažovano lice sa zvanjem sportskog menadžera i licencu izdatu od strane nadležnog nacionalnog granskog sportskog saveza. Nadležni nacionalni granski sportski savez izdaje licence i utvrđuje uslove i postupak za sticanje licenci, s tim da ministar daje saglasnost na akt kojim su utvrđeni uslovi i postupak sticanja licenci. Zakon posebnu pažnju poklanja privatnim preduzetnicima, i potrebi da imaju odgovarajuća sportska zvanja. Preduzetnik koji ne ispunjava uslove u pogledu stručne spreme, odnosno osposobljenosti utvrđene zakonom može početi sa radom danom podnošenja ugovora o zapošljavanju lica koje ove uslove ispunjava. Ministar nadležan za poslove sporta uređuje za koje sportske delatnosti preduzetniku nije potreban poseban prostor, oprema i kadrovi.
.
Za razliku od važećeg Zakona o sportu koji je utvrđivanje republičkih kategorizacija poveravao Sportskom savezu Srbije, ovaj zakon propisuje da Nacionalne kategorizacije sportova, sportista i sportskih stručnjaka donosi ministar, po pribavljenom mišljenju Olimpijskog komiteta Srbije, Paraolimpijskog komiteta Srbije, Sportskog saveza Srbije i nacionalnih granskih sportskih saveza.
Nacionalne kategorizacije sportova, sportista i sportskih stručnjaka donose se za period od dve godine. Na osnovu Nacionalnih kategorizacija, Republički zavod za sport vrši jedanput godišnje na početku godine rangiranje i dodelu sportskih zvanja, na predlog zainteresovanih sportista i sportskih stručnjaka i njihovih sportskih organizacija ili nacionalnih granskih sportskih saveza. Na odluku o rangiranju, odnosno dodeli sportskog zvanja, sportista, odnosno sportski stručnjak i organizacija koja je podnela predlog za rangiranje može uložiti prigovor ministru nadležnom za poslove sporta u roku od sedam dana od dana dostavljanja. Sva stečena sportska zvanja predviđena kategorizacijama pripadaju rangiranim licima doživotno.
Najveći broj sportskih organizacija se osniva da bi učestvovao na različitim sportskim priredbama – sportskim manifestacijama i sportskim takmičenjima. Imajući to u vidu, zakon poklanja posebnu pažnju propisivanju obaveza organizatorima sportskih priredbi. Organizator je, tako, dužan da osigura nesmetano i bezbedno održavanje sportske priredbe. On je dužan da preduzme kako mere koje omogućavaju predupređenje rizika nastanka štete za učesnike, gledaoce i treća lica (upozorenja, isticanje zabrana, davanje obaveštenja i uputstava i sl.), tako i mere kojima se na povećane rizike utiče (bezbednost sportskog objekta, ispravnost i adekvatnost instalirane i druge opreme, obezbeđenje hitne medicinske pomoći, odvijanje manifestacije u skladu sa propozicijama i dr.). S obzirom da je nasilje gledalaca česta pojava na našim sportskim borilištima, a da je donet poseban Zakon o sprečavanju nasilja i nedoličnog ponašanja gledalaca na sportskim priredbama, zakon uopšteno utvrđuje obavezu za organizatora da je dužan da preduzme potrebne bezbednosne mere za sprečavanje nasilja i nedoličnog ponašanja na sportskim priredbama, u skladu sa zakonom i sportskim pravilima. Kako bi nadležni državni organi mogli blagovremeno da reaguju, zakon utvrđuje i obavezu za organizatora da prijavi održavanje priredbe u skladu sa propisima kojima se uređuje javno okupljanje građana.
Savezi i organizacije u oblasti sporta veoma često se javljaju kao kandidati za organizovanje raznih međunarodnih takmičenja i manifestacija na teritoriji Republike. Do sada ta njihova aktivnost nije bila regulisana ni jednim zakonskim propisom iako ona povlači za sobom niz pitanja iz nadležnosti Republike, vezanih ne samo za obezbeđenje finansijskih sredstava nego i za ostvarivanje međunarodnih odnosa, osiguranje bezbednosti učesnika, prelaske granica, kontrolu prometa robe, položaj stranaca i stranih pravnih lica i drugo. Anarhija u konkurisanju raznih sportskih organizacija i saveza za dobijanje organizacije međunarodnih sportskih takmičenja i složeni problemi koji nastaju nakon dobijanja kandidature, zahtevaju da se uvede red u toj oblasti. Predloženim rešenjima se uvodi red u proces kandidovanja za dobijanje velikih sportskih takmičenja koja bi se održala na teritoriji Republike Srbije.
Naša zemlja je potpisnik Evropske konvencije o nasilju i nedoličnom ponašanju gledalaca na sportskim priredbama, posebno na fudbalskim utakmicama („Sl. list SRJ – međunarodni ugovori, izvod”, broj 9/90). Ta konvencija predviđa niz radnji i postupaka koje treba propisati i sprovesti radi realizacije ciljeva konvencija, kao što su osnivanje nacionalnih komiteta u oblastima sprečavanja nasilja, poštovanje preporuka odgovarajućih komiteta Saveta Evrope i dr. U skladu sa navedenom konvencijom, nadležni međunarodni organ za sprovođenje te konvencije (Stalni komitet za praćenje) uputio je mnoštvo preporuka vladama zemalja potpisnica u pogledu mera koje bi na zakonskom nivou trebalo preduzeti u cilju adekvatne borbe protiv nasilja u sportu. Zakonom o sprečavanju nasilja i nedoličnog ponašanja na sportskim priredbama Republike Srbije najvećim delom su regulisana pitanja vezana za sprovođenje navedene Konvencije. Ostalo je, međutim, neregulisano pitanje obrazovanja nacionalnog tela nadležnog za koordinaciju aktivnosti na sprečavanju nasilja i nedoličnog ponašanja na sportskim priredbama, između različitih državnih organa i organizacija i saveza i organizacija u oblasti sporta. U skladu sa obavezama iz navedene konvencije, zakonom se previđa obrazovanje Nacionalnog komiteta za borbu protiv nasilja i nedoličnog ponašanja gledalaca na sportskim priredbama, koji bi vodio stalnu brigu o unapređenju bezbednosti na sportskim priredbama u Republici Srbiji.
Polazeći od sugestija Republičkog udruženja pedagoga fizičke kulture i saveza za školski, odnosno univerzitetski sport, zakon utvrđuje da je školski sport, u smislu ovog zakona organizovane vančasovne sportske aktivnosti u oblasti školskog fizičkog vaspitanja, uključujući i školska sportska takmičenja, koji se sprovode u okviru školskog sistema, prema uslovima, pravilima i programu koji uređuje ministar nadležan za poslove obrazovanja, po pribavljenom mišljenju Ministarstva. Školska sportska takmičenja u Republici čine takmičenja učenika i studenata u okviru školskog sistema. Organizovano vančasovno, odnosno vannastavno bavljenje sportskim aktivnostima učenika i studenata sprovodi se u školskim, odnosno studentskim sportskim sekcijama, koje organizuju škole i visokoškolske ustanove. Organizovane vančasovne sportske aktivnosti imaju i prioritet u pogledu korišćenja školskih sportskih sala i terena u odnosu na lica izvan škole. Pored sekcija, škole, visokoškolske ustanove, nastavnici, učenici i studenti mogu osnivati i odgovarajuća školska, odnosno studentska sportska udruženja (društva).
Želeći da stvori ambijent podrške talentovanim i vrhunskim sportistima, zakon propisuje i da perspektivni vrhunski sportisti imaju pravo na posebne uslove upisa, pohađanja i završetka osnovnog i srednjoškolskog obrazovanja, u skladu sa aktom koji donosi ministar nadležan za poslove obrazovanja. Perspektivni i vrhunski sportisti imaju pravo i na posebne uslove pri upisu na studije na visokoškolskim ustanovama i na posebne uslove studiranja, u skladu sa opštim aktima visokoškolske ustanove.
Predloženo rešenje koje se odnosi na sportske objekte predstavlja nužnu meru obezbeđenja društvenog, odnosno državnog kapitala od raznih zloupotreba koje se sreću u praksi, a posebno bezobzirne promene namene sportskih objekata, koja u današnje vreme nije retka pojava. Postojeći zakonski okvir pokazao se kao nedovoljan (neprecizan) da bi se obezbedila zaštita namene sportskih objekata, koji predstavljaju veliku društvenu vrednost. U koncipiranju predloženih rešenja korišćena su pozitivna uporednopravna rešenja.
Zakon definiše sportske objekte kao uređene i opremljene površine i građevinske objekte (građevine) namenjene obavljanju sporskih aktivnosti i delatnosti. Sportski objekat pored prostora namenjenog sportskim aktivnostima ima i prateći prostor (sanitarni, garderobni, spremišni, gledališni i drugi) i ugrađenu opremu (građevinsku i sportsku). Novina je utvrđivanje obaveze da sportski objekti moraju biti pristupačni osobama sa invaliditetom.
Polazeći od principa utvrđenih Evropskom sportskom poveljom i Evropskom urbanom poveljom, zakon propisuje da prostorni i urbanistički plan jedinice lokalne samouprave sadrži vrstu, broj i razmeštaj sportskih objekata za područje za koje se donose (mreža sportskih objekata). Pri planiranju izgradnje stambenih naselja, obavezno se planira izgradnja sportskih objekata koji služe deci, omladini i građanima.
Vlasnik, odnosno držalac ili lice koje koristi sportski objekat, dužan je: 1) da ga koristi u skladu sa propisima i namenom objekta; 2) da ga održava tako da je on tehnički ispravan i da su obezbeđeni odgovarajući sanitarno-higijenski uslovi; 3) da preduzme mere koje omogućavaju predupređenje rizika nastanka štete za korisnike i treća lica i kojima se na povećane rizike utiče.
Na sportskim objektima u vlasništvu neprofitnih pravnih lica, države ili teritorijalne jedinice, cena komunalnih usluga i energenata formira se kao i za javne školske ustanove. Pri izgradnji, rekonstrukciji i održavanju kapitalnih sportskih objekata, mora se voditi računa da oni odgovaraju i pravilima nadležnih međunarodnih granskih sportskih saveza.
Zakon je posebnu pažnju poklonio stvaranju zakonske osnove za dalji razvoj i unapređenje stručnog rada u oblasti sporta.
Stručni rad u sportskim organizacijama i drugim organizacijama u oblasti sporta mogu isključivo obavljati sportski stručnjaci i stručnjaci u sportu. Sportski stručnjaci su lica koja imaju najmanje više obrazovanje u oblasti sporta, odnosno fizičke kulture, ili su osposobljena za obavljanje određenih stručnih poslova u sportu, u skladu sa ovim zakonom. Stručnjaci u sportu su lica drugih zanimanja koja doprinose ostvarivanju sportskih aktivnosti i sportskih delatnosti, koja imaju odgovarajuću stručnu spremu ili su stručno osposobljena, u skladu sa ovim zakonom.
Stručni rad sa decom mogu da vrši samo sportski stručnjaci koji imaju najmanje više obrazovanje u oblasti sporta, odnosno fizičke kulture.
Sportski stručnjaci i stručnjaci u sportu dužni su da stalno prate razvoj sportskih nauka i nauka od značaja za oblast sporta i da se stručno osposobljavaju i usavršavaju. Organizacije u oblasti sporta donose plan stručnog obrazovanja, osposobljavanja i usavršavanja sportskih stručnjaka i stručnjaka u sportu i obezbeđuju uslove za njegovo ostvarivanje. One su dužne da zaposlenim sportskim stručnjacima i stručnjacima u sportu omoguće stručno obrazovanje, osposobljavanje i usavršavanje, u skladu sa svojim potrebama i sportskim pravilima nadležnog granskog sportskog saveza. Troškovi stručnog obrazovanja, osposobljavanja i usavršavanja zaposlenih sportskih stručnjaka i stručnjaka u sportu, kao i drugih zaposlenih u organizaciji u oblasti sporta obezbeđuju se iz sredstava organizacije, u skladu sa njenim opštim aktima.
Smatrajući da postojeći sistem stručnog osposobljavanja u oblasti sporta nije dao očekivane rezultate i prihvatajući sugestije visokoškolskih ustanova u oblasti sporta, zakonom su izvršene promene u definisanju ko može da se bavi stručnim osposobljavanjem u oblasti sporta i pod kojim uslovima. Poslovima stručnog osposobljavanja sportskih stručnjaka mogu se baviti visokoškolske ustanove u oblasti sporta, za ona sportska zvanja koja odgovaraju stručnim nazivima koji se u tim ustanovama mogu steći. Poslovima stručnog osposobljavanja stručnjaka u sportu mogu se baviti visokoškolske ustanove koje imaju akreditovane odgovarajuće studijske programe. Ako se u ovim visokoškolski ustanovama ne može steći odgovarajući stručni naziv u oblasti sporta, poslovima osposobljavanja mogu se baviti i druge organizacije koje ispunjavaju uslove u pogledu prostora, opreme i kadrova. Ministar nadležan za poslove sporta bliže propisuje uslove za osposobljavanje i utvrđuje njihovu ispunjenost. On, takođe, uređuje nastavni plan i način osposobljavanja za obavljanje određenih stručnih poslova u sportu i utvrđuje obrazac i sadržinu diplome o završenom osposobljavanju za obavljanje određenih stručnih poslova u sportu.
Kako nema dugoročnog planiranja razvoja sporta niti mogućnosti donošenja kvalitetnih odluka bez posedovanja relevantnih podataka, zakon propisuje da se vode matične evidencije udruženja i saveza u oblasti sporta, organizacija za obavljanje sportske delatnosti, sportskih objekata, kategorisanih sportista, samostalnih profesionalnih sportista, sportskih stručnjaka, sportskih rezultata i realizovanih programa kojima se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta. Sadržaj i način vođenja evidencija i sadržaj i obrazac prijava za upis u matične evidencije utvrđuje ministar nadležan za poslove sporta.
Matične evidencije se vode kao Nacionalni sportski informaciono–dokumentacioni sistem, koji se obrađuje u obliku kompjuterske baze podataka, čiji su podaci javno dostupni preko interneta. Organizacije i pojedinci u oblasti sporta, dužni su da podnesu prijavu za upis u matične evidencije, najkasnije do kraja februara tekuće godine za prethodnu godinu. Svaka promena podataka koji se vode u matičnoj evidenciji takođe se mora se prijaviti u roku od 30 dana od nastanka promene.
U delu Zakona posvećenom ostvarivanju opšteg interes i potreba građana u oblasti sporta regulisana su dva pitanja: 1) šta se smatra opštim interesom u oblasti sporta za Republiku Srbiju, odnosno šta se smatra potreba građana u oblati sporta koje se zadovoljavaju u autonomnim pokrajinama i jedinicama lokalne samouprave; 2) na koji način se vrši izbor programa koji će se finansirati iz javnih prihoda.
Opšti interes i potrebe građana u oblati sporta
U pogledu pitanja šta se smatra opštim interesom u oblasti sporta za Republiku Srbiju, odnosno šta se smatra potrebom građana u oblati sporta koje se zadovoljavaju u autonomnim pokrajinama i jedinicama lokalne samouprave, predložena rešenja su uglavnom bila opšte prihvaćena u javnoj raspravi, a na osnovu sugestija iz javne rasprave izvršena su određena preciziranja i razjašnjenja. Oblasti koje su utvrđene kao opšti interes u oblasti sporta, odnosno potrebe građana u oblasti sporta, definisane su u skladu sa uporednopravnim rešenjima, Evropskom sportskom poveljom, Evropskom poveljom sporta za sve i Evropskom urbanom poveljom Saveta Evrope i Dekleracijom o specifičnim karakteristikama sporta i Evropskim modelom sporta Evropske Unije.
Opšti interes u oblasti sporta za čije ostvarivanje se obezbeđuju odgovarajuća sredstva u budžetu Republike Srbije, u skladu sa zakonom jeste: obezbeđivanja uslova za pripremu i učešće, odnosno ostvarivanje vrhunskih sportskih rezultata sportista na olimpijskim igrama i drugim velikim međunarodnim sportskim takmičenjima; funkcionisanje nacionalnih sportskih saveza, preko kojih se ostvaruje opšti interes u oblasti sporta; razvoj sportskih grana koje su od posebnog interesa za Republiku Srbiju, a posebno kroz podršku talentovanim sportistima; izgradnja, opremanje i održavanje sportskih objekata kojima se doprinosi razvoju sporta na širem području Republike Srbije i obezbeđuju uslovi za postizanje vrhunskih sportskih rezultata i sportskih objekata u nedovoljno razvijenim područjima (kapitalni sportski objekti); naučni skupovi i istraživačko-razvojni i naučno-istraživački projekti u sportu; unapređenje stručnog rada i stručnog osposobljavanja u oblasti sporta; unapređenje zaštite zdravlja sportista; povećanja obuhvata bavljenja sportom dece, omladine, žena, invalida, penzionera, sportskih veterana, na radnom mestu i promocija i podsticanje bavljenja sportom u svim segmentima stanovništva Republike Srbije; organizacija sportskih priredbi od međunarodnog i nacionalnog značaja; međudržavna i međunarodna sportska saradnja i aktivnosti na ispunjavanju međunarodnih obaveza u oblasti sporta i sporta u dijaspori; obezbeđivanje uslova za organizovanje i održavanje školskih i studentskih sportskih takmičenja na nivou Republike Srbije; delatnost Republičkog zavoda za sport i drugih organizacija u oblasti sporta koje je osnovala Republika Srbija; aktivnosti sportskih centara i sportskih kampova za koje je Vlada Republike Srbije utvrdila, u skladu sa ovim zakonom, da su od posebnog interesa za ostvarivanje opšteg interesa u oblasti sporta; sprečavanja negativnih pojava u sportu (nasilje i nedolično ponašanje); stipendije za sportsko usavršavanje talentovanih i vrhunskih sportista amatera, novčana naknada vrhunskim sportistima sa posebnim zaslugama i podsticanje zapošljavanja vrhunskih sportista i vrhunskih trenera; nacionalna priznanja i nagrade za poseban doprinos razvoju i afirmaciji sporta; izrada i implementacija Nacionalne strategije za razvoj sporta; dodela Nacionalnih priznanja i nagrada za poseban doprinos razvoju i afirmaciji sporta: sakupljanje i distribucija relevantnih informacija u oblasti sporta i izdavanje sportskih publikacija od nacionalnog značaja; aktivnosti Nacionalnog komiteta za sprečavanje nasilja i nedoličnog ponašanja na sportskim priredbama i stručnih sportskih saveta.
Potrebe i interesi građana u oblasti sporta za čije se ostvarivanje obezbeđuju sredstva u budžetu autonomne pokrajine, u skladu sa zakonom, jesu: izgradnja, opremanje i održavanje sportskih objekata kojima se doprinosi razvoju sporta na širem području autonomne pokrajine i/ili obezbeđuju uslovi za razvoj vrhunskog sporta na teritoriji autonomne pokrajine (sportski objekti od interesa za pokrajinu); povećanje obuhvata bavljenja građana sportom, posebno dece, omladine, žena, starijih osoba i invalida, na teritoriji autonomne pokrajine; organizacija i učešće na sportskim priredbama od značaja za pokrajinu; stvaranje uslova za razvoj vrhunskog sportskog stvaralaštva i povećanje obuhvata i kvaliteta rada sa mladim sportskim talentima na teritoriji autonomne pokrajine; školska sportska takmičenja na nivou pokrajine; delatnost Pokrajinskog zavoda za sport i drugih organizacija u oblasti sporta koje je osnovala pokrajina; funkcionisanje pokrajinskih saveza u oblasti sporta, čije su aktivnosti od interesa za pokrajinu; aktivnosti u funkciji razvoja sportskih grana koje su od posebnog interesa za pokrajinu; sprečavanje negativnih pojava u sportu na nivou pokrajine i unapređenje zaštite zdravlja sportista; stručno-sportski skupovi, istraživačko-razvojni i naučno-istraživački projekti i izdavanje sportskih publikacija od značaja za pokrajinu; unapređivanje stručnog rada u organizacijama u oblasti sporta sa teritorije autonomne pokrajine i obavljanje nadzora nad stručnim radom u sportu; nagrade i priznanja za postignute sportske rezultate i doprinos razvoju sporta u autonomnoj pokrajini; prikupljanje i distribucija podataka u oblasti sporta od značaja za pokrajinu uključujući periodična testiranja (eurofit testovi), odnosno praćenje stanja fizičkih sposobnosti dece, omladine i odraslih na teritoriji autonomne pokrajine.
Polazeći od dostignutog nivoa utvrđenih nadležnosti autonomnih pokrajina tzv. Omnibus zakonom, Zakon o sportu definiše i nadležnosti pokrajine u oblasti sporta (prelaznim odredbama se briše odgovarajući član Omnibus zakona). Autonomna pokrajina, preko pokrajinskog organa uprave nadležnog za poslove sporta, u skladu sa zakonom: obezbeđuje ostvarivanje potreba i interesa građana u oblasti sporta na teritoriji pokrajine; uređuje i vodi evidencije od značaja za pokrajinu; utvrđuje sportske objekte od interesa za pokrajinu; osniva Pokrajinski zavod za sport i obezbeđuje uslove za njegov rad; utvrđuje preko kojih se pokrajinskih sportskih saveza zadovoljavaju potrebe građana na teritoriji autonomne pokrajine kada je u jednoj sportskoj grani registrovano više pokrajinskih granskih sportskih saveza, i utvrđuje koje sportske grane su od posebnog interesa za autonomnu pokrajinu; uređuje bliže uslove za korišćenje javnih sportskih terena na teritoriji autonomne pokrajine i utvrđuje ispunjenost uslova za njihovo korišćenje; uređuje način utvrđivanja ispunjenosti uslova za obavljanje sportskih delatnosti organizacija za obavljanje sportskih delatnosti sa teritorije autonomne pokrajine i utvrđuje ispunjenosti tih uslova preko pokrajinskih sportskih inspektora u postupku redovnog inspekcijskog nadzora; vrši preko pokrajinskih sportskih inspektora inspekcijski nadzor nad primenom ovog zakona i propisa donetih na osnovu njega od strane pokrajinskih saveza u oblasti sporta; obavlja nadzor nad stručnim radom u oblasti sporta na teritoriji pokrajine; utvrđuje ispunjenost uslova za utvrđivanje zdravstvene sposobnosti sportista takmičara; utvrđuje ispunjenost uslova za obavljanje poslova osposobljavanja za obavljanje određenih stručnih poslova u sportu, vodi Registar pokrajinskih saveza u oblasti sporta. Zakonom se utvrđuje i koji se od navedeni poslova obavljaju kao povereni poslovi. Pokrajinski organ uprave nadležan za poslove sporta najmanje dva puta godišnje dostavlja Ministarstvu izveštaj o ostvarivanju poverenih poslova.
Potrebe građana u oblasti sporta koje se zadovoljavaju u jedinicama lokalne samouprave (opštine i gradovi), u skladu sa zakonom, jesu: stvaranje uslova, podsticanje i unapređenje sporta za sve, odnosno povećanje obuhvata bavljenja građana sportom, posebno dece, omladine, žena, starijih osoba i invalida; izgradnja, održavanje, opremanje i korišćenje sportskih objekata širom teritorije opštine, a posebno javnih sportskih terena u blizini domova građana, i nabavka sportske opreme i rekvizita; organizacija i učešće na sportskim priredbama od značaja za jedinicu lokalne samouprave; sportski razvoj i kvalitet rada sa sportskim talentima; učešće u evropskim klupskim takmičenjima; predškolski i vannastavni školski sport (rad školskih sportskih sekcija i društava i dr.) i opštinska, gradska i međuopštinska školska sportska takmičenja; delatnost organizacija u oblasti sporta koje je osnovala jedinica lokalne samouprave; funkcionisanje sportskih klubova, sportskih društava i saveza na teritoriji jedinice lokalne samouprave, u zavisnosti od toga da li je sportska grana od interesa za jedinicu lokalne samouprave, koja je kategorija sportske grane i u kom rangu takmičenja sportski klub učestvuje, odnosno da li je delatnost saveza od posebnog interesa za jedinicu lokalne samouprave; obezbeđivanje adekvatnog sportsko-zdravstvenog obrazovanja sportista, posebno mladih, uključujući i antidoping obrazovanje; edukacija, informisanje i savetovanje građana, sportista i organizacija u oblasti sporta o pitanjima bitnim za odgovarajuće bavljenje sportskim aktivnostima i delatnostima; periodična testiranja (eurofit testovi), sakupljanje, analiza i distribucija relevantnih informacija za adekvatno zadovoljavanje potreba građana u oblasti sporta na teritoriji jedinice lokalne samouprave; istraživačko-razvojni projekti i izdavanje sportskih publikacija; unapređivanje stručnog rada u organizacijama u oblasti sporta sa teritorije jedinice lokalne samouprave i podsticanje zapošljavanja u organizacijama u oblasti sporta sa teritorije jedinice lokalne samouprave visokokvalifikovanih sportskih stručnjaka i vrhunskih sportista; racionalno i namensko korišćenje sportskih sala i sportskih objekata jedinice lokalne samouprave kroz odobravanje njihovog korišćenja za sportske aktivnosti i dodelu sportskim organizacija termina za treniranje u sportskim objektima jedinice lokalne samouprave; nagrade i priznanja za postignute sportske rezultate i doprinos razvoju sporta.
Finansiranje ostvarivanja opšteg interesa i potreba građana u oblasti sporta
U koncipiranju predloženih rešenja, Nacrt je pošao od odgovarajućih uporednopravnih iskustava, kao i odredbi Zakona o budžetskom sistemu, kojim je propisano da se prilikom izvršenja budžeta moraju poštovati principi efikasnosti i ekonomičnosti, potpunosti, tačnosti i jedinstvene budžetske klasifikacije. U opredeljenju za ovakav način finansiranja programa i projekata u oblasti sporta, posebno su uzeti u obzir i kriterijumi Saveta Evrope za finansiranje programa nevladinih organizacija iz javnih prihoda i okolnost da takav režim važi za finansiranje programa nevladinih organizacija u drugim oblastima. Predloženi model odgovara onom koji je Vlada Republike Srbije utvrdila još 2001. u Predlogu zakona o udruženjima za finansiranje programa svih udruženja i saveza u Republici.
Osim odredbe kojom je predviđeno da Ministarstvo obavlja nadzor nad primenom Zakona o sportu, važećim Zakonom nije bliže regulisan način vršenja tog nadzora. To se u praksi pokazalo kao značajan nedostatak Zakona. Zbog odsustva u Zakonu o sportu jasnih ovlašćenja u vršenju nadzora i nedovoljnosti odredbi Zakona o državnoj upravi za praktično obavljanje nadzora, Ministarstvo je bilo onemogućeno da efikasno sprovodi pojedine vidove inspekcijskog nadzora nad radom organizacija u oblasti sporta. Da bi se u praksi obezbedila efikasna kontrola poštovanja odredbi Zakona o sportu, predloženim rešenjima se jasno definiše inspekcijski nadzor koji vrši Ministarstvo preko sportskih inspektora i ovlašćenja koja to ministarstvo pri tom ima. Predložena rešenja uzimaju u obzir i prenete nadležnosti na autonomnu pokrajinu u pogledu ostvarivanja nadzora nad primenom propisa u oblasti sporta. Imajući u vidu ukupni broj organizacija u oblati sporta (između 10 i 20 hiljada), broj učesnika u sportskih aktivnostima, broj sportskih priredbi koje se skoro svakodnevno organizuju na teritoriji Republike Srbije i raznovrsnost obavljanja sportskih aktivnosti i delatnosti, zakonom se predviđa i decentralizacija vršenja inspekcijskog nadzora, tako što se prenose određena ovlašćenja i na jedinice lokalne samouprave u pogledu vršenja inspekcijskog nadzora nad organizacijama u oblasti sporta koje imaju sedište na njihovoj teritoriji. Ministarstvo ostaje nadležno za inspekcijski nadzor nad nacionalnim sportskim savezima i udruženjima i profesionalnim sportskim udruženjima. Ministarstvo takođe odlučuje i po žalbi na rešenja sportskih inspektora jedinica lokalne samouprave i autonomne pokrajine.
U ovom delu zakona propisana je prekršajna odgovornost organizacija i pojedinaca u oblasti sporta za kršenje odredbi ovog zakona.
U okviru ovog odeljka zakona regulisana su različita pitanja vezana za proces usaglašavanja organizacija u oblasti sporta sa odredbama ovog zakona.
Za primenu ovog zakona nisu potrebna u 2007. godini dodatna sredstva u budžetu Republike Srbije.