PREDLOG ZAKONA
O POTVRĐIVANJU UGOVORA IZMEĐU REPUBLIKE SRBIJE I BOSNE I HERCEGOVINE O IZRUČENJU
Član 1.
Potvrđuje se Ugovor između Republike Srbije i Bosne i Hercegovine o izručenju, potpisan 5. septembra 2013. godine u Beogradu, u originalu na srpskom jeziku i službenim jezicima u Bosni i Hercegovini – bosanskom jeziku, srpskom jeziku i hrvatskom jeziku.
Član 2.
Tekst Ugovora u originalnu na srpskom jeziku glasi:
U G O V O R
IZMEĐU REPUBLIKE SRBIJE I BOSNE I HERCEGOVINE
O IZRUČENJU
Republika Srbija i Bosna i Hercegovina (u daljem tekstu: države ugovornice),
svesne potrebe daljeg unapređenja međusobne saradnje u oblasti pravosuđa,
uzimajući u obzir visoku opasnost od svih oblika kriminala, a posebno organizovanog kriminala i korupcije i drugih teških krivičnih dela i njihovog transnacionalnog širenja, kao i važnost borbe protiv organizovanog kriminala, korupcije i drugih teških krivičnih dela i potrebu za efikasnom međusobnom saradnjom država u toj borbi,
dogovorile su se da zaključe ovaj ugovor.
Obaveza izručenja
Član 1.
Države ugovornice se obavezuju da će pod uslovima predviđenim ovim ugovorom, na molbu, jedna drugoj izručivati lica koja se u državi koja traži izručenje (u daljem tekstu: država molilja) gone zbog krivičnog dela ili se traže radi izvršenja kazne zatvora ili druge mere koja uključuje oduzimanje slobode, u skladu sa pravom država ugovornica.
Način komuniciranja
Član 2.
(1) Nadležni organi država ugovornica kod primene ovog ugovora komuniciraju pisanim putem, i to preko ministarstava nadležnih za poslove pravosuđa.
(2) Diplomatski put komuniciranja ovim nije isključen, ako za to postoje opravdani razlozi.
(3) U hitnim slučajevima, zamolnice i obaveštenja prema ovom ugovoru mogu se dostavljati preko Međunarodne organizacije kriminalističke policije (INTERPOL).
Jezik i legalizacija
Član 3.
(1) Molbe koje se podnose i dokumentacija koju treba dostaviti prema odredbama ovog ugovora, sastavljaju se na jeziku države molilje.
(2) Legalizacija isprava iz stava (1) ovoga člana nije potrebna.
Dokumentacija
Član 4.
Uz molbu za izručenje država molilja treba da priloži:
1) sredstva za utvrđivanje istovetnosti lica čije se izručenje traži (tačan opis, fotografije, otisci prstiju i sl.);
2) potvrdu ili druge podatke o državljanstvu lica čije se izručenje traži;
3) optužni akt ili presudu ili odluku o pritvoru ili koji drugi akt jednak ovoj odluci, u izvorniku ili overenom prepisu, u kome treba da je naznačeno ime i prezime lica čije se izručenje traži i ostali podaci potrebni za utvrđivanje njegove istovetnosti, opis dela, zakonski naziv krivičnog dela i dokazi iz kojih proizlazi osnovana sumnja;
4) izvod iz teksta zakonskih odredaba koje će se primeniti ili su primenjene prema licu čije se izručenje traži, zbog dela povodom koga se traži izručenje;
5) podatke o dužini krivične sankcije kada se radi o izručenju lica radi izdržavanja ostatka krivične sankcije.
Dopuna dokumentacije
Član 5.
(1) Ako su podaci i dokumentacija koje je dostavila država molilja nedovoljni za donošenje odluke zamoljene države na osnovu ovog ugovora, zamoljena država može da traži dopunska obaveštenja i dokumentaciju i da odredi primeren rok za njihovo dostavljanje, koji ne može biti duži od 30 dana.
(2) Rok iz stava (1) ovog člana može se na obrazloženi predlog produžiti za još 15 dana.
(3) Ako država molilja u rokovima predviđenim odredbama st. (1) i (2) ovog člana ne dostavi dopunske podatke i dokumentaciju, zamoljena država će odmah obustaviti postupak izručenja i lice čije se izručenje traži pustiće na slobodu.
Krivična dela za koja se dozvoljava izručenje
Član 6.
(1) Izručenje radi krivičnog gonjenja dozvoliće se samo za krivična dela za koja je, kako prema pravu države molilje, tako i prema pravu zamoljene države, propisana kazna zatvora ili mera koja uključuje oduzimanje slobode u trajanju od najmanje jedne godine.
(2) Izručenje radi izvršenja pravnosnažno izrečene kazne zatvora ili mere koja uključuje oduzimanje slobode, dozvoliće se samo za krivična dela koja su kažnjiva prema pravu obe države ugovornice i ako trajanje kazne zatvora ili mere koja uključuje oduzimanje slobode ili njihov ostatak koji treba da se izvrši, iznosi najmanje četiri meseca.
(3) Ako se molba za izručenje odnosi na više krivičnih dela koja su po pravu države molilje kao i po pravu zamoljene države kažnjiva kaznom zatvora ili merom koja uključuje oduzimanje slobode, ali neka od njih ne ispunjavaju uslove u pogledu visine krivične sankcije propisane u st. (1) i (2) ovog člana, izručenje se može dozvoliti i za ta krivična dela.
Izručenje sopstvenih državljana
za krivična dela organizovanog kriminala, korupcije i pranja novca
Član 7.
(1) Izručenje sopstvenih državljana u cilju krivičnog gonjenja će se dozvoliti ako su ispunjeni uslovi propisani ovim ugovorom za krivična dela organizovanog kriminala, korupcije i pranja novca za koja je prema pravu obe države ugovornice propisana kazna zatvora ili mera koja uključuje oduzimanje slobode u trajanju od četiri godine ili teža kazna.
(2) Izručenje sopstvenih državljana u cilju izvršenja pravnosnažno izrečene kazne zatvora ili mere koja uključuje oduzimanje slobode dozvoliće se ako su ispunjeni uslovi propisani ovim ugovorom za krivična dela organizovanog kriminala, korupcije i pranja novca, koja su kažnjiva prema pravu obe države ugovornice, ako trajanje kazne zatvora ili mere koja uključuje oduzimanje slobode, odnosno njihov ostatak koji treba da se izvrši iznosi najmanje dve godine.
(3) Krivična dela organizovanog kriminala iz st. (1) i (2) ovog člana su:
– krivična dela za koja je propisana kazna zatvora u trajanju od četiri godine ili teža kazna koja su počinjena od strane organizovane kriminalne grupe, u skladu sa domaćim pravom;
– organizovanje i pripadnost organizovanoj kriminalnoj grupi, u skladu sa domaćim pravom.
(4) Krivična dela korupcije iz st. (1) i (2) ovog člana su:
– zloupotreba položaja od strane službenog ili odgovornog lica;
– aktivno i pasivno protivzakonito posredovanje korišćenjem uticaja;
– aktivno i pasivno podmićivanje službenog lica;
– aktivno i pasivno podmićivanje u privatnom sektoru;
– pronevera.
Izručenje sopstvenih državljana
za druga teška krivična dela
Član 8.
(1) Izručenje sopstvenih državljana u cilju krivičnog gonjenja dozvoliće se ako su ispunjeni uslovi propisani ovim ugovorom, i za druga teška krivična dela za koja je propisana kazna zatvora ili mera koja uključuje oduzimanje slobode u trajanju od najmanje pet godina ili teža kazna.
(2) Izručenje sopstvenih državljana u cilju izvršenja pravnosnažno izrečene kazne zatvora ili mere koja uključuje oduzimanje slobode dozvoliće se ako su ispunjeni uslovi propisani ovim ugovorom za krivična dela iz stava (1) ovog člana, ako trajanje kazne zatvora ili mere koja uključuje oduzimanje slobode, odnosno njihov ostatak koji treba da se izvrši, iznosi najmanje dve godine.
(3) Odredbe st. (1) i (2) ovog člana ne primenjuju se na krivična dela genocida, zločina protiv čovečnosti i ratnih zločina.
Izvršenje strane sudske odluke
kojom su osuđeni sopstveni državljani
Član 9.
(1) Kada zamoljena država primi molbu za privremeno pritvaranje u cilju izručenja ili molbu za izručenje u cilju izvršenja kazne zatvora ili druge mere koja uključuje oduzimanje slobode iz čl. 7. i 8. ovog ugovora u odnosu na lice koje je njen državljanin, ona će odmah po određivanju pritvora u postupku izručenja to lice upoznati da je moguće da kaznu zatvora ili drugu meru koja uključuje oduzimanje slobode izdržava u zamoljenoj državi.
(2) Ako se traženo lice saglasi da kaznu zatvora ili drugu meru koja uključuje oduzimanje slobode izdržava u zamoljenoj državi i ako su ispunjeni uslovi predviđeni ugovorom kojim se uređuje međusobno izvršavanje sudskih odluka u krivičnim stvarima, zamoljena država obavestiće o tome državu molilju i od nje zatražiti da u roku od 10 dana od dana prijema obaveštenja može da podnese molbu za preuzimanje izvršenja kazne zatvora ili druge mere koja uključuje oduzimanje slobode.
(3) Ako država molilja ne podnese molbu za izvršenje kazne zatvora ili druge mere koja uključuje oduzimanje slobode u roku iz stava (2) ovog člana, protiv lica iz stava (1) ovog člana sprovešće se postupak izručenja.
(4) Ako država molilja podnese molbu za preuzimanje izvršenja, zamoljena država doneće odluku o toj molbi u skladu sa odredbama Ugovora iz stava (2) ovog člana, a molba za izručenje će se smatrati molbom za privremeno pritvaranje lica.
Odbijanje izručenja zbog azila ili
međunarodno pravnih obaveza
Član 10.
Izručenje se neće dozvoliti:
1) ako lice čije se izručenje traži uživa azil na teritoriji zamoljene države;
2) ako bi izručenje bilo u suprotnosti sa obavezama zamoljene države koje proizilaze iz multilateralnih ugovora koji je obavezuju.
Načelo ne bis in idem
Član 11.
(1) Izručenje se neće dozvoliti ako se traži zbog dela za koje je lice čije se izručenje traži u zamoljenoj državi već pravnosnažno osuđeno ili oslobođeno, ili je protiv njega krivični postupak pravnosnažno obustavljen, ili je optužba protiv njega pravnosnažno odbijena.
(2) Izručenje se neće dozvoliti ako se traži zbog dela za koje je lice čije se izručenje traži pravnosnažno osuđeno ili oslobođeno u trećoj državi, a izrečena krivična sankcija izvršena ili oproštena ili je neizvršeni deo sankcije oprošten ili je prema pravu treće države nastupila zastarelost izvršenja krivične sankcije.
Zastarelost
Član 12.
Izručenje se neće dozvoliti ako je krivično gonjenje ili izvršenje krivične sankcije zastarelo prema pravu jedne od država ugovornica.
Obostrana kažnjivost
Član 13.
Izručenje se neće dozvoliti ako se traži zbog dela koje nije krivično delo prema pravu jedne od država ugovornica.
Krivično gonjenje zbog istog dela u zamoljenoj državi
Član 14.
Izručenje se može odbiti ako se lice čije se izručenje traži, zbog istog krivičnog dela krivično goni u zamoljenoj državi.
Načelo teritorijalnosti
Član 15.
(1) Izručenje se može odbiti ako se traži zbog krivičnog dela koje je u celosti ili delimično izvršeno na teritoriji zamoljene države.
(2) Izručenje se može odbiti ako se traži zbog krivičnog dela počinjenog van teritorija država ugovornica, i ako pravo zamoljene države ne dozvoljava krivično gonjenje za isto krivično delo počinjeno van njene teritorije.
Sudska nadležnost zamoljene države
Član 16
Izručenje se može odbiti zbog dela koje podleže sudskoj nadležnosti zamoljene države.
Amnestija
Član 17.
Izručenje se neće odobriti za krivično delo koje je obuhvaćeno amnestijom u zamoljenoj državi, ako je ona nadležna da goni za to krivično delo prema svom pravu.
Osuda u odsustvu
Član 18.
Ako je lice čije se izručenje traži pravnosnažno osuđeno u odsustvu, izručenje će se dozvoliti samo ako država molilja da garancije da će krivični postupak posle izručenja ponovo sprovesti u prisustvu izručenog lica.
Odlaganje izručenja i privremeno izručenje
Član 19.
(1) Ako se protiv lica čije se izručenje traži, u zamoljenoj državi vodi krivični postupak, ili je u toj državi osuđeno zbog nekog drugog krivičnog dela, a ne onog koje je predmet izručenja, izručenje se može odložiti dok se taj postupak ne okonča, a u slučaju osude – dok se krivična sankcija ne izvrši.
(2) Ako bi zbog odlaganja izručenja iz stava (1) ovog člana u državi molilji krivično gonjenje moglo da zastari, ili bi njegov tok bio ozbiljno ometen, može se, na obrazloženo traženje države molilje, dozvoliti privremeno izručenje radi vođenja krivičnog postupka, pod uslovom da izručeno lice bude vraćeno pošto se obave hitne procesne radnje zbog kojih je odobreno privremeno izručenje.
(3) Država molilja mora privremeno izručeno lice, za vreme boravka na njenoj teritoriji, držati u pritvoru. Vreme provedeno u pritvoru, od dana kada privremeno izručeno lice napusti teritoriju zamoljene države do dana kada se na njenu teritoriju vrati, uračunava se u krivičnu sankciju koja će biti izrečena ili izvršena u zamoljenoj državi.
Više molbi za izručenje
Član 20.
(1) Ako više država traži izručenje istog lica zbog istog ili različitih krivičnih dela, zamoljena država će doneti odluku kojoj će državi dozvoliti izručenje, uzimajući u obzir sve okolnosti slučaja, a posebno težinu izvršenih krivičnih dela, vreme podnošenja zahteva za izručenje, mesto izvršenja krivičnih dela, državljanstvo lica i mogućnost njegovog daljeg izručenja u drugu državu.
(2) Zamoljena država o odluci iz stava (1) ovog člana, obaveštava ostale države molilje i istovremeno može da dâ saglasnost državi molilji kojoj je odobreno izručenje, da lice može eventualno dalje izručiti nekoj od drugih država, koje su takođe tražile izručenje.
Pritvor u postupku izručenja
Član 21.
Ako su ispunjeni formalni uslovi za izručenje, zamoljena država ugovornica nakon prijema molbe za izručenje može, u skladu sa svojim zakonodavstvom, licu odrediti pritvor, osim ako izručenje očigledno nije dozvoljeno.
Privremeno pritvaranje
Član 22.
(1) U hitnim slučajevima, na izričiti zahtev nadležnog organa države molilje, nadležni organ zamoljene države može privremeno pritvoriti traženo lice i pre prijema molbe za izručenje. U zahtevu se navodi postojanje jedne od isprava iz člana 4. tačka 3) ovog ugovora i da postoji namera da se podnese molba za izručenje. Zahtev treba da sadrži i podatke o krivičnom delu zbog kojeg će se tražiti izručenje, vreme i mesto njegovog izvršenja, podatke o propisanoj ili izrečenoj sankciji, odnosno njenom ostatku, kao i, ukoliko je to moguće, opis lica čije će se izručenje tražiti.
(2) Zahtev iz stava (1) ovog člana može se podneti preko ministarstava nadležnih za poslove pravosuđa, diplomatskim putem, ili preko Međunarodne organizacije kriminalističke policije (INTERPOL), bilo kojim pogodnim sredstvom pisanog komuniciranja.
(3) Međunarodna poternica se smatra zahtevom za privremeno pritvaranje.
(4) O tome da je pritvorila lice u skladu sa odredbom stava (1) ovog člana, zamoljena država mora bez odlaganja obavestiti državu molilju.
(5) Privremeni pritvor će se ukinuti ako molba za izručenje i dokumentacija navedena u članu 4. ovog ugovora ne budu dostavljeni zamoljenoj državi u roku od 18 dana od dana pritvaranja. Pritvor se, na obrazloženi zahtev države molilje, može produžiti, ali ni u kom slučaju ne može preći 40 dana od dana pritvaranja.
(6) Puštanje na slobodu, ne sprečava ponovno pritvaranje lica, ako molba za izručenje bude kasnije dostavljena.
Odluka o molbi za izručenje
Član 23.
(1) Zamoljena država mora o molbi za izručenje što pre doneti odluku i o toj odluci obavestiti državu molilju.
(2) Svako potpuno ili delimično odbijanje molbe za izručenje mora biti obrazloženo.
Pojednostavljeno izručenje
Član 24.
(1) Zamoljena država može da lice čije se izručenje, odnosno privremeno pritvaranje radi izručenja zahteva, izruči po pojednostavljenom postupku, ako ono pred nadležnim sudom zamoljene države izričito izjavi da je saglasno sa ovakvim načinom izručenja i ako budu ispunjene pretpostavke za izručenje.
(2) Saglasnost iz stava (1) ovog člana je neopoziva.
(3) U slučaju pojednostavljenog izručenja, nije potrebno podnošenje molbe za izručenje sa dokumentacijom, međutim, zamoljena država, ukoliko smatra da je to neophodno, može da zatraži određene podatke i dokumente od države molilje.
(4) Izručenje po pojednostavljenom postupku ima dejstvo izručenja u redovnom postupku.
Načelo specijalnosti
Član 25.
(1) Izručeno lice ne može biti krivično gonjeno, podvrgnuto izvršenju kazne ili bilo kojoj drugoj meri ograničenja slobode ili izručeno trećoj državi, za bilo koje krivično delo izvršeno pre izručenja, a koje nije predmet izručenja.
(2) Prema izručenom licu ne sme se izvršiti teža kazna od one na koju je osuđeno.
(3) Uslovi iz stava (1) ovog člana neće se primeniti:
1) ako se izručeno lice izričito odreklo garancije iz stava (1) ovog člana;
2) ako izručeno lice, iako je imalo mogućnosti, nije u roku od 45 dana od dana njegovog konačnog puštanja na slobodu, napustilo teritoriju države ugovornice kojoj je bilo predato, ili, ako se posle napuštanja te teritorije, na nju ponovo vratilo;
3) ako država koja je izručila lice da saglasnost, u kom cilju se podnosi molba sa prilozima navedenim u članu 4. ovog ugovora i sudski zapisnik sa izjavom izručenog lica. Zamoljena država daće saglasnost ako su u konkretnom slučaju ispunjeni uslovi za izručenje po ovom ugovoru.
(4) Odricanje od načela specijalnosti utvrđuje se na način iz kojeg se vidi da ga je lice dalo dobrovoljno i uz punu svesnost posledica. U tu svrhu lice lišeno slobode ima pravo na zastupnika.
Uračunavanje pritvora u sankciju
Član 26.
Ako je izručeno lice u državi ugovornici bilo pritvoreno zbog krivičnog dela zbog kojeg je izručeno, vreme provedeno u pritvoru uračunaće mu se u krivičnu sankciju.
Predaja lica čije je izručenje odobreno
Član 27.
(1) Ako se izručenje odobri, zamoljena država će državi molilji saopštiti mesto i vreme predaje i koliko je traženo lice provelo u pritvoru u okviru postupka izručenja.
(2) Lice čije je izručenje dozvoljeno može se pustiti na slobodu ako ga nadležni organ države molilje ne preuzme u roku od 10 dana od dana utvrđenog za predaju.
(3) Ako predaja lica čije je izručenje dozvoljeno nije moguća zbog vanrednih okolnosti, država ugovornica na čijoj su strani ove okolnosti nastale će o tome obavestiti drugu državu radi postizanja dogovora o novom vremenu predaje.
Ponovna molba za izručenje
Član 28.
Ako izručeno lice na bilo koji način izbegne krivično gonjenje ili izvršenje kazne, a nađe se na teritoriji zamoljene države, moći će da bude izručeno na ponovljeni zahtev. U tom slučaju nije potrebno da uz zahtev budu priložena dokumenta iz člana 4. ovog ugovora, ako su još uvek na raspolaganju zamoljenoj državi.
Predaja predmeta
Član 29.
(1) Predmeti, pismena ili spisi, mogu se zapleniti i predati drugoj državi ugovornici u skladu sa zakonom zamoljene države, ako o tome postoji zahtev i odluka nadležnog organa države molilje.
(2) Zamoljena strana ugovornica može da odloži predaju predmeta, pismena ili spisa, ako su joj potrebni u drugom krivičnom postupku koji je u toku.
(3) Država molilja će vratiti predmete, pismena ili spise, zamoljenoj državi ugovornici, nakon okončanja postupka za koji su bili traženi, ukoliko se zamoljena država tog ne odrekne.
Predaja predmeta bez molbe
Član 30.
(1) Ako se odobri izručenje lica, zamoljena država će, i bez posebne molbe, državi molilji dostaviti predmete:
1) koji se mogu upotrebiti kao dokazno sredstvo;
2) koje je lice, koje se izručuje, steklo izvršenjem krivičnog dela ili unovčavanjem predmeta koji potiču od izvršenja krivičnog dela.
(2) Ako izručenje koje bi po ovom ugovoru bilo dozvoljeno nije moguće jer je lice koje bi trebalo izručiti umrlo ili pobeglo, ili ga nije moguće pronaći na teritoriji zamoljene države, predaja predmeta će se i pored toga dozvoliti.
(3) Prava zamoljene države ili trećih lica na predmete iz stava (1) ovog člana ostaju nedirnuta. Ako postoje takva prava, država molilja će predmete, po okončanju postupka, što pre i besplatno vratiti zamoljenoj državi. Ako bi takva prava bila povređena predajom, predaja se neće dozvoliti.
(4) Predaja predmeta se obavlja prema pravu zamoljene države.
(5) Predaja predmeta radi vraćanja oštećenom može se izvršiti uz saglasnost druge države ugovornice i pre nego što je dozvoljeno izručenje, ako je lice koje se izručuje saglasno da se predmeti neposredno vrate oštećenom.
Primena procesnog prava i obaveštenja
Član 31.
(1) Ako ovim ugovorom nije drugačije određeno, na postupak u vezi sa izručenjem i na pritvor na teritoriji zamoljene države, primenjuju se propisi zamoljene države.
(2) Ako se lice izručuje radi krivičnog gonjenja, država molilja će obavestiti zamoljenu državu o ishodu krivičnog postupka i dostaviti joj pravnosnažnu odluku.
Tranzit
Član 32.
(1) Tranzit lica koje treba da izruči treća država jednoj državi ugovornici, preko teritorije druge države ugovornice, biće odobren, ako ovim ugovorom nije drugačije određeno, pod istim uslovima kao izručenje.
(2) Molba za tranzit preko teritorije države ugovornice treba da sadrži dokumentaciju iz člana 4. ovog ugovora i po istoj će zamoljena država postupiti u što kraćem roku.
(3) Zamoljena država može da odbije molbu za tranzit preko svoje teritorije ako se radi o licu protiv kojeg se u toj državi vodi krivični postupak ili je protiv njega izrečena osuđujuća presuda koja nije izvršena ili ako bi tranzit mogao da nanese štetu interesima te strane.
(4) Zamoljena država će odbiti molbu za tranzit preko svoje teritorije sopstvenih državljana, osim ako treća država izručuje ta lica državi ugovornici koja je podnela molbu za tranzit za krivična dela za koja se odobrava izručenje sopstvenih državljana iz čl. 7. i 8. ovog ugovora, izvršena nakon stupanja na snagu ovog ugovora.
(5) Bez saglasnosti države koja je odobrila izručenje traženog lica, država ugovornica preko čije teritorije se vrši njegov tranzit, ne sme to lice da goni niti da prema njemu izvrši krivičnu sankciju zbog dela koja su izvršena pre tranzita.
(6) U toku tranzita zamoljena država će lice koje se sprovodi držati u pritvoru.
Troškovi
Član 33.
(1) Troškove izručenja snosi država ugovornica, na čijoj su teritoriji nastali.
(2) Troškove tranzita snosi država molilja.
(3) Troškove prevoza avionom snosi država koja je takav prevoz predložila.
Završne odredbe
Član 34.
(1) Ministarstva nadležna za poslove pravosuđa država ugovornica održavaće redovne konsultacije, najmanje jedanput godišnje, radi razmatranja sprovođenja ovog ugovora i rešavanja sporova proizašlih iz tumačenja ili primene ovog ugovora.
(2) Sporna pitanja u vezi sa tumačenjem ili primenom ovog ugovora, koja se ne reše na način predviđen u stavu (1) ovog člana, države ugovornice će rešavati diplomatskim putem.
Član 35.
Odredbe čl. 7. i 8. ovog ugovora primenjivaće se samo na krivična dela izvršena nakon stupanja na snagu ovog ugovora.
Član 36.
(1) Ovaj ugovor podleže potvrđivanju.
(2) Ugovor stupa na snagu danom prijema poslednje note kojima se države ugovornice uzajamno obaveštavaju o sprovedenom postupku potvrđivanja u skladu sa njihovim zakonodavstvom.
(3) Ugovor se zaključuje na neodređeno vreme. Svaka država ugovornica može Ugovor otkazati pismeno diplomatskim putem, i u tom slučaju Ugovor prestaje da važi nakon isteka šest meseci od dana prijema obaveštenja o otkazivanju.
Ovaj ugovor sačinjen je u Beogradu dana 5. septembra 2013, u dva originalna primerka, svaki na srpskom jeziku i službenim jezicima u Bosni i Hercegovini – bosanskom jeziku, srpskom jeziku i hrvatskom jeziku, s tim da su oba teksta podjednako verodostojna.
ZA REPUBLIKU SRBIJU ZA BOSNU I HERCEGOVINU
Član 3.
Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srbije – Međunarodni ugovori”.
O B R A Z L O Ž E NJ E
I. Ustavni osnov za donošenje Zakona
Ustavni osnov za donošenje Zakona o potvrđivanju Ugovora između Republike Srbije i Bosne i Hercegovine o izručenju sadržan je u članu 99. stav 1. tačka 4. Ustava Republike Srbije prema kome je u nadležnosti Narodne skupštine da potvrđuje međunarodne ugovore kada je zakonom predviđena obaveza njihovog potvrđivanja.
II. Razlozi za donošenje Zakona
Između Republike Srbije i Bosne i Hercegovine pitanje izručenja okrivljenih i osuđenih lica nije regulisano bilateralnim ugovorom.
Zaključenjem Ugovora o izručenju, stvoriće se uslovi za efikasnije odvijanje navedenog vida međunarodne pravne pomoći između dve države. Ovo se pre svega odnosi na regulisanje mogućnosti izručenja sopstvenih državljana zbog krivičnih dela organizovanog kriminala, korupcije i pranja novca, kao i za određena druga teška krivična dela, s tim što se odredbe Ugovora ne primenjuju na krivična dela genocida, zločina protiv čovečnosti i ratnih zločina.
III. Ocena potrebe finansijskih sredstava za sprovođenje Zakona
Za primenu ovog zakona nije potrebno obezbediti dodatna finansijska sredstva iz budžeta Republike Srbije.